Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιέχονται τα κείμενα: - Ανταλλαγές και διασταυρώσεις - Χωρίς αντικατάσταση; - Μια άλλη συνάντηση με τον Αλέκο - Φτάνει να μην ξεχαστείς εκεί πάνω - Η τραγουδίστρια η Σμαράγδω - Παλιά καλοκαιριάτικα μεσημέρια - Παιδικά χρόνια - Το ίδιο τροπάριο - Λεμονάκι μυρωδάτο - Στο μπουζουξίδικο του Θύμιου - Κι άλλη συνάντηση με τον Τσαρούχη και μ' εμένα - Οικότροφος σε φαροφύλακα - Η θεία η Άννα έφυγε - Ο Τέλης, η Αλέκα και οι ροδιές μου - Τα μικρά θαύματα του κρυφού θαύματος - Στο νησάκι Κρανάη με φεγγαρόφωτο - Συνέχεια με μισοφέγγαρο - Θύμησες, πράγματα, λόγια

"Ο Αμπάτης άναψε τσιγάρο, αφού έσβησε το προηγούμενο... - Στους χωρισμούς πρέπει να είναι κανείς ψύχραιμος, είπε. Οι άνθρωποι κλαίνε συνεχώς όταν χάνουν κάτι και δε σκέπτονται πως το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο είναι ακριβώς το χάσιμο. Και να κλαις, βέβαια, είναι φυσικό, αλλά κανονικά δε πρέπει να κλαίει κανείς. Και βιολογικά, αν το σκεφτείς, η ζωή χάνεται ή μετατρέπεται, που σημαίνει πως τίποτα απ' όσα αγαπούμε με πάθος - και τ' αγαπούμε όλα με πάθος - φοβερό πάθος, δε γλιτώνει, όλα χάνονται. Δε βαριέσαι, φιλοσοφικές σκέψεις θα κάνουμε τώρα; Όπως είπαμε, συνέχισε, μ' α...

Η απαγορευμένη επιθετικότητα, της οποίας η ρητή και έμπρακτη εξωτερίκευση καταστέλλεται και υποβάλλεται σε αυστηρό κοινωνικό έλεγχο, μοιάζει να βρίσκει ένα συμβολικό τρόπο έκφρασης μέσα στα λαϊκά παραμύθια. Ο κόσμος των παραμυθιών, και ειδικότερα των μαγικών παραμυθιών, δεν υπάγεται στους αυστηρούς προκαθορισμούς της πραγματικότητας. Ο φανταστικός χαρακτήρας τους, ακριβώς όπως συμβαίνει και με το μύθο, αποδεσμεύει τη φαντασία από τα όρια της ορθολογιστικής σκέψης ή των απαιτήσεων του ρεαλισμού, και ευνοεί την ανάκυψη φαντασιώσεων, που λίγες πιθανότητες θα είχαν να σπάσουν τ...

"Ήταν απόγευμα μες στο δωμάτιο και ξάφνου τα πράγματα σαν να ρουφήχτηκαν από τους τοίχους... και μόνον η τζαμαρία βαριανάσαινε κι έτριζε απ' τη ζωή του δρόμου κι απ' τις μεγάλες, δραματικές φωτοσκιάσεις του δειλινού... Προσπάθησα να σας μιλήσω μα γυρίσατε και με κοιτάξατε τόσο ανήσυχα, με πρόσωπο κατασπαραγμένο από ένα ιδιότροπο ενδιαφέρον που παρέπαιε ανάμεσα στην απάρνηση και στην αγάπη... Ξαναπήγα κάτι να πω, μα σηκώσατε το δάχτυλο στα χείλη σας κι ακουμπήσατε στο στόμα μου μια δροσερή τρεμάμενη παλάμη. Τότε σας έφυγα και γλίστρησα στου ύπνου μου τον ύπνο και πάλι βρέθηκ...