Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΞΕΡΟΛΙΘΙΑ Οι λέξεις Είναι σαύρες Σκαρφαλώνουν Τα τείχη Της μοναξιάς, Τρυπώνουν Στα χάσματα Της Σιωπής...

ΤΟ ΖΥΓΙΑΣΜΑ Τα παγωµένα απογεύµατα στην πόλη, Οι δράκοι σιωπηλοί γυροφέρνουνε από ψηλά Ο ψυχρός ήλιος κρύβεται στις φτερούγες και σκιές σαλεύουν στα έρηµαπεζοδρόµια. Περπατώ µε τ' ατσαλένια µου παπούτσια στις παγωµένες πλάκες. Δε φοβούνται τον σκληρό θόρυβο από τα µέταλλα. Δεν φοβάµαι τους δράκους. Πού και πού - ανάµεσα στην κίνηση των µαύρων φτερών µια ακτίνα λαµποκοπά Και τότε... Χαµογελώ, και τότε... τα παγωµένααπογεύµατα γεµίζουνστριγκλιές.

Το "Φουαγκρά" εντάσσεται τυπικά στην Επιστημονική Φαντασία, εστιάζεται όμως στα προβλήματα των ανθρώπων, οι οποίοι, μετά την κατάκτηση της Γης από εξωγήινους υπερανθρώπους, πάσχουν και δρουν υπό συνθήκες ασφυκτικά καταπιεστικές. Σ' αυτό το σκληρό περιβάλλον, τα ανθρώπινα προβλήματα οξύνονται, μεγεθύνονται και γίνονται εμφανέστερα. Το κείμενο βρίθει από παρεκβάσεις σε φιλολογικά, πολιτικά, θρησκευτικά και ποικίλα άλλα θέματα. Το μυθιστόρημα απευθύνεται όχι αποκλειστικά στους λάτρεις της περιπέτειας, αλλά και σε ένα ευρύτερο, καλλιεργημένο κοινό, που νοιάζεται για το μέλλον τ...

Φοβάμαι μόνο τον έρωτα γιατί θα πρέπει να ξαναγίνω λαθρεπιβάτης στα φτερά των πουλιών.

... Γράφω ποιήματα σημαίνει: κάθομαι εδώ κι ενώ ο χρόνος με κυνικές γκριμάτσες μου γνέφει θυμίζοντας τον τελικό αφανισμό μου μηχανεύομαι ύμνους, φωταγωγώ την άβυσσο μ' ελπιδοφόρους πυρσούς... [...]. Και η δύναμη, η ενέργεια και η πνοή που ρέει στο κορμί, που δίνει ζωή, που κάνει το αίμα να κυλά, η διόλου ανεξάρτητη από τη σάρκα, έγινε για εκείνην μια ύλη νέα. Ύλη αισθήσεων, συναισθήσεων και ενσυναισθήσεων που μεταφράστηκαν σε λέξεις και οι λέξεις σε ποιήματα. [...] Χρύσα Γκιώνη

Με εργαλείο την συντομότερη ποιητική φόρμα, με εξηνταπέντε χαϊκού χωρίς τίτλο η ποιήτρια δίνει το δικό της στίγμα αναφορικά με τον τρόπο που φιλτράρει τη ζωή και καταθέτει τις σκέψεις πάνω στις εμπειρίες της.Ο έρωτας,ο θάνατος,το θέατρο,η τέχνη γενικά,οι αντιφάσεις της ζωής παρελαύνουν ως θέματα και κινητοποιηούν τη νόηση και το συναίσθημα χωρίς να σταματούν να μας υπενθυμίζουν πως η ζωή είναι ένα ατέρμονο παίγνιο. 'Ο, τι δυνατό, μέσα στη φαντασία πάντα υπάρχει. Τον εαυτό σου αν αποδομείς, σοφός μπορεί να γίνεις.

Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται προσωπικές μνήμες, αφηγήσεις και παλιότερες καταγραφές (βιβλία, εφημερίδες, αρχεία) για το Μαρκόπουλο Μεσογείων και το λιμάνι του, το Πόρτο Ράφτη, από τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα μέχρι τη δεκαετία του 1970. Υπάρχει πλούσιο υλικό που καλύπτει προσωπικές, οικογενειακές, λαογραφικές, πολεμικές, κατοχικές, οικονομικές (αγροτικές, κτηνοτροφικές, εμπορικές κ.λπ.), κοινωνικές, αρχιτεκτονικές, συγκοινωνια­κές, τοπωνυμικές, γλωσσικές, θρησκευτικές και λοιπές πλευρές της αρβανίτικης ζωής στα παλιά Μεσόγεια. Σκιαγραφούνται, εξάλλου, ποικίλες προσω...

Τα αντικείμενα, διατρέχουν τον χρόνο μαζί με εμάς. Πάνω τους σιγά-σιγά κολλάνε κομμάτια της ζωής μας. Ζητούν μια θέση στην λογική της καθημερινότητας μας φορτίζοντας μας διαρκώς με την παρουσία τους. Σαν σχήματα λόγου ζουν μαζί μας, συμμετέχοντας ως οικογενειακά μέλη φτιάχνοντας λέξεις. Αυτές τις λέξεις που προσπαθούν να ψηλαφίσουν την άγια καθημερινότητά μας. Μεγάλη η χάρη της.

ΠΑΙΣ ΩΝ ΚΑΤΕΝΟΗΣΕ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝΔΡΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΡΙΖΩΜΑ ΤΗΣ ΚΕΡΑΥΝΟΠΛΗΚΤΟΥ ΕΛΑΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΜΝΩΔΟΥΣ ΠΑΡΥΦΗΣ ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΑΒΟΣΙΤΟΥΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ

Στο βιβλίο "Με το π της ποίησης: δεκατρείς λογοτέχνες για την τρίτη ηλικία", που ανθολόγησε και επιμελήθηκε η Αναστασία Π. Μαργέτη, δώδεκα ποιητικά έργα, ενσωματωμένα σε ένα διήγημα, συνομιλούν μεταξύ τους με θέμα: "τρίτη ηλικία και χρόνος: παθήσεις, κοινωνικές επιπτώσεις". Μια πρωτοβουλία της ομάδας λογοτεχνών Νήματα Μνήμης, την οποία αποτελούν οι: Δημητριάδου Διώνη, Ζαχοπούλου Ξανθίππη, Ζερβαντωνάκη Αγγελική, Καρελιώτη Ματίνα, Κεφαλούρος Στάθης, Μαγουλάς Χαράλαμπος, Μαργέτη Αναστασία, Παπαδόπουλος Αντώνης, Παπαδόπουλος Θεοχάρης, Παπακωνσταντίνου Ηλίας, Πολυκάρπου Αντρέας...

Το ποιητικό έργο του Αθανασίου Γαλούση εκτείνεται σε μια χρονική περίοδο που καλύπτει περίπου μισό αιώνα. Η εργασία του Μιχάλη Μελετίου με τον τίτλο 'Εισαγωγή στην ποίηση του Αθανασίου Φ. Γαλούση" αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη ερμηνευτική προσέγγιση της ποίησης του Θεσσαλού δημιουργού. Ο συγγραφέας στοιχειοθετεί την άποψη ότι η ποίηση του Γαλούση χωρίζεται σε τρείς μεγάλες και διακριτές περιόδους. Η πρώτη αρχίζει ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 όταν ο ποιητής βρισκόταν ακόμα στην εφηβεία. Αυτή η πρώιμη περίοδος, που διαρκεί μέχρι το 1975 περίπου, χαρακτηρίζεται από...

Η υπόθεση μοιάζει αρκετά απλή. Μέσα στην αίθουσα συνδιασκέψεων υψηλόβαθμα στελέχη που φορούν στα ντελικάτα δάχτυλά τους το δαχτυλίδι της εξουσίας, εκφράζονται με έπαρση και χειρονομίες εσκεμμένες, φροντίζοντας να μην τσαλακώσουν τα επίσημα κοστούμια τους. Είναι ειλικρινείς ψευδολόγοι, παίζουν διπλό παιχνίδι, παίζουν ακόμα και με την φωτιά που απειλεί να τους εξαχνώσει σε πυρακτωμένα μόρια. Ο σαρκασμός και τα ευγενή ψεύδη της ειρωνείας τους, παρότι ενέχουν απροσδόκητους κινδύνους εκτροχιασμού, αποτελούν μια περίφραση του σοβαρού.

Τα διλήµµατα και τα προβλήµατα που αντιµετωπίζει η χώρα µας σήµερα, απαιτούν οµοψυχία, ενότητα και αλληλεγγύη, µα πάνω από όλα κοινωνικό διάλογο. Γιατί µόνο µέσα από τη σύνθεση θα µπορέσουµε να βρούµε λύσεις και απαντήσεις, αλλά και να εξασφαλίσουµε την αναγκαία συναίνεση σε κοµβικά ζητήµατα όπως είναι η ανάπτυξη, η απασχόληση και οι προκλήσεις των σύγχρονων τεχνολογικών εξελίξεων. Φυσικά και δεν είναι εύκολο: είναι όµως αναγκαίο προκειµένου να αποφύγουµε τη σύγκρουση. Οι αντιπαραθέσεις πρέπει επιτέλους να δώσουν τη θέση τους στο γόνιµο διάλογο µε γνώµονα τον άνθρωπο, την κ...

ΕΡΧΟΜΑΙ ΣΠΙΤΙ Ακούω ένα τραγούδι των νεανικών μου χρόνων, Κλείνω τα μάτια και το δωμάτιο απλώνεται στο άπειρο, Το σώμα μου εκρήγνυται κι αιωρείται πάνω από στάχυαδερβίσηδες, Τα βλέφαρα κλειστά - κατάματα στον ήλιο, Και δεν υπάρχει πόνος, ούτε θλίψη, Τα σκέπασε η μυρουδιά του πεύκου και της ρίγανης, Ακούω ένα τραγούδι των νεανικών μου χρόνων, Αγάπη μου, έρχομαι σπίτι. Σεπτέμβρης του '14 ** ΨΙΘΥΡΟΙ Ψιθύρισέ μου θάλασσα όλες τις χάρες που μου 'χει δώσει η ζωή Ψιθύρισέ μου θάλασσα κι όλες τις πίκρες και τον πόνο που 'χω νιώσει. Άσε την αρμυρή ανάσα σου τ...

"Ο καιρός συνέχισε να χειροτερεύει. Η νύχτα μαύριζε γύρω μας. Τ' αυτιά μας πονούσαν από τη χαμηλή ατμοσφαιρική πίεση. Μεσάνυχτα άλλαξε πάλι η βάρδια. Ο καπετάνιος ζήτησε από τον καμαρότο μερικές φρυγανιές. Αυτή η νύχτα δεν θα είναι εύκολη. Δεν ήταν η πρώτη φορά που αντιμετωπίζαμε τέτοιο καιρό, αλλά κάθε φορά φαίνεται διαφορετική." Ένα βιβλίο που πραγματεύεται τη ζωή του ναυτικού την εποχή που ακόμα το ραδιόφωνο ανακοίνωνε "Αγγελίες προς ναυτιλλομένους" και οι ειδήσεις κατακλύζονταν από ναυάγια. Η αφήγηση ρεαλιστική, γλαφυρή, μυθιστορηματική, προδίδει τη μαγεία της θάλασσ...

Διαλέγοντας αυτό το βιβλίο, καλείσαι να δοκιμάσεις κάτι καινούργιο, που ίσως σου φανεί λίγο ασυνήθιστο την πρώτη φορά. Μέσα σε λίγο χρόνο, με λίγη εξάσκηση και συνειδητή εφαρμογή όσων προτείνονται, θα ανακαλύψεις τη μοναδικότητά σου και τη δύναμη σου, θα βελτιώσεις τις δεξιότητες σου, θα αναγνωρίσεις και θα αξιοποιήσεις τα ταλέντα σου. Πολύ σύντομα θα έχεις σημειώσει μια ουσιαστική νίκη, που θα σου δίνει αίσθημα ολοκλήρωσης, θέτοντας τα θεμέλια για κάτι δυνατότερο και σημαντικότερο από ό,τι βιώνεις μέχρι τώρα. Εδώ υπάρχουν: - 12 Θεραπευτικοί Διαλογισμοί με τα αρχετυπικά...

Στο μεταπολεμικό Κάιρο, σε περίοδο μεταβατική για την Αίγυπτο και τους Έλληνες της χώρας, γεννήθηκε η "Κόριννα", με πρωτοβουλία μαθητριών του παρθεναγωγείου της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου. Γεμάτο ιδεαλισμό και προσεγμένο από κάθε άποψη, το περιοδικό μέτρησε μόνο εννέα τεύχη. Η -για πολιτικούς λόγους- διακοπή της έκδοσής του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς φωτογραφίζει μια κρίσιμη για τους Αιγυπτιώτες χρονική στιγμή, με φόντο το ταραγμένο αιγυπτιακό τοπίο. Μα σημαντικότερη, ίσως, για την πολιτισμική της αξία είναι η κληρονομιά της "Κόριννας": μαθητικά γραπτά όπου αποτυπών...

ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΩΝ ΒΡΟΧΩΝ Tα νερά των βροχών που απ' τον ορίζοντα έρχονται πέφτουν μ' ορμή στη μήτρα της γης τρυπώνουν από πηγές αναβλύζουσες πορφύρας γεννιούνται άνθη χορεύουν οι ελιές στη θάλασσα κατεβαίνοντας τα καρποφόρα κλαδιά της πνίγονται στα κύματα λόγια μυστήρια σε χλοοτάπητες σπέρνονται σ' αφίλητο λαιμό φίδι τυλίγεται συρίζοντας στην παγωνιά ενός δάσους κατάλευκου νύφες επτά με πέπλα σχισμένα και πόδια γυμνά έναν ήλιο σακάτη νυμφεύονται

Το άλλο φεγγάρι Η έννοια του χρόνου, ασύλληπτη στην ουσία της, με τα μετρήσιμα χρονικά διαστήματα μόνο προσωπικά να εννοούνται. Γι' αυτό και ο μέσα χρόνος είναι και ο μόνος προσιτός. Μέσα του ζούμε και πάνω στις διαδρομές του πατάνε τα αβέβαια βήματά μας. Στο μεταξύ, ο χρόνος ο αληθινός τρέχει αδιάφορος για τη δική μας αντίληψη και εμείς μόνο στιγμές αποτυπώνουμε θεωρώντας πως έστω για λίγο πιάσαμε το νόημα. Μπορεί βέβαια όλο αυτό να είναι μια ψεύτικη αίσθηση του υπαρκτού, και ο χρόνος μόνο ως προσωπικός να βιώνεται. Σ' αυτής της μαγικής συμπαντικής απάτης την αίσθηση ακ...