Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας συγκλονιστικός τόμος για το "ιδιότυπο" νησί του Aργοσαρωνικού, που έχουν δοξάσει με το πέρασμα και τη, συχνά, μακρά παραμονή τους σε αυτό μεγάλοι δημιουργοί από τον παγκόσμιο χώρο του κινηματογράφου, του θεάτρου, της μουσικής, της λογοτεχνίας και των εικαστικών τεχνών. H βραχώδης Ύδρα με τα ανηφορικά της καλντερίμια, που κάνουν το νησί απρόσιτο και απροσπέλαστο από κάθε τροχοφόρο, έχει εμπνεύσει στο μάκρος της ιστορημένης της ζωής πλήθος ποιητών, πεζογράφων, ταξιδιωτικών συγγραφέων και ιστοριογράφων. Ένα πολύ δυνατό απάνθισμα από κείμενά τους αποτελεί το βιβλίο αυτό. H...

Mια άκρως συγκινητική αλλά και ιστορική έκδοση. Eλάχιστοι φίλοι και ακόμη λιγότεροι που αρέσκονται να ξεφυλλίζουν παλιά περιοδικά γνώριζαν έως σήμερα πως ο Aντώνης Σαμαράκης είχε γράψει και είχε δημοσιεύσει στην ολόπρωτη νεότητά του ποιήματα. Πολύ πριν εκδηλωθεί δυναμικά ως πεζογράφος, με το "Zητείται ελπίς", και φυσικά πολύ πριν καταξιωθεί στην παγκόσμια κοινή συνείδηση. Tα ποιήματά του, γραμμένα στο σύνολό τους από έναν έφηβο και νέο άντρα, διατηρούν μια εξέχουσα αυτοτέλεια μέσα στη γραμματεία μας, καθώς η μορφή και το ύφος τους δεν συνδέονται καθόλου με τα ποιήματα των α...

Nα πεις με εκατόν πενήντα λέξεις γιατί ζεις, γιατί κάνεις τέχνη, για ποιον. Aν πεις γιατί αγάπησες, τι αγάπησες, ποιον, τι συμπεράσματα έβγαλες για τη ζωή, για το θάνατο, για την τέχνη, για τη φύση, για την ανθρώπινη συμπεριφορά, πόσες λέξεις σού μένουν για να παραδεχθείς τα λάθη σου, να υπερασπιστείς τις αδυναμίες σου, να αμφισβητήσεις τα υποθετικά σου χαρίσματα; Πόσος χρόνος για να παρατηρείς ακόμα το πρόσωπό σου στον καθρέφτη; Eκατόν πενήντα λέξεις για δεκαπέντε χρόνια επιμονής... δέκα λέξεις το χρόνο. Eίναι λίγο; Πολύ; Γιατί λοιπόν αυτό το δεύτερο βιβλίο; Oι ζωγράφοι...

[...] Αν χωρίζαμε, εκδοτικά, την παρουσία του Άλκη Θρύλου σε δύο περιόδους, θα είχαμε την περίοδο 1915 έως 1928, και την περίοδο 1961 έως 1971 (χρονιά του θανάτου του), περίοδο κατά την οποία, μετά από πολύχρονους δισταγμούς, θα φροντίσει ο ίδιος τη συγκέντρωση και την ταξινόμηση των κειμένων του, και που θα εκδοθούν μέσα στο διάστημα αυτό σε πολλούς τόμους. [...] Για τη δεύτερη, εκδοτικά, περίοδο του Άλκη Θρύλου, δεν χρειάζεται να γίνει ξεχωριστός λόγος, αφού σ' αυτήν αναφέρεται το σύνολο των κριτικών που συγκεντρώνονται στον παρόντα τόμο. [...] Δεν αποκλείεται να ζημιώθ...

[...] Αν χωρίζαμε, εκδοτικά, την παρουσία του Άλκη Θρύλου σε δύο περιόδους, θα είχαμε την περίοδο 1915 έως 1928, και την περίοδο 1961 έως 1971 (χρονιά του θανάτου του), περίοδο κατά την οποία, μετά από πολύχρονους δισταγμούς, θα φροντίσει ο ίδιος τη συγκέντρωση και την ταξινόμηση των κειμένων του, και που θα εκδοθούν μέσα στο διάστημα αυτό σε πολλούς τόμους. [...] Για τη δεύτερη, εκδοτικά, περίοδο του Άλκη Θρύλου, δεν χρειάζεται να γίνει ξεχωριστός λόγος, αφού σ' αυτήν αναφέρεται το σύνολο των κριτικών που συγκεντρώνονται στον παρόντα τόμο. [...] Δεν αποκλείεται να ζημιώθ...

Πολλά έχουν γραφεί, γράφονται και θα συνεχίσουν να γράφονται για την Kύπρο. O τόμος "Tης γλυκείας χώρας Kύπρου" αποτελεί (για το παρόν και το μέλλον) μια σύνοψη, μια επιτομή των σημαντικότερων κειμένων που έχουν γραφεί για τη Mεγαλόνησο. Kείμενα που διερευνούν με τρόπο λυρικό, εξομολογητικό και εχέμυθο, τόσο την πολύπαθη ιστορία της όσο και το πολιτιστικό της πρόσωπο. Kείμενα που, μαζί με το βάρος των πνευματικών ανθρώπων και των καλλιτεχνών που τα υπογράφουν, απηχούν το τι στοίχισε σε αίμα και σε δάκρυα αυτή η εκδοχή της ελληνικότητας που συνιστά η Kύπρος. Όσο κι αν γνωρίζ...

Μια ανθολογία ελληνικού διηγήματος του εικοστού αιώνα είναι, εκ των πραγμάτων, ένα εγχείρημα συνολικού χαρακτήρα. Οφείλει να αποτυπώνει μέσα από κατασταλαγμένες μορφές τόσο τις περιπέτειες της γραφής όσο και της γλώσσας αλλά και της χώρας που ανέδειξε τους επιλεγμένους διηγηματογράφους. Όσο απαραίτητοι είναι σε μια ανθολογία οι δημιουργοί-αγκωνάρια, οι δημιουργοί που σ’ αυτούς αναφερόμαστε αυθόρμητα, σχεδόν χωρίς σκέψη, άλλο τόσο ενδυναμώνουν την ανθολογία αυτή οι δημιουργοί ήσσονος σημασίας. Οι συγγραφείς δηλαδή που αποτυπώνουν «στιγμές» και «εικόνες» ταπεινές και φαινομεν...

Μια ανθολογία ελληνικού διηγήματος του εικοστού αιώνα είναι, εκ των πραγμάτων, ένα εγχείρημα συνολικού χαρακτήρα. Οφείλει να αποτυπώνει μέσα από κατασταλαγμένες μορφές τόσο τις περιπέτειες της γραφής όσο και της γλώσσας αλλά και της χώρας που ανέδειξε τους επιλεγμένους διηγηματογράφους. Όσο απαραίτητοι είναι σε μια ανθολογία οι δημιουργοί-αγκωνάρια, οι δημιουργοί που σ’ αυτούς αναφερόμαστε αυθόρμητα, σχεδόν χωρίς σκέψη, άλλο τόσο ενδυναμώνουν την ανθολογία αυτή οι δημιουργοί ήσσονος σημασίας. Οι συγγραφείς δηλαδή που αποτυπώνουν «στιγμές» και «εικόνες» ταπεινές και φαινομεν...

Από αυτούς τους λίγους της γενιάς του '30 που έφερε τ' απάνω κάτω στην τέχνη, στη ζωγραφική -και που στην πριν δέκα χρόνια μεγάλη έκθεση των μεταμορφώσεων της νεότερης τέχνης στην Ελλάδα η καίρια συμβολή αυτών των λίγων εξισώθηκε με την ασήμαντη κάποιων ξεχασμένων-, ο Γιάννης Τσαρούχης είναι ο υποτιμημένος επαναστάτης, μεγάλης ακτίνας όμως, και γι’ αυτό ο Θανάσης Νιάρχος είπε και γράφει: "... ο καλλιτέχνης αυτός που επηρέασε την πορεία των ιδεών στην Ελλάδα, το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, όσο ελάχιστοι άλλοι, αγνοούσε τη φωνή, τη διαμαρτυρία, την κραυγή. Ενώ δεν είχε π...

Από αυτούς τους λίγους της γενιάς του '30 που έφερε τ' απάνω κάτω στην τέχνη, στη ζωγραφική -και που στην πριν δέκα χρόνια μεγάλη έκθεση των μεταμορφώσεων της νεότερης τέχνης στην Ελλάδα η καίρια συμβολή αυτών των λίγων εξισώθηκε με την ασήμαντη κάποιων ξεχασμένων-, ο Γιάννης Τσαρούχης είναι ο υποτιμημένος επαναστάτης, μεγάλης ακτίνας όμως, και γι’ αυτό ο Θανάσης Νιάρχος είπε και γράφει: "... ο καλλιτέχνης αυτός που επηρέασε την πορεία των ιδεών στην Ελλάδα, το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, όσο ελάχιστοι άλλοι, αγνοούσε τη φωνή, τη διαμαρτυρία, την κραυγή. Ενώ δεν είχε π...

Όσο κι αν ψάξει κανείς είναι μάλλον αδύνατον ν' ανακαλύψει πότε δημοσιεύεται για πρώτη φορά κείμενο του Πέτρου Χάρη. Και αν, επιπλέον, το κείμενο αυτό είναι σχόλιο, μελέτημα, κριτική, δοκίμιο ή διήγημα. Αν υπάρχει ακόμα έστω κι ένα κείμενό του δημοσιευμένο με το πραγματικό του όνομα που ήταν Γιάννης Μαρμαριάδης. [...] Όπως γίνεται αντιληπτό και από την μακριά σειρά των κριτικών κειμένων που ακολουθούν, για τα βιβλία του Πέτρου Χάρη, ο ίδιος παρά το αίσθημα νοικοκυρωσύνης και τάξεως που απέπνεε, υπήρξε ένας δημιουργός συχνά απρόβλεπτος στον νεωτερισμό και την ριζοσπαστικότη...

«Είναι ένα μέρος της Αθήνας κινούμενο. Και πάντα εκεί, σ' αυτό το νοητό τετράγωνο που σχηματίζεται ανάμεσα από την Σόλωνος, Αισθήματος, Ακαδημίας και Καθημερινότητας γωνία, κυκλοφορεί φορτωμένος με τις πλαστικές σακούλες ξέχειλες από βιβλία, αποκόμματα, σκέψεις και εικόνες παλιών φίλων και αλλοτινών τοπίων, ο κύριος Νιάρχος, εκτελώντας δρομολόγιο Σπίτι-Δήμος σε χρόνο σταθερό και με άνεση εγγυημένη. »Συλλέκτης στιγμών, βλεμμάτων και ανέκφραστων ακόμα ιδεολογιών, αυτός ο περιπατητής στην κόψη του ξυραφιού Κολωνάκι-Εξάρχεια συνεχίζει μια παράδοση κρυφή απ' όλους κι όμως αναγν...

Ο παρόν τόμος μπορεί να επιχαίρει ότι συνιστά ένα μοναδικό συγκερασμό τριών κατευθύνσεων: Στο πρώτο μέρος του θα διαβάσει κανείς μια εκτεταμένη και καίρια επιλογή των απόψεων και των θέσεων του Γιάννη Τσαρούχη για τα δύο τεράστια θέματα που στοίχειωσαν τη σκέψη του και τη ζωή του, από τα βιβλία: "Ως στρουθίον μονάζον επί δώματος", "Μάτην ωνείδισαν την ψυχή μου" και "Εγώ ειμί πτωχός και πένης" -για τη ζωγραφική και τον έρωτα. Το δεύτερο μέρος αφιερώνεται σε μια καίρια επιλογή ζωγραφικών του έργων, λίαν αποφασιστική για να οικειωθεί και να αγαπήσει κανείς ένα έργο απρο...

Ο παρόν τόμος μπορεί να επιχαίρει ότι συνιστά ένα μοναδικό συγκερασμό τριών κατευθύνσεων: Στο πρώτο μέρος του θα διαβάσει κανείς μια εκτεταμένη και καίρια επιλογή των απόψεων και των θέσεων του Γιάννη Τσαρούχη για τα δύο τεράστια θέματα που στοίχειωσαν τη σκέψη του και τη ζωή του, από τα βιβλία: "Ως στρουθίον μονάζον επί δώματος", "Μάτην ωνείδισαν την ψυχή μου" και "Εγώ ειμί πτωχός και πένης" -για τη ζωγραφική και τον έρωτα. Το δεύτερο μέρος αφιερώνεται σε μια καίρια επιλογή ζωγραφικών του έργων, λίαν αποφασιστική για να οικειωθεί και να αγαπήσει κανείς ένα έργο απρο...

Γράφουν οι: Θεμιστοκλής Αθανασιάδης - Νόβας, Κώστας Ακρίβος, Ηλίας Βενέζης, Γ. Μ. Βιζυηνός, Αθηνά Γαϊτάνου - Γιαννιού, Δημήτρης Γκιώνης, Πέτρος Γλέζος, Ίων Δραγούμης, Χρυσός Ευελπίδης, Αργύρης Εφταλιώτης, Γιώργος Α. Ζαρίφης, Χρήστος Σ. Ζερέφος, Βασίλης Ηλιάδης, Γιώργος Θεοτοκάς, Μαρία Θεοχάρη, Άλκης Θρύλος, Μαρία Ιορδανίδου, Λάμπρος Καμπερίδης, Μ. Καραγάτσης, Ανδρέας Καρκαβίτσας, Νίκος Κολοβός, Περ. Εμ. Κομνηνός, Λίζα Κοντογιάννη, Φώτης Κόντογλου, Μήτσος Λυγίζος, Σπύρος Μελάς, Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, Παύλος Παλαιολόγος, Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, Καλλιρό...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια επιλογή αφηγηματικών κειμένων -διηγημάτων στην πλειονότητά τους- που έχουν γραφεί, συνειδητά ή ασύνειδα, κάτω από το θεόρατο, όσο μια χώρα, πλατάνι που φύτεψε κι ανάθρεψε ο παμμέγιστος Σκιαθίτης διηγηματογράφος. Θα αρκούσε η αθάνατη ρήση του Γιάννη Τσαρούχη για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, πως με δυο τρία θρησκόληπτα και αγράμματα γραΐδια του νησιού του αχρηστεύει τον Φρόυντ, για να διατηρείται ολοζώντανη μέσα μας η φλόγα για μια μορφή των Γραμμάτων μας που λειτουργεί ως σωσίβιο σε, εθνικά και παγκόσμια, χαλεπέστατους καιρούς. Ένα κεράκι στη μνήμη...

Όπως γίνεται αντιληπτό από τους δύο αυτούς τόμους με τις επιφυλλίδες του, αλλά και από τους προηγούμενους που είχε επιμεληθεί ο ίδιος, ο Μάριος Πλωρίτης δεν υπήρξε δημοσιογράφος με την τρέχουσα σημασία της λέξης. Μολονότι τα περισσότερα βιβλία του τα συγκροτούν κείμενα που έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, και μολονότι ο ίδιος δεν έγραψε ποτέ μυθιστόρημα, διήγημα ή θεατρικό έργο, ο Πλωρίτης ανήκει σε μια μεγάλη σχολή συγγραφέων, όπως είναι ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Άγγελος Τερζάκης, αλλά και πάμπολλοι άλλοι, που ανάλωσαν συστηματικά τις δυνάμεις τους τόσ...

Όπως γίνεται αντιληπτό από τους δύο αυτούς τόμους με τις επιφυλλίδες του, αλλά και από τους προηγούμενους που είχε επιμεληθεί ο ίδιος, ο Μάριος Πλωρίτης δεν υπήρξε δημοσιογράφος με την τρέχουσα σημασία της λέξης. Μολονότι τα περισσότερα βιβλία του τα συγκροτούν κείμενα που έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, και μολονότι ο ίδιος δεν έγραψε ποτέ μυθιστόρημα, διήγημα ή θεατρικό έργο, ο Πλωρίτης ανήκει σε μια μεγάλη σχολή συγγραφέων, όπως είναι ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Άγγελος Τερζάκης, αλλά και πάμπολλοι άλλοι, που ανάλωσαν συστηματικά τις δυνάμεις τους τόσ...

[...] Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει, όπως θα γίνει αντιληπτό, τις κριτικές που δημοσίευσε ο Άλκης Θρύλος στα περιοδικά Αγγλοελληνική Επιθεώρηση και Καινούρια Εποχή, κατά το διάστημα μιας ολόκληρης εικοσαετίας (1945-1965). Κριτικές που, προστιθέμενες στο ήδη, τεραστίου όγκου, εκδοθέν δοκιμιακό και κριτικό έργο του, συμπληρώνουν το πνευματικό του πρόσωπο· συμπληρώνουν αλλά δεν ολοκληρώνουν, αφού παραμένουν αθησαύριστα, ανυπολόγιστου αριθμού, διάσπαρτα σε περιοδικά και -κυρίως- εφημερίδες, κείμενά του. [...] (Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, από την εισαγωγή)