Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η γυναίκα με το ταγιέρ, Ελένη Μπακοπούλου, που ήρθε εκείνο το πρωί στο βιβλιοπωλείο της Διδότου 39. Ιανουάριος του 2006, είχε ένα μυστικό που το κράταγε κρυφό είκοσι δύο χρόνια. Το βιβλίο της Ντόρας Ρωζέττη, "Η Ερωμένη της", είχε κυκλοφορήσει σε νέα έκδοση στην Ελλάδα και προκαλούσε πάταγο. Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες ήθελαν διάφορα πρόσωπα να διεκδικούν την πατρότητα της συγγραφέως. Η Ελένη Μπακοπούλου είχε γνωρίσει την συγγραφέα, ήξερε τα πάντα γι' αυτήν, απέκτησε την εμπιστοσύνη της, της παραχωρήθηκε προφορικό υλικό, φωτογραφίες και φυσικά το μοναδικό Λεύκωμά της, αφο...

Πρόλογοι που κατευθύνονται από το περιεχόμενο του βιβλίου είναι άνευ σημασίας. Τα γνωρίσματα του καλού δοκιμιακού λόγου γίνονται σχεδόν άμεσα αντιληπτά στο εξασκημένο μάτι: ευθυβολία, συστηματικότητα, σύνθεση, εποπτικότητα και ανάλυση- καλλιέπεια. Και αυτά είναι στην πραγματικότητα τα απαραίτητα ζητούμενα από τον αναγνώστη για να διαβάσει μια μελέτη. Και αν ο μελετητής έχει να μας προτείνει κάποια καινούργια θεώρηση του αντικειμένου του, αυτό εναπόκειται στον αναγνώστη να το ανακαλύψει, γιατί ένα βιβλίο είναι κυρίως ένα δώρο που περιμένει να ανοιχτεί. Αν πάλι όχι, δεν θα έχ...

Σκεφτόμουν την Μινώα, αυτόν το σκοτεινό άγγελο που ήρθε να ταρακουνήσει την άχαρη ζωή μου. Την φανταζόμουν σε τοπίο θαλασσινό να πλέκει τα υπέροχα μαύρα νύχια της σε χρυσοποίκιλτη άρπα. Να συνθέτει, σε συνοδεία με τους ήχους των κυμάτων, ύμνους άφταστης μελωδικότητας. Ένιωθα, κάτι, πολύ δυνατό για την Μινώα. Γιατί ίσως να ήμουν και εγώ σαν κι αυτή, ένα μοναχικό πλάσμα που λύνει τους γρίφους της ζωής με τις δικές του δυνάμεις.

Μια χώρα, ένα κράτος, μία πόλη. Γύρω από την πόλη απέραντες εκτάσεις ερήμου με πετρωμένο έδαφος. Ούτε άμμος, ούτε οάσεις, ούτε ζωή. Τίποτα. Σε αυτήν την πολιτεία, την ανέλπιδη, την από καιρό πεθαμένη, την αδιέξοδη, κινούνται οι ήρωες του βιβλίου. Οι ιστορίες τους πλέκουν ένα παράξενο και γοητευτικό σύμπαν. Συγκροτούν ένα διακειμενικό ταξίδι στον κόσμο των καταραμένων ποιητών και δημιουργών. Τα πρόσωπα του βιβλίου, πιστά στην ειμαρμένη τους, παλεύουν, ερωτεύονται, άγονται και φέρονται στη δίνη της καταδίκης τους, αρνούνται την ελπίδα, λυγίζουν από το βάρος του μεγαλείου τους...

Άνθρωποι του περιθωρίου. Γυναίκες μοιραίες και αινιγματικές. Μορφές ανδρόγυνες και σκοτεινοί πανηδονιστές. Χαρακτήρες μαγικοί και αλλοπρόσαλλοι. Ήρωες που ορθώνονται μεγαλοπρεπείς μέσα στο φαινομενικό ξεπεσμό τους. Πρόσωπα ανερμάτιστα, που στροβιλίζονται διαρκώς μες στη χοάνη των παθών που λέγεται μεγαλούπολη. Πλάσματα που κουβαλούν μέσα τους το ζόφο του αφηγητή και εξιλεώνονται για χάρη του, θυσιάζοντας τα σώματά τους για να επιζήσει αυτός. Στα διηγήματα του Φώτη Θαλασσινού παρελαύνουν τα πρόσωπα ενός ιδιαίτερου θιάσου, που προέρχονται από έναν κόσμο μυστήριο και η...

Σε μια πόλη ίσως του μέλλοντος, ίσως κάποιου ξεχασμένου από την επίσημη ιστορία παρελθόντος -ο συγγραφέας δεν διασαφηνίζει τον ακριβή χώρο και χρόνο των συμβάντων της ιστορίας του- ξεκινάει μια καταιγίδα παράλλαξης του κακού σε καλό, του καλού σε ευλογημένο και το αντίστροφο. Οι ζωές αρχετυπικών ηρώων φωτίζονται επαρκώς για να συσκοτιστούν στη συνέχεια με το πέρας του ρόλου τους. Κάθε πρόσωπο στο βιβλίο συμβολίζει τον αγώνα μεταξύ αντίρροπων δυνάμεων, την επικράτηση της μίας και την εξάλειψη κάποιας άλλης ή την συνύπαρξή τους σ' ένα μηχανισμό υποδαύλισης των ανθρώπινων παθώ...

Ο θεός με υακίνθους γύρω του -αυτή την παράξενη λύπη της ποίησης- και η κόρη γυμνή τόσο γυμνή στην ωραιότητα απ' αόρατη δίψα για ένα ποίημα μια γροθιά των ήχων ώσπου το αίμα απ' τα σπλάχνα να χυθεί Κύριε, αν είσαι λέξη, δώσε ένα ποίημα στον αέρα για τη σωτηρία της μονάχα

Στις περισσότερες περιπτώσεις το βασικό κίνητρο είναι ο θαυμασμός για το έργο των ξένων, έργο εμβληματικό, που μπόρεσε να εκφράσει, με όρους αξιώσεων, κάποιες πρωταρχικές, πανανθρώπινες καταστάσεις, αποτελώντας σημείο αναφοράς για τους επερχόμενους. Όμως δεν είναι ο θαυμασμός ή η εκλεκτική συγγένεια τα μοναδικά ερεθίσματα- κάποτε είναι και η ίδια η ζωή των δημιουργών, ο μύθος που την περιέβαλε, ή, ακόμα συχνότερα, η ιδεολογία που καθοδήγησε τα βήματα τους. Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι μπορεί να συναντάμε, σε συλλογές και ανθολογίες, ποιήματα για ποιητές άγνωστους ή ελάχισ...

Το βιβλίο τής ζωής του πατέρα μου, η αυτοβιογραφία του, δεν ολοκληρώθηκε. Ήρθε το τέλος της ζωής του πριν από το τέλος των αναμνήσεών του. Το έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του '80. Έζησε άλλα δεκαπέντε χρόνια περίπου, ακμαίος σωματικά και πνευματικά. Γιατί σταμάτησε; Δείχνει στο σημείο που είναι σταματημένο σαν να ήθελε να ξεχωρίσει -σαν ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο- τη ζωή του στην Αμερική. Ίσως αυτός και να ήταν ο λόγος που διέκοψε τη γραφή, μέχρι να ανακαλέσει μέσα του τη ζωή του μετανάστη. Μια ζωή σκληρή, που ποτέ δεν συμφιλιώθηκε μαζί της, αλλά με υπομονή έζησε για να κα...

Τα ποίηματα αυτά γράφτηκαν από το 2005 έως το 2011 στους Γαργαλιάνους, Ηράκλειο, Χανιά, Άρτα, Ρόδο, Λονδίνο, Αθήνα.

Είκοσι πέντε χρόνια από το θάνατο του Αλέξανδρου Ιόλα κυκλοφορεί η αυθεντική βιογραφία του, σύμφωνα με την εντολή που είχε αφήσει στον δικηγόρο του και στον Νίκο Σταθούλη. Μέσα από την αυτοβιογραφία του Ιόλα παρακολουθούμε τη συναρπαστική ιστορία της καλλιτεχνικής αλλά και της κοσμικής ζωής των μητροπόλεων του σύγχρονου κόσμου. 0 Αλέξανδρος Ιόλας ήταν και είναι ένα πολυσυζητημένο και ιδιοφυές πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας, της οικουμένης - μια ηγετική μορφή στην Ιστορία της Τέχνης του 20ού αιώνα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του υπήρξε θύμα ενός πρωτοφανούς και άγριο...

Ο Νίτσε έβλεπε πλέον την Λου Αντρέας - Σαλομέ ως παντοτινή του συνομιλήτρια και σύντροφό του. "...αγαπώ και σε σας τις ελπίδες μου", της έγραφε στην επιστολή, που δημοσιεύουμε στον παρόντα τόμο. Μετά την εκ μέρους της Λου απόρριψη των προτάσεων γάμου που της είχε κάνει, ο Νίτσε περιέπεσε σε κατάθλιψη και απόγνωση, όπως τα εκφράζει σε επιστολή του στον Φραντς Όβερμπεκ. Η ίδια, βέβαια, έβλεπε τον εαυτό της μόνον ως μαθήτρια του. Εξ άλλου η εικοσάχρονη τότε Λου φον Σαλομέ ζούσε ακόμη γενικώς σε μια σφαίρα εξιδανικευμένης αγάπης, όπως φαίνεται και από τις ακόλουθες σκέψεις της,...

Θυμάμαι την Καστοριά, αγέννητη τότε, μέσα από τον μπαμπά μου, τον μπαμπά μου που ποτέ δε γνώρισα, όταν ήρθε στην Καστοριά από το Μοναστήρι ή Bitolia της Γιουγκοσλαβίας, με τον αδελφό του Ντάριο, λίγα χρόνια μικρότερό του. Ο μπαμπάς μου ήταν νέος, είκοσι δύο χρόνων. Γεννήθηκε το 1920, ήταν πολύ ωραίος. Τότε που οι καταραμένοι αιματοκύλησαν τον κόσμο. Ως κυνηγημένοι ήρθαν να βρουν καταφύγιο στην Καστοριά. Εκεί γνώρισε τη μαμά μου. Θυμάμαι τη μαμά μου μέσα από τη μαμά μου, τη μαμά μου που ποτέ δεν γνώρισα. Κι όμως, κάθε μέρα κατοικεί τον λογισμό μου, τη σκέψη μου, την ψυχή μου...

Ο λογιστάκος Στάσης περνάει τον ελεύθερο χρόνο του στην περιοχή της Ακρόπολης. Η φαντασία του παίζει με τον Απόλλωνα. Συναντάει αναπάντεχα την Αθηνά του και την Άρτεμη. Ο Φοίβος θα γίνει μπατζανάκης του. Ο Υπουργός, ο Τραπεζίτης και ο Φαρμακοβιομήχανος θα γίνουν οι αόρατοι εχθροί του.