Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πρόλογοι που κατευθύνονται από το περιεχόμενο του βιβλίου είναι άνευ σημασίας. Τα γνωρίσματα του καλού δοκιμιακού λόγου γίνονται σχεδόν άμεσα αντιληπτά στο εξασκημένο μάτι: ευθυβολία, συστηματικότητα, σύνθεση, εποπτικότητα και ανάλυση- καλλιέπεια. Και αυτά είναι στην πραγματικότητα τα απαραίτητα ζητούμενα από τον αναγνώστη για να διαβάσει μια μελέτη. Και αν ο μελετητής έχει να μας προτείνει κάποια καινούργια θεώρηση του αντικειμένου του, αυτό εναπόκειται στον αναγνώστη να το ανακαλύψει, γιατί ένα βιβλίο είναι κυρίως ένα δώρο που περιμένει να ανοιχτεί. Αν πάλι όχι, δεν θα έχ...

Αφρικανοί είναι οι στρατιώτες που φυλάνε τα τείχη των Θηβών Και τα υφάσματα που ο αέρας τούς τα παίρνει από φτηνό κάμποτο, από τσερβόλ άχρηστο σε γυναίκες Κι είναι ο πληθυσμός μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι τους χαμένος μέσα σε στεφάνια, σε υφάσματα και πόζες ανόητων εορτών. Μέσα σε χωράφια, πίσω από σπίτια λαμαρίνας κάτω από μαύρες κατσαρόλες Καίνε ακόμα δυνατές φωτιές Δυο τρία κορίτσια κι ένας σκύλος Ανοίγουν δρόμο μες στα στάχυα Τσατσάρες πράσινες κρατούν στα χέρια Σκύβουν και αμίλητα τούς τίς προσφέρουν.

Πρώτη φορά παραδίδεται στο ελληνόγλωσσο αναγνωστικό κοινό πλήρες, άνευ περικοπών και με τα χαρακτικά του G. Dore το μνημειώδες "Χριστιανικό έπος" του Τζων Μίλτων (1608-1674), που τον ανέδειξε έναν "Όμηρο" της Αγγλίας. Άξιος συνεχιστής των μεγάλων εποποιιών του παρελθόντος ο Μίλτων μας εισάγει σ' έναν περιπετειώδη κόσμο συγκρούσεων και αναταραχών κοσμοϊστορικής σημασίας, μένοντας πιστός στην Αγιογραφική θεμελίωσή τους, αλλά και αρυόμενος πληθώρα υλικού από απόκρυφες πηγές που είχε στη διάθεσή του. Βαθύτατες και διαφωτιστικές είναι και οι εσωτερικές, ψυχολογικές συγκρούσει...

Όταν επισκεφθούμε το Μαντείο των Δελφών, να είμαστε εμφορούμενοι με την επιθυμία και την ευσέβεια του Ικέτη.Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να απολαύσουμε πλουσιοπάροχα την ακτινοβολία του περιβάλλοντος. Πρέπει να πλησιάσουμε τον ιερό χώρο χωρίς να έχουμε κοντά μας νωχελείς και αδιάφορους τουρίστες. Μόνοι μας ή μαζί με πρόοωπα με τα οποία έχουμε ψυχική επαφή, είναι η ιδεώδης συνθήκη για να νοιώσουμε βαθειά τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα των Δελφών, να εμποτιστούμε με το λαμπερό θέαμα των ερειπίων, να συνδιαλεγούμε μαζί τους και να χαρούμε το μεγαλείο της φύσης που τ' αγκαλιάζει. Έχουμ...

Αν ρίξω μια πέτρα στη θάλασσα θα θρυμματιστεί η επιφάνεια, σαν καθρέφτης Ω, εσείς παραμορφωμένα ουράνια σώματα με την εκτυφλωτική αστρική ομορφιά! Δεν ρίχνω πια πέτρες στη θάλασσα Δεν αποκαλύπτω τα μυστικά σας

...Δεν ξέρω το να είσαι άστεγος αν είναι φιλοσοφία ή εγκατάλειψη της υποχρεωτικής καθημερινότητας. Είναι ένας διαρκής αγώνας ανεύρεσης τροφής. Και όχι μόνο. Ό,τι άχρηστο πέταγε ο Έλληνας καταναλωτής ήταν χρήσιμο για μας. Δεν είμαστε αλήτες αλλά έχουμε καταφέρει να είμαστε αόρατοι. Κυκλοφορούμε συνήθως αφού νυχτώσει. Οι σκουπιδοτενεκέδες είναι ο πρώτος μας προορισμός. Ό,τι βρίσκουμε βρώσιμο το αποθηκεύουμε. Οι ίδιοι φοράμε πολλά ρούχα και κουβαλάμε σε καροτσάκι τα πολύτιμα αγαθά μα, όπως τις κουβέρτες μας και μερικά κατσαρολάκια. Όπως και να το κάνουμε, η Ναρκίσσου 45 είναι...

Ό,τι είναι ο "Θάνατος στη Βενετία" στα βιβλία του Τόμας Μαν, είναι "Ο γλύπτης του δρόμου" του Αύγουστου Κορτώ. Μόνο που ο Αύγουστος Κορτώ δεν διαλέγει τη Βενετία - να βουλιάζει στα νερά, στην ομίχλη - αλλά ένα δρόμο της πόλης μες στη σκόνη και την κάψα να σκεπάζει το πρόσωπο ενός εργάτη-γλύπτη του δρόμου. Τρεμάμενα χέρια, καφέδες που γεμίζουν την πολυσύχναστη οδό, νερά που εξατμίζονται στον ήλιο και καρέγλες όπου σωριάζεται - σε επαναληψεις -, για να μην μιλήσει σ' ό,τι βλέπει. Φόβος, αμαρτία, απαγορεύσεις της άθλιας ζωής μας; Ο Αύγουστος Κορτώ, από την πόλη του, τη Θεσσαλο...

Χαμένος άλλοτε μέσα στη φύση, που την κατέχει καλά, κι άλλοτε στη γνώση, που η ζωή και η φύση, πάλι δίνει, κινείται σ' αυτά τα γεμάτα νύχτα ποιήματα. Ο έρωτας είναι το άλλο δυνατό θέμα του όπου κι εδώ αναζητεί την αλήθεια. Ο κόσμος, του Παναγιώτη Ηλιόπουλου, είναι το τοπίο της ψυχής μέσα σ' αυτό των θεών. Νερά, θάλασσες, ποτάμια που κυλούν, φυτά και ζώα δένουν αρμονικά τον αέρα που σηκώθηκε και απλώνεται στον κάμπο. Στο φανταστικό δάσος των ψυχών. Λεπτομέρειες και πόνος πάνω από τα χαλάσματα που μες στην πανσέληνο φαντάζουν σκηνικό. Άλλοτε ταξιδεύει σε συγκεκριμένα τοπία κι...

Τα γηρατειά δε θέλουν τη βροχή. Όμως η ψυχή δε γέρασε και τρέχει στη βροχή όπως και πριν. Αχ! τρελόγρια τι κάνεις; Αν δεν αντέξει το κορμί, τι να την κάνεις την ψυχή;

...Το νοσοκομείο βρίσκεται στο νοτιανατολικό Λονδίνο και δεν ξέρουμε κανένα εδώ που καταλήξαμε... Το παιδί κοιμάται; Μοιάζει να κοιμάται! Δεν ικετεύει πια για ένα χάδι μια αγκαλιά. Βρισκόμαστε ξανά εδώ... Τα χέρια του κρέμονται στα δικά μας και ο Άγγελος παραμιλάει. Σηκώνομαι να φύγω. Θ' ακολουθήσουν ατέλειωτα βράδια που θα γίνεται ξανά και ξανά το ίδιο έγκλημα στην ψυχή μου! Κλειδώνομαι στον πόνο. Καίγομαι απ' τον πυρετό του θανάτου και δεν ξέρω τι να κάνω... Δεν είμαι εκεί αν και βρίσκομαι αναπνοές κοντά δίπλα στο σώμα του νοερού λογάριθμου που μας συνδέει με την δεύτερη...

Μια χώρα, ένα κράτος, μία πόλη. Γύρω από την πόλη απέραντες εκτάσεις ερήμου με πετρωμένο έδαφος. Ούτε άμμος, ούτε οάσεις, ούτε ζωή. Τίποτα. Σε αυτήν την πολιτεία, την ανέλπιδη, την από καιρό πεθαμένη, την αδιέξοδη, κινούνται οι ήρωες του βιβλίου. Οι ιστορίες τους πλέκουν ένα παράξενο και γοητευτικό σύμπαν. Συγκροτούν ένα διακειμενικό ταξίδι στον κόσμο των καταραμένων ποιητών και δημιουργών. Τα πρόσωπα του βιβλίου, πιστά στην ειμαρμένη τους, παλεύουν, ερωτεύονται, άγονται και φέρονται στη δίνη της καταδίκης τους, αρνούνται την ελπίδα, λυγίζουν από το βάρος του μεγαλείου τους...

Απ' την δεκαετία του 80, οι φυσικοί επιστήμονες, προσπαθούν να διατυπώσουν μια ενοποιημένη θεωρία, την θεωρία: Των Πάντων, και μοιραία αναζητούν την πολυπόθητη και μοναδική εξίσωση, που διέπει το σύμπαν. Αυτή την εξίσωση υποτίθεται ότι βρήκε, ο ιδιοφυής αδιόριστος φυσικός ο Σπύρος που ζει λιτά και απέριττα, κάπου στην Κυψέλη, παρέα με το αγαπημένο του ιγκουάνα: τον Τεκίλα, που τον χάρισε στον φιλόδοξο, επίδοξο συγγραφέα, τον Θάνο, σε μια τυχαία γνωριμία, γραμμένη πάνω σε ένα άδειο κουτί, μπίρας Αmstel. Είναι πράγματι όμως, η εξίσωση της θεωρίας: Των Πάντων, ή όχι; Και α...

Με πόνο ψυχής, αλλά και με δίκαιη οργή, διάβασα τον δεύτερο τόμο της "Τριλογίας" της Άμυ Μιμς-Σιλβερίδη, με τίτλο "Ο θησαυρός της Χέλεν Σάλλιβαν". Στο επίκεντρο βρίσκουμε την τραγική περίπτωση του μεγαλόπνοου βιβλίου που η Σάλλιβαν συνέγραψε επί χρόνια - αρχίζοντάς το στην εποχή του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου και τελειώνοντας το στη δεκαετία του Μακαρθισμού. Για μας τους Έλληνες, αυτό το βιβλίο (που δυστυχώς, δεν είδε ακόμη το φως της ημέρας) έχει ιδιαίτερη σημασία, επειδή αν διαβάσουμε προσεχτικά την παλαιότερη ιστορία της αέναης αντίστασης του ισπανικού λαού, θα μπορέσουμ...