Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τη ζωή της μουσικής και του ανέμου, του οράματος και της υπέρβασης πραγματεύεται η πρώτη αυτή συλλογή ποιημάτων του Γιώργου Αγγελόπουλου. Μιας ζωής έξω από τους κανόνες και τις συμβάσεις που θέτουν οι κοινωνίες και τα άτομά της. Εκείνης που συντρέχει παράλληλα με την επιφανειακή και που πλέον κείται άδηλη, αφού καλύπτεται από το βρίθος των υλικών των υλικών πραγμάτων. Είναι η ζωή του Ανθρώπου που αισθάνεται τη γη σαν έναν εννιαίο τόπο, δίχως συρματόπλεγμα· ενός Ανθρώπου που μάχεται να σωθεί και με τον τρόπο αυτόν στη ζωή· πιστεύει από ένστικτο, δηλαδή από γνώση της ψυχή...

Το 19. αι., την εποχή όπου γεννιόταν το νεότερο σερβικό κράτος, αποκτώντας σταδιακά όλο και μεγαλύτερα σύνορα ανάμεσα στην αυστροουγγρική και οθωμανική αυτοκρατορία, οι Σέρβοι λόγιοι ακολούθησαν τον Vuk Stefanovic Karadzic, πατέρα της σύγχρονης σερβοκροατικής γλώσσας, στην αναζήτηση της εθνικής ταυτότητας μέσα από την προφορική παράδοση. Στη μνήμη των λυράρηδων και παραμυθάδων αλλά και των απλών ανθρώπων ανακάλυψαν τον ανεκτίμητο θησαυρό του λαϊκού ποιητικού λόγου. Αμέτρητα ηρωικά έπη, λυρικά ποιήματα, θρύλοι και παραμύθια γοήτευσαν με τις ζωντανές εικόνες και την αμεσότητα...

"Δε με νοιάζει καθόλου αν η ανθρωπότητα πάει να καταστραφεί. Ούτε με απασχολεί αν θα σωθεί η φάλαινα ή η μεγάλη λευκή λεοπάρδαλη ή ο μαύρος πάνθηρας ή ό,τι άλλο. Δε με αφορά. Το μόνο που με νοιάζει είναι να πάω με τα πόδια μέχρι τη γωνία να αγοράσω εφημερίδα και να διαβάσω για ένα βιασμό που έγινε στο δρόμο ή για μια ληστεία σε τράπεζα, και ίσως να πάω να φάω κάτι και να πιω μια μπίρα, και να βγω μια βόλτα και να κοιτάξω ένα σκυλί, ή να ξύνομαι στη μασχάλη. Δε με ενδιαφέρουν τα μεγάλα προβλήματα". Η Ιταλίδα συγγραφέας, μεταφράστρια και κριτικός Fernanda Pivano μπαίνει στ...

Από τι είναι φτιαγμένοι οι άγγελοι; Πόσοι άγγελοι χωρούν στο κεφάλι μιας καρφίτσας; Πώς θα ήταν να κουβεντιάζεις με έναν άγγελο; Μπορείς να τον αγγίξεις; Πώς αντιλαμβάνεται κανείς την παρουσία ενός αγγέλου; Είναι μερικά από τα ερωτήματα για αυτά τα μεγαλοπρεπή και μυστηριώδη πλάσματα που έχουν τροφοδοτήσει θρύλους και παραμύθια, και πυροδότησαν τη φαντασία των μεγάλων συγγραφέων.

Το σπίτι είχε τη μυρωδιά του καπνού που κάπνιζε. Το κρεβάτι άφονα στρωμένο. Μια φωτογραφία μας στην παραλία, ημίγυμνοι. Φαινόμασταν τόσο ερωτευμένοι και χαρούμενοι. Έξω από τα παράθυρα η φύση οργίαζε. Το φως πέρναγε από τις κουρτίνες και συναντούσε τους τοίχους, τα βάζα, τα λουλούδια, τους πίνακες... τα πρόσωπα μέσα στους πίνακες. Ο καφές έτοιμος. Ακόμα και το φαγητό μύριζε θεσπέσια. Γιατί ήρθα; Για να χαλάσω όλη αυτή την αρμονία;

Ένωσες την αρχή με το τέλος σε μια ακροστιχίδα σιωπής. Όλα τα άλλα έμειναν σε εκκρεμότητα. Κι η αγκαλιά μου γέμισε παγωμένα καλώδια. Η ζωή που γεννά ζωές και αλλάζουν, ως ολοκληρωτικός μύθος που καταρρέει πάνω στα πετρώματα της γλώσσας για να ξαναγεννηθεί, είναι το modus vivendi αυτής της πρώτης συλλογής ποιημάτων της Μαρίας Χρονιάρη. Η πεζολογική φόρμα που διακρίνει την ποίησή της ισορροπεί στο σημείο που η γλώσσα συναντά την ουσιωδέστερη έκφρασή της στο καθημερινό. Πότε με τη δύναμη της αποφθεγματικής φράσης, πότε με το θραύσμα της πρώτης εικόνας, πότε με το μικρό δικαίωμ...

Υπάρχουν σύγχρονοι καλλιτέχνες οι οποίοι σηματοδοτούν με το έργο τους όλες τις μορφοπλαστικές αναζητήσεις της εποχής, μιας εποχής ανήσυχης, πολυτάραχης και αντιφατικής. Ύστερα από απεγνωσμένες προσπάθειες απαλλαγής από τα πρότυπα του παρελθόντος και μετά από πειραματισμούς κάθε λογής προκειμένου να ανοιχτούν νέοι δρόμοι και να αποκαλυφθούν νέοι ορίζοντες, επήλθε ο συμβιβασμός στο πνεύμα μιας μεταμοντέρνας πια αντίληψης, σύμφωνα με την οποία μπορεί ο καλλιτέχνης να ακολουθεί τις δικές του παρορμήσεις, επιλέγοντας το στυλ που του πάει, αρκεί το αποτέλεσμα να έχει μια αισθητικ...

"Δεν ανήκω ούτε στη Ισπανία ούτε στο Μεξικό, σε καμιά ομάδα, γενιά, λογοτεχνικό ρεύμα ή κάτι ανάλογο. Αυτό δεν το έχω επιδιώξει, απλώς πιστεύω πως αυτή ήταν η βουλή της μοίρας μου, γιατί πάντα με θυμάμαι να πηγαίνω από τόπο σε τόπο, αλλάζοντας χώρες, ακόμη και περιοχές μέσα στις χώρες." Τομάς Σεγόβια

Τα ροκ γκρουπ και οι μοναχικοί αοιδοί έχουν το συνήθειο να παύουν για λίγο τις δραστηριότητές τους και να κάνουν έναν απολογισμό της πορείας τους. Συχνά, το αποτέλεσμα της εν λόγω ανάπαυλας είναι η κυκλοφορία μιας ανθολογίας με επιλεγμένα από τους ίδιους τραγούδια, που αποδίδεται στο κοινό με την ονομασία "The singles". Τα μεμονωμένα, τα ξεχωριστά τους τραγούδια. Μπορεί να πράξει κάτι αντίστοιχο ένας συγγραφέας; Ειδικά αν η επιλογή του αφορά κείμενα που βρίσκονται σε εξαντλημένα στην πλειονότητα έργα του; Ή, ακόμα, σε σπάνια βιβλία του, όπως το Άσ' τον Μπομπ Μάρλεϋ να π...

Τον Ιανουάριο του 1953 ο William Burroughs ξεκινά ένα εξερευνητικό ταξίδι στις ζούγκλες της Νότιας Αμερικής που θα κρατήσει επτά μήνες, αναζητώντας το yage, το μυθικό παραισθησιογόνο και τηλεπαθητικό φυτό του Αμαζονίου (λίγο νωρίτερα, το Junky έκλεινε με τη φράση "Το Γιαχέ ίσως να 'ναι το απόλυτο φτιάξιμο"). Παράλληλα, καταγράφει με ανθρωπολογικό ενδιαφέρον και σατιρικό βλέμμα την πολιτική και κοινωνική κατάσταση των χωρών που επισκέπτεται, την Κολομβία (που βρίσκεται σε εμφύλιο), το Εκουαδόρ και το Περού. Δέκα χρόνια αργότερα, ο William Burroughs συνθέτει από τις επιστο...

Ένα ταξίδι σε χώρους που είναι πηγές πολιτισμού: στη Φλωρεντία, για να γνωρίσουμε τα Ουφφίτσι, στο Παρίσι, για να γνωρίσουμε το Λούβρο, το Μουσείο Ορσαί, το Κέντρο Πομπιντού, και, τέλος, στη Νέα Υόρκη για να γνωρίσουμε το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (MoMA), με σκοπό να παρακολουθήσουμε την πορεία της Τέχνης από την κλασική έως τη μοντέρνα μορφή της. Η περιήγηση σε πολύ γνωστούς χώρους δεν γίνεται τυχαία. Τα πιο γνωστά έργα είναι συχνά, από πολλές απόψεις, και τα πιο σημαντικά. Η εξοικείωση με τους ναούς της Τέχνης συμβάλλει ουσιαστικά στο άνοιγμα των πνευματικών οριζόντων και...

Ίσως να μην είναι η πιο κατάλληλη στιγμή, ίσως και να είναι η απολύτως κατάλληλη. Γιατί τα λόγια πετούν, ενώ οι στίχοι ριζώνουν. Γιατί η ποίηση μπορεί να είναι το προσωπικό αλλά και το κοινό μας καταφύγιο. Η προσωπική αλλά και συλλογική μας πράξη αντίστασης.

Ποιος θα μας ξυπνήσει εδώ που είμαστε σαν αδέλφια στο πρώτο κλάμα; Αν ήταν η πόρτα κλειδωμένη... "...Ο Μεθόδιος έστρεψε την προσοχή του αδελφού του στις τέσσερεις στάμνες που βρίσκονταν στο παράθυρο του κελιού τους, αλλά απ' έξω, απ' την άλλη πλευρά των κάγκελων. ...Αν ήταν η πόρτα κλειδωμένη πώς θα έπαιρνες μια απ' αυτές τις στάμνες;... ρώτησε. Ο Κύριλλος έσπασε μια στάμνα, πέρασε τα κομμάτια ένα ένα μέσα από τα κάγκελα στο κελί και ξανακόλλησε τη στάμνα με σάλιο και άργιλο από το δάπεδο κάτω από τα πόδια του. Το ίδιο έκαναν και με τη σλαβική γλώσσα, την έσπασαν...

Τα ποιήματα του Ντίνου Σιώτη ανατρέπουν πάντοτε με ένα κοφτερό χιούμορ τα κοινότυπα. Κάνουν μια τούμπα ψηλά αλλά σαν ακροβάτες πάντοτε ξαναπέφτουν στα πόδια τους. Και συνεχίζουν σαν να μην συνέβαινε τίποτα την συνηθισμένη τους κουβέντα, χωρίς πλατειασμούς ή αδεξιότητες μέσ' στην καρδιά των πραγμάτων. Παραμένουν απολύτως άνετα μοντέρνα γράφει μεταξύ άλλων στον πρόλογό του ο Νάνος Βαλαωρίτης, παρομοιάζοντας την «αναταραχή του βάθους» των ποιημάτων του Ντίνου Σιώτη με εκείνη του Απολλιναίρ και του Ώντεν. Πρόκειται για ένα βιβλίο όπου περιγράφεται η περιρρέουσα αιωνιότητα τη...

Τα ποιήματα του Νάνου Βαλαωρίτη μάς προκαλούν μια γλυκιά, δυναμική ευφορία. Πώς όμως αυτή η ευφορία νοείται και τι σημαίνει; "Ευφορία" είναι η ψυχική κατάσταση, στην οποία ο αναγνώστης οδηγείται, ενόσω μπορεί και "ξεκλειδώνει" το ποίημα, γελώντας με το καυστικό χιούμορ του Νάνου Βαλαωρίτη και φτάνοντας στο εκτόπισμά του. Όσο ο αναγνώστης τρυπώνει το μυτερό μάτι του στα «άνθη» του ποιητή τόσο ανοίγουν οι πόροι των αισθήσεων, καθώς οι αισθήσεις είναι και κλειδιά του δέρματος. Ώστε, η ευφορία σημαίνει και σωματική εγρήγορση. Είναι δυναμική και όχι στατική. Η ποίηση του Νάνου,...

Το βιβλίο αυτό παρασύρει σ' ένα ταξίδι σε χώρους που είναι πηγές πολιτισμού, θα ταξιδέψουμε στη Φλωρεντία, για να γνωρίσουμε τα Ουφφίτσι, στο Παρίσι, για να γνωρίσουμε το Λούβρο, το Μουσείο Ορσαί, το Κέντρο Πομπιντού, και, τέλος, στη Νέα Υόρκη για να γνωρίσουμε το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (ΜοΜΑ), με σκοπό να παρακολουθήσουμε την πορεία της Τέχνης από την κλασική έως τη μοντέρνα μορφή της. Η περιήγηση σε πολύ γνωστούς χώρους είναι συνειδητή. Τα πιο γνωστά έργα είναι συχνά, από πολλές απόψεις, και τα πιο σημαντικά. Η εξοικείωση με τους ναούς της Τέχνης συμβάλλει ουσιαστ...

Αναντίρρητα, ο Ηρόδοτος είναι ένας μέγας ιστορικός. Απομονώνοντας όμως τις αφηγήσεις του με λογοτεχνική αξία, υπογραμμίζεται η αξία των έργων του στο λογοτεχνικό είδος του παραμυθιού, της λαϊκής αφήγησης, ψήγματα της οποίας αποκαλύπτουν πραγματικά γεγονότα από τη ζωή ανθρώπων και λαών αλλά και παράξενες διηγήσεις που αγγίζουν τα όρια του φανταστικού και της υπερβολής, που είναι απαραίτητη για την έκφραση ενός μοτίβου παραμυθιού στην ηροδότεια αφήγηση, που κάθε φορά αποκαλύπτει την τραγικότητα, την ανοησία ή το μεγαλείο τής ανθρώπινης ύπαρξης. Οι ιστορίες του Ηροδότου που α...