Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... Τρέμω. Την εικόνα μου τρέμω. Τρελός πανικός με κυριεύει, κυρίως μπροστά σ' αυτό το κακόμοιρο πλάσμα με το θολό βλέμμα και τους γυρτούς ώμους που παρακολουθώ κάθε μέρα στον καθρέφτη μου ν' αποσυντίθεται αργά. Δεν το αναγνωρίζω πια. Λέω πως έτσι που πάει, κάποια μέρα θα βρω μόνο τη σκόνη από τα κοκαλάκια του. Με τρομάζει όλο αυτό. Με τρομάζει ο αλλόκοτος τρόπος που με κοιτάζει άλλοτε σαν δαρμένο σκυλί, πόσα σαν ύαινα έτοιμη να με κατασπαράξει, πότε σαν μαδημένος παλιάτσος που μου βγάζει τη γλώσσα κοροϊδευτικά. Φοβάμαι να το αποχωριστώ αλλά πιο πολύ φοβάμαι να το βλέπω. Εί...

... αφήνει το λαμπρό φως του ήλιου να φωτίζει το πρόσωπό του και το πνεύμα του, νιώθει ότι ανήκει στο ηλιόφωτο τοπίο, έχει τη δύναμη να το κάνει φωτεινό, όταν ο ουρανός είναι συννεφιασμένος, όταν βρέχει ή ρίχνει χαλάζι, ακόμη και όταν ο ίδιος βρίσκεται σε δωμάτιο με κλειστά παράθυρα. Παίρνει τη μια ηλιαχτίδα που έχει κάπου απομείνει, στον ουρανό ή στη σκέψη του, και την κάνει ποίημα. Η ποιητική του γραφή δεν μοιάζει με καμιά άλλη - όσο και αν ο ίδιος αναφέρεται συχνά σε άλλους ποιητές. Ζωγραφίζει σφριγηλές ανθρώπινες μορφές που μας προσκαλούν να ζήσουμε ανάμεσά τους, μιλά...

Κύριες και κύριοι, μια παράξενη μαγεία καλύπτει τον κόσμο αυτού του βιβλίου. Μικρές, απότομες, κοφτές προτάσεις. Εικόνες που δημιουργούνται από το τίποτα. Παραστάσεις και σκηνές στα εσωτερικά σπιτιών και πόλεων. Καμιά γνωστή μέθοδος αφήγησης ή ψυχολογίας δεν ικανοποιεί τον συγγραφέα αυτού του βιβλίου. Όπως στα αρχαία αγγεία όλα υπήρξαν και είναι χαμένα. Εξόχως αληθινά και εξόχως ποιητικά. "Η ευτυχισμένη Simon" γεννιέται και πεθαίνει όπως τα άσματα των παιδικών χορωδιών. Ακόμα κι όταν ο εικοσάχρονος γιος της, ο Λεωνίδας, ερωτεύεται και παντρεύεται μια πόρνη. "Η ευτυχισμέν...

Η Ευτυχία είναι τώρα έφηβη. Κοπέλα νεαρά σχηματισμένη. Έτοιμη σχεδόν όπως τη θέλησε η εποχή της, όπως της ετοίμασαν το φόρεμα. Μαύρη ποδιά, κάτω του γόνατος, με γιακά στρόγγυλο άσπρο. Κλασικότατο για την εποχή το ράψιμο, ριχτή με ζώνη, να μη φαίνεται καμιά καμπύλη του εφηβικού σώματος. Μόνο οι γοφοί της ξεχωρίζουν, που πήραν την κανονική γυναικεία τους μορφή. Από τότε ετοιμάστηκε να γεννήσει παιδιά. Ξανθά μαλλιά, σπαστά, που πολλές φορές τα έπλεκε κοτσίδες δυο. Πρόσωπο κανονικό, όμορφο, κρυμμένο στο άσπρο, με υποψία ροζ απ' την "καλοζωία". Η μύτη της κανονική κι αυτή και τ...

Λίγο πιο πάνω από τις άλλες στέγες, Να αντανακλά, Το πορτοκαλί του χρωματιστού Ορίζοντα Στα γλυκοπαραδεισένια σύννεφα Να ενώνεται το βότσαλο της βροχής Με το κεραμίδι, Άλλο πιο έντονο ώσαν πιο καινούργιο Και άλλα πάλι, Να ξεθωριάζουν Τα πολύχρωμα φτερά μιας πεταλούδας να αλλάζουν σκηνικό για λίγο, -Να τη η έξαρση μόλις μας φάνηκε- [...]

Ο ερχομός του 21ου αιώνα έφερε καινά δαιμόνια σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο. Ιλιγγιώδεις οι ρυθμοί. Όλα και όλοι τρέχουν, τρέχουν να προλάβουν. Ποιον; Τι; Γιατί; Στο "Η Έλλη και οι άλλοι" η συγγραφέας, ανάμεσα σε ιστορίες και παραμυθίες, εξυφαίνει τη ζωή μιας γυναίκας που μεγάλωσε μέσα σε αντιφατικές και συγκρουόμενες οικογένειες. Το σκηνικό: Η Ελλάδα του Εικοστού Αιώνα. Οι ήρωες: όσοι επέζησαν των δύο Παγκόσμιων Πολέμων και της Μικρασιατικής Καταστροφής, αστοί, αγρότες, εργολάβοι, επιστήμονες, εργάτες, αντιστασιακοί και δοσίλογοι. Το κίνητρο, και το περιεχόμενο: οι διη...

Το βιβλίο αυτό συνθέτουν αποσπάσματα από τα προσωπικά ημερολόγια των Ιωάννου Μεταξά, Κόντε Γκαλεάτσο Τσιάνο, Λεονάρντο Σιμόνι και Δρ. Γιόζεφ Γκαίμπελς. Τα αποσπάσματα των ημερολογίων παραθέτονται με την ίδια σειρά, και κάτω από την ίδια ημερομηνία, κι έτσι είναι δυνατόν να γίνει συγκριτική εκτίμηση για τον τρόπο που κάθε ένας κρίνει τα ίδια γεγονότα. Το θέμα της ελληνο-ιταλικής διαμάχης είναι για εμάς κεντρικό, αλλά περιλαμβάνονται και άλλες πληροφορίες για γεγονότα πριν και μετά την πολεμική σύρραξη, που σκοπό έχουν να δώσουν μία κατά το δυνατόν πληρέστερη εικόνα της χα...

Περιέχεται η νουβέλα "Η δουλειά μου ως γυμνό μοντέλο" και τα διηγήματα "Να βάλεις την ομορφιά στο σπίτι σου, να ησυχάσεις", "Τα φώτα της Λεμονιάς", "Η Κορίνα", "Ένας συνταξιούχος αστυνομικός" και "Ένα όχι που μου ανέβασε το ηθικό".

Τα λαμπρά ποιήματα που συνδέουν τον αρχαίο κόσμο - μύθο με τον σημερινό. Γιώργος Χρονάς

"Η γυναίκα της Πάτρας", είναι η ζωή, ο βίος μιας γυναίκας -παλιάς πόρνης- που ζει στην Πάτρα. Η ίδια σε πρώτο πρόσωπο διηγείται τη ζωή της χωρίς να ντρέπεται, χωρίς να λυπάται. Ελεύθερος και σπάνιος λόγος που παρουσιάζεται ολοκληρωμένος σ' αυτό το βιβλίο μετά την μερική του δημοσίευση, σε συνέχειες στο περιοδικό "Οδός Πανός" από το καλοκαίρι του 1987. Ο αναγνώστης καλό είναι να αφήσει στον προθάλαμο της σεβαστής κατοικίας του ό,τι γνώσεις διαθέτει περί έμψυχων και αψύχων. Περί ανθρώπων και ζώων. Περί ζωής και θανάτου. Περί χαράς και λύπης. "Η γυναίκα της Πάτρας", είναι η...

"Είναι δυνατόν να φορολογούνται τόσο άγρια οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι, γιατί δεν μπορούν να ξεφύγουν, επειδή συμβαίνει να γνωρίζει το κράτος τα εισοδήματά τους; Γιατί ξεφεύγουν διαρκώς από την τσιμπίδα του κράτους και δεν τουν πιάνει ποτέ, αυτοί οι πολύ λίγοι στην Ελλάδα που έχουν στα χέρια τουν τον τεράστιο πλούτο; Αν δεν υπάρξει ένα παλαντζάρισμα ανάμεσα σε αυτά τα δύο, θα γίνει επανάσταση. Και δεν μιλώ για την προδοσία ολόκληρου αυτού του κόμματος, που εξακολουθεί να έχει δυστυχώς το ίδιο όνομα μι εκείνο που είχε το 1974..." Βασίλης Βασιλικός Δυστυχώ...

"Η αγαπητή φίλη Νατάσα Τσολάκου είχε την καλοσύνη να μου εμπιστευθεί το πρώτο της θεατρικό έργο πολύ ενδιαφέρον, για έναν Εβραίο μουσικό που τον άρπαξαν οι Γερμανοί επί κατοχής και τον εξαφάνισαν, και ο Έλληνας συνάδελφός του δώρισε αργότερα το βιολοντσέλο του σ' έναν συνονόματο Εβραίο. Βρήκα την ιστορία του εξόχως συγκινητική και εξαιρετικά καλογραμμένη και κατάλληλη προς δημοσιοποίηση και θα χαρώ να αξιωθεί να δημοσιοποιηθεί με πολλή αγάπη". Ντίνος Χριστιανόπουλος

Στο σώμα σου ακρωτηριάστηκαν όλες οι υδάτινες ηδονές που εναγωνίως ζητούσαν ν' απαλύνουν τα πέτρινα χρόνια της μοναξιάς μου στο νησί των βροχών. Το σώμα σου κορμός υψικαμίνου επιθυμούσε να δροσίσει κάθε μου έωλη σκέψη που την εγκλώβισε ανάμεσα στα υπέροχα γυάλινα πόδια σου και τα αινιγματικά σημεία της στίξης. Δεν φοβόσουν τους σκοτεινούς τριγμούς των τραγουδιών της Δαλιδά τις νύχτες με δυνατή βροχή τότε που μ' έψαχνες ψηλά στην Μονμάρτη κι αδιαφορούσες στα βλέμματα περαστικών. Τίποτα δεν μπορούσε ν' αποσπάσει από εσένα, ούτε καν οι υλικές απολαύσεις όλα εκεί...