Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

...Λοιπόν... ας πούμε ότι μπαίνω. Θα τα χάσουνε όλοι, ο χορός θα σταματήσει, θα μείνουν άναυδοι, ξεροί. Ναι, αλλά γι' αυτό ακριβώς θα ξεχωρίσω εγώ. ...Λοιπόν, φυσικά, θα μου προσφέρουν μια θέση πλάι στους πιο εκλεκτούς καλεσμένους τους, στους άμισθους κλητήρες, ας πούμε, ή στους συγγενείς, σ' έναν απόστρατο λοχαγό της επιμελητείας, με κόκκινη μύτη - κάτι σαν κι εκείνους που περιγράφει ο Γκόγκολ. Ε, βέβαια, μου συστήνουν τη νύφη, τη συγχαίρω, δίνω θάρρος στους καλεσμένους, τους παρακαλώ να μη λαμβάνουν υπ' όψιν την παρουσία μου, να συνεχίσουν το χορό τους, τη διασκέδασή του...

Δεν με νοιάζει που η μάνα μου με καταράστηκε στη πιο δύσκολη στερνή της ώρα. Δεν με νοιάζει που πουλήθηκα στο διάβολο και που για μια στιγμή ευτυχίας καταδικάστηκα στην αιώνια αμαρτία!... Εκείνο που με πικραίνει και μου σπαράζει την καρδιά, είναι πως είμαι η σκλάβα του, η στιγματισμένη, κι ότι εγώ η ξεδιάντροπη αγαπώ τη ντροπή μου, ότι η καρδιά μου ευχαριστιέται με το να θυμάται το πόνο της, σαν αυτό να της δίνει χαρά και ευτυχία. Αυτό ακριβώς είναι ο καημός μου: ότι δεν μπορώ να νιώσω οργή για την προσβολή που μου έχει κάνει...

Σε όλη τη διάρκεια της λογοτεχνικής σταδιοδρομίας του, ο Ντοστογιέφσκι γράφει πολυάριθμες νουβέλες και διηγήματα, μέσω των οποίων προσεγγίζει τα μεγάλα θέματα που θα αναπτύξει αργότερα στα μεγάλα μυθιστορήματά του. "Ποιητής της οδύνης", ο Ντοστογιέφσκι προβάλλει ακόμα και μέσα από τα πιο σύντομα έργα του ως ο συγγραφέας της απέχθειας, του ανείπωτου και της σιωπής, και το στοιχείο τούτο προσδίδει στο έργο του μια εκπληκτική διαχρονικότητα. Αυτή η κατάδυση στα έγκατα της συνείδησης πηγάζει από τη θέλησή του να εκφράσει τη ζωή στο μεγαλύτερο δυνατό βάθος. Ο ίδιος έγραφε για...

Κι όμως, η ζωή υπάρχει! Κι εγώ, ζωντανός δεν είμαι αυτή, εδώ τη στιγμή; Η ζωή μου δεν τέλειωσε μαζί με τη γριά! Ορίστε, της χαρίζω τη Βασιλεία των Ουρανών -και τώρα άσε με ήσυχο, κυρά μου!"

Γεννημένος στη Μόσχα το 1821, ο Φιοντόρ Μιχάιλοβιτς Ντοστογιέφσκι έζησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της πολυτάραχης ζωής του στην Αγία Πετρούπολη, όπου και πέθανε το 1881. Η συλλογή "Μια άνοιξη στην Αγία Πετρούπολη", απαρτίζεται από τέσσερις επιφυλλίδες που δημοσιεύτηκαν το 1847 στον τοπικό τύπο. Τα γραπτά αυτά, λησμονημένα από κριτικούς και ιστορικούς της λογοτεχνίας, δεν είχαν ενταχθεί στα άπαντα του Ντοστογιέφσκι. Πρόκειται για κείμενα που παρέμειναν σχεδόν άγνωστα στο ευρύ κοινό και τα οποία αφηγούνται, με πολύ παραστατικό τρόπο και φρέσκια, νεανική ματιά, στιγμιότυπα α...

"Αν ο διάβολος δεν υπάρχει, τότε πρέπει να τον δημιούργησε ο άνθρωπος, κατ' εικόνα και ομοίωσή του".

"Κι όμως, η ζωή υπάρχει! Κι εγώ, ζωντανός δεν είμαι αυτή εδώ τη στιγμή; Η ζωή μου δεν τελείωσε μαζί με τη γριά! Ορίστε, της χαρίζω τη Βασιλεία των Ουρανών -και τώρα άσε με ήσυχο, κυρά μου!"

Οι θησαυροί της ρομαντικής λογοτεχνίας σε μια πολύτιμη συλλογή! Ζήστε ξανά στο πάθος και την ευαισθησία της ρομαντικής εποχής μέσα από τη νέα πολυτελή σειρά βιβλίων της Ρομαντικής Λογοτεχνίας. Για πρώτη φορά στο περίπτερο και αποκλειστικά από την DeAgostini μια συλλογή από μεγάλα έργα του ρομαντισμού, βιβλία με μοναδικές ιστορίες αγάπης και έρωτα. Μια μοναδική έκδοση που θα σας συναρπάσει και θα σας συγκινήσει!

Σε όλη τη διάρκεια της λογοτεχνικής σταδιοδρομίας του, ο Ντοστογιέφσκι γράφει πολυάριθμες νουβέλες και διηγήματα, μέσω των οποίων προσεγγίζει τα θέματα που θα αναπτύξει αργότερα στα μεγάλα μυθιστορήματά του. "Ποιητής της οδύνης", ο Ντοστογιέφσκι προβάλλει ακόμα και μέσα από τα πιο σύντομα έργα του ως συγγραφέας της απέχθειας, του ανείπωτου και της σιωπής, και το στοιχείο τούτο προσδίδει στο έργο του μια εκπληκτική διαχρονικότητα. Αυτή η κατάδυση στα έγκατα της συνείδησης πηγάζει από τη θέλησή του να εκφράσει τη ζωή στο μεγαλύτερο δυνατό βάθος. Στον ανά χείρας δεύτερο τόμ...

Κάθε προσαρµογή ενός µυθιστορηµατικού κειµένου σε θεατρική µορφή είναι ένα τολµηρό, πολυδάπανο, θα έλεγα, επιχείρηµα. Κατ' αρχάς, όσον αφορά στο ρίσκο που αναλαµβάνει ο εκτελεστής, κι έπειτα στο χρόνο, στα περιορισµένα εκφραστικά µέσα και στην άνιση αναµέτρηση µε τα νοήµατα, που ξεπερνούν κατά πολύ το περιθώριο της θεατρικής αντίληψης. Οπότε, κάθε τέτοιο εγχείρηµα είναι ουσιαστικά µία προσωπική συναναστροφή µε τον συγγραφέα και το κληροδότηµά του. Στον Ντοστογιέφσκι ορκίστηκα νέα ακόµα. Μέχρι στιγµής, ο "Ηλίθιος" µε ακολουθεί άγρυπνα στο µικρό µου οδοιπορικό. Σπίθα αυτής...

Ο αιώνιος σύζυγος έχει όλα τα γνωρίσματα της μεγαλοφυίας του συγγραφέα του. Είναι μια ψυχογραφία εραστού και συζύγου, θύματος και θύτου. Οι ήρωές του, ο Αλέξη Ιβάνοβιτς Βελτσάνινοφ και ο Παύλος Παύλοβιτς Τρουσότσκυ αντιμετωπίζουν με τρόμο ή έκσταση το ζοφερό θαύμα της ύπαρξής τους, ταπεινοί, ασήμαντοι, δαιμόνιοι και γελοίοι.

Ευρύτατα γνωστός στο παγκόσμιο κοινό από τα μεγάλα του έργα ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι έχει και μία άλλη, λιγότερο γνωστή, πλευρά, εκείνη του επιφυλλιδογράφου και του σχολιαστή της σύγχρονης με αυτόν περιρρέουσας πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής πραγματικότητας. Η πλευρά αυτή του δημιουργικού του έργου φωτίζεται μέσα από τα άρθρα, τα σχόλια, τις επιφυλλίδες και τα δοκίμια που κατά καιρούς δημοσίευσε, τόσο στον ημερήσιο όσο και στον περιοδικό Τύπο της Ρωσίας κατά την διάρκεια της πολυετούς του παρουσίας στα γράμματα και τις τέχνες της μεγάλης αυτ...

Τρεις διαφορετικές ματιές μάς μεταφέρουν στο πνεύμα των Χριστουγέννων μέσα από τις ιδιαιτερότητες τριών διαφορετικών πολιτισμών. Η γιορταστική ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων όπως αυτή μας χαρίζεται από τις αφηγήσεις του μεγάλου Ρώσου κλασικού Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι, ενός Γάλλου ποιητή, του Πολ Αρέν, και ενός χιουμορίστα Αμερικανού συγγραφέα, του Στίβεν Μ. Λίκοκ.

Η εμφάνιση του Γκολιάντκιν μέσα από τις σελίδες του "Σωσία", του δεύτερου μόλις έργου του Ντοστογιέφσκι μετά τον "Φτωχόκοσμο", εισάγει ένα μοναδικό χαρακτήρα στη ρωσική λογοτεχνία. Άνθρωπος υπερόπτης, αλλά ταυτόχρονα και παραδομένος σ' έναν ακραίο και πάντα παρόντα φόβο μην και περιφρονηθεί, ο ήρωας υποφέρει και πάσχει ως τα τρίσβαθα της ψυχής του. Κάθε κίνηση τον αναστατώνει, η τυχαία ματιά τον αφορά, οποιαδήποτε παρουσία τον υπονομεύει, ό,τι υπάρχει και κινείται γύρω του συνωμοτεί εναντίον του.

Η εμφάνιση του Γκολιάντκιν μέσα από τις σελίδες του "Σωσία", του δεύτερου μόλις έργου του Ντοστογιέφσκι μετά τον "Φτωχόκοσμο", εισάγει ένα μοναδικό χαρακτήρα στη ρωσική λογοτεχνία. Άνθρωπος υπερόπτης, αλλά ταυτόχρονα και παραδομένος σ' έναν ακραίο και πάντα παρόντα φόβο μην και περιφρονηθεί, ο ήρωας υποφέρει και πάσχει ως τα τρίσβαθα της ψυχής του. Κάθε κίνηση τον αναστατώνει, η τυχαία ματιά τον αφορά, οποιαδήποτε παρουσία τον υπονομεύει, ό,τι υπάρχει και κινείται γύρω του συνωμοτεί εναντίον του.

...Κάθε κατάσταση εξαιρετικά άθλια, τρομερά ταπεινωτική και πρόστυχη όπου μου έτυχε να βρεθώ, μου προκαλούσε φοβερή οργή, αλλά και ηδονή ανείπωτη. Το ίδιο πάθαινα και τις στιγμές που έκανα καμιά παλιανθρωπιά ή που βρισκόμουν σε κίνδυνο. Την ώρα που έκλεβα κάτι, μεθούσα με την ατιμία μου· όχι με την ίδια την πράξη, αλλά με την εξαιρετική ηδονή που μου προκαλούσε το οξύ συναίσθημα της προστυχιάς μου. Ομολογώ, πως την αίσθηση αυτή την αναζήτησα συχνά επίτηδες, γιατί έχει επάνω μου πολύ δυνατή επίδραση... Όταν -σε μια τέτοια περίπτωση- καταφέρεις να συγκρατήσεις τον θυμό ή τον...

Το βιβλίο περιέχει: - Τον λόγο του Ντοστογιέφσκι στα αποκαλυπτήρια του μνημείου του Πούσκιν, με τίτλο: "Πούσκιν" - Την απάντηση που έδωσε στο κείμενο του Ντοστογιέφσκι ένας "διαφωτιστής" της εποχής, ο Κονσταντίν Καβέλιν, με τίτλο: "Γράμμα στον Ντοστογιέφσκι (Σλαβόφιλοι και Δυτικιστές)".

Νόμιζες τέλος, πως όλος αυτός ο κόσμος με τους δυνατούς ή αδύνατους κατοίκους του, και όλες εκείνες οι κατοικίες, καταφύγια δυστυχισμένων ή πολυτελή μέγαρα των ισχυρών της γης - πως όλα αυτά, μέσα στην ώρα εκείνη του δειλινού ήσαν σαν ένα φαντασμαγορικό όνειρο που θα έσβηνε σε μια στιγμή, σαν ανάλαφρος ατμός, στο μαυρογάλανο ουρανό... Κάποια παράξενη τότε σκέψη γέμισε το μυαλό του εγκαταλελειμμένου συντρόφου του Βάσια. Ανατρίχιασε, ένα ζεστό αίμα πλημμύρισε την καρδιά του που χτυπούσε και μια δυνατή συγκίνηση, που δεν την ένιωσε ποτέ έως τότε, δυνάμωνε τ' ανάβρυσμά του....

Όταν το 1871 πρωτοδημοσιεύτηκαν οι "Δαιμονισμένοι", το κατεξοχήν πολιτικό και προφητικό μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι, θύελλα αντιδράσεων ξέσπασε στους λογοτεχνικούς και πολιτικούς (κατά κύριο λόγο στους επαναστατικούς) κύκλους της Ρωσίας. Μια τεράστια συζήτηση άνοιγε κι ένας πόλεμος κηρυσσόταν εναντίον του "μεταμελημένου" πρώην θανατοποινίτη και πρώην κατάδικου της Σιβηρίας. Τα γεγονότα που βρήκαν απήχηση στο μυθιστόρημα ήταν η "υπόθεση Νιετσάγεφ", η δραστηριότητα της οργάνωσης "Λαϊκή εκδίκηση" κι η δολοφονία από πέντε μέλη της του φοιτητή της Γεωπονικής Ακαδημίας Ι. Ι. Ιβ...