Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μπορώ να σου απαριθμήσω αρκετές παραδόσεις που στο όνομά τους βασανίζονται και σφάζονται ψυχές. Κι αν υπάρχει κάτι θεϊκό κάπου, πραγματικά πιστεύουμε ότι εμείς σαν μέρος της φύσης μπορούμε να το ερμηνεύσουμε κάνοντάς το θρησκεία, θιγόμενοι σε βαθμό φόνου θεορώντας ότι προσβάλλεται; Χαϊδεύεις ένα σκυλάκι έξω και γίνεται φίλος σου για πάντα. Αναρωτιέμαι, ο άνθρωπος ή το σκυλάκι είναι πιο κοντά στο Θεό; Χρειάζεται ανεβοκατέβασμα στη σκέψη μας. Ένα δίχρονο παιδί, δεν γνωρίζει τι είναι μίσος, κλεψιά, βία, φόνος, χρήμα, διαφθορά. Δεν πιστεύει πουθενά κι όμως πλημμυρίζει αγαθοσύνη...

Το αφιερωμένο στον Καβάφη τεύχος του περιοδικού "Ο Κύκλος", που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1932, θεωρείται "σημαντικός σταθμός στην καβαφική βιβλιογραφία και πρώτο ουσιαστικό αφιέρωμα στον Αλεξανδρινό". Είχαν προηγηθεί σχετικά κείμενα δημοσιευμένα σε πλήθος περιοδικών και εφημερίδων και δύο άλλα εκτενή αφιερώματα: στο γαλλόφωνο περιοδικό του Καΐρου "La Semaine Egyptienne" (1929) και στη "Νέα Τέχνη" του Μάριου Βαϊάνου (1924), που ήταν χρονολογικά το πρώτο μεγάλο αφιέρωμα στον ποιητή. Το αφιέρωμα της "Νέας Τέχνης", παρά τις δεκάδες συνεργασίες ηχηρών ονομάτων και τα πολλά ε...

Αν η αφήγησις αυτή σας άρεσε, αν σας συνεκίνησε, δεν το χρωστάτε σε μένα, αναγνώσται, αλλά ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΜΗΝ που μου την ενέπνευσε. Και αν πάλι δεν σας άρεσε, δεν πταίει η Ρώμη. Αυτή εμπνέει πάντα ωραία. Ίσως εγώ να ήμαι ανάξιος να εξωτερικεύσω όσα μ' έμαθε να αισθάνωμαι, η Αλησμόνητη, η παντοτεινά Αγαπημένη. Παρισίοι, 23 Φεβρουαρίου 1924. Β. Β.

Of the 226 Greek-Cypriot poets I have translated, the Anthology contains 101 names. I have refrained from including poets that I was assigned to translate for anthologies, magazines and cultural events at home and abroad, and not voluntarily translated by me. The limited space afforded each poet rendered the choice of poems somewhat problematic, especially involving poets whose oeuvre I have translated extensively, and in certain cases I resorted to the poet in question for his advice and preferences. The anthology in no way attempts to present an overall picture of Greek p...

Ποιος θα αφήσει τον Άντολφ; Κανείς μέχρι τώρα δεν τον άφησε. Όλοι τον φοβούνται, αλλά μόνο αυτόν ακολουθούν. Χωρίς αυτόν κανείς δεν θα σηκωνόταν να φτιάξει όπλα. Να πάει στον πόλεμο.

Κοίταξε γύρω σου και θαύμασε την τελειότητα της κατασκευής, την ακρίβεια, την αρμονία, την κίνηση και τον ρυθμό, τίποτα δεν μπορεί να γλιστρήσει εκτός χρόνου , όλα τα μυστικά είναι κρυμμένα εδώ μέσα, αν είσαι πιστός και υπομονετικός, ίσως έχεις την τύχη να σου αποκαλυφθούν, όχι όλα, κάποια από αυτά, όσα επιτρέπεται να ξέρεις, γιατί υπάρχει ένα σημείο που δεν πλησιάζουμε ποτέ πολύ κοντά, είναι σαν μαύρο άπατο πηγάδι, όποιος πέσει εκεί μέσα θα πέφτει για πάντα.

Κατά την διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα, αποδυναμώθηκαν οι βούλγαροι κομιτατζήδες, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν χάθηκαν ελληνικά εδάφη, όπως το ελληνόφωνο Μοναστήρι. Κατά την διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, που προηγήθηκε της βουλγαρικής κυριαρχίας για χρόνια, έζησαν οι ντόπιοι μαζί με τούρκους στρατιωτικούς, μουφτήδες αστούς και αργότερα με τους Βουλγάρους κατακτητές. Μετά το τέλος των εχθροπραξιών, έγινε η παγίωση των συνόρων και οι ανταλλαγές των πληθυσμών όμως ο συνεχής συγχρωτισμός με δύο διαφορετικούς λαούς, ήταν η αιτία που δεν μπόρεσαν να αποφύγουν...

[...] Πόσο ουδέτερος ή πόσο αθώος είναι ο φακός; Και πόσο αντικειμενικός ο θεατής-αναγνώστης ενός βιβλίου με φωτογραφίες από λεηλατημένα τοπία-κορμιά; Καταγράφω πληγές. Τις πληγές ποιανού; Ενός μοντέλου που δέχτηκε να γυμνώσει το δράμα του για μια στιγμή; Τις πληγές ενός προσφιλούς ή μη προσφιλούς προσώπου, ή μήπως τελικά τις πληγές που είναι σαν δικές μου ή απλώς δικές μου; Και τι είναι αυτό που γυρεύει να κάνει το μάτι του θεατή, του αναγνώστη, του σχολιαστή που προλογίζει ένα βιβλίο με φωτογραφημένα τοπία ανθρώπινων πληγών. Μόνο μέσα από μια πληγή μας μιλάμε για την πληγ...

Το να μιλάει κανείς σήμερα για τους μετανάστες είναι σαν να παραβιάζει ανοιχτές πόρτες. Στους δρόμους, στις εφημερίδες, στην τηλεόραση, οι μετανάστες είναι μια πραγματικότητα που την έχουμε διαρκώς μπροστά μας και δίπλα μας. Τι γνωρίζουμε όμως στην ουσία για τους ανθρώπους αυτούς; Πόσοι άραγε γηγενείς, οπουδήποτε γης, να σκέφτονται τον εαυτό τους ως ένα είδος μεταναστών, όπως πραγματικά είμαστε όλοι μας; Όταν μιλάμε για τους "αυθεντικούς" μετανάστες, εννοούμε συνήθως ανθρώπους άλλου χρώματος και άλλης γλώσσας σε σχέση με μας. Μήπως όμως το ίδιο δεν ισχύει και για μας αν...

Λυκόφως, την ώρα του παραδόξου το φως ασφυκτιά μες το σκοτάδι, και δεκατρείς και μία ιστορίες έρχονται στην επιφάνεια, από το κέλυφος της καθημερινότητας, μέχρι βαθιά τα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής, εκεί που ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, και ό,τι είναι χρυσός δεν είναι πάντα πολύτιμο και σημαντικό. Λυκόφως, και τα χρώματα του δειλινού πλημμυρίζουν ένα δωμάτιο σ' έναν άλλο κόσμο, επικίνδυνο και σκοτεινό, στην προβληματική οικονομικά και ηθικά Ελλάδα, απ' όπου και τα αγάλματα δείχνουν να φλέγονται.

Εν αρχή ην ο Πόνος Με ρωτάνε, συχνά: Πώς ήταν η Κατερίνα; Η Κατερίνα ήταν σαν όλους τους ανθρώπους: Πονούσε, φοβόταν, αγαπούσε, εξοργιζόταν, δινόταν, πλήγωνε και πληγωνόταν. Όμως, όλα σε βαθμό υπερθετικό. Η ευαισθησία και η σκληρότητα, η οργή και το έλεος, ο εγωισμός και η ανιδιοτέλεια ήταν τα απρόβλεπτα εναλλασσόμενα πρόσωπα της Κατερίνας. Απρόβλεπτη· αυτό νομίζω πως είναι ό,τι πιο χαρακτηριστικό μπορεί να πει κανείς για 'κείνη. Την Κατερίνα τη γνώρισα στις αρχές του '81. Ζήσαμε μαζί στην Τροίας και στην Γ' Σεπτεμβρίου και συνέχισα να τη βλέπω σχεδόν μέχρι το τέλος, α...

Μια συλλογή από μικρές ιστορίες και μεγαλύτερα παραμύθια που γράφτηκαν, όπως λέει ο τίτλος, από ένα αγόρι ηλικίας 6 έως 10 ετών. Τα γραπτά του Τανκρέντι χαρακτηρίζονται από μια πρωτότυπη μείξη του φανταστικού με το αληθινό και ρεαλιστικό που συνυπάρχουν με τεράστια άνεση. Οι ήρωες - όχι μόνον πρίγκηπες, μάγοι και πειρατές, αλλά πιό συχνά ο ίδιος και οι συμμαθητές του - μπαινοβγαίνουν σε μηχανές του χρόνου, ιπτάμενα πλυντήρια-ελικόπτερα καθώς και μέσα στις ιστορίες ενός βιβλίου, συναντούν το Χάρρυ Πόττερ σε μια κρίσιμη στιγμή, ετοιμάζουν συνομωσία ενάντια στον πρόεδρο τ...

Το αρχαίο δράμα διατηρεί μεν την ελληνική του πατρότητα, η αναζήτηση όμως και η έρευνα για τη σκηνική του πραγμάτωση είναι σήμερα οικουμενική. Ως κλασσικό είδος θεάτρου δεν υπακούει στις δεσμεύσεις του χώρου και του χρόνου, αφού η διαχρονικότητα και η καθολικότητα των ιδεών, που εκφράζει, υπερβαίνουν τις χρονικές και τοπικές συντεταγμένες αλλά και η πολυσημία του και η αινιγματικοτητα του, το καθιστούν πρόσφορο έδαφος για ποικίλες σκηνοθετικές αναγνώσεις και διαφορετικές σκηνικές ερμηνείες. Σκηνοθέτες σε κάθε γωνιά της γης δοκιμάζονται στο corpus της αρχαίας ελληνικής δρ...

Στο σώμα σου ακρωτηριάστηκαν όλες οι υδάτινες ηδονές που εναγωνίως ζητούσαν ν' απαλύνουν τα πέτρινα χρόνια της μοναξιάς μου στο νησί των βροχών. Το σώμα σου κορμός υψικαμίνου επιθυμούσε να δροσίσει κάθε μου έωλη σκέψη που την εγκλώβισε ανάμεσα στα υπέροχα γυάλινα πόδια σου και τα αινιγματικά σημεία της στίξης. Δεν φοβόσουν τους σκοτεινούς τριγμούς των τραγουδιών της Δαλιδά τις νύχτες με δυνατή βροχή τότε που μ' έψαχνες ψηλά στην Μονμάρτη κι αδιαφορούσες στα βλέμματα περαστικών. Τίποτα δεν μπορούσε ν' αποσπάσει από εσένα, ούτε καν οι υλικές απολαύσεις όλα εκεί...

Το CD περιέχει τα τραγούδια: 1. Σε ποιο βουνό (Μίκη Θεοδωράκη, Χρήστου Κολοκοτρώνη) 2. Ίσως φταίνε τα φεγγάρια (Νότη Μαυρουδή, Τάσου Σαμαρτζή) 3. Μα όποιο δρόμο κι αν πήρα (Στέλιου Χρυσίνη, Νίκου Μουρκάκου) 4. Πρώτο φθινόπωρο (Βαγγέλη Κορακάκη) 5. Το ρομάντζο μας (Γιώργου Μητσάκη) 6. Τα ξένα χέρια (Βασίλη Τσιτσάνη) 7. Εγώ είμ' ο κόσμος, εγώ (Τάκη Σούκα, Νίκου Λουκά) 8. Μέλισσες (Γιώργου Καζαντζή, Ελένης Φωτάκη) 9. Σε θέλω (Σταμάτη Κραουνάκη) 10. Πως έφυγες (Σταμάτη Κραουνάκη) 11. Αν ερχόσουν (Κώστα Χατζή, Σώτιας Τσώτου) 12. Το παρελθόν μου το βαρύ (Μπάμπη Μπακ...