Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΣΤΟΥΣ ΒΑΘΥΚΟΛΠΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ ΣΟΥ εγώ, η ανονείρευτη ταξίδεψα πολύ. Έτσι. Ιχνογραφώντας βήματα σε τόπους ανεξήλιους. Στα μάτια σου.

Από το Άλφα άρχισα, στ' Ωμέγα έχω φθάσει κρύβει τ' Αλφάβητο δεσμούς που είχαμε ξεχάσει Καράτια εικοστέσσερα, χρυσή η αλυσίδα θ' αντέξει, να 'σαι βέβαιος, κι αυτή την καταιγίδα...

Η σφοδρή επιθυμία, η βαθιά θλίψη, η περιπάθεια, η ματαίωση, το τραύμα αλλά και η αμφισβήτηση, η έκρηξη, το πάθος και η ελπίδα σηματοδοτούν την πορεία των προσώπων προς την εσωτερική ελευθερία.

Σπάνια θα βρεθούν άνθρωποι που δεν πέρασαν στη ζωή τους βάσανα και περιπέτειες, άλλοι μικρότερες και άλλοι μεγαλύτερες. Τέτοιες περιπέτειες έζησα κι εγώ πολλές από τα παιδικά μου χρόνια, αλλά η πιο έντονη ήταν αυτή στην Πελοπόννησο, το 1951. Έγιναν τόσα πολλά απρόοπτα σε τόσο λίγο χρόνο και χαράχτηκαν τόσο έντονα στη μνήμη μου, που με παρακίνησαν να γράψω αυτή την ιστορία χωρίς καμιά δυσκολία· δεν χρειάστηκε καν να σκεφτώ τι θα γράψω, κύλησαν όλα μόνα τους, όπως τα έζησα. Αυτό το βιβλίο, λοιπόν, σκιαγραφεί ένα μέρος από τις δύσκολες εποχές που ζήσαμε εμείς οι εργαζόμενοι εκ...

...Το έργο αφορά τα υπολείμματα μιας επίσκεψης από άλλο, κόσμο, τα οποία και αποτελούν θήραμα για διάφορους τυχοδιώκτες, τους επονομαζόμενους κυνηγούς (ένας από αυτούς και το κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου, ο Ρέντρικ Σούχαρτ). Τα αντικείμενα αυτά βρίσκονται εντός μιας αποκλεισμένης από τον Ο.Η.Ε. περιοχής, η οποία ονομάζεται Ζώνη Επίσκεψης. Η Ζώνη αποτελεί επίσης πεδίο εκδήλωσης ποικίλλων αλλόκοτων περιστατικών, πολύ συχνά ανατριχιαστικών. Οι "Στάλκερ" (όπως ονομάζονται οι κυνηγοί στο πρωτότυπο), είναι υποχρεωμένοι να παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα για κάθε πολύτιμο λάφυ...

Η Όλγα Πατσούρα-Λένη επέλεξε τον τόπο και τον χρόνο για τις 24 μικρές ιστορίες της από μια πιο μακρινή εποχή, αυτή που περικλείει μέσα της την ταραγμένη ζωή, πριν και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στην ελληνική επαρχία. Πέτρινος και άκαρπος ο τόπος, φτωχικά τα σπίτια, σκληροί οι άνθρωποι μέσα στις στερήσεις μιας Ελλάδας που αγωνίζεται να φτιάξει μια αξιοπρεπή ζωή μα οι συνθήκες δεν της το επιτρέπουν πάντοτε. Οι ήρωές της είναι ξεκάθαροι χαρακτήρες στα πιστεύω τους, στις επιθυμίες τους, στις πράξεις τους. Η περιπέτεια που τους αναλογεί χωράει στο μικρό σώμα των αφηγήσε...

Νυχτερινό πρελούδιο Ρόδο σκοτεινό μέσα στη νύχτα κι ούτε φεγγάρι ούτε ήλιος φλογερός τα βυθισμένα χείλη να ματώσει...

ΠΙΡΟΥΕΤΑ ΤΗΣ ΣΑΤΙΡΑΣ Τα φανάρια στο φοίνικα, στο σκοτάδι αλητεύουνε με ρετρό φαντασία σε ρυθμούς πολυάσχολους, οι φιγούρες λικνίζονται στου χωριού την πλατεία. Ένα βαλς υπερφίαλο ανιχνεύει φορέματα, τα φουρό σατιρίζει χιούμορ κυάλια στο τύμπανο, κρυφακούν τα χαμόγελα το μουστάκι τρεκλίζει. Σε παγκάκι αιωνόβιο, θεατές σ' αμφιθέατρο τη βραδιά ξεματιάζουν, φεγγαρόλουστα τσίλινδρα1 με τριαντάφυλλα κόκκινα αγκαλιές ξελογιάζουν.

ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ Σάν οδυσσέας σέ κούρσεψα. Στό βωμό μου "αργίτικο" μαχαίρι αιωρείται πάνω σου. Σκούπισε τά δάκρυά σου νάδεις: η οδύσσειά μου αρχίζει. [1989]

ΤΟ ΑΓΝΩΡΟ ΜΕΘΥΣΙ ΣΟΥ Τό άγνωρο μεθύσι σου τό γεύτηκα ψές βράδυ στ' όνειρό μου. Φίλησα τό στόμα σου, φίλησα τά μάτια σου, άγάπη μου. Κι έσύ σάν ξεχασμένος σκοπός στό μουράγιο κάποιου λιμανιού ένοιωσες τόν πόθο μου -νοιώσαμε τόν πόθο μας- καί πλάγιασες στά χέρια μου. Σέ κοίμησα, άγάπη μου, μές στό δικό μου ύπνο. [1970]

... Η Κουλίτσα εκείνο το βράδυ και για τις επόμενες σαράντα νύχτες, έβλεπε να' ρχεται μαι νυχτοπεταλούδα δίπλα στο αναμμένο καντήλι της χαμένης αδερφής της. "Να την, Κουλίτσα, ήρθε η ψυχούλα της Ελενίτσας μας απόψε", έλεγε κάθε βράδυ στην κόρη της η κυρα-Πηγή. Και χαιρόταν η Κουλίτσα δίχως διόλου ν' απορεί για τη μεταμόρφωση της αδερφής της σε έντομο...

Οκτώβρης Η μνήμη είναι κακιά συνήθεια. Ξέχνα την. Είναι μια θάλασσα που πνίγει πάντα τους ταξιδιώτες της. Ό,τι κι αν θέλησα είναι αργά. Πιο αργά κι από τη λήθη κι η μνήμη είναι πια θάλασσα...

Όλες οι πίκρες μιας ασάλευτης ζωής στάλαξαν ωκεανό, δυτικά της λύπης ευτυχισμένοι, υπερωκεάνιοι ταξιδιώτες τον διασχίζουν, αποσυντιθεμένων ερώτων το σχήμα και τη θεική ουσία κοινωνώντας.

Η πόλη μας, τα Σπάτα, έχει μια σημαντική και χρονικά μεγάλη παρουσία στον χώρο των Μεσογείων. Μια καθαρά αγροτική πόλη πριν λίγα χρόνια, άρχισε σιγά-σιγά να αστικοποιείται από τη δεκαετία του '70 και μετά. Τα τελευταία χρόνια λόγω των μεγάλων υπερτοπικών έργων στην περιοχή μας η αστική ανάπτυξη επιταχύνεται με γοργούς ρυθμούς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο την αλλοίωση του περιβάλλοντος αλλά και -πιθανώς- την απώλεια μέρους της ιστορίας μας. Πράγματι ποιος ή ποια μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα θυμάται τα τοπωνύμια των περιοχών στις οποίες τώρα έχει κατασκευασθεί το...

Γεννήθηκα στα χρόνια μεταξύ Κατοχής και Εμφυλίου. Μεγάλωσα στην θαμπή δεκαετία του '50 αλλά έζησα στην φωτεινή δεκαετία του '60. Η δικτατορία ήρθε στη μέση των Πανεπιστημιακών σπουδών. Όταν ξεκινούσα την Χειρουργική μετά την μεταπολίτευση, το μόνο εφόδιο που είχα ήταν το πείσμα, η συνέπεια και η φιλοδοξία για κάτι καλλίτερο... ... Ένα ταξίδι που άρχισε από το Κορωπί, είχε διάρκεια 42 ολόκληρα χρόνια με διάμεσους σταθμούς, τελείωσε στο Νοσοκομείο Αμ. Φλέμινγκ τον Σεπτέμβριο 2013... Η ιδέα ενός βιβλίου που θα συνόδευε εικόνες και σύντομα κείμενα, πήρε μορφή στο προηγούμενο...

Το ψιλόβροχο έπεφτε σαν χάδι στο φτωχό χωματόδρομο. Η αβρότητα της φύσης σ' ένα σκηνικό πείνας και θανάτου. Ο κυρ-Νίκος, τρεις πόρτες πιο κάτω πέθανε χτες, την κυρα-Ευανθία τη σήκωσαν στα χέρια, διπλωμένη σε μια κουβέρτα και τη φόρτωσαν στο κάρο του δήμου με δυο άλλους νεκρούς. Η γειτονιά λιγόστευε. Το ψιλοβρόχι, στόλισμα και μαζί ιδιότυτο μοιρολόγι, συνέχιζε να δροσίζει το πρόσωπο της μικρής γειτονιάς. Το ξαφνικό φρενάρισμα του γερμανικού φορτηγού άλλαξε με μιας το σκηνικό. Το γρύλισμα των τροχών πάνω στην άσφαλτο, ίδια κραυγή αγριμιού. Εκεί στη στροφή προς το χωματόδρομο...