Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Προσεχτικά, μην πλησιάζετε. Τώρα ξεκινάει η νέα περιπέτεια του πλήθους γυρισμένη στα μεγάλα στούντιο της δύσης και της ανατολής, με μαχητές σκληρούς, με ορδές πρόθυμων να θυσιαστούν, με συνωμότες, με μαφιόζους, μαθητές πιστούς, με οπαδούς, με πορνοστάρ ευέλπιδες, μ' εργάτες, με παιδιά, μ' εμπόρους, με αρχηγούς τυφλούς, πλανόδιους πωλητές, θεόπνευστους δασκάλους, με αγιασμένους πάνσεπτους νεκρούς, με συγγενείς, με φίλους, θαυμαστές, με την παρέλαση των λιονταριών στους λασπωμένους καρόδρομους, όλοι, όλοι σ' αυτήν τη νέα, μεγάλη περιπέτεια αντίδοτο της πλήξης, σ' αυτήν την αι...

Τα "Μετρητά" είναι μια παραβολή για τις ανθρώπινες σχέσεις και τον λογαριασμό τους στη ζωή. Ένα απόσταγμα της εποχής, αντιμέτωπο με τις οδύνες και τις οφειλές του παραδίνεται στην κάννη των λέξεων και ψάχνει τη γιατρειά. Νιάτα που αγαπούν και ωριμάζουν μ' ένα αδιόρθωτο σφάλμα· την εμμονή στο όνειρο.

Μια ματιά... τόσο γρήγορη και βιαστική, όπως ο χρόνος που περνά· η ζωή που τρέχει από μπροστά μας προτού εμείς το καταλάβουμε. Όλα περικλείονται μέσα σ' αυτή· πρόσωπα, τόποι, εμπειρίες, βιώματα... όλα! Η συνείδηση του χώρου, η γνώση της φύσης μας, η επιθυμία του "θείου δώρου" της ζωής κι όλα αυτά μέσα σ' ένα αέναο παιχνίδι επαναδιαπραγμάτευσης· μηδενίζουμε το κοντέρ και ξεκινάμε από την αρχή. Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα, μια συλλογή 39 κειμένων που προσεγγίζουν την καθημερινότητα μέσα από μια ματιά· είτε γρήγορη και επιφανειακή, είτε πιο βαθιά και ουσι...

Η αγκαλιά είναι πιο δυνατή από ένα φιλί. Ένα χάδι πιο ανθρώπινο από έναν μάταιο έρωτα. Ο έρωτας είναι μια τρικυμία στην ζωή και όχι απόλαυση!

Ας μου το επιτρέψει η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία το μνημόσυνο που θα κάνω εδώ για το μεγάλο χαμένο παιδί της Δυτικής Καθολικής Εκκλησίας, τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Μπορεί να κλαίει σήμερα η Ρώμη τον Πάπα Παύλο, που πέθανε προχθές και καθόλου να μην θυμάται τον Άγιο Πιέρ Πάολο Παζολίνι, μα πυρώνει θείος Αύγουστος μήνας και οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα στα εκατομμύρια των λαών της Μεσογείου και στα εκατομμύρια των τουριστών, που στοιβάζονται στις μεσογειακές ακτές, πιστεύοντας πως η αρχαία Μεσόγειος θα δώσει και σαν άλλη λίμνη του Σιλωάμ, θα τους φωτίσει τους μήνες το...

Το μεγάλο έργο του γερμανού συγγραφέα, Τόμας Μαν, και η νέα ανάλυση της σημασίας του σήμερα.

Φαντάζει ομολογουμένως αδιανόητη η αποχή από την καθημερινότητα, από τους εν εξελίξει αγώνες, όλων αυτών! Είναι τόσο μεγάλη η συνεχιζόμενη αδιαφορία των πνευματικών που ερεθίζει. Από πού όμως, θα μπορούσε φυσικά ένας αφελής αλλά και ένας υποψιασμένος παρατηρητής να ρωτήσει, πήραν άραγε οι πνευματικοί ταγοί τα δημιουργικά ερεθίσματά τους και έφτασαν εκεί που έφτασαν και τώρα σωπαίνουν προκλητικά; Η άρνησή τους να εμβαπτισθούν στα νάματα της καθημερινότητας, να πρωτοστατήσουν στους κοινωνικούς αγώνες, να βοηθήσουν όσο και όπως μπορούν, στη δίκαιη και ομαλή εξέλιξη των καθημερ...

Επιλέχτηκε ένας σχετικά μικρός αριθμός μεγάλων Βουλγάρων ποιητών με σοβαρό έργο και ενδιαφέροντες δρόμους ζωής. Τα πιο γνωστά ποιήματά τους μεταφράστηκαν κατευθείαν από την γλώσσα που γράφηκαν, ενώ έγινε προσπάθεια κατά την μετάφραση, να μην αλλοιωθεί όχι μόνον η ουσία αλλά και η εσωτερική τους μουσική. Έτσι που ο Έλληνας αναγνώστης να αποκτήσει μια πιο πλήρη ιδέα για την ψυχή αυτού του γείτονα λαού και να τον νιώσει όσο γίνεται πιο κοντά του.

Στην όμορφη χώρα της τέχνης και του πολιτισμού, την Ιταλία, του τέλους του 19ου αιώνα και κυρίως του εικοστού, οφείλει την ύπαρξη του το μικρό αυτό ανθολόγιο. Ενδεικτικό, παρά την υποκειμενικότητα του, μίας συνύπαρξης πεζογράφων και ποιητών, που κατορθώνουν εν μέσω πολεμικών συρράξεων, πολιτικών και κοινωνικών μεταβολών, λογοτεχνικών κινήσεων και ρευμάτων, να διατηρήσουν ακέραιο τον χαρακτήρα και την αξία της τέχνης τους, και ν' αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην Ιστορία της λογοτεχνίας της χώρας τους και όχι μόνο. Ως μακρινοί συγγενείς και πνευματικοί συνοδοιπόροι το...

Το ποίημα αυτό φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα είδος μνημόσυνου ή μνήμης για όσους γεννήθηκαν φτωχοί, έζησαν με όνειρα για ευτυχία ανθρώπινη, αγωνίστηκαν για την υλοποίησή τους, αλλά στο τέλος νικήθηκαν από την αμείλικτη ζωή και πέθαναν "γιατί ήταν φτωχοί!", καθαροί, αθώοι και αδύναμοι!

Την φέραμε ως ιδέα, που την πότισε αίμα, που την έσπειρε το τέλος, ως την λήξη μας και μόνο. Το άπειρο της ύλης, στο άπειρο του χρόνου την ενέργεια ξοδεύει ως μας μένει μόνος· αθάνατος ο χρόνος.

Σαν ψίθυροι θα απλωθούμε στη βουβή νύχτα Τέλος θα μείνουμε μόνοι Στο πιο δακρυσμένο μας απόγευμα Καθώς ο κόσμος θα συνεχίζει να περνά από μπροστά μας.

...Με λέγανε Σεβάσμια της Κόλασης, Κολάσιμη Εταίρα του πεζοδρομίου: ήμουνα ξακουσμένη κι ακουσμένη, η όμορφη Τζιγκόκου Νταγιού (μεγάλη που 'ναι η χάρη της). Και μ' άρεσε να φοράω τα διακριτικά της Καστροαφανίστρας, διότι - έσερνα και στρατούς με τσάκισμα της μέσης... Έβγαινα στον περίπατο με δυο καμαριερούλες συνοδεία -και με κοθόρνους που στο χιόνι και στη λάσπη γράφαν το Ακολούθει μοι- και τότε, με επήρε το κατόπι ένας που είπε πως τον λέγαν Τρελοσύγνεφο της Παύσης, πως ήταν Ποιητής και Αγιοποτηράκης - αυτό το είδα, πως θα μ' έπινε και κάτω απ' το τραπέζι - και το σηκώ...