Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ποιο μυστικό κρύβεται στις σελίδες του γαλάζιου τετράδιου, που παραδόθηκε στον γιο όταν πέθανε ο πατέρας του; Ποια άγνωστη πτυχή, στη ζωή του Δημήτρη Καλλιφατίδη, αποκαλύπτει το στεφάνι με τα τριαντάφυλλα; Από τη Σαμάρουξα του Πόντου ως την Αθήνα και από την Αθήνα ως τη Στοκχόλμη, δυο άντρες -πατέρας και γιος- διαγράφουν την πορεία τους, γεμίζοντας τη ζωή τους με σταθμούς, τόπους και βιώματα ανάλογα με τις συνθήκες, χωρίς ποτέ να ξεχάσουν την αφετηρία τους. Το βιβλίο είναι γραμμένο με το γνωστό αφηγηματικό ύφος του συγγραφέα, που ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στη λεπτομέρεια κ...

Περιέχονται πέντε συνεντεύξεις που έδωσε ο Νάσος Δετζώρτζης στη Γιολάντα Τερέντσιο, τη Μαρία Στασινοπούλου (δύο), τον Μισέλ Φάις και την Αντιγόνη Βλαβιανού, καθώς και τα "δημοσιογραφικά" του κείμενα "Ο Δημοσθένης Βουτυράς για τον populisme" και "Οι ερασιτεχνικές ασχολίες των λογίων μας".

Ο Σπύρος Νικοκάβουρας γεννήθηκε στην Κέρκυρα, στο χωριό Σφακερά, το 1883, και πέθανε το 1952. Αυτοδίδαχτος, ταλαντούχος λογοτέχνης, δεν έκανε σπουδές· αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση λαϊκού ποιητή, ο οποίος από το πάθος του για την ποίηση και λόγω της πνευματικότητας του χώρου όπου ανατράφηκε, εξελίχτηκε σε αξιόλογο δημιουργό, με μια ιδιότυπη σύμμειξη της δημώδους λαϊκής έμπνευσης και του έντεχνου ποιητικού οίστρου. Ανήσυχο και ερευνητικό πνεύμα, φιλοπερίεργος, φιλομαθής και φιλοτάξιδος, στην ουσία αδικήθηκε από τις συνθήκες, διότι παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε να ανο...

Χριστούγεννα 1997, Χριστούγεννα 2006. Εννέα χρόνια, δέκα γιορτές. Έως τώρα έχουν κυκλοφορήσει έξι ειδικές εκδόσεις για τη συγκεκριμένη μέρα. Η έβδομη είναι μια συλλογή με κείμενα όσων παρίστανται στη συνάντηση του Σαββάτου, είτε είναι συγγραφείς είτε όχι, και θέλησαν να την περιγράψουν. Οι συναντήσεις αυτές ξεκίνησαν ακριβώς τη μέρα που έγινε η πρώτη χριστουγεννιάτικη γιορτή, με κύριο "υπεύθυνο" τον Μανόλη Σαββίδη. Η ιδέα αυτής της έκδοσης έπεσε ένα Σάββατο στο τέλος της άνοιξης. Όλοι συμφώνησαν, αλλά λίγοι έγραψαν. Ένας, ο Γιάννης Στεφανάκις, φιλοτέχνησε το χαρακτικό πο...

Η ανάγκη μιας "Προσωπογραφίας" με τα βιογραφικά στοιχεία όσων σημάδεψαν τον μύθο, τη σκέψη και την ιστορία του ελληνικού παρελθόντος, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως επείγουσα και επιτακτική. Όχι τόσο γιατί η υπάρχουσα βιβλιογραφία σ' αυτόν ειδικά τον γνωστικό τομέα παρουσιάζει κάποιο δυσαναπλήρωτο κενό, όσο γιατί εξακολουθεί να απουσιάζει η αμέσου χρήσεως απαραίτητη εκείνη "τράπεζα δεδομένων", στην οποία προσφεύγει εύκολα κανείς, όταν αναζητά υπεύθυνες απαντήσεις σε ζέοντα ερωτήματα. Δεν υπάρχει βέβαια αμφιβολία ότι οι επιστημονικά ασχολούμενοι με τα επιμέρους κεφάλαια τη...

Το "Προσκύνημα στο Σινά. Θησαυροί από την Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης" συνεχίζει μια παράδοση εδραιωμένη στο Μουσείο Μπενάκη από το 1997 με την έκθεση "Η δόξα του Βυζαντίου στο Όρος Σινά". Όπως ακριβώς τότε, έτσι και σήμερα τα κειμήλια που προσφέρονται στους Έλληνες και τους ξένους επισκέπτες της Αθήνας, συνδυάζουν την αμόλυντη ιερότητα μια συγκινητικής ευλάβειας με την εξαιρετικά υψηλή καλλιτεχνική αξία. Όπως ακριβώς τότε, έτσι και σήμερα πριν από την Αθήνα είχαν παρουσιαστεί στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης. Θα έλεγα συνεπώς ότι η τωρινή τους έκθεση δεν επισφ...

Μια από τις πιο δυναμικές παρουσίες στην πνευματική σκηνή της πρώτης μεσοπολεμικής δεκαετίας ήταν αναμφίβολα αυτή του Πέτρου Πικρού. Χαρισματική προσωπικότητα, με γνήσιο συγγραφικό ταλέντο και καλή γνώση της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, αναζήτησε δρόμους για την ανανέωση της ελληνικής πεζογραφίας. Παράλληλα, η εμπλοκή του στην περιπέτεια του αριστερού κινήματος τον ώθησε στην εξερεύνηση μιας θεματικής περιοχής που απαιτούσε ιδιαίτερη τόλμη. Στην πρώτη φάση της λογοτεχνικής του δημιουργίας κατόρθωσε να αντιταχθεί στον επαρχιώτικο πουριτανισμό και στον μικροαστικό καθωσπρεπισμό τω...

Με συγκινεί ο διηγηματογράφος Όμηρος Πέλλας: στον σύντομο και βασανισμένο βίο του (1921-1962), μόλις πρόφτασε να μας αφήσει ένα χρονικό από τη διαβίωσή του σε ένα ναζιστικό στρατόπεδο στη Γερμανία - και εφτά σύντομα διηγήματα. Κι όμως! Με αυτό, το ελάχιστο υλικό, κατάφερε να δημιουργήσει (και να μας αφήσει) ένα, άκρως προσωπικό, αφηγηματικό σύμπαν. [...] Στο ανθολόγιο που ακολουθεί, ο παρουσιαστής θεώρησε σκόπιμο να προτάξει, στο πρώτο μέρος, τέσσερα διηγήματα, ώστε ο αναγνώστης να αντιληφθεί αμέσως το είδος και την ποιότητα της λογοτεχνικής κατάθεσης του Όμηρου Πέλλα. Στο...

Το 1980, όταν επεξεργαζόμουν τον πρώτο σύντομο οδηγό του Μουσείου, κατέβαλα υπεράνθρωπες προσπάθειες για να αρθρώσω ένα απέραντο υλικό σε επιμέρους κεφάλαια, με εύληπτο εσωτερικό ειρμό. Η διάταξη των αντικειμένων στηριζόταν, τότε, στις αρχές της κατά είδη συγκρότησης των εκθετικών ενοτήτων, πράγμα εντελώς αντίθετο προς τις μουσειολογικές μου απόψεις. Σήμερα, με την επέκταση και τη ριζική ανάπλαση των κτιριακών εγκαταστάσεων, κυρίως όμως με τον αναπροσανατολισμό των μουσειακών στόχων, αλλά και με τη ριζική αλλαγή του εκθεσιακού πνεύματος, η διαδρομή του επισκέπτη από τη μία...

"Το να φτιάξεις μια ταινία ντοκιμαντέρ είναι μια υιοθεσία. Είναι σαν να ξυπνάς ένα πρωί και να βρίσκεις ένα μωρό έξω από την πόρτα σου. Εναπόκειται σε σένα τι θα κάνεις: θα το αγνοήσεις ή θα το υιοθετήσεις και θα του δώσεις ζωή; Μια τέτοια "υιοθεσία" συμβαίνει με τους ανθρώπους και τις ιστορίες που τυχαία, συχνά, συναντάμε στη ζωή και δημιουργούν τις ταινίες μας. Έπειτα αρχίζει η περιπέτεια. Μοιράζεστε ιστορίες εμπιστοσύνης που σιγά, σιγά οικοδομούν την ταινία. Μια α-λήθεια, δική τους και δική σου. Ξέροντας καλά όμως πως κάθε φορά λέμε την αλήθεια που μπορούμε να πούμε." Σ...

[...] Από τα δημοσιεύματα της εποχής για το φιλολογικό καφενείο "Νέον Κέντρον" και για άλλους συναφείς χώρους, όπου γίνεται λόγος και για τον Μαγκάκη, ως τακτικό μέλος αυτών των συναντήσεων, και επίσης από τα σημειώματα που γράφτηκαν απ' αφορμή το θάνατό του, ο Μαγκάκης εμφανίζεται ως τύπος μποέμ που προκαλούσε εντύπωση με το χιούμορ, την πολυμάθεια και ευαισθησία του καθώς και την ιδιορρυθμία του χαρακτήρα του και την αγγλομάθειά του.· "Είχε", γράφει ο Χαρίλαος Παπαντωνίου, "παρουσίαση και τόνο διανοητικού και λεπτά αισθαντικού ανθρώπου, ήταν από τους πολύ ολίγους εκείνους...

"Δεν είναι μονάχα συναισθηματική ανάγκη που με παρότρυνε να ασχοληθώ -κάτι εξαιρετικά επίπονο- και να μαζέψω -τουλάχιστον όσα μπόρεσα- τα δημοσιευμένα σε περιοδικά και εφημερίδες καθώς και τα αδημοσίευτα ποιητικά έργα του πατέρα μου και να προσπαθήσω να τα εκδώσω. Οι τοτινές συνθήκες του τόπου μας και της ζωής του δεν του επέτρεψαν να το κάνει ο ίδιος. Και όπως είναι φυσικό, σιγά σιγά αρχίζει να παραλείπεται από πολλές νεότερες ανθολογίες. Ο Λεωνίδας Παυλίδης όμως δικαιούται, νομίζω, μια θέση στην πνευματική ζωή τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας. [...] Πέρα από το ποιη...

Η παρουσίαση της έκθεσης "Η συλλογή του Εθνικού Μουσείου Κεραμικής των Σεβρών: τέσσερις αιώνες γαλλικής κεραμικής στο Μουσείο Μπενάκη αποτελεί, από πολλές απόψεις, πολιτιστικό γεγονός ιδιαίτερης σημασίας. Η έκθεση αυτή είναι, πρωτίστως, ένας ύμνος προς την ομορφιά, μια αξία απολύτως απαραίτητη στην εποχή μας, όπου πολύ συχνά η ταχύτητα, η τυποποίηση και το κέρδος που τη φιλοξενεί, το ανακαινισμένο Μουσείο Μπενάκη, είναι πραγματικά μεγαλειώδης, ενώ τα εκθέματα συνιστούν έξοχη μαρτυρία της λεγόμενης "γαλλικής τέχνης του ζειν". […] Jean - Maurice Ripert Πρέσβης της Γαλλίας...

[...] Ο Γιώργος Σαράντης υπήρξε πρωτοποριακός ποιητής, διυλίζοντας τα ποιητικά ρεύματα της εποχής του, λάτρης της "poesie pure" κατά τον Βαλερύ, και σαφώς ένας από τους κυριότερους -έστω περιθωριακούς- εκπροσώπους της ηλικιακής ομάδας που έδρασε από τα μέσα της δεκαετίας του '30 και στο εξής. Ανακαλώντας εδώ τον Ιταλό φιλόσοφο Τζιοβάνι Τζεντίλε, όπου "κάθε ιστορία είναι σύγχρονη ιστορία", μπορεί ανεπιφύλακτα να ειπωθεί, σε ό,τι αφορά την περίπτωση του Έλληνα ποιητή, ότι κάθε ποίημά του παραμένει σύγχρονο. Με λέξεις-σύμβολα, λέξεις-μελωδίες, λέξεις-εικόνες: ύπνος, ουρανός, π...