Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στη ματωμένη μεταπολεμική Ελλάδα, ο Λάζαρος, ένα παιδί από την Αργολίδα, έρχεται στον Πειραιά να βρει την τύχη του. Προκόβει επαγγελματικά, ανοίγοντας ένα από τα καλύτερα δισκάδικα της πόλης του, το "Allegro", που ακόμα το θυμούνται οι παλιότεροι, παντρεύεται, κάνει παιδιά κι εγγόνια. Όμως η αληθινή ζωή του είναι ο αθλητισμός. Μπαίνει στους κύκλους του Εθνικού Πειραιά - Παλαιού Φαλήρου, και γίνεται έφορος (ένας από τους "παράγοντες" στη λαϊκή γλώσσα) του μπάσκετ και του πόλο, ενώ αναπτύσσει και με το βόλεϊ κάποια σχέση. Ζει από κοντά τις αδικίες από τον έτερο μεγάλο της πό...

Έχουν συμπληρωθεί 30 χρόνια από εκείνη την πρώτη φορά που είδε τον κόσμο από ψηλά, μέσα από το πιλοτήριο ενός ανεμοπτέρου, πάνω από το Τατόι. Αυτή η ημέρα σήμανε για εκείνον, την απαρχή της πραγμάτωσης του δικού του παιδικού ονείρου, όπως και χιλιάδων άλλων παιδιών στο διηνεκές. Ενός ονείρου που και η ανθρωπότητα, στην ιστορία των χιλιάδων χρόνων της, μόλις τα τελευταία 80 χρόνια, είχε κατορθώσει να πραγματοποιήσει. Έτσι ξεκινά μια αφήγηση προσωπικών εμπειριών, γνώσεων και συναισθημάτων, που μόνο η αίσθηση της ελευθερίας που αναδύεται από την πτήση, μπορεί να καλλιεργήσει σ...

Το ποιητικό έργο του Αθανασίου Γαλούση εκτείνεται σε μια χρονική περίοδο που καλύπτει περίπου μισό αιώνα. Η εργασία του Μιχάλη Μελετίου με τον τίτλο 'Εισαγωγή στην ποίηση του Αθανασίου Φ. Γαλούση" αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη ερμηνευτική προσέγγιση της ποίησης του Θεσσαλού δημιουργού. Ο συγγραφέας στοιχειοθετεί την άποψη ότι η ποίηση του Γαλούση χωρίζεται σε τρείς μεγάλες και διακριτές περιόδους. Η πρώτη αρχίζει ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 όταν ο ποιητής βρισκόταν ακόμα στην εφηβεία. Αυτή η πρώιμη περίοδος, που διαρκεί μέχρι το 1975 περίπου, χαρακτηρίζεται από...

ΠΑΤΗΣΙΑ - ΝΕΑ ΕΛΒΕΤΙΑ Η πόλη αυτή θα λιάζεται σα θα 'χουμε πεθάνει. Πάντως τα τρόλεϊ, κίτρινα, τώρα κυριαρχούν Μαζί με τα παλιά, κλειστά περίπτερα της κρίσης Τα ταχυδρομικά κουτιά και τα ταξί. Λοιπόν, στο Τέρμα του "11" οι οδηγοί καπνίζουν Μιλάν στο κινητό και πίνουν κόκα κόλα περιμένοντας Μετανάστες, γριές, νοικοκυρές, πρεζόνια Και κάτι ξεχασμένους συνταξιούχους, κουστουμάτους Που δεν παρέλειψαν καν τα γιλέκα τους- μα εντελώς '50 Να πει ο σταθμάρχης "Φύγε" για την άλλη άκρη της πόλης Κατά τα μελαγχολικά τα καφενεία Κουλών ή Κονοστάσι Το Ντάνκαν, του...

[...] Χρέος του Βασιλιά να υπηρετεί το κράτος. Ακόμη και μετά θάνατο. Στην αίθουσα του Αιγυπτιακού Μουσείου με τον υποβλητικό, χαμηλό φωτισμό δε στολίζουν το χώρο τα χιλιάδες κομψοτεχνήματα που συνόδευαν τους Φαραώ στα περίλαμπρα μνήματα, μα σήμερα το ανθρώπινο πνεύμα γνωρίζει πως τούτα δεν είναι απαραίτητα στη μελλοντική ζωή. Κανείς δεν παρατηρεί την έλλειψή τους. Μες στις σαρκοφάγους από κέδρο και κρύσταλλο, μισοσκεπασμένοι με τις γάζες και τα υφάσματα των ιερέων της Δυτικής Όχθης, μ’ ακουμπισμένους δίπλα-τους λιγοστούς μαγικούς σκαραβαίους κι ελάχιστα άλλα μικροαντικεί...

ΕΡΧΟΜΑΙ ΣΠΙΤΙ Ακούω ένα τραγούδι των νεανικών μου χρόνων, Κλείνω τα μάτια και το δωμάτιο απλώνεται στο άπειρο, Το σώμα μου εκρήγνυται κι αιωρείται πάνω από στάχυαδερβίσηδες, Τα βλέφαρα κλειστά - κατάματα στον ήλιο, Και δεν υπάρχει πόνος, ούτε θλίψη, Τα σκέπασε η μυρουδιά του πεύκου και της ρίγανης, Ακούω ένα τραγούδι των νεανικών μου χρόνων, Αγάπη μου, έρχομαι σπίτι. Σεπτέμβρης του '14 ** ΨΙΘΥΡΟΙ Ψιθύρισέ μου θάλασσα όλες τις χάρες που μου 'χει δώσει η ζωή Ψιθύρισέ μου θάλασσα κι όλες τις πίκρες και τον πόνο που 'χω νιώσει. Άσε την αρμυρή ανάσα σου τ...

Στο ταξιδιωτικό αυτό αφήγημα, ο συγγραφέας του σαν σύγχρονος περιηγητής εκφράζει με τον γλαφυρότερο τρόπο τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες του από το ταξίδι που έκανε στη Σρι Λάνκα (την Ταπροβάνη των αρχαίων Ελλήνων). Ανάγλυφα αναδύονται εδώ, εικόνες και καταστάσεις από τη ζωή της μακρινής και εξωτικής αυτής Νήσου του Ινδικού Ωκεανού, προκαλώντας τον αναγνώστη να συμμετάσχει με τη φαντασία του σ' ένα τόσο ζωντανό οδοιπορικό.

Η ΟΜΠΡΕΛΑ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΠΟΠΙΝΣ Η Μαίρη Πόπινς τη σήμερον ημέρα αλλού η ομπρέλα αλλού αυτή. Χιλιόμετρα έκανε της πόνεσαν τα πόδια Την ομπρέλα έβλεπε σε απόσταση αναπνοής Θρήνος η μελωδία της ευτυχίας αλλ' όμως ήξερε η Μαίρη Πόπινς ήταν, τουλάχιστον, αυτή. "Δεν μ' έκανε Μαίρη Πόπινς -ψιθύριζε- η ομπρέλα, Μαίρη Πόπινς γεννήθηκα" και το επαναλάμβανε σαν προσευχή. Η Μαίρη Πόπινς και σήμερα αναζητά την ομπρέλα Αλλού η ομπρέλα κι αλλού αυτή. Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Το αφήγημα "Εικοσιτέσσερις ώρες στην Αντίς Αμπέμπα" είναι ένα "φλας" στις συνθήκες που επικρατούσαν στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, στην οποία βρέθηκε σχεδόν τυχαία ο συγγραφέας για ένα εικοσιτετράωρο, πριν δέκα οχτώ χρόνια, αμέσως μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Τότε, για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, η κατάσταση ήταν περίπου τραγική, ενώ οι κοινωνικές αντιθέσεις τεράστιες, ορατές στον κάθε επισκέπτη.

ΟΡΕΙΒΑΤΗΣ Βουνοκορφές εναλλάσσονται στης ενδοχώρας τον ομφαλό. Σαν αλληλουχίες φοβισμένων σκέψεων πουεπαναφέρουν πασανάκατα τις δύσβατες, πλην όμως γενεσιουργές αιτίες των στοχασμών μας. ΑΡΓΑ ΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ Δύοντας γοργά, οήλιος του φθινοπώρου παρέσυρε μαζί του κάθε ελπίδα ζεστασιάς. Μόνη παρηγοριά, οικεραμέρυθρεςαποχρώσεις των αντανακλάσεων και των σκιών στις επιφάνειες των προσμονών μας.

Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο, χωρίς να είναι νέο, σήμερα έχει πάρει μεγάλη έκταση και εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους, προς όλα τα μέλη της οικογένειας, ιδιαίτερα προς τις γυναίκες, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων ασχολούνται με την ενδοοικογενειακή βία προσεγγίζοντας το θέμα τόσο θεωρητικά και ερευνητικά, όσο και στο πλαίσιο διαμόρφωσης πολιτικών και σχεδιασμού προγραμμάτων. Στην παροχή υπηρεσιών για την πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου, επαγγελματίες ψυχικής υγείας και επαγγελματίες από το σύστη...

Αστεία που είναι η φύση μες στη σοβαρότητά της! Αστείοι που είναι οι άνθρωποι μες την επίγεια απελπισία τους! Περνούν το κώνειο για μαυροδάφνη το αίμα για γάλα, άτιμη φάρα!

ΨΙΘΥΡΟΣ Αγγίζω το αυτί μου στο χώμα. Αφουγκράζομαι... Σο βάθος των αιώνων βλέπω. Μνήμη των γενεών.

"Έτσι όπως εξελίχθηκε η επιχείρηση, η αποβίβαση ήταν απόλυτα επιτυχημένη όπως ακριβώς χρειαζόταν, παρά το γεγονός ότι δεν έγινε όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί". Υποναύαρχος John Maurice Mansfield - Διοικητής Ναυτικών Δυνάμεων Επιχείρηση "ΜΑΝΝΑ", Οκτώβριος 1944 Το φθινόπωρο του 1944, λίγους μήνες πριν από τη Διάσκεψη της Γιάλτας και με τη δια­φαινόμενη συντριπτική ήττα της Γερμανίας, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ συναντήθηκε μυστικά με τον ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Στάλιν, για να συζητήσουν την μεταπολεμική διαίρεση της Νοτιονατολικής Ευρώπης. Στη συνάν...

Ως πότε; Εσύ ο γητευτής των άλικων πόθων μου που με ανάσες καυτές τις νύχτες μου θρέφεις ως πότε; με ρωτάς κι εγώ σου απαντώ: μέχρι να διαλυθούν τα κύτταρα του κόσμου

Η ΜΠΑΝΤΑ Ένας αγέρας αδιάκοπος τα κορμιά των ανθρώπων στεγνώνει. Οι μέρες μονότονα περνούσαν άλλοτε πίσω από τα παράθυρα κι άλλοτε κάτω απ' τ' ανελέητο καλοκαιριού το φως. Οι ώρες κυλούσαν αργά μέχρι να φτάσει το δειλινό απ' έναν ροζ και μαβί ουρανό υποκάτω. Τις νύχτες οι νεκροί μουσικοί κατέβαιναν στην κοιλάδα και έπαιζαν τα τύμπανα και τις τρομπέτες τους, μ' έναν τρόπο υπέροχα θρηνητικό. Η πάντα παρούσα τους θλίψη, ρεύμα δυνατό, άγρια περιδινείτ' εκεί παθιασμένα γεμάτη από λεβάντες θροΐζουσες και μοσχομυριστές. Η μπάντα των νεκρών, που ολόκληροι αιώνες καρτερίας...

Ζήσε το σήμερα με κρίση ή χωρίς κρίση. Η κρίση αποτελεί μια δυσάρεστη πραγματικότητα. Μπορείς, με τη δύναμη του σήμερα, να την αντιστρέψεις, να τη νικήσεις και να κάνεις μια νέα αρχή, διαχειριζόμενος τις ευκαιρίες που σου προσφέρονται από τη γνώση. Έτσι θα βρεις τη δύναμη μέσα από την πίστη στον Θεό, στον εαυτό σου και στη δύναμη του σήμερα να τη διαχειριστείς. Μπορείς, αλλά θα χρειαστεί: - Να διευρύνεις τη σκέψη και τον ορίζοντά σου. - Να αποδεχτείς τον εαυτό σου και να έρθεις σε επαφή με τα συναισθήματά σου. - Να ανακαλύψεις τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου και να διδα...

ΒΡΑΧΟΣ Σαν το βράχο που το κύμα τον λειαίνει μου 'πες μια βραδιά τίποτα δε μένει. Σταλιά σταλιά στάζει το αίμα και σου 'λεγα αυτό δεν είναι ψέμα. Χώμα και νερό ουρανός και οξυγόνο τον κόσμο τριγυρνάς και με, μ' αφήνεις μόνο. Τσιγάρο ανάβω και γλεντώ, τον κόσμο που 'χω στο μυαλό πίνω κρασί και σβήνω δεν ξέρω τι θα γίνω. Έρημος η προκοπή μας, το γλέντι η αφορμή μας, ρίξ' τα στο γιαλό κι ας πάνε στο καλό. Λόγια δύσκολα μη μου λες πέτα τα όλα στο χθες ζήσε το τώρα κι ας το χρόνο για την ώρα.

1 Φλεβαριάτικη εσπέρα συγκύπτουσα ποθοπλαντάζει. * 2 Πάσχουσες φλέβες αυτοπυρπολήθηκαν ρουφώντας ήλιο. * 3 Μεσοπέλαγα συννεφούλα με γόβες νίβει άρμενα.