Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα γηρατειά δε θέλουν τη βροχή. Όμως η ψυχή δε γέρασε και τρέχει στη βροχή όπως και πριν. Αχ! τρελόγρια τι κάνεις; Αν δεν αντέξει το κορμί, τι να την κάνεις την ψυχή;

Χαμένος άλλοτε μέσα στη φύση, που την κατέχει καλά, κι άλλοτε στη γνώση, που η ζωή και η φύση, πάλι δίνει, κινείται σ' αυτά τα γεμάτα νύχτα ποιήματα. Ο έρωτας είναι το άλλο δυνατό θέμα του όπου κι εδώ αναζητεί την αλήθεια. Ο κόσμος, του Παναγιώτη Ηλιόπουλου, είναι το τοπίο της ψυχής μέσα σ' αυτό των θεών. Νερά, θάλασσες, ποτάμια που κυλούν, φυτά και ζώα δένουν αρμονικά τον αέρα που σηκώθηκε και απλώνεται στον κάμπο. Στο φανταστικό δάσος των ψυχών. Λεπτομέρειες και πόνος πάνω από τα χαλάσματα που μες στην πανσέληνο φαντάζουν σκηνικό. Άλλοτε ταξιδεύει σε συγκεκριμένα τοπία κι...

Ό,τι είναι ο "Θάνατος στη Βενετία" στα βιβλία του Τόμας Μαν, είναι "Ο γλύπτης του δρόμου" του Αύγουστου Κορτώ. Μόνο που ο Αύγουστος Κορτώ δεν διαλέγει τη Βενετία - να βουλιάζει στα νερά, στην ομίχλη - αλλά ένα δρόμο της πόλης μες στη σκόνη και την κάψα να σκεπάζει το πρόσωπο ενός εργάτη-γλύπτη του δρόμου. Τρεμάμενα χέρια, καφέδες που γεμίζουν την πολυσύχναστη οδό, νερά που εξατμίζονται στον ήλιο και καρέγλες όπου σωριάζεται - σε επαναληψεις -, για να μην μιλήσει σ' ό,τι βλέπει. Φόβος, αμαρτία, απαγορεύσεις της άθλιας ζωής μας; Ο Αύγουστος Κορτώ, από την πόλη του, τη Θεσσαλο...

...Δεν ξέρω το να είσαι άστεγος αν είναι φιλοσοφία ή εγκατάλειψη της υποχρεωτικής καθημερινότητας. Είναι ένας διαρκής αγώνας ανεύρεσης τροφής. Και όχι μόνο. Ό,τι άχρηστο πέταγε ο Έλληνας καταναλωτής ήταν χρήσιμο για μας. Δεν είμαστε αλήτες αλλά έχουμε καταφέρει να είμαστε αόρατοι. Κυκλοφορούμε συνήθως αφού νυχτώσει. Οι σκουπιδοτενεκέδες είναι ο πρώτος μας προορισμός. Ό,τι βρίσκουμε βρώσιμο το αποθηκεύουμε. Οι ίδιοι φοράμε πολλά ρούχα και κουβαλάμε σε καροτσάκι τα πολύτιμα αγαθά μα, όπως τις κουβέρτες μας και μερικά κατσαρολάκια. Όπως και να το κάνουμε, η Ναρκίσσου 45 είναι...

Αν ρίξω μια πέτρα στη θάλασσα θα θρυμματιστεί η επιφάνεια, σαν καθρέφτης Ω, εσείς παραμορφωμένα ουράνια σώματα με την εκτυφλωτική αστρική ομορφιά! Δεν ρίχνω πια πέτρες στη θάλασσα Δεν αποκαλύπτω τα μυστικά σας

Όταν επισκεφθούμε το Μαντείο των Δελφών, να είμαστε εμφορούμενοι με την επιθυμία και την ευσέβεια του Ικέτη.Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να απολαύσουμε πλουσιοπάροχα την ακτινοβολία του περιβάλλοντος. Πρέπει να πλησιάσουμε τον ιερό χώρο χωρίς να έχουμε κοντά μας νωχελείς και αδιάφορους τουρίστες. Μόνοι μας ή μαζί με πρόοωπα με τα οποία έχουμε ψυχική επαφή, είναι η ιδεώδης συνθήκη για να νοιώσουμε βαθειά τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα των Δελφών, να εμποτιστούμε με το λαμπερό θέαμα των ερειπίων, να συνδιαλεγούμε μαζί τους και να χαρούμε το μεγαλείο της φύσης που τ' αγκαλιάζει. Έχουμ...

Πρώτη φορά παραδίδεται στο ελληνόγλωσσο αναγνωστικό κοινό πλήρες, άνευ περικοπών και με τα χαρακτικά του G. Dore το μνημειώδες "Χριστιανικό έπος" του Τζων Μίλτων (1608-1674), που τον ανέδειξε έναν "Όμηρο" της Αγγλίας. Άξιος συνεχιστής των μεγάλων εποποιιών του παρελθόντος ο Μίλτων μας εισάγει σ' έναν περιπετειώδη κόσμο συγκρούσεων και αναταραχών κοσμοϊστορικής σημασίας, μένοντας πιστός στην Αγιογραφική θεμελίωσή τους, αλλά και αρυόμενος πληθώρα υλικού από απόκρυφες πηγές που είχε στη διάθεσή του. Βαθύτατες και διαφωτιστικές είναι και οι εσωτερικές, ψυχολογικές συγκρούσει...

Αφρικανοί είναι οι στρατιώτες που φυλάνε τα τείχη των Θηβών Και τα υφάσματα που ο αέρας τούς τα παίρνει από φτηνό κάμποτο, από τσερβόλ άχρηστο σε γυναίκες Κι είναι ο πληθυσμός μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι τους χαμένος μέσα σε στεφάνια, σε υφάσματα και πόζες ανόητων εορτών. Μέσα σε χωράφια, πίσω από σπίτια λαμαρίνας κάτω από μαύρες κατσαρόλες Καίνε ακόμα δυνατές φωτιές Δυο τρία κορίτσια κι ένας σκύλος Ανοίγουν δρόμο μες στα στάχυα Τσατσάρες πράσινες κρατούν στα χέρια Σκύβουν και αμίλητα τούς τίς προσφέρουν.

Πρόλογοι που κατευθύνονται από το περιεχόμενο του βιβλίου είναι άνευ σημασίας. Τα γνωρίσματα του καλού δοκιμιακού λόγου γίνονται σχεδόν άμεσα αντιληπτά στο εξασκημένο μάτι: ευθυβολία, συστηματικότητα, σύνθεση, εποπτικότητα και ανάλυση- καλλιέπεια. Και αυτά είναι στην πραγματικότητα τα απαραίτητα ζητούμενα από τον αναγνώστη για να διαβάσει μια μελέτη. Και αν ο μελετητής έχει να μας προτείνει κάποια καινούργια θεώρηση του αντικειμένου του, αυτό εναπόκειται στον αναγνώστη να το ανακαλύψει, γιατί ένα βιβλίο είναι κυρίως ένα δώρο που περιμένει να ανοιχτεί. Αν πάλι όχι, δεν θα έχ...

Ο Νουρέγεφ κάποτε -αναφερόμενος στις μνήμες του από τη ζωή του στη Ρωσία, τους φίλους, την οικογένειά του- μου είπε: "Όποιος κοιτάζει πίσω του, πέφτει από τη σκάλα". Ήταν από τις φράσεις που με σημάδεψαν. Το ίδιο και ο πατέρας μου, που διάβαζε -και μ' έβαζε να του διαβάζω- τη Γραφή και τα Ευαγγέλια και που είχε υπογραμμίσει πολλά εδάφια που θυμάμαι ακόμα. Ανάμεσά τους το: "Άφετε τους νεκρούς θάψωσι τους εαυτών νεκρούς". Και σήμερα δεν κάθομαι να κλαίω τους τόσους νεκρούς που έχω "ζήσει" - και που λόγω μεγάλης ηλικίας είναι αναρρίθμητοι. Πιστεύω, πως αν κλαις, κλαις για τ...

Κριτικός κινηματογράφου και θεάτρου που επί 50 χρόνια γύρισε όλα τα φεστιβάλ του κόσμου και γνώρισε τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της τέχνης του 20ού αιώνα, η Ροζίτα Σώκου έγινε γνωστή στο πανελλήνιο από μια... τηλεοπτική εκπομπή. Παράλληλα, είναι ένας άνθρωπος που το μεγαλύτερό του ταλέντο ήταν στη φιλία. Μέσα απ' αυτήν την αφήγηση περνάει ένας αιώνας Ελλάδας, η ζωή στην Αθήνα που ελάχιστοι πια ζουν για να θυμούνται. Περνάει ο ελληνικός κινηματογράφος και οι πρωταγωνιστές του. Οι εγχώριοι και διεθνείς σταρ. Αλλά και όλοι οι ξεχωριστοί άνθρωποι, είτε διάσημοι είτε όχι, που...

Ένα πουλί τσακίστηκε στις ράγες του μετρό. Την έξοδο κινδύνου έψαχνε. Δεν κρύβονται τα σύννεφα κάτω από την άμμο. Τον ουρανό τους ψάχνουν. Πώς να εξημερώσω το φως που έρχεται τρίβεται στα πόδια μου κι ύστερα με καταπίνει; Δεν έφταναν τα τελευταία κέρματα να πάρει το λεωφορείο. Πήρε μια βάρκα κι ανοίχτηκε.

Τον Άγιο Σεβαστιανό και το μαρτύριό του, πρωτογνώρισα, ως νεαρός φοιτητής, στη Γαλλία, και κατόπιν κατά τις περιηγήσεις μου σε διάφορες χώρες και κυρίως στο Βέλγιο, στην Ιταλία, Ισπανία και λατινική Αμερική. Και τούτο, γιατί στην Ελλάδα η παρουσία του ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Αυτό που μου προξένησε κατάπληξη, και στη συνέχεια απορίες, ήταν το πόσο κοσμαγάπητος και λατρεμένος ήταν ο Σεβαστιανός σε όλες αυτές τις χώρες, καθώς και το γεγονός της σχεδόν παντελούς απουσίας του από τον ελληνικό χώρο.