Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αμρίτσαρ, 1939. Μια πόλη που σφύζει από ζωή. Πλακόστρωτα σοκάκια πνιγμένα στις φωνές των παιδιών. Γυναίκες με πολύχρωμα σάρι που κουβεντιάζουν στις αυλές των σπιτιών. Μαγαζιά με υφάσματα, λαχανικά, ξηρούς καρπούς, φρεσκοψημένα γλυκά και πικάντικα εδέσματα. Οπωρώνες με μάνγκο, μόσαμπι, παπάγιες, αχλαδιές, λεμονιές, ροδιές. Μια Ινδία που παλεύει να αποκτήσει την ανεξαρτησία της από το αγγλικό αποικιοκρατικό ζυγό. Μια Ινδία όπου οι παλιές αξίες συγκρούονται με τις καινούργιες. Μια ιστορία που ξεκίνησε για να 'χει ευτυχισμένο τέλος... Η Βίρματι, μια νεαρή κοπέλα γεννημένη σε έ...

Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει ένας ειδικός την εξαιρετικά επώδυνη περίπτωση ενός παιδιού που φεύγει πρόωρα από τη ζωή και να στηρίξει ψυχολογικά το ίδιο και το οικογενειακό του περιβάλλον; Έργο αναφοράς στο χώρο της παιδιατρικής και ειδικότερα στην ψυχολογική υποστήριξη παιδιών που ζουν με την αγωνία του θανάτου, το Παιδί και ο θάνατος της Γαλλίδας ψυχαναλύτριας Ζινέτ Ραιμπό, από την εποχή που πρωτοκυκλοφόρησε μέχρι σήμερα έχει κάνει πολλές εκδόσεις και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Γραμμένο με ύφος απλό και προσιτό, το βιβλίο της Ραιμπό εντυπωσιάζει με το βάθο...

Ήταν κάποτε ένα παιδάκι που νόμιζε πως τα ήξερε όλα. Μίλαγε συνέχεια και δεν άφηνε κανέναν άλλο να μιλήσει. Κι ούτε το ένοιαζε που τα άλλα τα παιδάκια το απέφευγαν, και που οι γονείς του ήταν πολύ στεναχωρημένοι. Όλα αυτά, ώσπου, μια μέρα, συνάντησε στο δρόμο έναν παράξενο κυριούλη, που, για να λέμε την αλήθεια, ήταν μάγος, κι έβαλαν ένα στοίχημα...

Ήταν κάποτε ένα παιδάκι που νόμιζε πως τα ήξερε όλα. Μίλαγε συνέχεια και δεν άφηνε κανέναν άλλον να μιλήσει. Τόσο, που θα μπορούσαν να το λένε και "Μη Μιλάτε, Μόνο εγώ Μιλάω". Κι ούτε το ένοιαζε που τα άλλα παιδάκια το απέφευγαν, που δεν είχε φίλους και που οι γονείς του ήταν πολύ στενοχωρημένοι. Ώσπου μια μέρα συνάντησε στο δρόμο έναν παράξενο κυριούλη, που μπορεί και να ήταν μάγος, κι έβαλαν ένα στοίχημα... Ένα όμορφο παραμύθι για τη συνύπαρξη και τη συναισθηματική ανάπτυξη, από τη συγγραφέα του βιβλίου "Η παλέτα των συναισθημάτων".

ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΙΝ ΜΙΛΕΡ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ, 1975 Όταν η υπολοχαγός Κάριν Μίλερ καλείται να διαλευκάνει τον φόνο μιας έφηβης που το πτώμα της ανακαλύφθηκε στη νεκρή ζώνη περιμετρικά του Τείχους του Βερολίνου, σκέφτεται ότι έχει δει πολλές φορές το ίδιο έργο. Μόλις φτάνει στον τόπο του εγκλήματος, συνειδητοποιεί ότι η υπόθεση αυτή δεν θυμίζει καμία άλλη αντίστοιχη. Απ’ ό,τι φαίνεται, το κορίτσι προσπαθούσε να δραπετεύσει - όχι όμως από την Ανατολική προς τη Δυτική Γερμανία, αλλά το αντίστροφο - και, όπως θα αποδειχθεί, το σκηνικό του φόνου ήταν σκηνοθετημένο. Η...

"Το κωμικό είναι η βαθύτερη γνώση του παραλόγου, γι' αυτό νομίζω ότι προξενεί μεγαλύτερη απόγνωση από το τραγικό. Το κωμικό είναι τραγικό και η τραγωδία του ανθρώπου είναι μια κωμωδία". Ευγένιος Ιονέσκο Το παιχνίδι της σφαγής γράφτηκε το 1970, ενώ στην Ελλάδα πρωτοπαίχτηκε το 1971 από το "Θέατρο Τέχνης" σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Μια ξαφνική επιδημία αφανίζει μια πόλη. Οι κάτοικοί της έρχονται ο ένας μετά τον άλλον αντιμέτωποι με το θάνατο. "Το παιχνίδι της σφαγής" του επίκαιρου Ευγένιου Ιονέσκο, θυμίζει έντονα τα παιχνίδια που παίζει η σημερινή κοινωνία στον ε...

Ένας ανυποψίαστος φοιτητής δέχεται να λάβει μέρος σε ένα σημαντικό πείραμα πάνω στον ανθρώπινο νου. Χώρος δράσης, ένα ειδυλλιακό αφρικανικό τοπίο. Εμπνευστής του, ένας φιλόδοξος ερευνητής της Οξφόρδης. Δελεαστική λεπτομέρεια, η παρουσία της πανέμορφης Κάρα. Όλα είχαν υπολογιστεί με ακρίβεια. Όλα, εκτός από τον ανθρώπινο παράγοντα. Το πείραμα εξυπηρετεί εμπορικά συμφέροντα, η Κάρα τον απατά, οι φίλοι του συνωμοτούν εναντίον του, η ζωή του παίρνει την κάτω βόλτα. Ένα ανεξέλεγκτο παιχνίδι εξαπάτησης, τρόμου και διαρκών ανατροπών μόλις αρχίζει...

Όλα τα παπάκια της λίμνης είναι ευχαριστημένα με τα ποδαράκια τους εκτός από ένα που δεν του αρέσει καθόλου μα καθόλου το κίτρινό τους χρώμα. Άδικα η μαμά του, η κα Παπιαπίδου, προσπαθεί να το πείσει ότι όλα τα παπάκια έχουν και πρέπει να έχουν κίτρινα πόδια. Το γκρινιάρικο παπί παίρνει τη μεγάλη απόφαση: Να φύγει από τη λίμνη και να μην επιστρέψει αν δε βρει τρόπο να αλλάξουν χρώμα τα ποδαράκια του. Ρίχνει λοιπόν κίτρινη πέτρα πίσω του και ξεκινάει για μια ξεκαρδιστική περιπέτεια στη μεγάλη πολιτεία. Όταν προσπαθεί να πιάσει δουλειά, διαπιστώνει ότι δεν κάνει για μικρός το...

Νιάτα του σήμερα. Παιδιά της διπλανής πόρτας, των αδερφών μας, των φίλων. Τα δικά μας παιδιά σε έναν κόσμο που δεν χαρίζει ούτε μια αθώα μέρα. Ο Μάκης, η Λουκία, η Νιόβη, ο Στέλιος, η Φιλιώ παλεύουν να ονειρευτούν, να ζήσουν. Αν η ζωή μας είναι ένα δωμάτιο, ας μην κάνουμε το βάσανό μας μοναδικό παράθυρο. Γιατί στον άλλο τοίχο του ένα ακόμη παράθυρο περιμένει να το ανοίξουμε, να δούμε και την άλλη θέα του κόσμου.

Πόσες αταξίες κάνει κάθε μέρα ο Βλαδίμηρος, το σκανταλιάρικο ελεφαντάκι; Με ποιο τρόπο το τιμωρεί η μαμά του; Γιατί μάκρυνε τόσο πολύ η προβοσκίδα του; Γιατί το κυνηγάνε οι νάνοι με τις κίτρινες τιράντες; Και ποιον θα συναντήσει πέρα από το δάσος με τις χρυσές βερικοκιές; Οι αναγνώστες θα τα μάθουν όλα αυτά κι άλλα πολλά, διαβάζοντας το κεφάτο αυτό βιβλιαράκι, που είναι γεμάτο με μουστοκούλουρα, ζαχαρωμένα μήλα και φτερωτά ξυπνητήρια και έχει μακρουλό σχήμα για να χωράει όλη την ανοικονόμητη προβοσκίδα του Βλαδίμηρου.

Στη διδασκαλία της Ιστορίας εντοπίζονται κατά καιρούς προβλήματα που δυσχεραίνουν τη διδακτική διαδικασία, αλλοιώνουν το περιεχόμενο του μαθήματος και εν πολλοίς ακυρώνουν το λόγο ύπαρξής του. Για τους λόγους αυτούς σκοπός αυτού του βιβλίου είναι η διερεύνηση των τρεχουσών εξελίξεων στο χώρο της Διδακτικής της Ιστορίας στην Ελλάδα καθώς και η θέση του μαθήματος της Ιστορίας στο ελληνικό σχολείο, κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Ο συγγραφέας προσεγγίζει επίσης τη σύνδεση και τον αλληλοσυσχετισμό μεταξύ της σχολικής Ιστορίας, της Γνωστικής και Εκπαιδευτικής Ψυχολογί...

(...) Με φόντο την ιστορία του Ελληνισμού στα νεότερα χρόνια, η ζωή του Χρυσόστομου Σμύρνης ξετυλίγεται σαν μια περιπέτεια. Μια περιπέτεια όπου ο ήρωας και ο Ελληνισμός μοιάζει να μην ξεχωρίζουν μεταξύ τους. Όταν ο άνθρωπος και η ιδέα γίνονται ένα, το ποτάμι της Ιστορίας σταματά. Έστω για μια στιγμή μονάχα. Κι ύστερα συνεχίζει ορμητικό. Μα υπάρχουν στιγμές που κρατούν μια αιωνιότητα.