Dostojevskij Fedor Michajlovic 1821-1881
Dostoevskij Fedor Mihajlovic
Γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1821 στη Μόσχα. Ο πατέρας του, Μιχαήλ Αντρέγεβιτς, ήταν στρατιωτικός γιατρός, Το 1838 γίνεται δεκτός στη Στρατιωτική Ακαδημία Μηχανικών της Πετρούπολης, στην οποία έδωσε εξετάσεις διότι αυτό απαιτούσε ο πατέρας του, και χωρίζεται από τον αδελφό του. Ο Μιχαήλ Αντρέγεβιτς δολοφονείται το 1839 στο κτήμα της οικογένειας, στην επαρχία της Τούλα. Η δολοφονία του πατέρα Ντοστογέφσκι συνταράσσει τον Φιοντόρ. Υπηρέτησε στο στρατό για ένα μικρό χρονικό διάστημα αλλά τον εγκατέλειψε γρήγορα για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία. Μελέτησε την κοινωνία και τον κόσμο όχι θεωρητικά αλλά στην πράξη. Θέμα των έργων του, η ίδια η ζωή. Είδε από κοντά τις υποβαθμισμένες συνοικίες, γνώρισε τη φτώχεια, τον πόνο, την εξαθλίωση των ταπεινών ανθρώπων και στη συνέχεια μετέφερε τις εικόνες αυτές στα μυθιστορήματα του. Ασχολήθηκε με τον άνθρωπο και την κοινωνία και υπήρξε αγωνιστής και επαναστάτης. Εναντιώθηκε στην πολιτική του Τσάρου Νικολάου του Α΄. Αυτή του η στάση είχε αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για συνωμοσία και να καταδικαστεί σε τετραετή φυλάκιση. Τα χρόνια του εγκλεισμού του στις φυλακές του Όμσκ υπέφερε τρομερά βασανιστήρια και εξευτελισμούς. Το 1857 νυμφεύεται τη Μαρία Ντμιτρίεβνα Ισάεβα, και το 1859, μαζί με τη σύζυγό του, λαμβάνουν την άδεια που τους επιτρέπει να εγκατασταθούν στην Ευρωπαϊκή Ρωσία. Το 1859 εκδίδει στην Πετρούπολη μαζί με τον αδελφό του δύο περιοδικά τα οποία ,όμως, δεν σημείωσαν επιτυχία με αποτέλεσμα ο Ντοστογιέφσκι να βρεθεί καταχρεωμένος. Ο μόνος τρόπος για να συγκεντρώσει χρήματα και να ξεπληρώσει τα χρέη του ήταν η συγγραφή. Άρχισε λοιπόν να γράφει συνέχεια και ακούραστα με αποτέλεσμα να καταφέρει να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του σχετικά άνετα. Σ’ αυτό το διάστημα έγραψε τα καλύτερα του έργα: "Ο παίχτης", "Οι αδερφοί Καραμαζώφ", "Έγκλημα και Τιμωρία", "Ο Ηλίθιος", "Οι δαιμονισμένοι". Όταν κατάφερε πλέον να ανασάνει από το βάρος των χρεών ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού "Πολίτης" και λίγα χρόνια αργότερα εξέδωσε το δικό του περιοδικό, "Το Ημερολόγιο ενός συγγραφέα", που σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκδοτικές εμπειρίες σημείωσε τεράστια επιτυχία. Στις 9 Φεβρουαρίου του 1881, ο Φιοντόρ Μιχαΐλοβιτς Ντοστογέφσκι υπέκυπτε σε αγνώστου αιτίας πνευμονική αιμορραγία. Ετάφη στο κοιμητήριο της μονής Αλεξάντερ Νιέφσκι, στην Πετρούπολη. Άλλα έργα του είναι τα μυθιστορήματα: "Ο φτωχόκοσμος", "Λευκές νύχτες", "Ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι", "Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων", "Το υπόγειο". Υπήρξε μέλος της Ακαδημίας Επιστημών και η προσφορά του στην παγκόσμια λογοτεχνία είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους όλων των εποχών και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Ένα γλυκό κορίτσι
Dostojevskij Fedor Michajlovic 1821-1881
Ωκεανίδα (1998)
Το "φανταστικό" διήγημα "Ένα γλυκό κορίτσι" πρωτοδημοσιεύτηκε το Νοέμβριο του 1876 στο περιοδικό "Το ημερολόγιο ενός συγγραφέα", που εξέδιδε ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι. Βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία που συνέβη τότε στην Πετρούπολη. Είναι ο μονόλογος ενός ανθρώπου μπροστά στο πτώμα της γυναίκας του, που αυτοκτόνησε πριν από λίγο. Αυτός ο άνθρωπος, προσπαθώντας να δώσει μια εξήγηση στο γεγονός, αρχίζει ν\\\' αναθυμάται τη σχέση τους και συγχρόνως κάνει απολογισμό της ζωής του. Τυπικός ντοστογιεφσκικός ήρωας, ταλαντεύεται διαρκώς μεταξύ του καλού και του κακού. Τελικά, οι ανα...
Ο παίκτης
Dostojevskij Fedor Michajlovic 1821-1881
Ωκεανίδα (1997)
Ένα από τα σημαντικότερα έργα του Ντοστογιέφσκι κι ένα από τα αριστουργήματα τς παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το Ρουλέτενμπουργκ, φανταστική πόλη της Γερμανίας, Ρώσοι και Πολωνοί εμιγκρέδες, ευγενείς και απατεώνες, που η μοίρα τους γυρίζει στους ρυθμούς της ρουλέτας. Ο δάσκαλος Αλεξέι Ιβάνοβιτς, κεντρικός ήρωας και αφηγητής του βιβλίου. Το ακόρεστο πάθος του για το παιχνίδι και ο τυραννικός έρωτάς του για την Πολίνα Αλεξάντροβνα με τον περίπλοκο και αντιφατικό χαρακτήρα. Ένας απόστρατος Ρώσος στρατηγός, ξεπεσμένος μεγαλογαιοκτήμονας, καταχρεωμένος στον Γάλλο τοκογλύφο Ντε Γκρι...
Ο έφηβος
Dostojevskij Fedor Michajlovic 1821-1881
Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. (1996)
"Ο Έφηβος" (1875) είναι μια από τις μεγαλειώδεις δημιουργίες του διάσημου Ρώσου μυθιστοριογράφου. Είναι οι εκμυστηρεύσεις ενός νόθου γιου, του Αρκάντι Ντολγκορούκι, που περιγράφει τις περιπέτειες που έζησε στην Αγία Πετρούπολη, προσπαθώντας να κερδίσει τη στοργή του πατέρα του Βιερσίλοφ. Ο Βιερσίλοφ είναι διχασμένη προσωπικότητα και στο πρόσωπο του ο Ντοστογέφσκι εκφράζει προσφιλείς του πεποιθήσεις, όπως ότι ο Ρώσος είναι ο μοναδικός οικουμενικός άνθρωπος, ενώ ο Ευρωπαίος διανοούμενος βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής εξαιτίας του υλισμού του και της άρνησης του Χριστού....
Οι δαιμονισμένοι
Dostojevskij Fedor Michajlovic 1821-1881
Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. (1996)
Τη βασική πλοκή για τους "Δαιμονισμένους" ο Ντοστογιέφσκι την εμπνεύστηκε από ένα εντυπωσιακό δημοσίευμα στις εφημερίδες σχετικά με τη δολοφονία ενός φοιτητή στη Μόσχα από επαναστάτες συμφοιτητές του που υποπτεύονταν ότι θα τους πρόδιδε. Μέσα από μια έντονη πλοκή, γεμάτη δραματικά επεισόδια, οι συνωμότες επαναστάτες σατιρίζονται ως ανόητοι και ελεεινοί άνθρωποι. Στο έργο κυριαρχεί η μορφή του αινιγματικού Σταβρόγκιν, η δύναμη της προσωπικότητας του οποίου μαγνητίζει και επηρεάζει όλους τους άλλους συνωμότες. Και σ' αυτό το έργο αυτό ο Ντοστογέφσκι εκφράζει τις σημαντ...
Αδελφοί Καραμαζόφ
Dostojevskij Fedor Michajlovic 1821-1881
Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. (1994)
Δαιμονικοί γιοι ενός δαιμονικού πατέρα οι αδελφοί Καραμαζόφ εκφράζουν στο σύνολό τους το πολύπτυχο της ανθρώπινης ψυχής καθώς καθένας απ αυτούς εκπροσωπεί και μια απ τις δυνάμεις ή τις ροπές που την ορίζουν. Έτσι ο σκευωρός Ιβάν είναι η ψυχρή και χωρίς ίχνος συναισθήματος λογική, ο φιλήδονος Δημήτρης το χωρίς φραγμούς πάθος, ο θρησκόληπτος Αλιόσα η χωρίς περίσκεψη παράδοση στην πιο απόλυτη μεταφυσική και ο τρομακτικός νόθος Σμιερντιακόφ όλες οι σκοτεινές και φρικαλέες ορέξεις που κουβαλάμε όλοι μας στο υποσυνείδητό μας. Κάτω απ αυτές τις συνθήκες ο φόνος του πατέρα Καραμ...
Αδελφοί Καραμαζόφ
Dostojevskij Fedor Michajlovic 1821-1881
Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. (1994)
Δαιμονικοί γιοι ενός δαιμονικού πατέρα οι αδελφοί Καραμαζόφ εκφράζουν στο σύνολό τους το πολύπτυχο της ανθρώπινης ψυχής καθώς καθένας απ αυτούς εκπροσωπεί και μια απ τις δυνάμεις ή τις ροπές που την ορίζουν. Έτσι ο σκευωρός Ιβάν είναι η ψυχρή και χωρίς ίχνος συναισθήματος λογική, ο φιλήδονος Δημήτρης το χωρίς φραγμούς πάθος, ο θρησκόληπτος Αλιόσα η χωρίς περίσκεψη παράδοση στην πιο απόλυτη μεταφυσική και ο τρομακτικός νόθος Σμιερντιακόφ όλες οι σκοτεινές και φρικαλέες ορέξεις που κουβαλάμε όλοι μας στο υποσυνείδητό μας. Κάτω απ αυτές τις συνθήκες ο φόνος του πατέρα Καραμ...
Αλληλογραφία
Dostojevskij Fedor Michajlovic 1821-1881
Εκδόσεις Γκοβόστη (1994)
Με τα γράμματά του ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκη αντικατέστησε το προσωπικό του ημερολόγιο, σε αντίθεση με τον Λέοντα Tολστόη που κρατούσε συστηματικά και λεπτομερειακά αυτοβιογραφικές σημειώσεις. Στην αρχή στα γράμματα προς τον πατέρα του και, στη συνέχεια -μετά τη δολοφονία του το 1839- προς τους κηδεμόνες συγγενείς του, και κυρίως προς τον Mιχαήλ, καθρεφτίζονται οι προσπάθειες του νεαρού Φιοντόρ στην ακαδημαϊκή του ζωή μέσα στο αριστοκρατικό περιβάλλον με τα άκαμπτα στρατιωτικά ήθη, όπου είναι αναγκασμένος να μετράει συνεχώς και το τελευταίο καπίκι και να κάνει απεγνωσμένες ε...
Ταπεινοί και καταφρονεμένοι
Dostojevskij Fedor Michajlovic 1821-1881
Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. (1993)
Οι "Ταπεινοί και καταφρονεμένοι", είναι ένα μυθιστόρημα, που οι ιδιαίτερες αρετές του καθορίστηκαν από το ανεπανάληπτο ταλέντο του Ντοστογέφσκι και την πραγματικότητα, την οποία αντιμετώπιζε. Δίνει τις σκοτεινές γωνιές των καταγωγίων, όπου πουλιούνται η τιμή και η ομορφιά, τις τρώγλες, από όπου οι "ιππότες" της πρώτης συσσώρευσης έβγαζαν τις "βρόμικες" χιλιάδες τους. Τις ταβέρνες, όπου στριμώχνονταν οι άνθρωποι, που δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν τη φτώχεια τους ή να γίνουν κύριοι της συνείδησης τους. Στο μυθιστόρημά του υπάρχει καθαρή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους φτω...
Το υπόγειο
Dostojevskij Fedor Michajlovic 1821-1881
Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. (1992)
"... Το Υπόγειο είναι ένα από τα πιο καταπληκτικά έργα όχι μονάχα της ρωσικής αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Διαβάζοντας το νομίζεις πως δεν πατάς πια στέρεα στο χώμα, αλλά πως πέφτεις σε καμιά άπατη άβυσσο. Αισθάνεσαι την ευθυμία του πετάγματος, τον τρόμο και τη φρίκη του κενού". (Λέων Σεστόφ)