Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα ολονύχτιο χαρτοπαίγνιο έχει απροσδόκητη εξέλιξη καθώς μετατρέπεται σε παιχνίδι συναισθημάτων, για να καταλήξει στο ριψοκίνδυνο παιχνίδι του έρωτα με μια γυναίκα. Τώρα μοναδικός παίχτης είναι πλέον το πεπρωμένο. Ο Σνίτσλερ, με ακρίβεια ιατρικής διάγνωσης και παρατηρητικότητα έμπειρου ψυχαναλυτή, περιγράφει αυτή τη συναλλαγή του κεντρικού ήρωα με τη μοίρα του.

Ο Πέερ Γκυντ, το δραματικό ποίημα του Ίψεν, είναι εμπνευσμένο και διαποτισμένο από τα λαϊκά νορβηγικά παραμύθια. Ο Πέερ Γκυντ παλεύει με το όνειρο και τον πειρασμό επιμένοντας με το πείσμα μικρού παιδιού να ζήσει τη ζωή του «ως αυτοκράτωρ του εαυτού του» μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι σε όλη του τη ζωή υποκρινόταν ότι είναι κάποιος άλλος. Μετά από την οδυνηρή συνειδητοποίηση της ματαιότητας της περιπλάνησης του, βρίσκει την αναγνώριση στην αγκαλιά της ιδανικής συντρόφου, της γυναίκας που τον αγάπησε γι' αυτό που ήταν και που τον περίμενε ως το τέλος.

"...δεν υπάρχει καμία σημαντική σκέψη, την οποία η βλακεία δεν θα ήξερε πως να χρησιμοποιήσει: είναι ευκίνητη προς όλες τις κατευθύνσεις και μπορεί να φορέσει όλα τα φορέματα της αλήθειας. Η αλήθεια αντιθέτως έχει μόνο ένα φόρεμα και έναν δρόμο για κάθε περίπτωση και βρίσκεται πάντοτε σε μειονεκτική θέση... Αν η βλακεία δεν έμοιαζε σχεδόν απαράλλαχτα με την πρόοδο, το ταλέντο... κανείς δεν θα ήθελε να είναι βλαξ" γράφει ο Ρόμπερτ Μούζιλ το 1931 όταν προσπαθούσε να ορίσει τη βλακεία μέσα από μικρά αφοριστικά κείμενα, πριν ακόμη δώσει σ' αυτά τη μορφή δοκιμίου που τελικά επέλ...

Το πέμπτο βιβλίο της σειράς περιπέτεια από την πιο αγαπημένη συγγραφέα των παιδιών όλου του κόσμου. Ο Τζακ, η Λούσι-Αν, ο Φίλιπ και η Ντάινα θα περάσουν τις καλοκαιρινές διακοπές σε ένα αγρόκτημα στην Ουαλία. Σε μια εξόρμησή τους θα χάσουν τον δρόμο τους και θα βρεθούν στους πρόποδες ενός παράξενου βουνού. Οι ατρόμητοι φίλοι ανακαλύπτουν εκεί μυστηριώδεις σπηλιές, μια δεξαμενή με μαύρο νερό, μυστικά περάσματα και μια περίεργη ακτινοβολία που προέρχεται μέσα από το βουνό. Ποιοι είναι αυτοί οι επιστήμονες που έχουν μετατρέψει το εσωτερικό του βουνού σε εργαστήριο; Πο...

Ο ηλικιωμένος Εφραίμ Κάμποτ ζει με τους τρεις γιους του σε ένα αγρόκτημα του αμερικανικού νότου. Οι δύο μεγαλύτεροι γιοι, που για χρόνια δούλευαν σαν σκλάβοι τη γη του πατέρα τους, αποφασίζουν να ζητήσουν μια καλύτερη τύχη στην Καλιφόρνια. Ο Ήμπεν, ο τρίτος γιος, απεχθάνεται κι αυτός τον αυταρχικό πατέρα τους και θεωρεί ότι τόσο το σπίτι όσο και η γη του πατέρα τους του ανήκουν. Ο Εφραίμ, που είχε λείψει για ένα μικρό διάστημα, επιστρέφει στο σπίτι με τη νεαρή όμορφη γυναίκα του, την 35χρονη Άμπι. Από την πρώτη συνάντησή της με τον Ήμπεν, είναι φανερή η αμοιβαία έλξη ανάμεσ...

Δέκα αριστοτεχνικά διηγήματα από το συγγραφέα του "Αλεξανδρινού κουαρτέτου", Λώρενς Ντάρρελ, με θέμα τις περιπέτειες του αγγλικού διπλωματικού Σώματος στην ψυχροπολεμική Γιουγκοσλαβία της περιόδου 1949-1952. Διπλωμάτης εκείνη την εποχή στο Βελιγράδι ο Ντάρρελ, γράφει για τους πρώην συναδέλφους του με ένα χιούμορ σχεδόν σαδιστικό καθώς η έλλειψη σοβαρής ενασχόλησης μετατρέπει τους Βρετανούς διπλωμάτες σε φιγούρες από ταινία του παραλόγου.

Η έκθεση επανεξετάζει την έννοια της ελληνικότητας μέσα από τρεις χρονικές περιόδους: ο μύθος και η ιστορία, το Βυζάντιο αλλά και η σύγχρονη καθημερινότητα και το σκωπτικό-σατιρικό πνεύμα περνούν μέσα από αντιπροσωπευτικά έργα των: Μ. Αρφαρά, Ε. Βενετσάνου, Λ. Βενιέρη, Κ. Βρούβα, Μ. Γιαννακάκη, Μ. Ζαχαριουδάκη, Κ. Κακανιά, Ρ. Καπελιάρη, Γ. Κυπρή, Μ. Μανουσάκη, Τ. Μαντζαβίνου, Γ. Μετζικώφ, Α. Μιχαηλίδη, Ν. Μιχαλιτσιάνου, Χ. Μποκόρου, Χ. Μπουρονίκου, Γ. Ξένου, Β. Ξένου, Α. Παπαδημητρίου, Λ. Παπούλα, Μ. Σπηλιόπουλου, Π. Τανιμανίδη, Ν. Τζιώτη, Κ. Τσώλη, Μ. Χάρου και Α. Χρηστίδη...

Θα σου θυμίσω την πρώτη μέρα που με είδες και μ' αγάπησες. Την πρώτη φορά που μου εξομολογήθηκες δειλά τον έρωτά σου γονατιστός μπροστά μου. Την πρώτη ομολογία μου ότι ανταποκρίνομαι, που βίαια μου απέσπασες. Τις τρυφερές ματιές, τα φλογερά φιλιά που ακολούθησαν. Την εύγλωττη σιωπή, όταν ο ένας μάντευε τα πιο κρυφά αισθήματα του άλλου και διάβαζε τις πιο κρυφές τους σκέψεις στα λιγωμένα μάτια μας. Τα ρίγη της αναμονής για την ικανοποίηση που μας περίμενε. Το μεθύσι από την ηδονή της. Τη γλυκιά αποχαύνωση μετά την τόση ευχαρίστηση, όταν εξαντλημένοι ανακτούσαμε δυνάμεις για...

Θα σου θυμίσω την πρώτη μέρα που με είδες και μ' αγάπησες. Την πρώτη φορά που μου εξομολογήθηκες δειλά τον έρωτά σου γονατιστός μπροστά μου. Την πρώτη ομολογία μου ότι ανταποκρίνομαι, που βίαια μου απέσπασες. Τις τρυφερές ματιές, τα φλογερά φιλιά που ακολούθησαν. Την εύγλωττη σιωπή, όταν ο ένας μάντευε τα πιο κρυφά αισθήματα του άλλου και διάβαζε τις πιο κρυφές τους σκέψεις στα λιγωμένα μάτια μας. Τα ρίγη της αναμονής για την ικανοποίηση που μας περίμενε. Το μεθύσι από την ηδονή της. Τη γλυκιά αποχαύνωση μετά την τόση ευχαρίστηση, όταν εξαντλημένοι ανακτούσαμε δυνάμεις για...

Ουστίνια: Μήπως είναι εκείνη αριστοκράτισσα; Σιγά να μην είναι, διαμάντι μου! Αλλά έτσι γίνεται στις μέρες μας· κάθε χωριάτα θέλει να γίνει αριστοκράτισσα. Τώρα, παρ' όλο που αυτή η Ολιμπιάντα Σαμσόνοβνα -ο Θεός να την έχει γερή- κάνει δώρα σαν πριγκίπισσα, η καταγωγή της δεν είναι καλύτερη από τη δική μας. Ο πατέρας της πουλούσε δερμάτινα γάντια στο Μπαλτσούγκ. Οι καθωσπρέπει άνθρωποι τον φώναζαν Σάμι και τον φόρτωναν καρπαζιές. Και η μάνα της δεν ήταν καλύτερη. Την πήρε αυτός, μάζεψαν μαζί κάποιο κεφάλαιο και αναρριχήθηκαν στην εμπορική τάξη -και τώρα η κόρη θέλει να γί...

Ένας μεσαιωνικός μύθος περιγράφει την επιστροφή ενός σταυροφόρου από την αιχμαλωσία, του κόμη Ερνστ φον Γκλάιχεν, ο οποίος είχε ξεκινήσει το 1227 για τους Αγίους Τόπους, αφήνοντας στον πύργο του τη σύζυγο και τα δύο παιδιά του. Εκεί αιχμαλωτίστηκε και έμεινε πολλά χρόνια σκλάβος ενός Σαρακηνού σουλτάνου. Η ωραία κόρη του σουλτάνου όμως τον ερωτεύτηκε και του υποσχέθηκε να τον ελευθερώσει, με τον όρο να την πάρει ύστερα μαζί του. Κατάφεραν να ξεφύγουν και να φτάσουν με πλοίο στη Βενετία. Ο κόμης πήγε αμέσως στη Ρώμη, όπου ο Πάπας βάπτισε τη Σαρακηνή και επέτρεψε στον κόμη έν...

-Το βιβλίο που καθιερώθηκε ως το καλύτερο στο είδος του εμπλουτίστηκε με όλα τα νέα δεδομένα, ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μιας νέας γενιάς γονέων. -Το κλασικό βιβλίο αναφοράς με όλες τις πληροφορίες για τις θεραπείες γονιμότητας, την εμπειρία της σύλληψης, της εγκυμοσύνης και της γέννησης, την προγεννητική φροντίδα, τις τελευταίες εξελίξεις στα γυναικολογικά τεστ και στις επεμβάσεις, τη συναισθηματική επίδραση της εγκυμοσύνης και της γέννησης στους άντρες, τη διατροφή και την άσκηση, τη φροντίδα των πρόωρων βρεφών. -Πλήρως εικονογραφημένο, με περισσότερες από 450...

Μπορεί -και πρέπει- να συγχωρείται η προδοσία στον έρωτα; Δύο έξυπνα τεμνόμενες ερωτικές ιστορίες επιχειρούν εδώ να δώσουν απάντηση. Με υλικά μια χαρακτηριστικά ελλειπτική δομή και γλώσσα, ο Λούκας Μπέρφους αναζητά μια σύγχρονη ερωτική ηθική που θα ξανάδινε στην αγάπη το χαμένο της νόημα. Αληθινή αγάπη είναι εκείνη που καταφάσκει στην πολυγαμικότητα -ανώτατο στάδιο της αποδοχής του άλλου- ή εκείνη που την τιμωρεί; μοιάζει να ρωτά στο "Τέσσερις εικόνες αγάπης". Απαλλαγμένες από πάθος και λυρισμό, και οι τρεις εκδοχές ζευγαριών που προτείνει φέρουν το στίγμα ενός αποφορτισμέν...

Ο Τζων Σέρμαν περνάει μια ανέμελη ζωή ονειροπολώντας, στη μικρή πόλη όπου γεννήθηκε, στη Δυτική Ιρλανδία. Η μόνη του φιλοδοξία είναι ένας πλούσιος γάμος, που θα τον βοηθήσει να περάσει και την υπόλοιπη ζωή του με τον ίδιο τρόπο. Έτσι, πηγαίνει στο Λονδίνο, γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο της εύπορης και αστραφτερής Μάργκαρετ και, όταν έχει πλησιάσει πια το στόχο του, διαπιστώνει πως τα όνειρα, η ποίηση στη ζωή μας, δεν συμβιβάζονται με το συμφέρον και τις πρακτικές λύσεις. Οι μύθοι της ήσυχης πατρίδας του αποδεικνύονται εντέλει πιο γοητευτικοί από το θορυβώδες Λονδίνο.

Γι' αυτό λέω τον πόνο μου στις πέτρες - αν και μένουν βουβές στην απελπισία μου, είναι καλύτερες απ' τους Τριβούνους γιατί δεν με διακόπτουν. Όταν κλαίω, μουσκεύουν από τα δάκρυά μου και νομίζω ότι κλαίνε μαζί μου. Αν φορούσαν λευκούς κι επίσημους χιτώνες, δεν θα 'βρισκε η Ρώμη καλύτερους Τριβούνους. Η πέτρα είναι μαλακή σαν το κερί, ενώ οι Τριβούνοι πιο σκληροί από πέτρα. Η πέτρα δεν έχει γλώσσα και δεν πληγώνει, ενώ οι Τριβούνοι ανακοινώνουν με τη γλώσσα τους το θάνατο.