Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Συνωμότες σχεδιάζουν να ανατινάξουν ένα τραίνο που μεταφέρει αέριο νεύρων... Στην προσπάθειά του να φέρει ειρήνη στον κόσμο, ένας επιστήμονας απελευθερώνει κατά λάθος ένα μοιραίο ιό... Οι ασθενείς ενός νοσοκομείου ενεργοποιούν μια ακτίνα θανάτου για να εξολοθρεύσουν τους ιατρούς, τις νοσοκόμες και τις "χυδαίες μαγείρισσες"... Ο τέλειος υπηρέτης αποκαλύπτεται ότι είναι ο ύπουλος Δρ Φου Μαντσού. Ένα βιβλίο άγριο και συγχρόνως αστείο, με θέμα τον πόλεμο, το ρατσισμό, τα μεγάλα μονοπώλια, τα ναρκωτικά, την επιστημονική φαντασία και τους εξολοθρευτές κάθε είδους: από τον απλό α...

Ιστορίες ταξιδιών σε εξωτικές ζούγκλες, στη μυστηριώδη Αμαζονία, αλλά και στον παράδεισο κάθε ανδρός, την υποβλητική Σουηδία ή στα έγκατα της ευρωπαϊκής κουλτούρας, όπως την ζουν οι μεταφραστές λογοτεχνίας. Καθημερινές ιστορίες στην ελληνική επαρχία με ευαίσθητα παιδιά που ανακαλύπτουν τον κόσμο, έντιμους δημοσίους υπαλλήλους, που διατηρούν την αξιοπρέπειά τους και δεν ξεπουλάνε τα πάντα, αναμνήσεις από την παιδική ηλικία τη δεκαετία του 1960 σε κατασκηνώσεις νέων και πρωτόγνωρες ανακαλύψεις του τότε θαύματος, ενός ψυγείου. Ζωές απλών ανθρώπων, που γέρασαν ξεθάβοντας αρχαία...

Πρόσωπα που στροβιλίζονται στη ζωή. Συνυπάρχουν, δένονται, απομακρύνονται, φεύγουν. Προσπαθούν να απεξαρτηθούν από κάτι, καταλήγουν να εξαρτώνται από κάτι άλλο. Η ανθρώπινη ψυχή διαχρονικά αμετάβλητη. Ένα δέντρο πανέμορφο συντροφεύει με μοναδικό τρόπο κάθε ιστορία που ξετυλίγεται. Η αροκάρια, αν και ριζωμένη βαθιά στη γη, απλώνει τα κλαδιά της με το βλέμμα ψηλά στον ουρανό αγγίζοντας την ελευθερία.

Έρωτας... ...κι οι στενές αδύναμες πλάτες της -τόσο συγκινητικές- και το ανατρίχιασμά της, σαν ριπή ανέμου στη θάλασσα, και το στήθος της, που δεν έβλεπα, το ένιωθα όμως να ριγεί, κι η λεπτή -πόσο λεπτή- μέση της, κι η προσμονή να νιώσει το χάδι στο κορμί της, τόσο εκφραστική σαν απρόσωπη φιγούρα του Εγγονόπουλου. Φόβος... Ο φόβος φέρνει Προσευχή κι η Προσευχή Ειρήνη. Προσευχήθηκε... Γαλήνεψε σιγά σιγά το αγριεμένο πρόσωπό του, βασίλεψαν τα κουρασμένα μάτια του... Έρωτας... Ακούμπησε τα χέρια της στο ξύλινο τοίχωμα του ασανσέρ και με μια απειροελάχιστη κίνηση του πρόσφ...

Ένα βιβλίο απαντά σε κανένα βιβλίο. Το απαλλάσσει από την κατηγορία της μνήμης του και το υστερογραφεί. Το απαλείφει, διαχέοντας το αυτονόητο νόημα. Όσο μπορεί να απαλειφθεί κάτι που δεν υπάρχει. Ύπαρξη και μη ύπαρξη σε αμφίδρομο δρόμο. Καιρός που έχει περάσει. Κάποτε υπήρχε, μάλλον, ένα βιβλίο που ήταν κανένα βιβλίο. Η αρτιότερη διατύπωση θα ήταν, του κανενός το βιβλίο. Η ιστορία των βιβλίων είναι θεμελιωδώς μια άσκηση ήθους. Ήθος, ύφος, και ύψος αναμετρώνται εδώ, σ’ αυτήν την έκδοση, με τον αδυσώπητο χρόνο. Καιρός που έχει περάσει. Αποκατεστημένος, ορθολογικά, ιδεολογικά,...

Σε είχα τόσο ονειρευτεί που πια δεν υπήρχες. Σε είχα τόσο ονειρευτεί, χωρίς λέξεις, χωρίς μουσική, χωρίς όρια, χωρίς τις βραδιές στην παραλία Καστράκι Νάξου, χωρίς το μπαρ Le Roi, χωρίς τη φράση L'enfer c'est les autres, χωρίς τη δέσμευση που γεννά μια συνήθεια, ώστε το μόνο που χρειαζόταν να είμαι για να είμαι πραγματικός ήταν μια όχι πραγματική πραγματικότητα. Μια επινόηση της σημερινής πραγματικότητας, ένα καμουφλάζ των σημαντικών γεγονότων, μια μεταμφίεση του λογικού χρόνου. Μια παρουσία που θα βασιζόταν στην απουσία σου· εικονική. Το "Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει...

Όταν ανοίγει αυτή η κλειστή κάψουλα των αισθητηρίων, τελικά αποκαλύπτονται όλα, όταν τα ακροδάκτυλα ανατινάζονται στα πληκτρολόγια αρκεί ένα άγγιγμα, ένα χάδι, για να νιώσεις, να θυμηθείς... "Θα σ’ ανταλλάξω με πολύχρωμα κοχύλια τυφλές νεράιδες θα αγαπήσω αν το θες". Στίχοι, στίχοι, στίχοι, άλλοι μελοποιημένοι και άλλοι να ονειρεύονται συνέχεια την μουσική τους, ένας στροβιλισμός ερωτισμού, σε ένα trip αισθαντικότητας και λαγνείας... "Όνειρο είδα ότι γλιστρούσαμε στον πάγο μαζί".

Στις 9 Νοεμβρίου 1989 έπεσε οριστικά το Τείχος του Βερολίνου. Λίγο πριν, στο Ανατολικό Βερολίνο, ο Βολφ, η Λάουρα, ο Χανς και οι άλλοι προσπαθούν να αποκτήσουν επαφή με τον έξω κόσμο. Μια παρέα νέων ανθρώπων, σε μια συγκεκριμένη γειτονιά, κάτοικοι της ίδιας κατάληψης, περνούν τις τελευταίες μέρες πριν από την αλλαγή τού καθεστώτος, καπνίζοντας βαριά ρώσικα τσιγάρα μέσα στον παγωμένο αέρα, παίζοντας κουκλοθέατρο σε υπόγειες αποθήκες, συζητώντας τα όνειρά τους και κοιτάζοντας πάνω από τις στέγες της πόλης μακριά, το βάθος του ορίζοντα, προσπαθώντας να εντοπίσουν τα φώτα και τ...

"... Κι ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, κάπου αλλού που ήταν πρωί ακόμα, κάποιος επίδοξος συγγραφέας έγραφε συμπτωματικά - σε τρίτο πρόσωπο - για τις μύχιες σκέψεις και για τ’ ανομολόγητα που έκανε στη ζωή του ένας μικρόψυχος και ποταπός θεός που κυνηγούσε να βαλσαμώσει πεταλούδες". Πάγωσα! Αυτό που απευχόμουν έγινε! Η εκδίκηση ήταν ήδη εδώ. Το πιθανό ενδεχόμενο έγινε βέβαιο, όπως φοβόμουν. Η προσταγή "βλέπε οπισθόφυλλο" στον τίτλο του βιβλίου που κρατούσα φάνταζε διαβολικά να είχε αποδέκτη αποκλειστικά εμένα! (Υπάκουσα!) Κοίταξα γύρω μου καχύποπτα. Μου φάνηκε πως κάποιοι στο β...

Μια επιλογή από τη συλλογή διηγημάτων τού Charles Bukowski "Hot Water Music" (Black Sparrow Press, 1983). "Ιστορίες καθημερινές και άλλες ίσως όχι και τόσο, σ’ έναν κόσμο βρώμικο και σκοτεινό, στον αληθινό κόσμο του Μπουκόβσκι. Λος Άντζελες: τα σκοτεινά μπαρ, οι μοναχικές νύχτες, οι παράξενοι έρωτες της μεγαλούπολης. Κάθονταν και ρουφούσαν τα ποτά τους. Απ’ έξω ακουγόταν ο θόρυβος των αυτοκινήτων που ανεβοκατέβαιναν τη λεωφόρο Χόλλυγουντ. Ο ήχος ήταν συνεχής σαν παλίρροια, σαν κύματα, σαν τον ωκεανό, κι ήταν στ' αλήθεια ωκεανός: εκεί έξω είχε καρχαρίες, μπαρακούντ...

Γαμ. δεν σημαίνει απολύτως τίποτα και ποτέ - παρά μόνο κάθε νύχτα στις τρεις και πέντε τα ξημερώματα, τότε που η λέξη γαμώτο τρώει μια τσεκουριά και σπάει στα δύο. Το Γαμ. είναι είκοσι τέσσερα "μυθιστορήματα του ενός λεπτού", που συμφιλιώνουν τη γλύκα της ζάχαρης με το ξινό του λεμονιού. Έχετε ένα λεπτό για να απεξαρτηθείτε από τον ψυχαναλυτή σας, να αλλάξετε φύλο στον αγαπημένο σας σκηνοθέτη, να ερωτευτείτε, να πεθάνετε, να παντρευτείτε, να πεθάνετε (το είπαμε αυτό), να μάθετε αγγλικά ή πώς να γράφετε ερωτικές επιστολές. Αναγνωστών, Νόσος των: Εδώ, ακριβώς αντίθετα απ' ό...

Γαμ. δεν σημαίνει απολύτως τίποτα και ποτέ - παρά μόνο κάθε νύχτα στις τρεις και πέντε τα ξημερώματα, τότε που η λέξη γαμώτο τρώει μια τσεκουριά και σπάει στα δύο. Το Γαμ. είναι είκοσι τέσσερα "μυθιστορήματα του ενός λεπτού", που συμφιλιώνουν τη γλύκα της ζάχαρης με το ξινό του λεμονιού. Έχετε ένα λεπτό για να απεξαρτηθείτε από τον ψυχαναλυτή σας, να αλλάξετε φύλο στον αγαπημένο σας σκηνοθέτη, να ερωτευτείτε, να πεθάνετε, να παντρευτείτε, να πεθάνετε (το είπαμε αυτό), να μάθετε αγγλικά ή πώς να γράφετε ερωτικές επιστολές. Αναγνωστών, Νόσος των: Εδώ, ακριβώς αντίθετα απ' ό...

Το "Για όσο ροκ αντέχεις ακόμα" είναι η αντοχή μιας γενιάς που φετιχοποίησε τις αντιθέσεις της, μετατρέποντάς τες σε τοπίο αναμνήσεων. Είναι σπαράγματα που λειτουργούν οπτικοποιημένα, μονοπλάνα γκροτέσκα, θωπείες που γλίστρησαν από την κλεψύδρα του χρόνου, οι χαμένες κασέτες της εφηβείας μας. Η σπονδυλωτή γραφή, η αγωνία που διαποτίζει το κείμενο, το φάντασμα μιας σχέσης που επιστρέφει ξανά και ξανά για να δηλώσει την ανεξίτηλη παρουσία του, μπορεί να σκιαγραφούν με απόλυτο τρόπο το πορτρέτο της γυναίκας, θηλυκού όμως γένους είναι και η γενιά. Είναι και η εποχή. Τα λάφυρά...

Κάθε διήγημα του Ρ. Κάρβερ είναι κι ένα μικρό αριστούργημα. Έχει επινοήσει μια περιοχή της Αμερικής, και μιαν αψεγάδιαστη φωνή για να αφηγείται τις ιστορίες της. (Times Literary Supplement) Οι ιστορίες του Ρ. Κάρβερ από την καθημερινή ζωή στις διάφορες μικρές πόλεις της αχανούς Αμερικής που εκτείνεται πέρα από τη Νέα Υόρκη μάς προξενούν την αίσθηση ότι έπρεπε να γραφούν. (The Standard) Είναι τόσο αληθινά τα διηγήματά του όσο και τα πολυκαταστήματα, τα ρολόγια, οι αποτυχημένοι γάμοι. (Stanley Elkin) Πίσω από τα διηγήματα του Ρ. Κάρβερ υπάρχουν ισχυρές παραδόσεις της αμε...