Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η απαγορευμένη επιθετικότητα, της οποίας η ρητή και έμπρακτη εξωτερίκευση καταστέλλεται και υποβάλλεται σε αυστηρό κοινωνικό έλεγχο, μοιάζει να βρίσκει ένα συμβολικό τρόπο έκφρασης μέσα στα λαϊκά παραμύθια. Ο κόσμος των παραμυθιών, και ειδικότερα των μαγικών παραμυθιών, δεν υπάγεται στους αυστηρούς προκαθορισμούς της πραγματικότητας. Ο φανταστικός χαρακτήρας τους, ακριβώς όπως συμβαίνει και με το μύθο, αποδεσμεύει τη φαντασία από τα όρια της ορθολογιστικής σκέψης ή των απαιτήσεων του ρεαλισμού, και ευνοεί την ανάκυψη φαντασιώσεων, που λίγες πιθανότητες θα είχαν να σπάσουν τ...

"Ο Αμπάτης άναψε τσιγάρο, αφού έσβησε το προηγούμενο... - Στους χωρισμούς πρέπει να είναι κανείς ψύχραιμος, είπε. Οι άνθρωποι κλαίνε συνεχώς όταν χάνουν κάτι και δε σκέπτονται πως το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο είναι ακριβώς το χάσιμο. Και να κλαις, βέβαια, είναι φυσικό, αλλά κανονικά δε πρέπει να κλαίει κανείς. Και βιολογικά, αν το σκεφτείς, η ζωή χάνεται ή μετατρέπεται, που σημαίνει πως τίποτα απ' όσα αγαπούμε με πάθος - και τ' αγαπούμε όλα με πάθος - φοβερό πάθος, δε γλιτώνει, όλα χάνονται. Δε βαριέσαι, φιλοσοφικές σκέψεις θα κάνουμε τώρα; Όπως είπαμε, συνέχισε, μ' α...

Περιέχονται τα κείμενα: - Ανταλλαγές και διασταυρώσεις - Χωρίς αντικατάσταση; - Μια άλλη συνάντηση με τον Αλέκο - Φτάνει να μην ξεχαστείς εκεί πάνω - Η τραγουδίστρια η Σμαράγδω - Παλιά καλοκαιριάτικα μεσημέρια - Παιδικά χρόνια - Το ίδιο τροπάριο - Λεμονάκι μυρωδάτο - Στο μπουζουξίδικο του Θύμιου - Κι άλλη συνάντηση με τον Τσαρούχη και μ' εμένα - Οικότροφος σε φαροφύλακα - Η θεία η Άννα έφυγε - Ο Τέλης, η Αλέκα και οι ροδιές μου - Τα μικρά θαύματα του κρυφού θαύματος - Στο νησάκι Κρανάη με φεγγαρόφωτο - Συνέχεια με μισοφέγγαρο - Θύμησες, πράγματα, λόγια

ΜΙΚΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΙΙ Φυσούσε λίγο κι οι μνηστήρες εκοιτούσαν το αίθριο μελαγ- χολικοί να γεμίζει από περαστικά κίτρινα φύλλα. Πέρα, στα βασιλικά βοσκοτόπια, τα ζωντανά θα είχανε πλαγιά- σει. Δούλοι σαρώνανε χωρίς μιλιά τα ψίχουλα από τα τρα- πέζια. Έσβηνε η χαμηλή φωτιά κι έπινε η νύστα την πρώ- την ελαφριά ψυχρούλα. Ο αργαλειός της δεν ακουγόταν. Από ώρα, είχε αρχίσει πια να ξηλώνει.