Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

1996 Μέρες που σκοτεινιάζει νωρίς. Ένα αδίσταχτο φεγγάρι. Το κοιτώ καρτερικά, με κοιτά ανελέητα, μαθαίνουμε να αγαπιόμαστε...

Τα συναισθήματα καθρεφτίζονται στα μάτια. Τα μάτια οδηγούν στην πόρτα της ψυχής. Όταν κοιτάζουν απελευθερωμένα από οργή, μίσος, φόβο, ενοχές και καχυποψία είναι ήρεμα, καθάρια και σε οδηγούν κατευθείαν σε μια γαληνεμένη ψυχή με ευγενικά αισθήματα. Όταν όμως είναι σκοτεινιασμένα, θολά και φοβισμένα αντανακλούν την οδύνη, τον πόνο και τη θλίψη μιας ανελεύθερης ψυχής, δέσμιας των παθών και της υλοφροσύνης, με μεγάλες συναισθηματικές δυσκολίες. Μήπως τελικά τα συναισθήματα είναι ο κώδικας επικοινωνίας μας με τους άλλους; Μήπως η έκφραση των συναισθημάτων μας είναι ο καθρέφτης...

ΣΤΟΝ ΤΖΑΚΣΟΝ ΠΟΛΛΟΚ Μες την καρδιά της έμπνευσης, στο κέντρο του είναι σου το ίδιο, βρήκες την πεμπτουσία - πηγαία όπως στις αμίμητες σου δίνες, στις αντιτιθέμενες στρώσεις, στις σταθερές λίμνες του χρώματος, στις εκθαμβωτικές ρευστές μορφές τις αενάως κινούμενες, στο άψογο συνολικό σου σχέδιο. Ποιο πνεύμα ήρθε ως στάθηκες πανέτοιμος πάνω από τον απλωμένο, αναμένοντα καμβά, τον αέρα να διδάξει πώς πλοηγούνται οι μορφές; Ποια δύναμη ανιδιοτελής ατσάλωσε τα νεύρα σου, ηρέμησε το τρεμάμενο χέρι; Μια παρουσία χάριτος κράτησε την αχόρταγη καρδιά και έδωσε φτερά...

Τα διλήµµατα και τα προβλήµατα που αντιµετωπίζει η χώρα µας σήµερα, απαιτούν οµοψυχία, ενότητα και αλληλεγγύη, µα πάνω από όλα κοινωνικό διάλογο. Γιατί µόνο µέσα από τη σύνθεση θα µπορέσουµε να βρούµε λύσεις και απαντήσεις, αλλά και να εξασφαλίσουµε την αναγκαία συναίνεση σε κοµβικά ζητήµατα όπως είναι η ανάπτυξη, η απασχόληση και οι προκλήσεις των σύγχρονων τεχνολογικών εξελίξεων. Φυσικά και δεν είναι εύκολο: είναι όµως αναγκαίο προκειµένου να αποφύγουµε τη σύγκρουση. Οι αντιπαραθέσεις πρέπει επιτέλους να δώσουν τη θέση τους στο γόνιµο διάλογο µε γνώµονα τον άνθρωπο, την κ...

... Γράφω ποιήματα σημαίνει: κάθομαι εδώ κι ενώ ο χρόνος με κυνικές γκριμάτσες μου γνέφει θυμίζοντας τον τελικό αφανισμό μου μηχανεύομαι ύμνους, φωταγωγώ την άβυσσο μ' ελπιδοφόρους πυρσούς... [...]. Και η δύναμη, η ενέργεια και η πνοή που ρέει στο κορμί, που δίνει ζωή, που κάνει το αίμα να κυλά, η διόλου ανεξάρτητη από τη σάρκα, έγινε για εκείνην μια ύλη νέα. Ύλη αισθήσεων, συναισθήσεων και ενσυναισθήσεων που μεταφράστηκαν σε λέξεις και οι λέξεις σε ποιήματα. [...] Χρύσα Γκιώνη

Θεωρούμε, ότι ένα κτίσμα είναι αρχοντικό, όταν κατασκευάστηκε, επισκευάστηκε ή κατοικήθηκε από κάποιον άρχοντα. Ως κριτήριο για ν' αποδοθεί σε κάποιο άτομο ο τίτλος του άρχοντα, διευκρινίζουμε, ότι εδώ δεν εννοούμε, ούτε θεωρούμε μόνο το άτομο εκείνο που άρχει ή διοικεί, ούτε μόνο τον πλούσιο, τον προύχοντα και τον προεστό, δηλαδή την άρχουσα ή ανώτερη κοινωνικά ή οικονομικά τάξη, αλλά και το άτομο εκείνο, που χωρίς απαραίτητα να είναι εύπορο και αξιωματούχο, συμπεριφέρεται με αξιοπρέπεια, ευγένεια, γενναιοδωρία, ευπρέπεια, αβρότητα και γενικά το άτομο εκείνο, που έχει φινέ...

Τα αντικείμενα, διατρέχουν τον χρόνο μαζί με εμάς. Πάνω τους σιγά-σιγά κολλάνε κομμάτια της ζωής μας. Ζητούν μια θέση στην λογική της καθημερινότητας μας φορτίζοντας μας διαρκώς με την παρουσία τους. Σαν σχήματα λόγου ζουν μαζί μας, συμμετέχοντας ως οικογενειακά μέλη φτιάχνοντας λέξεις. Αυτές τις λέξεις που προσπαθούν να ψηλαφίσουν την άγια καθημερινότητά μας. Μεγάλη η χάρη της.

[...] Επαναστάτρια η Χαρά. Γεννήθηκε διαφορετική. Άλλαξε το μοντέλο. Έσπασε το καλούπι παραγωγής προδιαγεγραμμένων χαρακτήρων. Η Χαρά κρατούσε άμυνα απέναντι στην κληροδοτημένη υπακοή ­δουλικότητα, που διέκρινε την εποχή τους, την οικογένειά τους και όχι μόνο. Τι άνθρωποι, σκεφτόταν συχνά. Μαριονέτες. Το κεφάλι δεν το σήκωναν σχεδόν ποτέ μοναχοί τους. Έπρεπε κάποιος μεγαλύτερος να τραβήξει την κλωστή. Μα τούτη δεν είναι αληθινή ζωή, θέατρο είναι. Αν δεν μπορείς να σηκώσεις κεφάλι, να δεις τον ήλιο κατάματα, όταν το θελήσεις, αν δεν μπορείς ν' ακολουθήσεις τον δρόμο του φεγγ...

Αν και τα πυροβόλα όπλα έχουν κάνει την εμφάνισή τους στα πεδία των μαχών ήδη από τις αρχές του 14ου αιώνα, μόνον κατά τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια σημειώθηκε σημαντική εξελικτική πρόοδος στον τομέα αυτό. Μέσω ενός περιεκτικού κειμένου και με τη βοήθεια μεγάλου αριθμού φωτογραφιών, πινάκων και διαγραμμάτων, το ανά χείρας βιβλίο παρουσιάζει την εξέλιξη και τη λειτουργία των λεγόμενων ελαφρών ή φορητών πυροβόλων όπλων, κυρίως εκείνων που προορίζονται για στρατιωτική ή αστυνομική χρήση και περιλαμβάνουν τα όπλα χειρός (πιστόλια και περίστροφα), τα όπλα ατομικής άμυνας, τ...

Συνδυάζοντας ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία με μνήμες δικές του και αφηγήσεις άλλων, ο συγγραφέας προσφέρει μια γλαφυρή περιγραφή των σχολείων του Κορωπίου αλλά και των αγώνων για την καθιέρωση και επέκταση της εκπαίδευσης στη νεότερη Ελλάδα.

Ο Θανάσης Β. Παραπονιάρης, καταγράφοντας τις αναμνήσεις από την πολυτάραχη ζωή μισού περίπου αιώνα, μας άφησε ένα πολύτιμο τεκμήριο μνήμης: τα παιδικά χρόνια, ο ανεμόμυλος του βασανισμένου πατέρα, η ηρωίδα μάνα με τα εννιά παιδιά, οι καλοί γείτονες, οι σύντροφοι στην καθημερινή βιοπάλη, η βασανιστική πείνα, ο τρόμος του πολέμου με τους ανελέητους βομβαρδισμούς, ο αγώνας για την επιβίωση, η φυγή στη Μέση Ανατολή, η επικίνδυνη ζωή του σφουγγαρά-δύτη, η σκληρή εμπειρία στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου και τέλος η ζωή του ναυτικού σε ποντοπόρα πλοία.... "Οι σελίδες από "Τα τετρ...

Το παρόν βιβλίο-λεύκωμα είναι μία πρώτη προσπάθεια να διερευνηθεί και να καταγραφεί μία από τις πιο γνωστές οικογένειες της πόλης της Κερατέας, με το επώνυμο Πρίφτη. Αναφέρεται σε ένα κλάδο της οικογένειας αυτής, από το γενάρχη της Αθανάσιο Σταμ. Πρίφτη (1843-1933) και προχωρά σε πέντε γενιές μετά, όπως φαίνεται στους γενεαλογικούς χάρτες του βιβλίου. Κυκλοφορεί εκτός εμπορίου με την ευγενική χορηγία του εφοπλιστή Κωνσταντίνου Ανδρ. Πρίφτη και είναι μία συλλογική προσπάθεια που αποτελείται από τα εξής μέρη: Α. Τους γενεαλογικούς χάρτες (πίνακες) που είναι επτά τον αριθμό...

Πειθαρχία στο πολιτικό κόμμα σημαίνει: η τήρηση από όλους ενός κώδικα ηθικής συνέπειας τόσο στα ιδεολογικά όσο και στα οργανωτικά θέματα. Καθένας "εφ' ω ετάχθη". Παραδοχή του ανωτέρου στελέχους και υπακοή στη λήψη αποφάσεων από την πλειοψηφία και σεβασμός στην εκτέλεσή τους. Η διάρθρωση του κόμματος πρέπει να είναι τέτοια, ώστε κάθε υπεύθυνο όργανο να "ακούγεται" επί "ίσοις όροις". Απόλυτη ελευθερία ελέγχου και προτάσεων. Από τη στιγμή όμως που λαμβάνεται η απόφαση σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες, όλα τα όργανα πρέπει να υπακούουν τυφλά. Αυτό προσθέτει δύναμη σ...

α Ποιήματα να γράφεις γιατί τη ζωή, μεσ' από τους στίχους θα τη βρεις· μου 'πε ο γέρος. Μην τα ονομάσεις, άσε τη ζωή να στα βαφτίσει. Ακολούθα τις όχθες εκεί θάβρεις το μονοπάτι με τις μυρωδιές. Κράτησε τα βότσαλα, μη φοβηθείς το βάρος. Όταν χαθούν τ' αρώματα, τα χρώματα τη γέφυρα μη διστάσεις να περάσεις. Πάρε μαζί σου τις βαριές αποσκευές μη φοβηθείς το ύψος, τη βροχή, γιατί νέα καλά θα βρεις στην άλλη όχθη· εκεί σε περιμένουν. Μανώλης Μπίστας του Σταύρου, της Βασιλικής, 19 Μαρτίου 1968, αρβανίτης εκ Κερατέας. Προσφάτως τη µαταιότητα ανακάλυψε...

Ένα πραγματικό γεγονός που άφησε ανεξίτηλες μνήμες στο θυμικό του συγγραφέα και αποτέλεσε το υλικό του βιβλίου, αφού έπρεπε να επιτελέσει ένα μνημόσυνο και να ξεχρεώσει μία οφειλή τιμής και μνήμης προς τους απρόσμενους Ναυαγούς και τους πνιγμένους του θείους, μίας συνηθισμένης ρότας ενός εμπορικού πλοίου. "...Εκείνο το βράδυ που αποφάσισα να γράψω το ναυάγιο έκανα βάρδια την 12-04. Ο καιρός ξινός, όπως λένε οι ναυτικοί, φουρτουνιασμένη η θάλασσα, με τα κύματα να δοκιμάζουν τις αντοχές του σκάφους και του πληρώματος. Βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που αντιμετωπίζαμε τέτοια...

Φθινόπωρο... Δυο μεσήλικες άνδρες έχουν απομείνει οι μοναδικοί κάτοικοι ενός ορεινού χωριού της Μεσσηνιακής Μάνης, ερημωμένου από την εσωτερική και την εξωτερική μετανάστευση. Βρίσκονται σε αντίπερες όχθες, εκεί, όπου στάθηκαν πριν τριάντα χρόνια, όταν τους χώρισε ο έρωτας μιας κοπέλας, με τα νεανικά τους όνειρα να κοίτονται ανάμεσά τους σαν σωρός υλικών κατεδαφίσεως. Για τριάντα χρόνια αποφεύγονται συστηματικά μεταξύ τους. Το παρελθόν, το οποίον ανάγεται στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, είναι πάντα εκεί να τους χωρίζει, ακόμα και τώρα που βουλιάζουν στην ερημιά, και βι...

To βιβλίο αυτό είναι μια σύντομη καταγραφή της ιστορίας του Πόρτο Ράφτη από την Αρχαιότητα έως τις μέρες μας. Η αρχαιολογική σκαπάνη απέδειξε ότι μεγάλος αριθμός λαών πέρασαν από τα χώματα αυτά και όχι μόνο προσπάθησαν να επιβιώσουν, αλλά δημιούργησαν και έναν εξαιρετικό πολιτισμό, λειτούργησε σαν σταυροδρόμι, αλλά και σαν χωνευτήρι λαών και πολιτισμών. Τα Μεσόγεια και το Πόρτο Ράφτη συνέβαλλαν στην ανάπτυξη της Αθήνας από αρχαιοτάτων χρόνων ,αφού και η επικοινωνία ήταν άμεση διά της Στειρίας οδού. Σημαντικό ρόλο έπαιξε το λιμάνι του Πόρτο Ράφτη, στις διά θαλάσσης επικοι...