Κυριαζάκου Βάσω

Γιώργος Λίκος

Γαβριηλίδης (2005)

[...] Αν κάτι χαρακτηρίζει την ποιητική του Γιώργου Λίκου είναι η απουσία σταθερής, με την έννοια της παγιωμένης, ποιητικής έκφρασης. Η ποιητική του παραγωγή, ελάχιστη συγκριτικά με τα χρονικά όρια στα οποία παρήχθη -πρώτη ποιητική εμφάνιση το 1944, τελευταία δημοσιευμένη δουλειά του το 1990- παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία, όπου είναι εμφανής η αναζήτηση νέων ποιητικών μέσων. Ο ολιγογράφος Λίκος δηλώνει πως δεν ήθελε να επαναληφθεί, έτσι αναζητούσε συνεχώς να ανανεώσει τα ποιητικά του μέσα, όχι πάντα με ιδιαίτερη επιτυχία. Στις 14 ποιητικές ενότητες που περιλαμβάνονται στα πο...

Γιάννης Α. Παπαϊωάννου

Μουσείο Μπενάκη (2004)

Η παρούσα έκδοση, "Γ.Α. Παππαϊωάννου: Ο συνθέτης, ο δάσκαλος. Αναζήτηση και πρωτοπορία", καρπός της ομώνυμης έκθεσης, στοχεύει να αποκαλύψει την προσωπικότητα του δημιουργού και να δώσει στο ευρύτερο κοινό ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του πολύπλευρου έργου του συνθέτη και δασκάλου, ο οποίος σφράγισε τη σύγχρονη ελληνική μουσική και διαμόρφωσε τη νεότερη γενιά των Ελλήνων μουσικών. Κίνητρο για την οργάνωση της έκθεσης υπήρξε η παρουσίαση του έργου του, μέσα από το πλούσιο και άρτια οργανωμένο αρχείο του, το οποίο δωρίθηκε στα "Ιστορικά Αρχεία" του Μουσείου Μπενάκη από τη σ...

Αντώνης Ιντιάνος

Γαβριηλίδης (2005)

[...] Συνοψίζοντας, θα λέγαμε ότι ο Ιντιάνος, παρά τις κριτικές αστοχίες του και παρόλο που περιόρισε σημαντικά τις λογοτεχνικές ενασχολήσεις του στα χρόνια της ωριμότητας, μπορεί να θεωρηθεί από τους πλέον αξιόλογους κριτικούς του κυπριακού χώρου. Με ορισμένα δημοσιεύματά του (λ.χ., για τον Κάλβο και τον Σολωμό) κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση λογοτεχνών και λογίων του ευρύτερου ελληνισμού. Κάποτε συνδιαλέγεται με απόψεις ελλήνων κριτικών, του Παλαμά και του Άγρα, του Μαλάνου και του Παράσχου ή υιοθετεί θεωρητικές αρχές της διεθνούς λογοτεχνικής κριτικής· ή κάποτε δεσμεύ...

Αλέξανδρος Μπάρας

Γαβριηλίδης (2004)

[...] Δεν θα χαρακτήριζα, παρ' όλα αυτά, τον Μπάρα ακραιφνή απαισιόδοξο, αρνητή του φαινομένου της ζωής που θέλει να ακυρώσει τα αίτια και τα αιτιατά του: αντίθετα, τον θεωρώ ορθόδοξο, στοχαστικό πραγματιστή. Ανήκει στην κατηγορία εκείνων των δημιουργών που έχουν το προνόμιο -αλλά και το βάρος- να θεωρούν τη συμφιλίωση με τον αρχέγονο γνόφο θεμελιώδη ποιητική εμπειρία. Γι' αυτό ακριβώς και το βιολογικό του τέλος δεν συνεπάγεται και το τέλος της ποίησής του: μας έρχεται, χωρίς να διστάζει, μας γνέφει, διακριτικά, από εκεί. (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Αθήνα, η πόλη - οι άνθρωποι

Ποταμός (2005)

Η έκδοση παραδίδει μια πανοραμική εικόνα της πόλης μέσα στο μακρό χρονικό διάστημα λίγο πριν από την ξένη κατάκτηση μέχρι και τον πρώτο αιώνα του ελεύθερου βίου της (13ος τέλη 19ου αιώνα). Μέσα από μια ευρεία επιλογή κειμένων, γραμμένων από Έλληνες και ξένους, μόνιμους κατοίκους, ταξιδιώτες-επισκέπτες αλλά και κατακτητές, ο αναγνώστης θα προσοικειωθεί τη διαχρονική πορεία της, χάρη σε αφηγήσεις, σκέψεις, κρίσεις -άλλοτε αρνητικές, άλλοτε θετικές- για τους ανθρώπους και τις ασχολίες τους, τον περιβάλλοντα χώρο, τα μνημεία. Θα παρακολουθήσει τις τύχες της μέσα στον χρόνο, τη...

Omnia vitae

Γαβριηλίδης (1993)
Συνολικά Βιβλία 26
243.186 Βιβλία
122.585 Συντελεστές
4.631 Εκδότες
Με την υποστήριξη του ΒιβλιοNet και του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου