Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κρυσταλλία την βάφτισαν και την φωνάζαμε, μέχρι που έφτασε στα 12 της. Κρυσταλλία, σαν να λέμε καταγγελία ή κάτι σαν απαγγελία. Κρουστάλλω ή Λιολιώ την έλεγα μόνο εγώ, κι αυτό σαν ήθελα να της τσιγκλήσω τα νεύρα. Λιολιώ το πειραχτήρι κι εγώ ο Βίκτωρ ο επονομαζόμενος από εκείνη και ως σπασίκλας ή σούργελο. Με τη Λία είχαμε σχεδόν την ίδια ηλικία, άντε να με περνούσε κάτι μήνες. Δυο αδελφάδων παιδιά ήμασταν. Μαζί μεγαλώσαμε. Στον πάνω όροφο εγώ και στον κάτω εκείνη. Η μάνα μου η Θεώνη, μας έλεγε πως μοιραστήκαμε σαν βρέφη το ίδιο γάλα. Από το ένα βυζί της κρεμόμουν εγώ κι από...

Ο 20ός αιώνας μέσα από τις ζωές ανθρώπων που άλλοτε σπαταλήθηκαν κι άλλοτε χαρίστηκαν, χωρίς ποτέ να γίνουν πρωτοσέλιδο. Άνθρωποι που κατόρθωσαν να μην απολέσουν ό,τι πολυτιμότερο έχουν: την ανθρωπιά τους. Γι΄ αυτό, όπως στις παλιές ελληνικές ταινίες οι ήρωες δεν μένουν αδικαίωτοι αλλά αξιώνονται να συναντήσουν την αλήθεια που τους καθόρισε.