Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Βγήκαν από τη σκιά στο ξέφωτο. Ήταν κάμποσοι κι όλο έρχονταν κι άλλοι. Στην αρχή φοβισμένοι, με δέος γι’ αυτό που πήγαιναν να κάνουν, αλλά σιγά σιγά έπαιρναν το θάρρος που δίνουν οι πολλοί. Κοιτάζονταν με νόημα - ξέρω γιατί είσαι κι εσύ εδώ - και οι ματιές τους έπλεκαν ιστό που παγίδευε την υπόσχεση να μη λιποψυχήσουν. Καθένας τους κουβάλαγε τον σταυρό του κι ένα κούτσουρο να καθίσει, χαμηλό, να δείχνει την ταπεινότητά του - μονάχα ο Μεσούτ ο νάνος αντί για σταυρό κουβάλησε ένα άδειο κοντάρι για λαχεία. Κάθισαν ένα γύρο και σιωπηλά πρόβαρε ο καθένας αυτά που θα ’λεγε όταν...

Η παρούσα συλλογή είναι αφιερωμένη στον Κώστα Πασαγιάννη (1872-1933). Στο χρονικό διάστημα 1893-1920 ασχολήθηκε συστηματικά με τη δημοσίευση παραδόσεων της Μάνης στη δημοτική. Υπήρξε μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου που είχε ως κύριο σκοπό τη διάδοση του εκπαιδευτικού δημοτικισμού. Στο έργο του περιλαμβάνεται και η συγγραφή σχολικών βιβλίων. Η συλλογή εξηγεί πώς μπορεί να αιχμαλωτίσει το χρυσό κοπάδι που φυλάει ένας αράπης όποιος το συναντήσει. Περιλαμβάνει την ιστορία του Δισδάραγα της Ζαρνάτας που γνώρισε τον Γιαννιό τον μεταπράτη που καταλάβαινε τη γλώσσα των πουλιών. Ε...

Το "χαλόου, Κοσμοναύτη" είναι ένας αποχαιρετισμός σε κάθε παλιά μορφή που αλλάζει και μια αποδοχή απέναντι στην απουσία, την πιο δηλωτική πράξη της παρουσίας, απέναντι στον ου τόπο που αγκαλιάζει όλες τις εκδοχές. Στο παρόν βιβλίο, το μέρος αυτό είναι η Βαρσοβία. Με κάποιους ήρωες να εκπροσωπούν το αδιάκοπο κάλεσμα προς ό,τι θυμίζει τη συμπαντική καταγωγή μας και άλλους να επιμένουν προς μια αισθητηριακή αντίληψη του κόσμου, οι αποχαιρετισμοί ολοένα και πληθαίνουν, γίνονται αναπόφευκτοι. Η Βάντα, η Ντάρια και ο Μιρόσλαβ συναντιούνται και απομακρύνονται, τηλεφωνούν και στέλν...

Τέσσερα διηγήματα, τέσσερις αποχρώσεις της ντίκειας αφήγησης. Ο Χάστεν στέλνεται στο μέλλον για να βρει τι συνέβη και κατέρρευσε ο ανθρώπινος πολιτισμός... Οι Γήινοι έχουν κερδίσει τον πόλεμο με τους Πρόξιους, αλλά για τον Μιλτ Μπισκλ κάτι δεν πάει καλά... Ο Ντάγκλας Κουέιλ θέλει με πάθος να πάει στον Άρη. Η μόνη λύση είναι να του εμφυτεύσουν στη μνήμη του την ανάμνηση ενός ταξιδιού... Περιέχει τα διηγήματα: "Διαταραχή" ["Μeddler", 1954], "Μονάκριβο τέχνημα" ["Precious Artifact", 1964], "Μπορούμε να το θυμηθούμε για σας" ["We Can Remember for You Wholesale, 19...

Πρόσωπα που στροβιλίζονται στη ζωή. Συνυπάρχουν, δένονται, απομακρύνονται, φεύγουν. Προσπαθούν να απεξαρτηθούν από κάτι, καταλήγουν να εξαρτώνται από κάτι άλλο. Η ανθρώπινη ψυχή διαχρονικά αμετάβλητη. Ένα δέντρο πανέμορφο συντροφεύει με μοναδικό τρόπο κάθε ιστορία που ξετυλίγεται. Η αροκάρια, αν και ριζωμένη βαθιά στη γη, απλώνει τα κλαδιά της με το βλέμμα ψηλά στον ουρανό αγγίζοντας την ελευθερία.

Από το παράθυρό μου βλέπω την Αθήνα της νύχτας που όλο και περισσότερο θαμπώνει. Σήμερα κάποιος γίνεται είκοσι οκτώ, τριάντα οκτώ, σαράντα οκτώ. Κάποιος θα νιώθει πιο ζωντανός ανάμεσα στους ζωντανούς. Κάποιος πιο πεθαμένος ανάμεσα στους πεθαμένους. Και κάποιος θα φωνάζει "Θαύμα" τελειώνοντας όσα δεν μπόρεσε ποτέ ν' αρχίσει. Πόση τύχη έφεραν άραγε όλα αυτά τα χρόνια; Πόσο αργά σκορπίζεται η τύχη όταν κάνει βουτιά από τον έκτο στην αχρωματοψία; Οι γάτες του φωταγωγού δεν ξέρουν ν' απαντήσουν. Κοιτούν όμως προς τα πάνω περιμένοντάς να τους στείλει κάτι από ψηλά κάποιος μακρινό...

Σε μια εποχή που στην παγκόσμια λογοτεχνία η γυναίκα παρουσιαζόταν είτε ως άγγελος είτε ως δαιμόνιο, η Χιλιανή Μαρία Λουίσα Μπομπάλ τόλμησε τη δεκαετία του ’30 να μιλήσει στο μυθιστόρημά της αυτό για τη πραγματικότητα της γυναίκας, την ερωτική της επιθυμία, την αναγκαστική περιχαράκωση στον εαυτό της μέσα σε έναν αντρικό κόσμο. Η Μαρία Λουίσα Μπομπάλ, ως η πρόδρομος του μαγικού ρεαλισμού στη λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία, γράφει πλάθοντας ένα μαγικό σύμπαν τόσο ζωντανό όσο ένα όνειρο. Η πρωταγωνίστρια Άνα Μαρία, μια νεκρή γυναίκα, όμορφη και παθιασμένη, αναλογίζεται το παρ...