Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο θεός με υακίνθους γύρω του -αυτή την παράξενη λύπη της ποίησης- και η κόρη γυμνή τόσο γυμνή στην ωραιότητα απ' αόρατη δίψα για ένα ποίημα μια γροθιά των ήχων ώσπου το αίμα απ' τα σπλάχνα να χυθεί Κύριε, αν είσαι λέξη, δώσε ένα ποίημα στον αέρα για τη σωτηρία της μονάχα

Τσακίζει τούτο το χέρι που γύρευα να πλύνει την κραυγή όμως εγώ σου φώναζα χτύπα με σάρκα χτύπα με, τα νύχια ακανόνιστα σα βράχια μυτερά θες να πονέσω, πού να χτυπήσεις μόνο ποιήματα ματώνουν τις ρωγμές πιο κάτω πέντε πέθαναν κοιμήσου μνήμη να φύγει ο πόνος απ' το στέρνο όλα τα ρήμαξαν κοιμήσου

"Ανέμελοι άνθρωποι" σέρνουν τη δυστυχία τους αγνοώντας ακόμα και την ύπαρξή της. Μια δυστυχία που εμάς μας φαίνεται βουνό. Η καπιταλιστική, καταναλωτική, κοινωνία μας έκανε να βλέπουμε τη ζωή διαφορετικά. Η απόστασή μας από τη φύση - ίσως και ο τρόπος που ζούμε - μας κάνουν να βλέπουμε τους ανέμελους ανθρώπους δυστυχισμένους. Δυστυχισμένους γιατί δεν μπλέχτηκαν ακόμα στα γρανάζια του "πολιτισμού" μας. Τι ειρωνεία αλήθεια ...

Ένα ταξίδι σε ποιητές της γείτονος χώρας της Βουλγαρίας, με φωτογραφίες των ανθολογούμενων και βιογραφικά στοιχεία τους.

Η παρούσα έκδοση είναι ένα μικρό ανθολόγιο μιας μεγάλης κοινής μας αγάπης: της ιταλικής γλώσσας. Δεν έχει αξιώσεις πληρότητας. Ο Γιάννης Η. Παππάς με συνάντησε πάνω σε κοινές αγάπες και χρόνια τώρα οι διαδρομές μας, διαγράφοντας ελλειπτικούς κύκλους, συναντήθηκαν επιτέλους σ' αυτό το βιβλίο. Μοναδικός γνώμονας η αγάπη μας για την ιταλική ποίηση που λέει πράγματα, που θέτει ηθικά και φιλοσοφικά ζητήματα, που κουβεντιάζει τα μικρά και τα μεγάλα του ανθρώπινου βίου. Από τον Λεοπάρντι ως τις μέρες μας, ο διάλογος αυτός συνεχίζεται απρόσκοπτα: χωρίς βεβαιότητες, χωρίς έπαρση,...

83 ποιήματα Κι αν δεν φτάνουν Για ένα άλλο βλέμμα Για μια νέα ημέρα Μια αλλιώτικη ζωή Γίνε ΕΣΥ Λευκή σελίδα Να μπουν οι άνθρωποι Σαν ποιήματα

" Ένας παράξενος άνθρωπος επισκέπτεται μία μαγευτική πόλη. Μία γυναίκα τον ερωτεύεται κι εκείνος την πληγώνει κι έπειτα την αφήνει. Ένας σκύλος χάνεται και περνάει μία νύχτα μόνος του σε κάποια αφιλόξενη εσχατιά. Ένα παιδί κινείται πάνω σε μία νεκροφόρα. Κανείς δεν ξέρει αν είναι ζωντανό ή νεκρό. Ένα σκαθάρι γυρισμένο ανάποδα με τα πόδια του στον αέρα προσπαθεί να ορθοποδήσει για να σωθεί. Ο Γιόχαν νεαρός αρχίζει της ζωής του το πιο όμορφο ταξίδι. Δυο φίλοι του τον ακολουθούν. Η εξιστόρηση μοιάζει με μία χαοτική παρέλαση που η αφετηρία της είναι και τέλος. Αλλάζουν...

Στο Μέρος Α' της παρούσας μελέτης περιλαμβάνονται πληροφορίες και κείμενα σχετικά με την αντιμετώπιση του νεόφερτου τότε, στον ελλαδικό χώρο, τεκτονισμού, από άτομα προσκείμενα στις ελληνόφωνες εκκλησιαστικές αρχές, καθώς και το πλήρες κείμενο του Αφορισμού από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου το 1815, που, παρόλη τη σοβαρότατη καταδίκη των τεκτόνων, συνοδευμένη με όλους τους κεραυνούς της Εκκλησίας, προδίδει την παντελή άγνοια του συντάκτη σχετικά με το θέμα, τις ιδέες και τις αρχές του τεκτονικού τάγματος και ταυτόχρονα επιδεικνύει μια λυπηρή απύθμενη αφέλεια.

Αν η αφήγησις αυτή σας άρεσε, αν σας συνεκίνησε, δεν το χρωστάτε σε μένα, αναγνώσται, αλλά ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΜΗΝ που μου την ενέπνευσε. Και αν πάλι δεν σας άρεσε, δεν πταίει η Ρώμη. Αυτή εμπνέει πάντα ωραία. Ίσως εγώ να ήμαι ανάξιος να εξωτερικεύσω όσα μ' έμαθε να αισθάνωμαι, η Αλησμόνητη, η παντοτεινά Αγαπημένη. Παρισίοι, 23 Φεβρουαρίου 1924. Β. Β.

Να γεννιούνται άραγε, οι ηθοποιοί με κάποια ξεχωριστή αίσθηση για τη δραματική τέχνη; Μήπως η υποκριτική ικανότητα προϋποθέτει κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο και τελικά, είναι αυτό το ταλέντο κληρoνoμικό; Ερωτήματα που είναι μάλλον δύσκολο να απαντηθούν εν συντομία, αφού η ζωή έχει αποδείξει πως δεν υπάρχει ένας μόνο δρόμος για την καριέρα στο θέατρο ή τον κινηματογράφο. Άλλοι ανέβηκαν ψηλά δουλεύοντας σκληρά με κίνητρο τη μεγάλη αγάπη για το αντικείμενό τους, υποδυόμενοι ρόλους τόσο διαφορετικούς που ίσως δεν τους άφηναν περιθώρια να αναπτύξουν τη δική τους προσωπικότητα. Άλλοι...

Της αγάπης και της μοναξιάς Απεχθάνομαι τ' αυτοκίνητα, τις στάσεις των αυτοκινήτων, τα τηλέφωνα, τα περιοδικά, τις εφημερίδες, τους κάθετους και τους οριζόντιους δρόμους, όλα αυτά μπαίνουν ανάμεσά μας, μας χωρίζουν. Δίχως αυτά θα ήμασταν ελεύθεροι. Στην επόμενη συνάντηση θα σε περιμένω μ' ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στα χέρια. Έχεις παρακολουθήσει ποτέ ποδοσφαιρικό αγώνα; Εγώ μονάχα μια φορά. Μου προκαλούν φρίκη τόσες χιλιάδες πρόσωπα, που "αγωνιούν" για το ίδιο πράγμα. Μη φανταστείς πως οι αντίπαλες εστίες προϋποθέτουν και άμιλλα, δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, είναι...