Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι επαναστάσεις για την ανεξαρτησία των ισπανικών αποικιών της Νοτίου Αμερικής ήταν για τους Ευρωπαίους ένα "σύνθετο" γεγονός. Στην αμερικανική ήπειρο η έννοια της εθνικής ταυτότητας είναι πολύ διαφορετική από την αντίστοιχη ευρωπαϊκή. Η προσπάθεια δημιουργίας εθνικών κρατών στην γηραιά ήπειρο έγινε συνδέοντας το έθνος με το ένδοξο παρελθόν του. η προσπάθεια εύρεσης γεγονότων στο ιστορικό παρελθόν αποτελούσε το μοναδικό ιδεολογικό έρεισμα της δημιουργίας των ευρωπαϊκών εθνικών κρατών. Τα αμερικανικά έθνη δεν είχαν την δυνατότητα σύνδεσης της εθνικής ταυτότητας με το ένδοξο...

Είσαι έτοιμος να συναντηθείς με τα πέντε σπουργιτάκια πλανητοφύλακες; Να ταξιδέψεις μαζί τους σε τόπους μακρινούς, μεταφέροντας μηνύματα ζωής; Ο αρχηγός Φουνξ μαζί με τον Κλάξον, τον Μπάξτερ, το Γουόκερ και τον Ξουτ συνθέτουν μια ιδιαίτερη ομάδα που είναι ταγμένη να υπηρετεί και να προάγει το καλό, το δίκαιο και το όμορφο. Μπαίνουν στη ζωή της Υακίνθης - της όμορφης πριγκίπισσας του προηγούμενου παραμυθιού "Η πριγκίπισσα Υακίνθη και ο γλάρος Οδυσσέας" - και όλοι μαζί ανταλλάσσουν υπέροχες σκέψεις για τις ύψιστες αξίες της ζωής, οραματιζόμενοι έναν κόσμο καλύτερο όπου θα πρυ...

ΨΙΘΥΡΟΣ Αγγίζω το αυτί μου στο χώμα. Αφουγκράζομαι... Σο βάθος των αιώνων βλέπω. Μνήμη των γενεών.

ΒΡΑΧΟΣ Σαν το βράχο που το κύμα τον λειαίνει μου 'πες μια βραδιά τίποτα δε μένει. Σταλιά σταλιά στάζει το αίμα και σου 'λεγα αυτό δεν είναι ψέμα. Χώμα και νερό ουρανός και οξυγόνο τον κόσμο τριγυρνάς και με, μ' αφήνεις μόνο. Τσιγάρο ανάβω και γλεντώ, τον κόσμο που 'χω στο μυαλό πίνω κρασί και σβήνω δεν ξέρω τι θα γίνω. Έρημος η προκοπή μας, το γλέντι η αφορμή μας, ρίξ' τα στο γιαλό κι ας πάνε στο καλό. Λόγια δύσκολα μη μου λες πέτα τα όλα στο χθες ζήσε το τώρα κι ας το χρόνο για την ώρα.

Στην έκδοση αυτή καταγράφεται η δομή του Μεσογείτικου τόπου, με τους ξεχωριστούς αμπελώνες, η όλη διαδικασία της αμπελοκαλλιέργειας, τα μέσα πραγμάτωσής της και, κυρίως, η διαδικασία του τρυγητού και της οινοποίησης, όπως γίνονταν πριν τη μηχανοκίνηση. Κύριο στοιχείο στην προσπάθεια αυτή, υπήρξε η φωτογραφική απεικόνιση όλων των δεδομένων της ζωής και των διεργασιών που πραγματοποιούνταν στον Μεσογείτικο τόπο και που σήμερα, δυστυχώς, χάνονται. Απώλειες οφειλόμενες στις σύγχρονες ωφελιμιστικές εξελίξεις και στην ανθρώπινη αδιαφορία για τη διατήρηση των παραδόσεων. Όμως,...

Άσπρο στουπέτσι σε πανί κρατώντας, σε στρατώνα των φαντασμάτων, σώματα ιδανικά περιπλανώνται με την υγρασία του βραδινού μπάνιου. Κοντά παντελόνια χακί κείτονται τώρα αδειανά και άμορφα πάνω σε οπλοβαστούς. Ακουμπούν αμίλητοι σε κρεβάτια διώροφα, εσώρουχο φορώντας χασεδένιο. Λευκές γκέτες, λευκές ζώνες και πιστολοθήκες κούφιες, ολόλευκες κι ετούτες, που θα στεγνώσουν σε χρόνο ανύποπτο, μ' όλη την αναίδεια της ταυτότητάς τους, πλάι σε σώματα θρεμμένα με όσπρια και κρασί. Σοκολάτα πικρή, μισοφαγωμένη, που του 'φερε απόψε, προσκεφαλάδι ανάμεσά τους. Αργά, ξημέρωμα θα παρ...

Μεσόγεια της Αττικής... μια διαδρομή μέσα στο χρόνο, με όχημα την λογοτεχνία και 11 σταθμούς-κεφάλαια που αντιστοιχούν σε διαφορετικούς τόπους. Βασικός στόχος του ανθολογίου είναι ο αναγνώστης να ανακαλύψει πλήθος εικόνων, γεγονότων της περιοχής μέσα από σπάνια δυσεύρετα κείμενα από παλιά ξεχασμένα αλλά και σύγχρονα βιβλία κι άλλες πηγές λόγου. Άξονές του είναι: - η αρχαία εποχή στους δήμους της Νότιας Αττικής βασισμένη σε κείμενα σύγχρονων λογοτεχνών κι αρχαιολόγων - οι εντυπώσεις των περιηγητών 18ου-19ου αιώνα κυρίως - τα γεγονότα διαφόρων ιστορικών περιόδων πο...

Ένα ενιαίο σύνολο από τριάντα τρία ποιήματα κατανεμημένα σε πέντε ενότητες. Στα πλαίσια υποκειμενικής προσέγγισης του στοχασμού αρχαίων και νεότερων φιλοσόφων επιχειρείται μία ποιητική σύνθεση, που συμπεριλαμβάνει στοιχεία προσωπικής εμπειρίας. "Τα ποιήματα αυτά είναι μαρτυρίες και τεχνουργήματα ψυχής, συνιστούν καταθέσεις / αποτελέσματα βαθειάς -και επώδυνης, υποθέτω- κατάδυσης στης ψυχής τα πείρετα, κατά τον Ηράκλειτο". Βασίλειος Α. Κύρκος, Ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας (από το βιβλίο). ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ Ανάμεσα φόβου και θυμού ναυάγησαν τα πλοία σου. Ύστερα μόνο...

ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ Σάν οδυσσέας σέ κούρσεψα. Στό βωμό μου "αργίτικο" μαχαίρι αιωρείται πάνω σου. Σκούπισε τά δάκρυά σου νάδεις: η οδύσσειά μου αρχίζει. [1989]

Ένα πραγματικό γεγονός που άφησε ανεξίτηλες μνήμες στο θυμικό του συγγραφέα και αποτέλεσε το υλικό του βιβλίου, αφού έπρεπε να επιτελέσει ένα μνημόσυνο και να ξεχρεώσει μία οφειλή τιμής και μνήμης προς τους απρόσμενους Ναυαγούς και τους πνιγμένους του θείους, μίας συνηθισμένης ρότας ενός εμπορικού πλοίου. "...Εκείνο το βράδυ που αποφάσισα να γράψω το ναυάγιο έκανα βάρδια την 12-04. Ο καιρός ξινός, όπως λένε οι ναυτικοί, φουρτουνιασμένη η θάλασσα, με τα κύματα να δοκιμάζουν τις αντοχές του σκάφους και του πληρώματος. Βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που αντιμετωπίζαμε τέτοια...

ΤΙΜΩΡΟΣ Σε νύχτα μετέωρη ατσάλινος ήρθες με χέρια ακάνθινα και ματωμένα φορώντας των νικητών το ένδυμα γυμνός μέσα σε πανοπλία ηφαίστεια γυρνώντας το στρόβιλο των νεκρών πηγών έως τριγμού οστών σφίγγοντας τη μέγγενη με μάτι αγριεμένο πουλιών τυφλών φτύνοντας ψυχές εκπορνευμένες σαλτιμπάγκων παλουκώνοντας κρανία χωρίς έλεος και μύρα μαύρος καβαλάρης και μοναχικός εγώ ειμί ο τρόμος, δήλωσες εγώ ειμί ο Τιμωρός

ΠΑΤΗΣΙΑ - ΝΕΑ ΕΛΒΕΤΙΑ Η πόλη αυτή θα λιάζεται σα θα 'χουμε πεθάνει. Πάντως τα τρόλεϊ, κίτρινα, τώρα κυριαρχούν Μαζί με τα παλιά, κλειστά περίπτερα της κρίσης Τα ταχυδρομικά κουτιά και τα ταξί. Λοιπόν, στο Τέρμα του "11" οι οδηγοί καπνίζουν Μιλάν στο κινητό και πίνουν κόκα κόλα περιμένοντας Μετανάστες, γριές, νοικοκυρές, πρεζόνια Και κάτι ξεχασμένους συνταξιούχους, κουστουμάτους Που δεν παρέλειψαν καν τα γιλέκα τους- μα εντελώς '50 Να πει ο σταθμάρχης "Φύγε" για την άλλη άκρη της πόλης Κατά τα μελαγχολικά τα καφενεία Κουλών ή Κονοστάσι Το Ντάνκαν, του...

Η ΣΚΕΨΗ Είναι στάλα από χυμό πορτοκαλιού κομμένου πρώιμα από το δέντρο. Είναι βότανο θαυματουργό την άνυδρη στιγμή μας που γλυκαίνει. Είναι βέλος από χέρι παιδικό που κέντρο βρίσκει στου παιχνιδιού το στόχο. Είναι χείλη κόκκινα λαχταριστά που η φωτιά τους σε ζεσταίνει. Είναι δυο μάτια γαλανά που μέσα τους μαθαίνεις το κολύμπι. Είναι η απόδειξη πως πέρασες απ'τη ζωή και άφησες επάνω της δυο ίχνη. Είναι το μούχρωμα στον ουρανό που μήνυμα στο έστειλα να γίνει.

Ο Θανάσης Β. Παραπονιάρης, καταγράφοντας τις αναμνήσεις από την πολυτάραχη ζωή μισού περίπου αιώνα, μας άφησε ένα πολύτιμο τεκμήριο μνήμης: τα παιδικά χρόνια, ο ανεμόμυλος του βασανισμένου πατέρα, η ηρωίδα μάνα με τα εννιά παιδιά, οι καλοί γείτονες, οι σύντροφοι στην καθημερινή βιοπάλη, η βασανιστική πείνα, ο τρόμος του πολέμου με τους ανελέητους βομβαρδισμούς, ο αγώνας για την επιβίωση, η φυγή στη Μέση Ανατολή, η επικίνδυνη ζωή του σφουγγαρά-δύτη, η σκληρή εμπειρία στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου και τέλος η ζωή του ναυτικού σε ποντοπόρα πλοία.... "Οι σελίδες από "Τα τετρ...

To παραμύθι συνεχίστηκε: Ο έφηβος με τα μακριά μαύρα μαλλιά έσυρε τα βήματά του, απογοητευμένος στις όχθες της λίμνης. Οι άνθρωποι με δημιούργησαν σαν μέσο για να ξαναβρούν το δημιουργό τους. Η φαντασία τους έπλασε εμένα που πήρα υπόσταση από τη σφοδρότητα των επιθυμιών τους. Τελικά με έχρισε η παγκόσμια συνειδητή αρχή ως λυτρωτή τους. Οι άνθρωποι όμως με φοβούνται τώρα και με ονόμασαν Θάνατο και Χάρο γιατί στρεβλώθηκε το ομαδικό ασυνείδητο. Με φαντάζονται σαν σκελετό που κρατάει ένα δρεπάνι. Ο αρχέγονος φταίει που βλέπουν οστά και ακαθαρσίες που δήθεν αφήνω πίσω μου. Δεν...

Η ΟΜΠΡΕΛΑ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΠΟΠΙΝΣ Η Μαίρη Πόπινς τη σήμερον ημέρα αλλού η ομπρέλα αλλού αυτή. Χιλιόμετρα έκανε της πόνεσαν τα πόδια Την ομπρέλα έβλεπε σε απόσταση αναπνοής Θρήνος η μελωδία της ευτυχίας αλλ' όμως ήξερε η Μαίρη Πόπινς ήταν, τουλάχιστον, αυτή. "Δεν μ' έκανε Μαίρη Πόπινς -ψιθύριζε- η ομπρέλα, Μαίρη Πόπινς γεννήθηκα" και το επαναλάμβανε σαν προσευχή. Η Μαίρη Πόπινς και σήμερα αναζητά την ομπρέλα Αλλού η ομπρέλα κι αλλού αυτή. Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Γυναίκα-άντρας. Δύο πρόσωπα, δύο χαλκάδες εντοιχισμένοι στην πέτρα. Η γυναίκα, περσόνα στον πυρήνα μιας παθιασμένης εμπλοκής, δεν κάνει παζάρια με τον εαυτό της και μέσα από δίνες εξιδανικεύσεων παρασύρεται σε δρόμο που είναι μονόδρομος με τυφλές αποστάσεις, χωρίς εξόδους κινδύνου. Είναι θύμα διαλεγμένο στην τύχη, η τύχη δεν είναι γαλαντόμος μαζί της. Όταν η κρυμμένη κάμερα γυρίζει στιγμιαία στον άντρα, αυτός στέκεται μπροστά στον καθρέφτη, με αναμμένη την κάφτρα του τσιγάρου στο στόμα δένει την γραβάτα του σφίγγοντας τον κόμπο της θηλιάς της και αναρωτιέται ποιος θα είν...

[...] Χρέος του Βασιλιά να υπηρετεί το κράτος. Ακόμη και μετά θάνατο. Στην αίθουσα του Αιγυπτιακού Μουσείου με τον υποβλητικό, χαμηλό φωτισμό δε στολίζουν το χώρο τα χιλιάδες κομψοτεχνήματα που συνόδευαν τους Φαραώ στα περίλαμπρα μνήματα, μα σήμερα το ανθρώπινο πνεύμα γνωρίζει πως τούτα δεν είναι απαραίτητα στη μελλοντική ζωή. Κανείς δεν παρατηρεί την έλλειψή τους. Μες στις σαρκοφάγους από κέδρο και κρύσταλλο, μισοσκεπασμένοι με τις γάζες και τα υφάσματα των ιερέων της Δυτικής Όχθης, μ’ ακουμπισμένους δίπλα-τους λιγοστούς μαγικούς σκαραβαίους κι ελάχιστα άλλα μικροαντικεί...

ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΟΣ ΑΣΤΕΪΣΜΟΥ Το χρυσοποίκιλτο ξιφίδιο με τα πράσινα στολίδια την καρδιά ενός μικρού κοριτσιού μοιάζει να πλησιάζει περιπαιχτικά. Το κυκλώνουν μύγες, ενώ ένα φωτοστέφανο τυλίγει το ταραγμένο στήθος της. Το ξιφίδιο φαίνεται ότι δεν κάνει πλάκα και πως στο πρόσωπο της δολοφονημένης δεν υπάρχει ίχνος αστεϊσμού. (Σοχέρ αλ Μοσάντφα, Αίγυπτος) Τι διαφοροποιεί την Αραβική ποίηση από την ποίηση των Δυτικών; Πόσο έχει εξελιχθεί τον τελευταίο καιρό; Έχει άραγε απεκδυθεί την εξωτική ένδυση του παρελθόντος, και σε ποιον βαθμό; Η κατ' ευφημισμόν "Αραβική Άνοιξη"...