Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα μυθιστόρημα με στέρεη και συναρπαστική πλοκή, πειστικό σε κάθε του λεπτομέρεια, με αφήγηση γρήγορη και λιτή που βασίζεται σε μια αξιοθαύμαστη ανάλυση των χαρακτήρων. Τα σημεία όπου κυριαρχεί η κατασκοπική δράση έχουν τον επαγγελματισμό του Λε Καρέ, ενώ εκείνα που περιγράφουν το έγκλημα είναι γραμμένα με "χειρουργική" ακρίβεια, αντάξια μιας Πατρίσια Χάισμιθ στις καλύτερές της στιγμές. Michael Dibdin στο Intependent on Sunday

Στο τρίτο βιβλίο του έπους του Έντερ, η ανθρωπότητα καθώς και τα δύο μοναδικά νοήμονα είδη που ανακαλύφθηκαν στον πλανήτη Λουζιτάνια έρχονται αντιμέτωποι με την πιο θανάσιμη απειλή, που έχει τη μορφή ενός ταχύτατα μεταλλασσόμενου και φονικού ιού. Μπροστά στον κίνδυνο, το καταδυναστευτικό Κογκρέσο στέλνει το στόλο του για να καταστρέψει τον πλανήτη-αποικία, αδιαφορώντας για τις συνέπειες της επερχόμενης Ξενοκτονίας. Ο Έντερ Γουίγκιν και οι συνεργάτες του έχουν πολύ περιορισμένο χρόνο να ανακαλύψουν το αντίδοτο του ιού και να σταματήσουν το στόλο από την καταστροφική του απο...

Ως ο καλύτερος νέος συγγραφέας της χώρας, ο ΜακΓιούαν περιγράφει συναισθήματα και χώρους και αναλύει ψυχικές διαθέσεις και σχέσεις μ' έναν τρόπο συγκλονιστικό. The Times Ο ΜακΓιούαν, αυτός ο μαιτρ του ελλειπτικού μακάβριου, οργανώνει με τέτοιον τρόπο την αφήγησή του που, χωρίς να τονίζει τίποτα ιδιαίτερα, πετυχαίνει κάθε κίνηση και βλέμμα να σφίγγουν ακόμη περισσότερο τον κλοιό. Observer [...]

Κάποιες στιγμές η μνήμη μας είναι σαν να μη λειτουργεί. Ξεχνάμε κάτι σημαντικό, μας βάζει σε δύσκολη θέση. Το βιβλίο αυτό μιλάει για το κρυμμένο ψέμα της παιδικής μας ηλικίας που συχνά εμποδίζει τη μνήμη να θυμηθεί. Μέσα από αληθινές ιστορίες, δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να αποκτήσει μια καινούργια σχέση με τη μνήμη του. Την ίδια στιγμή, σχεδόν σε κάθε φράση του βιβλίου αποκτά εμπειρία στη ψυχοθεραπευτική προσέγγιση Γκεστάλτ: "Όπως τότε, όταν ήμουν παιδί και ο δάσκαλος που αγαπούσα έδειξε σεβασμό για τον αγώνα που έκανα να μάθω να διαβάζω. Δεν μετρούσαν για αυτόν τα...

Ο Χέρμαν, ο κύριος χαρακτήρας της "Ντάμα Πίκα", είναι ένας νεαρός γερμανός αξιωματικός του μηχανικού, που ζει σε μια ξένη χώρα, τη Ρωσία. Φαίνεται εξαρχής λογικός και σώφρων άνθρωπος που δεν εμφορείται από πάθη. Σιγά σιγά, όμως, αυτή η εικόνα αλλάζει, όταν βλέπουμε πως μια φανταστική εξιστόρηση, σχετικά με κάποιο χρυσοφόρο μυστικό, τινάζει σαν ελατήριο το πάθος του τυχερού παιχνιδιού μέσα του. Ήδη από τη λέξη που εκστομίζει -"Παραμύθια!"- μόλις έχει ακούσει την εξιστόρηση, είναι φανερή μέσα του η σύγχυση μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας που θα τον οδηγήσει, με τη συνδρο...

Η ισορροπία της γαλακτικής ισχύος τον 31ο αιώνα περιστρέφεται γύρω από το Ιλίριον, την πιο πολύτιμη πηγή ενέργειας στο σύμπαν. Το ετερογενές, εξωτικό πλήρωμα που ταξιδεύει με τον καπετάνιο Λορκ φον Ραίη, ξέρει ότι η αποστολή τους είναι επικίνδυνη· σύντομα μαθαίνουν ότι ο φον Ραίη είναι μπλεγμένος σε μια θανατηφόρα κούρσα με τον χαρισματικό αλλά βίαιο αρχηγό μιας αντίπαλης διαστημικής ένωσης. Όμως ποτέ δεν θα μπορούσαν να μαντέψουν την πραγματική φύση της έμμονης ιδέας του Λορκ - να συγκεντρώσει Ιλίριον απ' την πηγή του· πετώντας μέσα απ' την ίδια την καρδιά ενός εκρηγνυόμεν...

"Ο Ντοστογιέφσκι συνθέτει έναν πίνακα στον οποίον αυτό που έχει κυρίως και κατ' εξοχήν σημασία είναι ο καταμερισμός του φωτός. Το φως πηγάζει από ένα εστιακό σημείο... Το σπουδαιότερο πράγμα σε ένα έργο του Ντοστογιέφσκι, όπως ακριβώς και σ' έναν πίνακα του Ρέμπραντ, είναι η σκιά", μας λέει ο Αντρέ Ζιντ. Πράγματι, καθώς η ίδια η Νιέτοτσκα Νιεσβάνοβα μας διηγείται τις αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας, παρακολουθούμε να αναδύεται μέσα από τις σκιές της αφήγησής της η λανθάνουσα ερωτική σχέση της παιδίσκης Νιέτοτσκα με τον μητριό της, τον κακορίζικο βιολιστή Εφίμωφ. Ύστερα...

Η συναρπαστική ιστορία της Σαμπίνα Σπιλράιν, όπως προκύπτει από το ημερολόγιο και την αλληλογραφία της που μελέτησε σε βάθος ο Άλντο Καροτενούτο, αρχίζει το 1905 όταν φθάνει στην ψυχιατρική κλινική της Ζυρίχης με συμπτώματα σοβαρής ψυχικής διαταραχής. Η νεαρή και όμορφη Ρωσοεβραία παρακολουθείται από τον ίδιο τον Γιουνγκ και χάρη στην πρωτοποριακή, για την εποχή, μέθοδο της ψυχανάλυσης τελικά θεραπεύεται. Η Σαμπίνα ερωτεύεται παράφορα τον Γιουνγκ, εκείνος ανταποκρίνεται αρχικά στα αισθήματά της, για να διαλύσει τελικά τη σχέση του μαζί της, κάτω από την απειλή ενός κοινωνι...

Τα διηγήματά της Όλγας Παναγοπούλου είναι μικρά κομψοτεχνήματα, εξεικονίσεις ηθολογικές του καιρού μας που εμπλουτίζονται με μια τυπολογία χαρακτηροδομικών στοιχείων, συχνά κεφαλαιώδους σημασίας. Η συγγραφέας δεν πραγματεύεται θέματα φανταχτερά, πλουσιοκαμωμένα, γυαλιστερά. Η έμμονη πίστη της στην αξία της επικοινωνίας την ωθεί προς την μυθιστορηματική γνωσεολογία. Λυτρωμένη από την ολιγοπιστία του διανοούμενου αφηγητή και τον νατουραλισμό της. οδεύει προς την διατύπωση της αναγκαιότερης ίσως καινοτομίας που απαιτούν οι καιροί μας. Τη δραστική εκ νέου αποκάλυψη των διόδων ε...

Η απελευθέρωση του Κάστρου της Μονεμβασίας από τους Τούρκους στις 23 Ιουλίου 1821 αποτελεί ορόσημο στην Ιστορία αυτής της πόλης. Η Μονεμβασία είναι το πρώτο Κάστρο που καταλαμβάνουν οι Επαναστατημένοι Έλληνες για να ακολουθήσουν τα Κάστρα του Ναυπλίου και της Τρίπολης. Σχεδόν αμέσως με την απελευθέρωσή της αρχίζει μια εμφύλια διαμάχη για τον έλεγχο του σημαντικού αυτού Φρουρίου, που θα οδηγήσει την Μονεμβασία σε καινούργιες περιπέτειες και θα σηματοδοτήσει την νέα πορεία της. Τα στοιχεία από τα Γενικά αρχεία του Κράτους που ερευνήσαμε και οι περιγραφές όσων την επισκεύθηκ...

Γραμμένο με τη μορφή ημερολογίου, το μυθιστόρημα "Μνήμες υπανάπτυξης" του Εδμούντο Δεσνόες, ο οποίος είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Κουβανούς πεζογράφους, εκτυλίσσεται στα πρώτα χρόνια μετά την επανάσταση του Φιντέλ Κάστρο. Ο ήρωας, ένας συγγραφέας που κατέληξε να γίνει επιχειρηματίας υποκύπτοντας στις πιέσεις του αστικού περιβάλλοντός του, αμφιταλαντεύεται νιώθοντας από τη μια μεριά απελευθερωμένος, μα από την άλλη φοβερά μόνος όταν η γυναίκα του, η οικογένειά του και οι φίλοι του εγκαταλείπουν την Κούβα. Ο συγγραφέας περιγράφει με ζωντάνια, αμεσότητα και...

Σκέφτηκα πως οι λάμψεις των αρχαίων λυρικών στίχων είναι σαν των αστεριών που βλέπουμε εμείς μια ζωή ολόκληρη, κι οι πεζοί επιστήμονες υποστηρίζουν χαιρέκακα πως μπορεί και να 'χουν σβήσει προ αμνημονεύτων ετών, πως φταίει ο χρόνος και τα παιχνίδια του για την οφθαλμαπάτη αυτή. Ωραία: Χωρίς επιστήμονες, λοιπόν, χωρίς δικαιολογίες! Εγώ πιστεύω στον Θεό, σαν Ιππώναξ, σαν Αλκμάν, σαν Αρχίλοχος, με χίλιους-δυο, σωτήριους τρόπους. Αν ο Θεός δεν υπάρχει, το λάθος δεν είναι δικό μου, είναι δικό του, λέω λοιπόν, ο έξυπνος. Αφεθείτε κι εσείς, όσοι πιστοί προσέλθετε, στον ήρεμο κυμα...