Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Μάρκος Φ. Δραγούμης καταπιάστηκε με την ποίηση μετά τα 30 του στα 1967. Η πρώτη συλλογή του εκδόθηκε το 1974 με ενθάρρυνση του Ανδρέα Εμπειρίκου. Έκτοτε δημοσίευσε άλλες δύο συλλογές κι ένα υπερρεαλιστικό ημερολόγιο με πρόλογο του Νάνου Βαλαωρίτη. Από τα δυο μέρη της παρούσης συλλογής το πρώτο εκδόθηκε το 2007 κι έχει εξαντληθεί. Το δεύτερο περιέχει ανέκδοτα ποιήματα των ετών 2007-2009. Στην ποίησή του εναλλάσσονται διάφορες τεχνοτροπίες με συχνότερη επίδραση από τον υπερρεαλισμό. Όμως μερικά ποιήματα επιστρέφουν σε παλιότερες φόρμες όπως την Ακροστιχίδα ή το Δίστιχο με ρ...

O Σίλας, ο Ζόγκος, ο Βαγγελάκης των "ειδικών" αναγκών, η κυρά-Θοδώρα, ο παπά-Σπύρος, ο δάσκαλος Ιάκωβος, ο γιατρός. "Το κεφάλαιο". Τα Αθαμάνεια όρη, το κομβόι των μουλαριών, ο Βουκεφάλας, ο Λοχίας, ο Ατσίδας. Η Βύλιζα. Η κιβωτός των Τζουμέρκων. Η Σόνια. Το ποτάμι με τις πέστροφες. Τα εντελβάις που ανθίζουν στις κορυφές των Τζουμέρκων, όταν το χιόνι αρχίζει να λειώνει σιγά σιγά απ’ τα πρώτα χαϊδέματα του ήλιου. Όλα εκεί πάνω κατά πως έπρεπε και μετά, το πανδοχείο των Βαλκανίων. Ο παππούς Τάκης, ο Βασίλης, ο "Τσιτσάνης", η Μαίρη, ο Ανδροπαίδαρος. Το μαγειρείο, το τας-κεμπάπ Α...

Λόγια γυμνά. Μια απόδραση. Ωμά, αισθησιακά. Το κορμί χάνεται στο νου. Η ψυχή κλυδωνίζεται στου πόθου τη δίνη. Η σκέψη αιχμαλωτίζεται στην κάψα του σώματος. Μέρη απόκρυφα ξεγυμνώνονται λυσσασμένα. Μια γυναίκα. Παρθένα. Κολασμένη. Τιμωρός. Αθώα, διεστραμμένη. Η ροδαλή ηλικία των 15, άγουρη στα 18, βάφεται κόκκινη στα 21, λάβα χύνεται στα 30. Η αγωνία γίνεται βάσανο. Ο ιδρώτας σβήνει κάθε ίχνος υπομονής. Η σάρκα ξεσκίζεται. Μια κραυγή. Αχόρταγα συναισθήματα. Αιώνιες αναμνήσεις. Το βιβλίο "Λόγια γυμνά" είναι ένα σημαντικό ερμηνευτικό κλειδί για τη...

Η ποιητική συλλογή "Τροπή" δεν αναφέρεται στην τροπή των πραγμάτων. Δεν έχει σχέση με την υλιστική υπάρξή μας. Είναι μια πρόταση γαι τη φυγή από το αδιέξοδο. Μια ποιητική κραυγή που μας βγάζει από το λήθαργο στερεότυπων μοτίβων. Μια ποιητική συλλογή που καινοτομεί και δεν διστάζει να μας εκθέσει σε μεγάλα ερωτήματα της σχέσης ποίησης-φιλοσοφίας. Η ποιητική συλλογή "Τροπή" περιέχει ποιήματα που έχουν γραφεί στη δεκαετία 2001-2011.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής μας είναι η αφερεγγυότητα του πολιτικού λόγου, καθότι οι πολιτικοί τείνουν να μετατραπούν σε κυνικούς διαχειριστές της εξουσίας. Όντας σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένοι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αφού σε αυτά και όχι στο έργο τους οφείλουν συχνά την αναγνωρισιμότητά τους και συνακόλουθα την πολιτική τους καριέρα, ξιφουλκούν μεταξύ τους μέσα από τα τηλεοπτικά παράθυρα, πλειοδοτώντας σε λεκτικό ριζοσπαστισμό και ανέξοδες υποσχέσεις. Τα ΜΜΕ δεν υπηρετούν πλέον την πολιτική πολλαπλότητα αλλά τις υφιστάμενες δομές εξουσίας. Την ίδια στιγμή, οι π...

Στα "Γράμματα της γνωριμίας" ακόμα και τα πέταλα που δε σ' αγαπούν, έχουν κάτι να σου πουν, φτάνει μόνο να τα κρατήσεις και να τα διαβάσεις με προσοχή...

Στον εξελικτικό κύκλο της ζωής, η ανάγκη για κοινωνική και επαγγελματική αναρρίχηση στην όποια κορυφή επιτυχίας και καταξίωσης φαντάζει νομοτελειακή. Όμως, για διαφορετικούς για καθέναν λόγους, άλλοι μένουν στην εκκίνηση, άλλοι σκαρφαλώνουν, αλλά ποτέ δε φθάνουν, άλλοι φθάνουν, αλλά δεν παραμένουν για πολύ σ' αυτήν. Έτσι απομένουν οι αριθμητικά λιγότεροι συνάνθρωποί μας, οι οποίοι κατάφεραν και να φθάσουν και να παραμείνουν σ' αυτήν. Μέσα σ' αυτό το σχηματικό λόγο ξετυλίγεται ο χρονικό της διαδρομής του ήρωα του βιβλίου. Ο αναγνώστης, μέσα από τις σελίδες του, έχει το ερέθι...

Ζούμε συνθήκες ανάλογες με εκείνες που προηγήθηκαν της Γαλλικής Επανάστασης! Οι "sans Culottes" του τότε αντιστοιχούν στο 90% του τώρα (που μετέχει στο 10% του πλούτου). Η Βαστίλη του τότε είναι τα χρηματιστήρια, Και όσο αφορά τα Golden Boys, ήδη αυτά παίζουν καθαρά το ρόλο της Antoinette. Η γκιλοτίνα έχει στηθεί έτοιμη να αποκεφαλίσει το κεφάλαιο (κι αυτό για να σωθεί κόβει μισθούς και συντάξεις), Οι "θεοτραφείς" ιδεοληψίες απομυθοποιήθηκαν. Με τις ατομικές ηλεκτρονικές ίροd-ικές επικοινωνίες έμαθαν οι σκλάβοι την αλήθεια και αντέδρασαν ανάβοντας το Φιτίλι της παγκόσμιας λ...

Η Σουσουρέλα, είναι μια μάγισσα αλλιώτικη απ' όλες τις άλλες. Νέα, όμορφη, χαμογελαστή και ντυμένη μοντέρνα. Δεν πετάει με σκούπα, αλλά με το αεροπλάνο της προσγειώνεται μια μέρα στον πλανήτη των μαγισσών. Εκεί, δε φτιάχνει μαγικά φίλτρα, ούτε χρησιμοποιεί μαγικό ραβδί... το μόνο "μαγικό" της... είναι η αλφαβήτα! Άραγε, πώς θα την αντιμετωπίσουν οι μάγισσες του πλανήτη; Θα καταφέρει να διδάξει την αλφαβήτα; Το βιβλίο "Η μάγισσα Σουσουρέλα και η αλφαβήτα" είναι ένα ανατρεπτικό παραμύθι που απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας, με στόχο να κά...

Ελπίζουμε και φιλοδοξούμε οι προτάσεις του παρόντος πονήματος να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για τα αρμόδια πολιτικά πρόσωπα και τους οικονομικούς φορείς, ώστε να βοηθήσουν την Ελλάδα να ξεπεράσει την οικονομική κρίση και να διεκδικήσει εκ νέου τα συμφέροντά της. Όμως η προβολή των δυνατοτήτων της χώρας μας και η δυναμική για μια νέα πορεία δεν μπορεί να γίνει εφικτή, αν δε βρίσκει σημείο εκκίνησης μέσα από τους ίδιους μας τους εαυτούς. Εμείς οι ίδιοι είμαστε αυτό που αποκαλούμε: Ελλάδα, έθνος, κράτος, χώρα και κοινωνία. Χρήστος Κων. Χολέβας

Το πρόσωπό της είχε ένα παράξενο, μόνιμο, σκοτεινό χαμόγελο. Της άρεσαν οι άνδρες με τα σγουρά μαλλιά γιατί ήξερε πως πίσω από το κοντύτερο σημείο του εαυτού σου βρίσκεται το μυστικό της επιτυχίας. Την έβλεπες και μονολογούσες: "Πόσο λάθος έχουν όλοι όσοι υποτιμούν τη γυναίκα". Μεγάλο. Αναπόφευκτο, ίσως. Στην ηλικία των είκοσι διάβαζα τον πρόλογο του Guy de Maupassant στο βιβλίο του Prevost, "Η ιστορία της Manon Lescaut και του Ιππότη των Grieux". "Οι λυσσασμένες προσπάθειες να δημιουργήσουμε τις γυναίκες γιατρούς, πολιτικούς, ζωγράφους, ποιητές, απέτυχαν", έγραψε πριν...

"Ο έρωτας για να ανθήσει απαιτεί ανθρώπους με όμοια βιώματα και παραστάσεις, απαιτεί ανθρώπους με όμοια ''πρότυπα'' [...] και πρότυπο είναι, μεταξύ άλλων, αυτό το οποίο αναζητάμε, αυτό στο οποίο θέλουμε να μοιάσουμε, αυτό με το οποίο θέλουμε να ενωθούμε. Αυτό που μας εντυπωσιάζει και μας σαγηνεύει. Ο κάθε άνθρωπος επιλέγει αυτόν που ''ερωτεύεται'' ανάλογα με τον ''Θεό'' του, την ''αυθεντία'' που τον εκφράζει..." Με αριστοτελική μέθοδο αναζητώνται τα χαρακτηριστικά του "ιδανικού" και του "υλιστικού" έρωτα, αποτυπώνεται και αναλύεται ο τρόπος που αυτοί πραγματώνονται και α...

Δυστοπίες, αλλόκοτα χωριά, ανάστροφες δημιουργίες, μυθικές γεννήσεις και υπνωτισμένες πόλεις περιμένουν στις προθήκες του Μουσείου Παράξενων Γεγονότων. Συμβολικές, παράδοξες, γοητευτικές και αδικαιολόγητα οικείες, οι ιστορίες που διηγούνται τα εκθέματά του αναδιαπραγματεύονται ανοιχτά τη δοσμένη θέση του ανθρώπου μέσα στον κατακερματισμένο κόσμο, νοσταλγώντας τη χαμένη ενότητά του. Είναι ένα μουσείο από χαρτί. Με γεγονότα παράξενα, όπως αυτά που μας συμβαίνουν κάθε μέρα.

Στο "Μec(c)ano και η Εκάτη" συναρμολογούνται, προσαρμόζονται και συνδυάζονται τα μεταλλικά κομμάτια ζωής με το σεληναίο φως της Εκάτης. Είναι ένα ποιητικό δραματικό και μοιραίο παιχνίδι. Άλλοτε της φρόνησης, άλλοτε της νίκης και άλλοτε η υποχθόνια Εκάτη πλανημένη με σκιές, σίδερα και μέταλλα γύρω της, ανακαλεί τα πνεύματα των νεκρών, περιβάλλεται από πενία και προστατεύει τους πένητες, σε έναν κυβερνοχώρο που κουβαλάει ιστορία και πόνο. Όλα περιγράφονται μουσικά. Τη μουσική λόγου της Ρούλας Αλαβέρα διατρέχει φανερά η μουσική των Mecano. Ακολουθεί την οδοιπορία της μουσικής...

Ανασφάλειες σε διαφορετικούς ορόφους, άνθρωποι που αναζητούν το παρελθόν για να κανονίσουν το μέλλον. Δυο φόνοι απελπισίας. Δραστήρια παιδιά, ηλικιωμένοι που συντηρούν μνήμες νεότητας. Συγγραφείς, μουσικοσυνθέτες, ανθρωπολόγοι, διλήμματα, όνειρα και διερωτήσεις. Μικρές, προσωπικές περιπέτειες ανδρών και γυναικών. Είκοσι μία ιστορίες σχετικά με τις πολλές απόψεις του προσώπου του ανθρώπου.

Ένα μικρό κελί στο υπόγειο παλιάς φυλακής. Η ακαταστασία δείχνει τη χρόνια εγκατάλειψη ή την περιφρόνηση στο χώρο και τους ενοίκους του. Η μυρωδιά της μούχλας απλώνεται απ' άκρη σ' άκρη και εμποτίζει τα πάντα. Ένας μικρός φεγγίτης μόλις που φέρνει λίγο φως φιλτραρισμένο στην καταχνιά και το σκονισμένο τζάμι ανάμεσα στα κάγκελα που έπιασαν λέπια απ' τη σκουριά. Μια καρέκλα ψάθινη ποτισμένη στην υγρασία καρφώνει στη μέση το χωμάτινο δάπεδο. Ένα κουρελιασμένο κιλίμι πεταμένο σαν κουβάρι σε μια γωνιά. Ένας μεσήλικας άντρας περιφέρεται νευρικά γύρω απ' την καρέκλα σαν κάτι να γυ...

Γράφω ποιήματα, γιατί έτσι μόνον κατορθώνω ενίοτε να είμαι συνεπής στο rendez-vous μου με τον εαυτό μου. Αν δεν γράψω, αν δεν μου επιτραπεί να γράψω, ψάχνω - ψάχνω, γυρνώ, πισωγυρίζω, χάνομαι. Περιμένω να φωτίσει. Νύχτες αξημέρωτες, ευλογημένες, δικές μου νύχτες. Σκοτεινές. Η συλλογή αυτή έπεσε στο χαρτί μια μέρα, σαν να ήταν έτοιμη από καιρό, από τα χρόνια τα παλιά, τα χρόνια της Κατοχής με τα παιδικά τους τραύματα, της Απελευθέρωσης, μιας παιδικής ηλικίας γεμάτης από πλήθια γεγονότα, ερεθίσματα, μετακομίσεις, ο πόλεμος, το κίνημα, ευτυχισμένες αναμνήσεις, σε μια ειδ...

Η νέα ποιητική συλλογή της Χρύσας Βλάχου "Εν ώρα λήθης" μας επισημαίνει τη σημαντικότητα της λήθης στη διαδικασία της γραφής ως στοιχείο αρχέγονης διαμάχης, ολότητας, και απόκρυψης. Μας παρασύρει στη διαπίστωση πως μέσω της μνήμης τα βιώματά μας γίνονται παράσταση, μέσω της λήθης γίνονται αφήγηση. Το απροσδόκητο υπολανθάνει και παραμορφώνει ό,τι δεν μας αποκαλύπτεται. Μνήμη και λήθη επενεργούν στην ποιητική στιγμή και κατ' επέκταση στη ζωή μας. Στις ποιητικές αφηγήσεις νιώθουμε ότι αυτό που διενεργείται έξω από εμάς, γίνεται ταυτόχρονα εσωτερική περιπέτεια. Κοινωνική, φιλοσ...

Ο Γεράσιμος Χαλκιάς γίνεται έρμαιο εκβιαστικών και απειλητικών τηλεφωνημάτων. Τον κατατρέχει ένα παρελθόν που χάνεται στα μαύρα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ο Αλέξης Μακρής, διάσημος ηθοποιός, βρίσκεται αντιμέτωπος με απροσδόκητες αποκαλύψεις. Ακολουθεί τις ανατροπές της ζωής του, που τον οδηγούν σε μια εκπληκτικά αναπάντεχη αλήθεια. Είναι και η ζωή ένα μεγάλο θέατρο; Η Δανάη Ρήγα ερωτεύεται παράφορα τον Νικόλα Χαλκιά. Ζει ένα μεγάλο έρωτα, αλλά οι ανατροπές την φέρνουν σε αδιέξοδα. Τι μπορεί να συμβεί; Η Αργυρώ Λάμπρου αντιμετωπίζει ένα παρελθόν που προκαλεί πόνο μ...

Παρατηρώντας το θαύμα των ημερών μου, φωτογραφίζω την αόρατη αντανάκλαση του σώματος στον αμείλικτο καθρέφτη του κόσμου. Ακινητοποιώντας τη στιγμή, στην ουσία, καταγράφω την ανελέητη καταστροφή που επιτελείται μέσα στον χρόνο. Δεν εξωραΐζω. Φωτογραφίζω το είναι, όπως φαίνεται. Με ενδιαφέρει η ουσία. Δεν με ενδιαφέρει ν' αποδείξω ότι είμαι καλός φωτογράφος. Χρησιμοποιώ τη φωτογραφία για να μη λησμονήσω αυτό που μου συνέβη, για να οργανώσω, στο μέτρο του δυνατού, αυτό που θα 'θελα να δημιουργήσω, ίσως και να για να καταλάβω καλύτερα αυτό που είμαι. Πες ότι πρόκειται για ένα...