Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα πέπλο μυστηρίου κάλυπτε τη ζωή του παππού, και ειδικά τις συνθήκες θανάτου του. Πέθανε ή σκοτώθηκε; "Πέθανε" μας είπε κάποια στιγμή η μάνα μου. Πώς πέθανε; Επέμεινα. Θέλαμε να μάθουμε. Μετά από λίγο καιρό, άλλαξαν τροπάρι: "Σκοτώθηκε". Ναι, αλλά αν σκοτώθηκε, τι διάολο είχε συμβεί ; Γιατί δεν μας έλεγαν; Με την πίεση των μεγαλύτερων εγγονών, η μάνα μου αναγκάστηκε μετά από καιρό να παραδεχτεί ότι δεν σκοτώθηκε αλλά τον σκότωσαν. Οπότε τα ερωτήματα έγιναν ακόμη πιο βασανιστικά: Ποιοι, πώς, και γιατί τον σκότωσαν; Αυτό πάντως δεν ήταν το μόνο ζήτημα για το οποίο είχαμε...

Ένα πέπλο μυστηρίου κάλυπτε τη ζωή του παππού, και ειδικά τις συνθήκες θανάτου του. Πέθανε ή σκοτώθηκε; "Πέθανε" μας είπε κάποια στιγμή η μάνα μου. Πώς πέθανε; Επέμεινα. Θέλαμε να μάθουμε. Μετά από λίγο καιρό, άλλαξαν τροπάρι: "Σκοτώθηκε". Ναι, αλλά αν σκοτώθηκε, τι διάολο είχε συμβεί ; Γιατί δεν μας έλεγαν; Με την πίεση των μεγαλύτερων εγγονών, η μάνα μου αναγκάστηκε μετά από καιρό να παραδεχτεί ότι δεν σκοτώθηκε αλλά τον σκότωσαν. Οπότε τα ερωτήματα έγιναν ακόμη πιο βασανιστικά: Ποιοι, πώς, και γιατί τον σκότωσαν; Αυτό πάντως δεν ήταν το μόνο ζήτημα για το οποίο είχαμε...

Ένας ελάσσων συγγραφέας ερωτικής λογοτεχνίας καλείται από μια μυστηριώδη οργάνωση να παραλάβει ένα βραβείο για το "τολμηρό, πρωτοποριακό και ρηξικέλευθο έργο του". Όταν διαπιστώνει ότι το βραβείο είναι μία κάρτα η οποία υπνωτίζει υποτίθεται κάθε θηλυκό, μετατρέποντάς το σε πειθήνιο υπηρέτη των ερωτικών επιθυμιών του, θεωρεί πως έπεσε θύμα μιας κακόγουστης φάρσας, όμως σύντομα ανακαλύπτει πως οι δυνάμεις της καρτούλας είναι πραγματικές και μπλέκει σε μια σειρά από περιπέτειες και δοκιμασίες, γιατί ενώ μπαίνει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει την πρωτόφαντη ισχύ που του δόθηκε...

Μια σειρά από μικρές ιστορίες (που ενίοτε περιστρέφονται γύρω από ένα ποιητικό κέντρο), στιγμιότυπα καθημερινά ή και λιγότερο καθημερινά, με ήρωες επινοημένους αλλά αληθινούς... Πρόσωπα που χάνονται ανάμεσα στον κόσμο και τον κόσμο τους, γιατί πέρα από τα χωρικά τους ύδατα ο δρόμος τους είναι στενός και κακοτράχαλος. Κι εκείνοι φοβούνται, απογοητεύονται, αγωνιούν, αλλά επίσης διεκδικούν κάποια απελευθερωτική διέξοδο στον αυτοσαρκασμό, στις αυταπάτες, ακόμα και στην αυτοκαταστροφή τους. Μόνο που, σε αντίθεση ίσως με τη σκληρή πραγματικότητα, στη σφαίρα της μυθοπλασίας υπάρ...

Η ανάγκη για υπέρβαση φυγαδεύει τη σκέψη στην ανάμνηση και τη φαντασία. Τα όρια δοκιμάζονται σε μια δίχως τέλος διαδρομή όπου δεν υπάρχουν ονόματα, εκεί που μπορεί να βρίσκεται ο καθένας. Οι άνθρωποι συναντιούνται και χάνονται αιωρούμενοι σ’ ένα κενό νοήματος, ικανοποίησης και καταπιεσμένης επιθυμίας. Τίποτα δεν μπορεί να ανατρέψει την αίσθηση του αδειανού και του μάταιου, εκτός ίσως από τη δύναμη της γραφής. Ήμουν τόσο μπερδεμένη. Σκέψεις στριφογύριζαν στο κεφάλι μου. Οι περισσότεροι δείχνουν ξεκαθαρισμένοι με την επιθυμία τους. Πως αν θελήσουν κάτι θα το κάνου...

Η συλλογή είναι αφιερωμένη στον Πέτρο Αποστολίδη, γνωστό ως Παύλο Νιρβάνα (1866-1937). Υπήρξε μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου που είχε ως κύριο σκοπό τη διάδοση του εκπαιδευτικού δημοτικισμού. Συνεργάστηκε στη συγγραφή σχολικών βιβλίων στη δημοτική κατά τη γλωσσοεκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1917. Ο ίδιος δηλώνει ότι είναι ευνόητο πως παραμύθι γραμμένο σε γλώσσα άλλη από τη δημοτική, δεν μπορεί να είναι παραμύθι. Από τα τέλη του 19ου αιώνα εντοπίζονται κείμενά του Π. Νιρβάνα γραμμένα στη δημοτική δημοσιευμένα σε διάφορα έντυπα, με τον τίτλο "παραμύθια". Το 1906, ο ίδιος ο...

Όταν το μόνο που μένει είναι λίγο ξεθωριασμένο εσύ, κάποιες ηλιοκαμένες μνήμες και η ιδέα ενός ανεκπλήρωτου καλοκαιριού που στάθηκε στο χρόνο ξεκρέμαστο, ασπρόμαυρο. Όλα τελειώνουν χωρίς το τέλος να ειπωθεί, φροντίζουν για αυτό οι φωτογραφίες. Θα σε βρω όμως Ξανά Σύντομα Κάπου αλλού Το εδώ τέλειωσε. Ένας νέος τόπος μυθιστορήματος, εποικισμένος από λέξεις και όχι από χαρακτήρες και νοηματοδοτημένος από συν-αισθήσεις και όχι από ιδέες, έκανε την εμφάνισή του δειλά τα τελευταία χρόνια, προεξοφλώντας το θρίαμβο του καινούριου απέναντι στο ανέφικτο και αγκ...

Όλα τα παιδιά χαίρονται τις διακοπές και περιμένουν με ανυπομονησία να έρθει η μέρα που θα αφήσουν πίσω τη ρουτίνα της καθημερινότητας για να ξεχαστούν στον όμορφο κόσμο της φύσης... μακριά από την πολύβουη πολιτεία. Αλλά τι συμβαίνει όταν ξαφνικά κάποιος κλέφτης θέλει να χαλάσει αυτές τις όμορφες μέρες; Πώς σώζεται η ξεγνοιασιά και η μαγεία του καλοκαιριού ύστερα από μια επικίνδυνη περιπέτεια; Είναι το θέμα αυτής της ιστορίας που ζουν δυο χαρισματικά παιδιά 13 και 14 ετών με τον υπέροχο σκύλο τους. Σκοπός της σειράς των δίγλωσσων παραμυθιών είναι η εξάσκηση της γλώσσας...

Υπάρχουν σύγχρονοι καλλιτέχνες οι οποίοι σηματοδοτούν με το έργο τους όλες τις μορφοπλαστικές αναζητήσεις της εποχής, μιας εποχής ανήσυχης, πολυτάραχης και αντιφατικής. Ύστερα από απεγνωσμένες προσπάθειες απαλλαγής από τα πρότυπα του παρελθόντος και μετά από πειραματισμούς κάθε λογής προκειμένου να ανοιχτούν νέοι δρόμοι και να αποκαλυφθούν νέοι ορίζοντες, επήλθε ο συμβιβασμός στο πνεύμα μιας μεταμοντέρνας πια αντίληψης, σύμφωνα με την οποία μπορεί ο καλλιτέχνης να ακολουθεί τις δικές του παρορμήσεις, επιλέγοντας το στυλ που του πάει, αρκεί το αποτέλεσμα να έχει μια αισθητικ...

Ένα βιβλίο που ανασκολοπίζει λέξεις και ξεκοιλιάζει νοήματα!

... Τα περιθώρια, τα διάστιχα, η στίξη, ο χωρισμός των παραγράφων, τα κεφαλαία γράμματα και τα πεζά, τα κεφάλαια, η σελιδοποίηση, όλα σχεδιασμένα στην εντέλεια, αλλά ο τυπογράφος ξέχασε το περιεχόμενο, τυπ-ταπ-τυπ... τυπ χύθηκε τίποτα μέσα στις λέξεις, τίποτα στις εικόνες, δίχως νόημα τα νοήματα, η πλοκή, ασώματοι χαρακτήρες, αποκεφαλισμένοι ήρωες, μήτε καν η αφαίρεση, ανοησία, μηδέν... Ωστόσο...

Η καθημερινή ζωή στην Ελλάδα δεν κυριαρχείται από έναν άτεγκτο ορθολογισμό, από τον οποίο άνθρωποι σαν τον Σπυρίδωνα Φέγγο δε Βιτ προσπαθούν να διαφύγουν. Αντίθετα, ταλαιπωρείται σε ένα πανίσχυρο σύμπλεγμα από παραλογισμούς, ψέματα και διαφανείς σοφιστείες. Συνεπώς, η αναγκαία διαφυγή εκφράζεται κυρίως με τη σάτιρα, τη χλεύη και έναν ισοπεδωτικό, αυτοκαταστροφικό κυνισμό. Αυτό τον κλόνιζε, αλλά ποτέ δεν τον έπεισε απόλυτα. Ίσως μάλιστα να ενίσχυσε την εκτίμησή του για τις εξαιρέσεις: τον Μποστ, τον Πάνο Κουτρουμπούση, και τον ελάχιστα γνωστό Νίκο Δαμίγο. Όπως όμως και να...

Με την ψυχή στο στόμα σπεύδουμε να πειθαρχήσουμε σε ό,τι μας διέπει, μ’ έναν χορό στο στόμα προσπαθούμε να αντιληφθούμε ό,τι μας αποτελεί - ή και το αντίστροφο. Σε κάθε περίπτωση, μοιάζει μάταιο να γυρεύουμε να συγκεράσουμε το μεταφυσικό μας αποτύπωμα με το σωματικό μας βίωμα· κι ας ξέρουμε ότι αλλιώς δεν γίνεται να ζήσουμε κανονικά. Σ’ έναν κόσμο ολοένα και λιγότερο διάφανο, με τους λαούς του μοιρασμένους ανάμεσα σε φανατικούς και πολιτικώς ορθούς, φαντάζει ουτοπικό και παράταιρο ν' αποζητούμε ένα κάποιο νόημα· ακόμα και στην αγάπη και στον έρωτα. Κι όμως, η φύση επι...