Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έκτη ποιητική συλλογή του Θεσσαλονικιού Βασίλη Φαϊτά που από το 1966 συνεχίζει με σταθερά ώριμα ποιητικά βήματα να αναμετριέται με τους αντικατοπτρισμούς του πεπρωμένου, τα παιχνίδια της αυταπάτης που σκαρώνει το απρόσμενο της ζωής και διαπερνά στα σκοτεινά του περάσματα ο θάνατος. Μια ποίηση κοινωνικού υπαρξιακού προβληματισμού, μια προσπάθεια κατανόησης του Είναι μέσα στα πλαίσια της περιπλάνησης του ανθρώπου ως όντος και μέλος μιας σκληρής πραγματικότητας.

ΡΟΗ Ι Κι αν κάποτε η ψυχή θα με ρωτήσει γεννήθηκα και πέθανα εδώ θα πω σ' αυτόν τον τόπο και τον άλλο άγνωστος μεταξύ αγνώστων το φύλλο που πέφτει απ' το κλαδί ποτέ στο ίδιο δέντρο δεν ξαναγυρίζει αν στη βουή αφουγκραστείς σίγουρα θα μ' ακούσεις είμαι η ροή θα πω είμαι το νεύμα η σκόνη της στιγμής που φεύγει.

Οι στίχοι: "Η ουτοπία είναι η σοφία που δεν κατανοήσαμε και πίσω κοιτάζοντας έλειπα χρόνια/ που δε θυμάμαι/ μπροστά οι ημερομηνίες που δε θα με γνωρίσουν" συνοψίζουν τους άξονες της νέας ποιητικής συλλογής του θεσσαλονικιού Βασίλη Φαϊτά. Μια συνομιλία/ απογραφή του παρελθόντος και ταυτοχρόνως μια αναζήτηση με το "δίχτυ του χρόνου" και την "περιπλοκή του καιρού". Ο Φαϊτάς "θραύοντας τις διαστάσεις ενός διάτρητου χρόνου" καταφέρνει να προσδιορίσει με συστολή -διόλου τυχαία η συχνή αναφορά των επιθέτων: ανείπωτος, ανείδωτος, απρόσιτος- τους ανακυκλωμένους προορισμούς του μέλλο...

... Κάποτε θεέ μου θα σου μιλήσω για την κιβωτό της επανάστασης το μήκος κύματος της μοναξιάς της κι όσο ακόμα το μέτωπο ρολόι χτυπά στο στήθος μου θα σου πω πως θέλω να 'μαι η πρώτη ερωτευμένη σφαίρα που θα πυροβολήσει το κενό "Η επανάσταση της ουτοπίας"