Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Το να φτιάξεις μια ταινία ντοκιμαντέρ είναι μια υιοθεσία. Είναι σαν να ξυπνάς ένα πρωί και να βρίσκεις ένα μωρό έξω από την πόρτα σου. Εναπόκειται σε σένα τι θα κάνεις: θα το αγνοήσεις ή θα το υιοθετήσεις και θα του δώσεις ζωή; Μια τέτοια "υιοθεσία" συμβαίνει με τους ανθρώπους και τις ιστορίες που τυχαία, συχνά, συναντάμε στη ζωή και δημιουργούν τις ταινίες μας. Έπειτα αρχίζει η περιπέτεια. Μοιράζεστε ιστορίες εμπιστοσύνης που σιγά, σιγά οικοδομούν την ταινία. Μια α-λήθεια, δική τους και δική σου. Ξέροντας καλά όμως πως κάθε φορά λέμε την αλήθεια που μπορούμε να πούμε." Σ...

Χριστούγεννα 1997, Χριστούγεννα 2006. Εννέα χρόνια, δέκα γιορτές. Έως τώρα έχουν κυκλοφορήσει έξι ειδικές εκδόσεις για τη συγκεκριμένη μέρα. Η έβδομη είναι μια συλλογή με κείμενα όσων παρίστανται στη συνάντηση του Σαββάτου, είτε είναι συγγραφείς είτε όχι, και θέλησαν να την περιγράψουν. Οι συναντήσεις αυτές ξεκίνησαν ακριβώς τη μέρα που έγινε η πρώτη χριστουγεννιάτικη γιορτή, με κύριο "υπεύθυνο" τον Μανόλη Σαββίδη. Η ιδέα αυτής της έκδοσης έπεσε ένα Σάββατο στο τέλος της άνοιξης. Όλοι συμφώνησαν, αλλά λίγοι έγραψαν. Ένας, ο Γιάννης Στεφανάκις, φιλοτέχνησε το χαρακτικό πο...

[...] Από τα δημοσιεύματα της εποχής για το φιλολογικό καφενείο "Νέον Κέντρον" και για άλλους συναφείς χώρους, όπου γίνεται λόγος και για τον Μαγκάκη, ως τακτικό μέλος αυτών των συναντήσεων, και επίσης από τα σημειώματα που γράφτηκαν απ' αφορμή το θάνατό του, ο Μαγκάκης εμφανίζεται ως τύπος μποέμ που προκαλούσε εντύπωση με το χιούμορ, την πολυμάθεια και ευαισθησία του καθώς και την ιδιορρυθμία του χαρακτήρα του και την αγγλομάθειά του.· "Είχε", γράφει ο Χαρίλαος Παπαντωνίου, "παρουσίαση και τόνο διανοητικού και λεπτά αισθαντικού ανθρώπου, ήταν από τους πολύ ολίγους εκείνους...

Ο Σπύρος Νικοκάβουρας γεννήθηκε στην Κέρκυρα, στο χωριό Σφακερά, το 1883, και πέθανε το 1952. Αυτοδίδαχτος, ταλαντούχος λογοτέχνης, δεν έκανε σπουδές· αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση λαϊκού ποιητή, ο οποίος από το πάθος του για την ποίηση και λόγω της πνευματικότητας του χώρου όπου ανατράφηκε, εξελίχτηκε σε αξιόλογο δημιουργό, με μια ιδιότυπη σύμμειξη της δημώδους λαϊκής έμπνευσης και του έντεχνου ποιητικού οίστρου. Ανήσυχο και ερευνητικό πνεύμα, φιλοπερίεργος, φιλομαθής και φιλοτάξιδος, στην ουσία αδικήθηκε από τις συνθήκες, διότι παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε να ανο...

Μια από τις πιο δυναμικές παρουσίες στην πνευματική σκηνή της πρώτης μεσοπολεμικής δεκαετίας ήταν αναμφίβολα αυτή του Πέτρου Πικρού. Χαρισματική προσωπικότητα, με γνήσιο συγγραφικό ταλέντο και καλή γνώση της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, αναζήτησε δρόμους για την ανανέωση της ελληνικής πεζογραφίας. Παράλληλα, η εμπλοκή του στην περιπέτεια του αριστερού κινήματος τον ώθησε στην εξερεύνηση μιας θεματικής περιοχής που απαιτούσε ιδιαίτερη τόλμη. Στην πρώτη φάση της λογοτεχνικής του δημιουργίας κατόρθωσε να αντιταχθεί στον επαρχιώτικο πουριτανισμό και στον μικροαστικό καθωσπρεπισμό τω...

Η ανάγκη μιας "Προσωπογραφίας" με τα βιογραφικά στοιχεία όσων σημάδεψαν τον μύθο, τη σκέψη και την ιστορία του ελληνικού παρελθόντος, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως επείγουσα και επιτακτική. Όχι τόσο γιατί η υπάρχουσα βιβλιογραφία σ' αυτόν ειδικά τον γνωστικό τομέα παρουσιάζει κάποιο δυσαναπλήρωτο κενό, όσο γιατί εξακολουθεί να απουσιάζει η αμέσου χρήσεως απαραίτητη εκείνη "τράπεζα δεδομένων", στην οποία προσφεύγει εύκολα κανείς, όταν αναζητά υπεύθυνες απαντήσεις σε ζέοντα ερωτήματα. Δεν υπάρχει βέβαια αμφιβολία ότι οι επιστημονικά ασχολούμενοι με τα επιμέρους κεφάλαια τη...

[...] Συνοψίζοντας, θα λέγαμε ότι ο Ιντιάνος, παρά τις κριτικές αστοχίες του και παρόλο που περιόρισε σημαντικά τις λογοτεχνικές ενασχολήσεις του στα χρόνια της ωριμότητας, μπορεί να θεωρηθεί από τους πλέον αξιόλογους κριτικούς του κυπριακού χώρου. Με ορισμένα δημοσιεύματά του (λ.χ., για τον Κάλβο και τον Σολωμό) κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση λογοτεχνών και λογίων του ευρύτερου ελληνισμού. Κάποτε συνδιαλέγεται με απόψεις ελλήνων κριτικών, του Παλαμά και του Άγρα, του Μαλάνου και του Παράσχου ή υιοθετεί θεωρητικές αρχές της διεθνούς λογοτεχνικής κριτικής· ή κάποτε δεσμεύ...

Η έκδοση παραδίδει μια πανοραμική εικόνα της πόλης μέσα στο μακρό χρονικό διάστημα λίγο πριν από την ξένη κατάκτηση μέχρι και τον πρώτο αιώνα του ελεύθερου βίου της (13ος τέλη 19ου αιώνα). Μέσα από μια ευρεία επιλογή κειμένων, γραμμένων από Έλληνες και ξένους, μόνιμους κατοίκους, ταξιδιώτες-επισκέπτες αλλά και κατακτητές, ο αναγνώστης θα προσοικειωθεί τη διαχρονική πορεία της, χάρη σε αφηγήσεις, σκέψεις, κρίσεις -άλλοτε αρνητικές, άλλοτε θετικές- για τους ανθρώπους και τις ασχολίες τους, τον περιβάλλοντα χώρο, τα μνημεία. Θα παρακολουθήσει τις τύχες της μέσα στον χρόνο, τη...

[...] Αν κάτι χαρακτηρίζει την ποιητική του Γιώργου Λίκου είναι η απουσία σταθερής, με την έννοια της παγιωμένης, ποιητικής έκφρασης. Η ποιητική του παραγωγή, ελάχιστη συγκριτικά με τα χρονικά όρια στα οποία παρήχθη -πρώτη ποιητική εμφάνιση το 1944, τελευταία δημοσιευμένη δουλειά του το 1990- παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία, όπου είναι εμφανής η αναζήτηση νέων ποιητικών μέσων. Ο ολιγογράφος Λίκος δηλώνει πως δεν ήθελε να επαναληφθεί, έτσι αναζητούσε συνεχώς να ανανεώσει τα ποιητικά του μέσα, όχι πάντα με ιδιαίτερη επιτυχία. Στις 14 ποιητικές ενότητες που περιλαμβάνονται στα πο...

Με συγκινεί ο διηγηματογράφος Όμηρος Πέλλας: στον σύντομο και βασανισμένο βίο του (1921-1962), μόλις πρόφτασε να μας αφήσει ένα χρονικό από τη διαβίωσή του σε ένα ναζιστικό στρατόπεδο στη Γερμανία - και εφτά σύντομα διηγήματα. Κι όμως! Με αυτό, το ελάχιστο υλικό, κατάφερε να δημιουργήσει (και να μας αφήσει) ένα, άκρως προσωπικό, αφηγηματικό σύμπαν. [...] Στο ανθολόγιο που ακολουθεί, ο παρουσιαστής θεώρησε σκόπιμο να προτάξει, στο πρώτο μέρος, τέσσερα διηγήματα, ώστε ο αναγνώστης να αντιληφθεί αμέσως το είδος και την ποιότητα της λογοτεχνικής κατάθεσης του Όμηρου Πέλλα. Στο...

"Δεν είναι μονάχα συναισθηματική ανάγκη που με παρότρυνε να ασχοληθώ -κάτι εξαιρετικά επίπονο- και να μαζέψω -τουλάχιστον όσα μπόρεσα- τα δημοσιευμένα σε περιοδικά και εφημερίδες καθώς και τα αδημοσίευτα ποιητικά έργα του πατέρα μου και να προσπαθήσω να τα εκδώσω. Οι τοτινές συνθήκες του τόπου μας και της ζωής του δεν του επέτρεψαν να το κάνει ο ίδιος. Και όπως είναι φυσικό, σιγά σιγά αρχίζει να παραλείπεται από πολλές νεότερες ανθολογίες. Ο Λεωνίδας Παυλίδης όμως δικαιούται, νομίζω, μια θέση στην πνευματική ζωή τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας. [...] Πέρα από το ποιη...

[...] Δεν θα χαρακτήριζα, παρ' όλα αυτά, τον Μπάρα ακραιφνή απαισιόδοξο, αρνητή του φαινομένου της ζωής που θέλει να ακυρώσει τα αίτια και τα αιτιατά του: αντίθετα, τον θεωρώ ορθόδοξο, στοχαστικό πραγματιστή. Ανήκει στην κατηγορία εκείνων των δημιουργών που έχουν το προνόμιο -αλλά και το βάρος- να θεωρούν τη συμφιλίωση με τον αρχέγονο γνόφο θεμελιώδη ποιητική εμπειρία. Γι' αυτό ακριβώς και το βιολογικό του τέλος δεν συνεπάγεται και το τέλος της ποίησής του: μας έρχεται, χωρίς να διστάζει, μας γνέφει, διακριτικά, από εκεί. (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Το "Προσκύνημα στο Σινά. Θησαυροί από την Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης" συνεχίζει μια παράδοση εδραιωμένη στο Μουσείο Μπενάκη από το 1997 με την έκθεση "Η δόξα του Βυζαντίου στο Όρος Σινά". Όπως ακριβώς τότε, έτσι και σήμερα τα κειμήλια που προσφέρονται στους Έλληνες και τους ξένους επισκέπτες της Αθήνας, συνδυάζουν την αμόλυντη ιερότητα μια συγκινητικής ευλάβειας με την εξαιρετικά υψηλή καλλιτεχνική αξία. Όπως ακριβώς τότε, έτσι και σήμερα πριν από την Αθήνα είχαν παρουσιαστεί στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης. Θα έλεγα συνεπώς ότι η τωρινή τους έκθεση δεν επισφ...

Η παρούσα έκδοση, "Γ.Α. Παππαϊωάννου: Ο συνθέτης, ο δάσκαλος. Αναζήτηση και πρωτοπορία", καρπός της ομώνυμης έκθεσης, στοχεύει να αποκαλύψει την προσωπικότητα του δημιουργού και να δώσει στο ευρύτερο κοινό ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του πολύπλευρου έργου του συνθέτη και δασκάλου, ο οποίος σφράγισε τη σύγχρονη ελληνική μουσική και διαμόρφωσε τη νεότερη γενιά των Ελλήνων μουσικών. Κίνητρο για την οργάνωση της έκθεσης υπήρξε η παρουσίαση του έργου του, μέσα από το πλούσιο και άρτια οργανωμένο αρχείο του, το οποίο δωρίθηκε στα "Ιστορικά Αρχεία" του Μουσείου Μπενάκη από τη σ...

[...] Ο Γιώργος Σαράντης υπήρξε πρωτοποριακός ποιητής, διυλίζοντας τα ποιητικά ρεύματα της εποχής του, λάτρης της "poesie pure" κατά τον Βαλερύ, και σαφώς ένας από τους κυριότερους -έστω περιθωριακούς- εκπροσώπους της ηλικιακής ομάδας που έδρασε από τα μέσα της δεκαετίας του '30 και στο εξής. Ανακαλώντας εδώ τον Ιταλό φιλόσοφο Τζιοβάνι Τζεντίλε, όπου "κάθε ιστορία είναι σύγχρονη ιστορία", μπορεί ανεπιφύλακτα να ειπωθεί, σε ό,τι αφορά την περίπτωση του Έλληνα ποιητή, ότι κάθε ποίημά του παραμένει σύγχρονο. Με λέξεις-σύμβολα, λέξεις-μελωδίες, λέξεις-εικόνες: ύπνος, ουρανός, π...

Η παρουσίαση της έκθεσης "Η συλλογή του Εθνικού Μουσείου Κεραμικής των Σεβρών: τέσσερις αιώνες γαλλικής κεραμικής στο Μουσείο Μπενάκη αποτελεί, από πολλές απόψεις, πολιτιστικό γεγονός ιδιαίτερης σημασίας. Η έκθεση αυτή είναι, πρωτίστως, ένας ύμνος προς την ομορφιά, μια αξία απολύτως απαραίτητη στην εποχή μας, όπου πολύ συχνά η ταχύτητα, η τυποποίηση και το κέρδος που τη φιλοξενεί, το ανακαινισμένο Μουσείο Μπενάκη, είναι πραγματικά μεγαλειώδης, ενώ τα εκθέματα συνιστούν έξοχη μαρτυρία της λεγόμενης "γαλλικής τέχνης του ζειν". […] Jean - Maurice Ripert Πρέσβης της Γαλλίας...

Το 1980, όταν επεξεργαζόμουν τον πρώτο σύντομο οδηγό του Μουσείου, κατέβαλα υπεράνθρωπες προσπάθειες για να αρθρώσω ένα απέραντο υλικό σε επιμέρους κεφάλαια, με εύληπτο εσωτερικό ειρμό. Η διάταξη των αντικειμένων στηριζόταν, τότε, στις αρχές της κατά είδη συγκρότησης των εκθετικών ενοτήτων, πράγμα εντελώς αντίθετο προς τις μουσειολογικές μου απόψεις. Σήμερα, με την επέκταση και τη ριζική ανάπλαση των κτιριακών εγκαταστάσεων, κυρίως όμως με τον αναπροσανατολισμό των μουσειακών στόχων, αλλά και με τη ριζική αλλαγή του εκθεσιακού πνεύματος, η διαδρομή του επισκέπτη από τη μία...