Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Θανάσης Λάλας, είκοσι χρόνια μετά το θάνατο του δασκάλου μας Δημήτρη Ροντήρη, μ' αυτό το βιβλίο τελεί τη μακαριά του -δε λέω την παρηγοριά, γιατί όσοι αγαπάμε το θέατρο, μετά το θάνατο εκείνου, μείναμε διά παντός απαρηγόρητοι. Σ' αυτό εδώ το βιβλίο ένας ευαίσθητος δημοσιογράφος, που δεν είχε ποτέ την τύχη να συναντήσει το Δάσκαλο, κατορθώνει να εκμαιεύσει από τους μαθητές του τους αναγκαίους και αναμενόμενους μακαρισμούς. Και πρέπει να βεβαιώσω, ένας κι εγώ από τους μαθητές του Δασκάλου, πως το πορτρέτο του Ροντήρη, όπως συγκροτείται από τις αναμνήσεις των μαθητών του, εί...

Οι "Μεγάλες μορφές της λογοτεχνίας" έχουν ένα δραματικό και τρυφερό συνάμα παρελθόν: Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, και πιο συγκεκριμένα το 1969 και το 1970, καθώς ήταν υποχρεωμένος ο Τάσος Λειβαδίτης να βιοπορίζεται, ως δημοσιογράφος, δημοσίευε τις "μονογραφίες" του για τους συγγραφείς και ποιητές του παρόντος τόμου σ' ένα περιοδικό ποικίλης ύλης. Το όνομά του όμως ήταν απαγορευμένο από τη Χούντα, γι' αυτό χρησιμοποιούσε στα κείμενά του το ψευδώνυμο "Α. Ρόκος". Μες στην ολέθρια "συγκυρία" της δικτατορίας ο σπουδαίος μεταπολεμικός μας ποιητής βρήκε την ευκαιρία για να συ...

Μια πατρίδα τάβλι. Μια επιλογή από κείμενα των επτά τελευταίων χρόνων, του γνωστού ηθοποιού και σκηνοθέτη Σταμάτη Φασουλή, που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "Τα Νέα". Φιλελεύθερος σχολιαστής της πολιτικής, αλλά και της κοινωνικής και καλλιτεχνικής επικαιρότητας, ο Σταμάτης Φασουλής έχει μεταβάλει την εβδομαδιαία συνεργασία του με την εφημερίδα σε μια προσωπική του συνάντηση με τους αναγνώστες. Στη συνάντηση αυτή, μ' έναν ακριβή και περίτεχνο χειρισμό της γλώσσας, διεκτραγωδεί τα πάθη και τα παθήματα του τόπου του και των ανθρώπων, ενώ η πανταχού παρούσα πνοή της ποίησης εξαί...

Ο καλός μας φίλος με τον μεταδοτικό ενθουσιασμό, με εκείνη την οργιώδη φαντασία, με προσκαλούσε στο συμπόσιο με τις φωτογραφίες· τις φωτογραφίες της αρμονίας στην κίνηση, των ωραίων σωμάτων, της αλκής κι ευλυγισίας· νέοι δυνατοί άνδρες σε άγρια πάλη, σχεδόν θεατρική χορογραφία. Η φωτογραφία με τον κεφάτο Νικολαΐδη στη μονομαχία του με τον Ξανθόπουλο θα μπορούσε να ήταν μια γοητευτική φιγούρα από ανδρικό μπαλέτο, με σκηνοθέτη την μπάλα. Ερωτική στιγμή, όπου ο καθένας είναι συγκεντρωμένος στον εαυτό του, τον στόχο του, εναρμονισμένος με τον σύντροφό του. Πρόσωπα νεαρών πολεμ...

Όταν ήμουν μικρός, ήθελα να 'ρθει η στιγμή να γράψω την αυτοβιογραφία μου για να εκδικηθώ κάποιους ανθρώπους. Να γράψω, δηλαδή, τα χειρότερα γι' αυτούς που με είχανε πληγώσει. Σήμερα δεν θέλω να εκδικηθώ κανέναν.

Τα κείμενα αυτού του τόμου έχουν την αυθεντία της αυθαιρεσίας· κρίνονται καθεαυτά ως στάσεις και ως θέσεις του γράφοντος πάνω σε συγκεκριμένους ερεθισμούς. Πολύ συχνά είναι ακτινοσκοπήσεις του γράφοντος και των παθών του παρά γνωματεύσεις για τον κρινόμενο. Συχνότερα συμβαίνει να συγκαλύπτεται το αντικείμενο από την ανοιχτότητα του γράφοντος υποκειμένου. Γράφοντας για τους άλλους γράφομαι και διά των άλλων καθρεπτίζω το είδωλό μου. Το Νήμα της στάθμης είναι ένα αλφάδι για να βεβαιωθώ δοκιμάζοντας την αντοχή των ξένων κειμένων ή των ξένων συμπεριφορών. Το Νήμα της στάθμης σ'...

Νυχτερινές ασκήσεις με πολλές αναφορές στο φως. Κείμενα διαποτισμένα από νοσταλγία και μνήμες, χωρίς μεμψιμοιρίες και μικροψυχίες. Αναφορές στους Παπαδιαμάντη, Καβάφη, Καρυωτάκη, Ελύτη, Τερζάκη, Αξιώτη κ.ά., αλλά και σε πολλούς ανώνυμους. Ένας διαφορετικός περίπατος σε πόλεις: Αθήνα, Ηράκλειο, όπου το μάτι του συγγραφέα αποστρέφεται την ασχήμια και επιμένει στην κρυμμένη γοητεία τους. Μια γραφή που δεν αστυνομεύει για να κρύψει τις αδυναμίες της· αντίθετα, τις εκθέτει, αφήνοντας να κυκλοφορεί στις γραμμές της ένα αεράκι που επιτρέπει ανάσες.

Το δραματουργικό έργο του Δημήτρη Χόρν αποτελείται από ένα φαινομενικά ανόμοιο δίπτυχο, τον "Ανθρωπάκο" (1962) και την "Καλή καρδιά της Ελεωνόρας" (1969). Και τα δύο αυτά έργα παρουσιάστηκαν από το θίασο Δημήτρη Χόρν με ψευδώνυμο. Ο ίδιος δεν ομολόγησε ποτέ δημοσίως την πατρότητα των έργων αυτών, γνωστή σε λιγοστούς μόνο φίλους και συνεργάτες. Δεν είχε την παραμικρή φιλοδοξία να δρέψει δάφνες δραματουργού. Η συγγραφή αποτέλεσε γι' αυτόν έναν ακόμα τρόπο θεατρικής έκφρασης. Τα έργα του Χόρν είναι έργα χτισμένα από ηθοποιό για ηθοποιούς. Οι χαρακτήρες του έχουν την καταγω...

Κείμενα μεγάλα ή μικρά, συνεντεύξεις, σκέψεις σημειωμένες στο περιθώριο ενός τετραδίου,της γνωστής θεατρικής συγγραφέως Λούλας Αναγνωστάκη. Μια διαδρομή σαράντα χρόνων στο θέατρο, με δέκα θεατρικά έργα-σταθμούς που αποτελούν ένα διαρκές παρόν, συνιστά μια διαδρομή που εκ των πραγμάτων μεταβάλλεται σε μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Είτε πρόκειται για κείμενα γραμμένα από την ίδια τη συγγραφέα είτε άλλοι έχουν καταγράψει τη σκέψη της όπως η ίδια τους την έχει εξομολογηθεί, σε όλα καιροφυλακτεί η έκπληξη, η ανατροπή, η λοξή ματιά. Μια στάση ζωής που ναρκοθετεί ως τη διάλυση την οι...

Όλοι εσείς που αγαπήσατε τον ελληνικό κινηματογράφο και τους ανθρώπους του, όταν διαβάζετε κάτι σχετικό (και ιδιαίτερα τις αυτοβιογραφίες τους), να κρατάτε "μικρό καλάθι", γιατί το ίδιο γεγονός ο καθένας το αφηγείται όπως τον συμφέρει, έτσι ώστε να ικανοποιεί το δόλιο το "εγώ" του. Αυτό ισχύει και για το δικό μου το βιβλίο. Όσο κι αν θέλω να είμαι αντικειμενικός -το θέλω άραγε;- την άποψη που με συμφέρει θα προβάλω. Μικρό καλάθι λοιπόν. Εμείς οι άνθρωποι του θεάματος είμαστε εγωκεντρικά πλάσματα. Το σύμπαν κινείται πέριξ του εαυτού μας. Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, δεν θα κα...

Μέσα από την ιστορία του Φρανκ, φοιτητή κλασικών σπουδών στον Πρίνστον, παρακολουθούμε την επιρροή μιας μαγικής εφεύρεσης στον ανθρώπινο νου. Η εφεύρεση τον συγκλονίζει, ανατρέπει τη ζωή του και τις σχέσεις του με τον κόσμο. Με τα πειράματά του όμως, ο ανυποψίαστος Φρανκ βγάζει στο παζάρι της παγκόσμιας αγοράς ό,τι πιο ακριβό έχει η ανθρώπινη συνείδηση. Με χιούμορ, σασπένς και πολλές λοξές ματιές στην ανθρώπινη ύπαρξη, ο συγγραφέας ξετυλίγει με ευρηματικό τρόπο ένα συναρπαστικό και ιδιαίτερο μυθιστόρημα.

O Aλέκος Φασιανός πασίγνωστος για την ακάματη εικαστική του δημιουργία, έχει συνθέσει ταυτόχρονα ένα υψηλόκορμο λογοτεχνικό έργο. Άρθρα, κείμενα, μελέτες, προσωπογραφίες καλλιτεχνών, όλα γραμμένα με τον άμεσο, απλό και βαθύ, ζωηρό και εύληπτο τρόπο του, έχουν συγκροτηθεί σε βιβλία από τις εκδόσεις "Καστανιώτη". "O μύθος της αιωνιότητας" ολοκληρώνει μια τριλογία που συνελήφθη εξαρχής με κεντρικό θέμα την έννοια του "μύθου". Tη δημιουργία του, τις μορφές που γνωρίζει ανάλογα με τις ηλικίες των ανθρώπων, την αναγκαιότητά του, τέλος, για την ύπαρξη αυτού του ίδιου του...

Άλλα είναι να γράφεις και να υποδύεσαι κι άλλο να γράφεις απροσχημάτιστα, χωρίς καμιά άλλη φιλοδοξία, πάρεξ της στιγμής εκείνης τη διάθεσή σου. Γράφεις για τον Δημήτρη Χατζή, τον Γιώργο Χειμωνά, τη Μέλπω Αξιώτη, τον Άρη Αλεξάνδρου, τον Γιάννη Ρίτσο· γράφεις για την εκδότρια Νανά Καλλιανέση· σχεδιάζεις τρία μικρά κομμάτια που θα μπορούσαν να είναι πεζογραφήματα, αλλά εσύ το ξέρεις ότι δεν είναι, τα γράφεις όμως για να τα δώσεις σε περιοδικά και αφιερώνεις τα δυο σε δυο φίλες σου, το άλλο, τώρα, στον πεζογράφο Γιώργο Ιωάννου· γράφεις πλήρης θυμού για τη μεταδικτατορική επιφάν...

"Απ' όλους τους ήρωες που, ύστερα από τον πόλεμο της Τροίας, πήραν τις θάλασσες για να γυρίσουν στην πατρίδα τους, ο Οδυσσέας είχε τις μεγαλύτερες περιπέτειες και βρήκε τα περισσότερα εμπόδια πριν φτάσει στην Ιθάκη. Ναι, είκοσι ολόκληρα χρόνια έλειψε απ' την πατρίδα του! Καθώς λένε, ο δύστυχος προμάντεψε αυτά που έπαθε και δεν ήθελε να ξεκινήσει για την Τροία μαζί με τους άλλους βασιλιάδες. Έλα όμως που είχε δώσει όρκο να βοηθήσει τον σύζυγο που θα διάλεγε η Ελένη, αν κανείς άλλος τον πρόσβαλλε. Τι να κάνει για να λευτερωθεί από τον όρκο του; Μην ξεχνάμε πως ο Οδυσσέας ήτα...

Ο ερωδιός είναι εμβληματικός. Στέκεται στο ένα του πόδι. Ανάμεσα στη γη και στο νερό. Στην άκρη των βάλτων. Και μπορεί να πετάξει. Ο σκηνογράφος, σαν τον ερωδιό, στέκεται κι αυτός στην άκρη του βάλτου, προμηθεύεται την τροφή του από τα βάθη των νερών, στέκεται στο ένα του πόδι και καμιά φορά πετάει. Στο "Ο σκηνογράφος και ο ερωδιός" ο Γιάννης Κόκκος εκφράζει την αγάπη του για το θέατρο. Ξεδιπλώνει τα μυστικά του, τα μυστικά ενός μεγάλου τεχνίτη της σκηνής, με γνώση, θέρμη και μεράκι. Γι’ αυτό και με τον τρόπο που μας δείχνει τη σκηνή ανοίγει ταυτόχρονα και τη σκηνή του...

Τα κείμενα του ανά χείρας τόμου είναι αυτό που περιγράφει ο τίτλος τους: οδόσημα για τον προσανατολισμό του αναγνώστη στο τοπίο της νεοελληνικής λογοτεχνίας - από τον Σολωμό, τον Παλαιολόγο, τον Βικέλα, τον Καλλιγά, τον Μητσάκη, τον Παλαμά, τον Εγγονόπουλο, τον Ελύτη και τον Σεφέρη ώς τον Αλεξάνδρου, τον Κάσδαγλη, τον Κοτζιά, τον Μπακόλα, τον Φραγκιά, τον Χατζή, τον Χειμωνά, τον Βαλτινό, τον Μηλιώνη και τον Παπαδημητρακόπουλο. Το οδόσημο, ωστόσο, είναι πάντα μια ένδειξη κι όχι ένας εξαντλητικός χάρτης ή πίνακας με σεσημασμένες όλες του τις λεπτομέρειες. Κι έτσι φιλοδοξώ να...