Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα καμπαρέ στο Παραλέλο της Βαρκελώνης. Ένα μικρό σύμπαν από ονειροπόλους τυχοδιώκτες όπως ο Τρομπέτας, ο σερβιτόρος Άλβαρεθ, η Ωραία Μανολίτα, ο αιώνιος αυτόχειρας Κόσμε Κόσμε, ο μάγος Μπονίγια, η Ορτένσια Ρουίθ, που στροβιλίζονται κάθε βράδυ σαν μαγεμένοι στο ρυθμό της ορχήστρας. Ένα σκηνικό από φώτα και κόκκινες βελούδινες κουρτίνες, όπου η μοιραία Σολεδάδ Ρουμπί σέρνει στην καταστροφή δυο άντρες: τον Θέσπεδες, το αφεντικό, και τον φωτογράφο Ροβίρα. Ένα σκηνικό που γίνεται εφιαλτικό, καθώς οι χορεύτριες αρχίζουν να πέφτουν νεκρές η μία μετά την άλλη, με το μεταλλικό...

Μια πόλη του ισπανικού νότου κοντά στα παράλια της Μεσογείου. Μια παρέα παιδιών αποχαιρετούν οριστικά την εφηβεία τους. Στο κέντρο της ζωής τους ένα καλοκαίρι όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Μια ιστορία γλυκόπικρη για όσους, ανυποψίαστοι μπροστά στο άγνωστο, ετοιμάζονται να κατακτήσουν τον κόσμο. Μια υποψία νοσταλγίας για τσιγάρα μέντας, γυαλιστερά αυτοκίνητα και κόκκινα ψυγεία με αναψυκτικά στο βάθος κάποιας αίθουσας μπιλιάρδου. Μια μελαγχολική μελωδία για στίχους που υπόσχονται τα πάντα και γεγονότα που σωριάζουν κάθε ελπίδα. Μια κλεφτή ματιά στη Λάνα Τάρνερ της γειτ...

"Έχασα την πατρίδα μου"... Έτσι ξεκινούσε το ημερολόγιό του από τα χρόνια της φωτιάς ο Γκουστάβο Σιντόρα. Αλλά όταν έγραφε αυτά τα λόγια, δεν αναφερόταν σε καμιά χώρα, σε κανένα στρατό, σε καμιά σημαία. Πατρίδα του ήταν μια γυναίκα, μια γυναίκα που είχε όνομα και μάτια δειλινών... Έτσι αρχίζει η ιστορία του Γκουστάβο Σιντόρα και της όμορφης Σερένα Βεργκάρα, που ερωτεύτηκαν μέσα στη δίνη του Ισπανικού Εμφυλίου, και η ιστορία των συντρόφων τους, που πάλεψαν κι ονειρεύτηκαν μαζί τους, και μαζί με τον πόλεμο έχασαν ο καθένας ό,τι αγαπούσε περισσότερο. Το "Θα λέω πάντα το...