Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... Η Κουλίτσα εκείνο το βράδυ και για τις επόμενες σαράντα νύχτες, έβλεπε να' ρχεται μαι νυχτοπεταλούδα δίπλα στο αναμμένο καντήλι της χαμένης αδερφής της. "Να την, Κουλίτσα, ήρθε η ψυχούλα της Ελενίτσας μας απόψε", έλεγε κάθε βράδυ στην κόρη της η κυρα-Πηγή. Και χαιρόταν η Κουλίτσα δίχως διόλου ν' απορεί για τη μεταμόρφωση της αδερφής της σε έντομο...

1996 Μέρες που σκοτεινιάζει νωρίς. Ένα αδίσταχτο φεγγάρι. Το κοιτώ καρτερικά, με κοιτά ανελέητα, μαθαίνουμε να αγαπιόμαστε...

Γιατί η αισιοδοξία δεν είναι αποτέλεσμα άσκησης, αλλά καρπός ψυχικής ευφορίας και επιλογή θετικού τρόπου σκέψης και καλής διάθεσης για ζωή. Είναι η πρώτη που αποχαιρετά τη ματαίωση και δημιουργεί στον άνθρωπο ανεξαρτησία, ελευθερία σκέψης, ψυχική δύναμη, θετική διάθεση, κοσμοπολίτικο αέρα και μια απίστευτη αρχοντιά. Λέει αντίο στη μοναξιά! Στολίζει με αυθόρμητο χαμόγελο ένα πονεμένο πρόσωπο· και τότε εκφράζεται, σαν αγέρωχο στολίδι, γύρω από τα μάτια και τα χείλη. Και όταν "βρέχει" φόβο και πόνο, η βελούδινη αφή της καθαρίζει τα δάκρυα από τα μάγουλα. Όταν αισιοδοξείς,...

Είναι η ποίηση της ψυχής ένα χάδι μαγεμένο νανούρισμα μάνας, στα φτερά της απαλά σε αρπάζει και σε πάει ταξίδια μεγάλα.

Τα παιδιάστικα αθώα σας μάτια ζωγραφίζουν έναν ήλιο πανώριο με καρδιές σαν ατίθασα άτια ξαναχτίστε έναν όμορφο κόσμο!

Ποιήματα και ζωγραφιές πιασμένα χέρι χέρι λέξεις, ελπίδες, πινελιές γίνονται ένα ταίρι.

On Crete I know no time. Sunrises bring on the day And sunsets close it, The moon and stars Announce the night. I need only look at the sky For reference.

Αστεία που είναι η φύση μες στη σοβαρότητά της! Αστείοι που είναι οι άνθρωποι μες την επίγεια απελπισία τους! Περνούν το κώνειο για μαυροδάφνη το αίμα για γάλα, άτιμη φάρα!

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ Ταξίδι ξεκινά ανεμπόδιστο από μάτια χορτάτα ερημιά ποτίζει αποξηραμένο δέρμα χαράζει αυλάκια αψηφά πόρους τρωκτικά συνθλίβει αγριολίθαρα κυοφορώντας κύκλους επάλληλους μιμείται μπόρες ουρανών και οιμωγές Ικάρων ανεμπόδιστο κυλά σε χωμάτινο χαλί το δάκρυ

Είναι γνωστό ότι η διάδοση της παραγωγής και της χρήσης ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα έγινε κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου. Όταν το 1918, στην Ελλάδα υπήρχαν 20 μονάδες, το 1929 υπάρχουν κιόλας 250 μικρά ηλεκτρικά εργοστάσια. Οι αριθμοί αυτοί δείχνουν την ταχεία διάδοση και πλατιά αποδοχή της εισαγωγής της καινοτομίας του ηλεκτρισμού στις ζωές των τοπικών κοινωνιών ανά την ελληνική επικράτεια, παράλληλα όμως καταδεικνύουν και την εκτεταμένη κατάτμηση της παραγωγικής βάσης του Ηλεκτρισμού σε εθνικό επίπεδο. Η ίδρυση της «Ηλεκτρικής Εταιρείας Κερατέας» αποτελεί μέρος α...

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Στον ΄Ολυμπο θυσίες δεν ζητώ ούτ΄ούριο άνεμο προσμένω κουράγιο ξέρω έχεις περισσό για ότι αξίζει εγώ παλεύω.

Στο ταξιδιωτικό αυτό αφήγημα, ο συγγραφέας του σαν σύγχρονος περιηγητής εκφράζει με τον γλαφυρότερο τρόπο τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες του από το ταξίδι που έκανε στη Σρι Λάνκα (την Ταπροβάνη των αρχαίων Ελλήνων). Ανάγλυφα αναδύονται εδώ, εικόνες και καταστάσεις από τη ζωή της μακρινής και εξωτικής αυτής Νήσου του Ινδικού Ωκεανού, προκαλώντας τον αναγνώστη να συμμετάσχει με τη φαντασία του σ' ένα τόσο ζωντανό οδοιπορικό.

[...] Πρωτοτυπία σημαίνει το αυθεντικό, όχι το κλεψίτυπο. Σημαίνει την ειλικρινή, ατόφια έκφραση του συγγραφέα και όχι τη μίμηση. Αυτή είναι ο μεγάλος εχθρός, η βαριά σκιά, που κρύβει το δρόμο της δημιουργίας και δίνει τόπο στην εύκολη, πλατιά λεωφόρο των μικρών και των μεγάλων ολισθημάτων. Ένας κόκκος πρωτότυπης, αληθινής γραφής, αξίζει περισσότερο από ένα τεράστιο απόθεμα κλεμμένων ιδεών και «εμπνεύσεων.» Ο αληθινός συγγραφέας προτιμά να ματώσει στην προσπάθεια παρά ν' αφεθεί στο πουπουλένιο στρώμα έτοιμων διαλογισμών και μύθων. Γράφει, δεν αντιγράφει. Ικανοποιείται απ...

Οκτώβρης Η μνήμη είναι κακιά συνήθεια. Ξέχνα την. Είναι μια θάλασσα που πνίγει πάντα τους ταξιδιώτες της. Ό,τι κι αν θέλησα είναι αργά. Πιο αργά κι από τη λήθη κι η μνήμη είναι πια θάλασσα...

Το βιβλίο αυτό είναι, τελικά ένα σύγχρονο μυθιστόρημα που εστιάζει την κεντρική του ιδέα στην έλλειψη αυτοπεποίθησης του σημερινού ανθρώπου στο δίλημμα καριέρα ή οικογένεια; Στο ψάξιμο μιας ξεχωριστής μεγάλης φιλίας; Ή στο να περάσουμε καλά με γνωστούς-φίλους τύπου Κίσσιγκερ; Ο μπάρμαν αυτά διερωτάται φιλοσοφικά στο ημερολόγιό του τριάντα χρόνια πίσω από τα μπαρ... Προτιμότερη η μοναξιά, η ανία, ή ο συμβιβασμός μιας εφήμερης γνωριμίας από αυτές που τελειώνουν σε ένα πλοίο με το τέλος του ταξιδιού; Ένας δυνατός, ανιδιοτελής μεγάλος έρωτας; Ή μια γνωριμία γλάστρας, με μια...

Το παρόν βιβλίο-λεύκωμα είναι μία πρώτη προσπάθεια να διερευνηθεί και να καταγραφεί μία από τις πιο γνωστές οικογένειες της πόλης της Κερατέας, με το επώνυμο Πρίφτη. Αναφέρεται σε ένα κλάδο της οικογένειας αυτής, από το γενάρχη της Αθανάσιο Σταμ. Πρίφτη (1843-1933) και προχωρά σε πέντε γενιές μετά, όπως φαίνεται στους γενεαλογικούς χάρτες του βιβλίου. Κυκλοφορεί εκτός εμπορίου με την ευγενική χορηγία του εφοπλιστή Κωνσταντίνου Ανδρ. Πρίφτη και είναι μία συλλογική προσπάθεια που αποτελείται από τα εξής μέρη: Α. Τους γενεαλογικούς χάρτες (πίνακες) που είναι επτά τον αριθμό...

Το ψιλόβροχο έπεφτε σαν χάδι στο φτωχό χωματόδρομο. Η αβρότητα της φύσης σ' ένα σκηνικό πείνας και θανάτου. Ο κυρ-Νίκος, τρεις πόρτες πιο κάτω πέθανε χτες, την κυρα-Ευανθία τη σήκωσαν στα χέρια, διπλωμένη σε μια κουβέρτα και τη φόρτωσαν στο κάρο του δήμου με δυο άλλους νεκρούς. Η γειτονιά λιγόστευε. Το ψιλοβρόχι, στόλισμα και μαζί ιδιότυτο μοιρολόγι, συνέχιζε να δροσίζει το πρόσωπο της μικρής γειτονιάς. Το ξαφνικό φρενάρισμα του γερμανικού φορτηγού άλλαξε με μιας το σκηνικό. Το γρύλισμα των τροχών πάνω στην άσφαλτο, ίδια κραυγή αγριμιού. Εκεί στη στροφή προς το χωματόδρομο...

ΣΤΟΥΣ ΒΑΘΥΚΟΛΠΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ ΣΟΥ εγώ, η ανονείρευτη ταξίδεψα πολύ. Έτσι. Ιχνογραφώντας βήματα σε τόπους ανεξήλιους. Στα μάτια σου.

Βρέχει... Ο κήπος ταξιδεύει και τα λουλούδια μεθούν. Νιώσε την ενέργεια που ρέει στο σύμπαν. Τα μάτια κλείσε και δραπέτευσε...