Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μέσα από τα ερείπια του ιερού του Ασκληπιού, βλέπεις να καταφθάνουν στα μάτια σου αγάλματα γυμνών σατύρων και δισκοβόλων, αρχαίων ολύμπιων θεών και ανθρώπων, αλλοτινών κατοίκων του τόπου και του Ιερού τούτου. Αλλά εκείνο που αγγίζει βαθιά την ψυχή δεν είναι τόσο αυτή η διαπίστωση όσο η Σιωπή. Δεν είναι εκείνη η αρνητική σιωπή του θορύβου, η εξαφάνιση της ζωής. Είναι θετική και ζώσα Σιωπή, ακόμη και από το Φως πνευματικότερη, θα 'λεγα θεραπευτική, ελιξίριο ψυχής: Το καλύτερο βάλσαμο που θα μπορούσε να προσφέρει ο Ασκληπιός, βγαλμένο από το αιώνιο ιατρείο του ιερού του. Ίσ...

Συγκεντρωμένα ποιήματα των τελευταίων ετών, μαζί με ορισμένα παλιότερα. Η ποιήτρια μας ταξιδεύει μεταξύ ποιημάτων που χαρακτηρίζονται από διάθεση παιχνιδιάρικη, ανάλαφρη, δροσερή και άλλων ποιημάτων πιο "νυχτερινών", εξομολογητικών - με σταθερό γνώρισμα την αμεσότητα, την ειλικρίνεια, την απλότητα, την τρυφερότητα, τη συντομία. Η ποιητική συλλογή αποτελείται από έξι ενότητες: Οι μέρες, Του ταξιδιού και της αποδημίας, Ερωτικά, Σκοτεινιάζει, Ανάρρωση, Νηπενθή.

Συγκεντρωμένα ποιήματα των τελευταίων ετών, μαζί με ορισμένα παλιότερα. Η ποιήτρια μας ταξιδεύει μεταξύ ποιημάτων που χαρακτηρίζονται από διάθεση παιχνιδιάρικη, ανάλαφρη, δροσερή και άλλων ποιημάτων πιο "νυχτερινών", εξομολογητικών - με σταθερό γνώρισμα την αμεσότητα, την ειλικρίνεια, την απλότητα, την τρυφερότητα, τη συντομία. Η ποιητική συλλογή αποτελείται από έξι ενότητες: Οι μέρες, Του ταξιδιού και της αποδημίας, Ερωτικά, Σκοτεινιάζει, Ανάρρωση, Νηπενθή.

Ένα τοπίο. Φρίκης. Καταργημένος ουρανός. Ο αφηγητής αφήνεται να λειτουργήσει ως δολοφόνος του, αλλά και ως απολογητής του. Υπάρχει μια υποψία ότι τελειώνουν οι λέξεις. Μαζί τους και οι άνθρωποι . Έρχονται από τις επόμενες Σταυροφορίες, για να πεθάνουν. Ο κόσμος χάνεται μέσα σε ένα πανίσχυρο μπλε. Εκεί αποδίδονται τα τελευταία χρώματα, με τιμές ήλιου. Ο ποιητικός λόγος του "Μετά", ένα διαρκές παιχνίδι ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, εξαντλεί όλα τα αναγνωρίσιμα σχήματα για να τα επανεκκινήσει από το σημείο μηδέν. Εκεί που υπάρχουν μόνο ερείπια μέσα στα ερείπια. Ένα σύμπα...

Ένα τοπίο. Φρίκης. Καταργημένος ουρανός. Ο αφηγητής αφήνεται να λειτουργήσει ως δολοφόνος του, αλλά και ως απολογητής του. Υπάρχει μια υποψία ότι τελειώνουν οι λέξεις. Μαζί τους και οι άνθρωποι . Έρχονται από τις επόμενες Σταυροφορίες, για να πεθάνουν. Ο κόσμος χάνεται μέσα σε ένα πανίσχυρο μπλε. Εκεί αποδίδονται τα τελευταία χρώματα, με τιμές ήλιου. Ο ποιητικός λόγος του "Μετά", ένα διαρκές παιχνίδι ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, εξαντλεί όλα τα αναγνωρίσιμα σχήματα για να τα επανεκκινήσει από το σημείο μηδέν. Εκεί που υπάρχουν μόνο ερείπια μέσα στα ερείπια. Ένα σύμπα...

Με την ψυχή στο στόμα σπεύδουμε να πειθαρχήσουμε σε ό,τι μας διέπει, μ’ έναν χορό στο στόμα προσπαθούμε να αντιληφθούμε ό,τι μας αποτελεί - ή και το αντίστροφο. Σε κάθε περίπτωση, μοιάζει μάταιο να γυρεύουμε να συγκεράσουμε το μεταφυσικό μας αποτύπωμα με το σωματικό μας βίωμα· κι ας ξέρουμε ότι αλλιώς δεν γίνεται να ζήσουμε κανονικά. Σ’ έναν κόσμο ολοένα και λιγότερο διάφανο, με τους λαούς του μοιρασμένους ανάμεσα σε φανατικούς και πολιτικώς ορθούς, φαντάζει ουτοπικό και παράταιρο ν' αποζητούμε ένα κάποιο νόημα· ακόμα και στην αγάπη και στον έρωτα. Κι όμως, η φύση επι...

Η καθημερινή ζωή στην Ελλάδα δεν κυριαρχείται από έναν άτεγκτο ορθολογισμό, από τον οποίο άνθρωποι σαν τον Σπυρίδωνα Φέγγο δε Βιτ προσπαθούν να διαφύγουν. Αντίθετα, ταλαιπωρείται σε ένα πανίσχυρο σύμπλεγμα από παραλογισμούς, ψέματα και διαφανείς σοφιστείες. Συνεπώς, η αναγκαία διαφυγή εκφράζεται κυρίως με τη σάτιρα, τη χλεύη και έναν ισοπεδωτικό, αυτοκαταστροφικό κυνισμό. Αυτό τον κλόνιζε, αλλά ποτέ δεν τον έπεισε απόλυτα. Ίσως μάλιστα να ενίσχυσε την εκτίμησή του για τις εξαιρέσεις: τον Μποστ, τον Πάνο Κουτρουμπούση, και τον ελάχιστα γνωστό Νίκο Δαμίγο. Όπως όμως και να...

... Τα περιθώρια, τα διάστιχα, η στίξη, ο χωρισμός των παραγράφων, τα κεφαλαία γράμματα και τα πεζά, τα κεφάλαια, η σελιδοποίηση, όλα σχεδιασμένα στην εντέλεια, αλλά ο τυπογράφος ξέχασε το περιεχόμενο, τυπ-ταπ-τυπ... τυπ χύθηκε τίποτα μέσα στις λέξεις, τίποτα στις εικόνες, δίχως νόημα τα νοήματα, η πλοκή, ασώματοι χαρακτήρες, αποκεφαλισμένοι ήρωες, μήτε καν η αφαίρεση, ανοησία, μηδέν... Ωστόσο...

Ένα βιβλίο που ανασκολοπίζει λέξεις και ξεκοιλιάζει νοήματα!

Υπάρχουν σύγχρονοι καλλιτέχνες οι οποίοι σηματοδοτούν με το έργο τους όλες τις μορφοπλαστικές αναζητήσεις της εποχής, μιας εποχής ανήσυχης, πολυτάραχης και αντιφατικής. Ύστερα από απεγνωσμένες προσπάθειες απαλλαγής από τα πρότυπα του παρελθόντος και μετά από πειραματισμούς κάθε λογής προκειμένου να ανοιχτούν νέοι δρόμοι και να αποκαλυφθούν νέοι ορίζοντες, επήλθε ο συμβιβασμός στο πνεύμα μιας μεταμοντέρνας πια αντίληψης, σύμφωνα με την οποία μπορεί ο καλλιτέχνης να ακολουθεί τις δικές του παρορμήσεις, επιλέγοντας το στυλ που του πάει, αρκεί το αποτέλεσμα να έχει μια αισθητικ...

Όλα τα παιδιά χαίρονται τις διακοπές και περιμένουν με ανυπομονησία να έρθει η μέρα που θα αφήσουν πίσω τη ρουτίνα της καθημερινότητας για να ξεχαστούν στον όμορφο κόσμο της φύσης... μακριά από την πολύβουη πολιτεία. Αλλά τι συμβαίνει όταν ξαφνικά κάποιος κλέφτης θέλει να χαλάσει αυτές τις όμορφες μέρες; Πώς σώζεται η ξεγνοιασιά και η μαγεία του καλοκαιριού ύστερα από μια επικίνδυνη περιπέτεια; Είναι το θέμα αυτής της ιστορίας που ζουν δυο χαρισματικά παιδιά 13 και 14 ετών με τον υπέροχο σκύλο τους. Σκοπός της σειράς των δίγλωσσων παραμυθιών είναι η εξάσκηση της γλώσσας...

Όταν το μόνο που μένει είναι λίγο ξεθωριασμένο εσύ, κάποιες ηλιοκαμένες μνήμες και η ιδέα ενός ανεκπλήρωτου καλοκαιριού που στάθηκε στο χρόνο ξεκρέμαστο, ασπρόμαυρο. Όλα τελειώνουν χωρίς το τέλος να ειπωθεί, φροντίζουν για αυτό οι φωτογραφίες. Θα σε βρω όμως Ξανά Σύντομα Κάπου αλλού Το εδώ τέλειωσε. Ένας νέος τόπος μυθιστορήματος, εποικισμένος από λέξεις και όχι από χαρακτήρες και νοηματοδοτημένος από συν-αισθήσεις και όχι από ιδέες, έκανε την εμφάνισή του δειλά τα τελευταία χρόνια, προεξοφλώντας το θρίαμβο του καινούριου απέναντι στο ανέφικτο και αγκ...

Η συλλογή είναι αφιερωμένη στον Πέτρο Αποστολίδη, γνωστό ως Παύλο Νιρβάνα (1866-1937). Υπήρξε μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου που είχε ως κύριο σκοπό τη διάδοση του εκπαιδευτικού δημοτικισμού. Συνεργάστηκε στη συγγραφή σχολικών βιβλίων στη δημοτική κατά τη γλωσσοεκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1917. Ο ίδιος δηλώνει ότι είναι ευνόητο πως παραμύθι γραμμένο σε γλώσσα άλλη από τη δημοτική, δεν μπορεί να είναι παραμύθι. Από τα τέλη του 19ου αιώνα εντοπίζονται κείμενά του Π. Νιρβάνα γραμμένα στη δημοτική δημοσιευμένα σε διάφορα έντυπα, με τον τίτλο "παραμύθια". Το 1906, ο ίδιος ο...