Φάις Μισέλ
Fais Michel
Ο Μισέλ Φάις (Κομοτηνή, 1957) είναι υπεύθυνος των σελίδων βιβλίου στην "Εφημερίδα των Συντακτών" και διδάσκει δημιουργική γραφή ("Σχόλη" στις Εκδόσεις Πατάκη & Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας). Το 2000 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος. Πεζογραφία: "Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου" (1994· αναθεωρημένη επανέκδοση Πατάκης, 2005), "Απ' το ίδιο ποτήρι" (1999· αναθεωρημένη επανέκδοση Πατάκης, 2011), "Aegypius Monachus" (2001· αναθεωρημένη επανέκδοση Πατάκης, 2013), "Το μέλι και η στάχτη του Θεού" (2002), "Ελληνική αϋπνία" (2004), "Πορφυρά γέλια" (2010), "Kτερίσματα" (2012), "Από το πουθενά" (2015). Το μυθιστόρημα "Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου μεταφράστηκε στα γαλλικά και στα ρουμάνικα, η συλλογή διηγημάτων "Απ' το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες" στα γαλλικά, ισπανικά και αγγλικά. Διηγήματά του συμπεριλήφθηκαν σε ισπανικές, γερμανικές, αγγλικές, γαλλικές, τσέχικες και κινεζικές ανθολογίες και δημοσιεύτηκαν σε αμερικανικά περιοδικά. Μετάφραση: "Χαϊκού για τη βροχή, το χιόνι, τον άνεμο, τον ήλιο, το φεγγάρι" (με εικόνες του Χρόνη Μπότσογλου, Μπάστας Πλέσσας, 1994). Θέατρο: "Το παγκάκι του κανένα" (Θέατρο 104, 2014, σκην. Αλεξία Καλτσίκη), "Είμαι αριστερόχειρ ουσιαστικά" (Παράσταση για τον Μανόλη Αναγνωστάκη. Φεστιβάλ Φιλίππων-Θάσου, 2012, Θέατρο Θησείον, 2012, δραματουργική επεξεργασία, σκην. Αλ. Καλτσίκη), "Κάποιος να τους πονέσει" (24hour plays Athens, 2012, σκην. Κ. Μπερδέκα), "Πουπουλένιο τίποτα" (Εθνικό Θέατρο - Αναγνώσεις, 2011, σκην. Ν. Κουρής-Μ. Καλλιμάνη-Αλ. Καλτσίκη), "Μετά τις τελευταίες μας λέξεις" (Συνεργείο, 2011, σκην. Λ. Μελεμέ), "Πέστροφα Δουνάβεως" (Φεστιβάλ Φιλίππων, 2010, σκην. Λ. Μελεμέ), "Το κίτρινο σκυλί" (Από Μηχανής Θέατρο, 2009, σκην. Λ. Μελεμέ, Θέατρο Αμαλία, 2011, σκην. Α. Σπυριδάκης, ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, 2013, σκην. Παν. Μέντης, Θεατρική Ομάδα Pinata, 2014, Ναύπλιο), "Ελληνική αϋπνία" (Θέατρο Εμπρός, 2006, σκην. Ρ. Πατεράκη), "Η πόλη στα γόνατα" (Θέατρο Αμόρε-Δοκιμές, 2006, σκην. Θ. Αναστόπουλος), "Αντρόγυνα" (Μονόλογοι Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, Θέατρο Μεταξουργείο, 2003, σκην. Π. Χούρσογλου). Κινηματογράφος: Συνεργάστηκε με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο στο σενάριο των ταινιών "Delivery" (Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Βενετίας και Μόντρεαλ, 2004), "Αθήνα-Κωνσταντινούπολη" (2008) και "Η κόρη του Ρέμπραντ" (2015). Φωτογραφία: Ύστερο βλέμμα, 1996 και Η πόλη στα γόνατα, 2002 (Λευκώματα και ατομικές εκθέσεις στον Χώρο Τέχνης 24). Συμμετείχε στη Photosynkyria 2003 και έλαβε μέρος στις εξής ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας-ζωγραφικής: "Καλοκαίρι, μια συνάντηση" (με τους Κώστα Παπανικολάου και Τάσο Μαντζαβίνο, Χώρος Τέχνης 24, 2006), "Αυτοπροσωπογραφία ενός άλλου" (με τον εικαστικό Τάσο Μαντζαβίνο, Χώρος Τέχνης 24, 2007), "Κτερίσματα" (με τους Καλλιόπη Ασαργιωτάκη και Τάσο Μαντζαβίνο, Χώρος Τέχνης 24, 2013). Επιμέλεια: Ασχολήθηκε με τη φιλολογική και καλλιτεχνική αποκατάσταση του Τζούλιο Καΐμη (7 τίτλοι). Έχει επιμεληθεί πολλούς συλλογικούς τόμους λογοτεχνίας και εικαστικά λευκώματα. Τελευταία διευθύνει τις εξής σειρές: "Η κουζίνα του συγγραφέα/σκηνοθέτη/ιστορικού/αρχιτέκτονα" (εξομολογητική σειρά από προσωπικότητες της λογοτεχνίας, της τέχνης και της δημόσιας ζωής-9 τόμοι), "Hotel/Ένοικοι Γραφής" (πανελλήνιος θεματικός διαγωνισμός διηγήματος - 7 συναπτά χρόνια, 7 τόμοι). (φωτογραφία: Αλεξία Καλτσίκη)
Άσεμνες ιστορίες
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Πατάκη (1997)
Με τις " Άσεμνες ιστορίες" εγκαινιάζεται η σειρά "Κείμενα και εικόνες" που επιμελείται ο πεζογράφος και κριτικός Μισέλ Φάις, η οποία, αναζητώντας το άρωμα των παλιών συναναστροφών, συγκεντρώνει γύρω από ένα θέμα ανθρώπους της γραφής και της εικόνας. Ένα παιχνίδι εκφραστικής ανταλλαγής που φιλοδοξεί να φέρει πιο κοντά τον βιβλιόφιλο με τον φιλότεχνο - με δυό λόγια: να πλατύνει και να βαθύνει την καλλιέργειά μας. Οι " Άσεμνες ιστορίες" απαρτίζονται από δέκα πρωτότυπα διηγήματα ακραίου ερωτισμού, που έγραψαν οι συγγραφείς: Σωτήρης Δημητρίου, Μαρία Ευσταθιάδη, Αμάντα Μιχαλοπούλ...
Άσεμνες ιστορίες
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Πατάκη (1997)
Με τις " Άσεμνες ιστορίες" εγκαινιάζεται η σειρά "Κείμενα και εικόνες" που επιμελείται ο πεζογράφος και κριτικός Μισέλ Φάις, η οποία, αναζητώντας το άρωμα των παλιών συναναστροφών, συγκεντρώνει γύρω από ένα θέμα ανθρώπους της γραφής και της εικόνας. Ένα παιχνίδι εκφραστικής ανταλλαγής που φιλοδοξεί να φέρει πιο κοντά τον βιβλιόφιλο με τον φιλότεχνο - με δυό λόγια: να πλατύνει και να βαθύνει την καλλιέργειά μας. Οι " Άσεμνες ιστορίες" απαρτίζονται από δέκα πρωτότυπα διηγήματα ακραίου ερωτισμού, που έγραψαν οι συγγραφείς: Σωτήρης Δημητρίου, Μαρία Ευσταθιάδη, Αμάντα Μιχαλοπούλ...
Απώλεια Σοφίας
Χουρμουζιάδου Ελιάνα
Μίνωας (2004)
Οι σχέσεις μας, ακόμα και οι πιο αθώες, είναι πάντοτε ιδιοτελείς. Κάτι που η Δάφνη αποφεύγει να λάβει υπόψη της, καθώς αφηγείται την ιστορία της Σοφίας, η οποία βαδίζει σχεδόν αυτάρεσκα το δρόμο της αυτοκαταστροφής. Ίσως η Σοφία, έστω κι αν δεν το ομολογεί, έχει συνείδηση αυτού του δούναι και λαβείν, ενώ η Δάφνη βολεύεται εξυμνώντας την ανιδιοτέλεια μιας φιλίας που στο τέλος καταρρέει. Κάτω από το φιλήσυχο ρεαλισμό και την ακύμαντη αφήγηση της Ελιάνας Χουρμουζιάδου ο αναγνώστης θα ανακαλύψει τις παραμορφώσεις και τους κλονισμούς μιας ιδιαίτερης πεζογραφικής φωνής.
Από το πουθενά
Φάις Μισέλ
Εκδόσεις Πατάκη (2015)
Ένας άντρας και µια γυναίκα συναντώνται επί µια δεκαετία, στο ίδιο πάντα δωµάτιο, τις ίδιες πάντα µέρες, την ίδια πάντα ώρα, κάθονται διαγωνίως απέναντι σε δυο όµοιες πολυθρόνες και συνοµιλούν. Η σχέση αναλυόµενου - αναλυτή απλώς σχεδιάζει το ψυχικό και χρονικό πλαίσιο εντός του οποίου κινούνται ιστορίες, στιχοµυθίες, παραµιλητά, σπαράγµατα ζωής αντληµένα από τα µήκη και τα πλάτη του κόσµου, από τη σκηνογραφία του ονείρου, από το καταχωνιασµένο ηµερολόγιο µιας διασπασµένης συνείδησης. Ένα ανάλαφρα σκοτεινό µυθιστόρηµα αρθρωµένο σε δέκα κεφάλαια, δέκα ψυχαναλυτικές συνεδρ...
Από το καλάθι των αχρήστων
Παναγιωτόπουλος Νίκος Ε. 1941-2016
Εκδόσεις Πατάκη (2010)
"Η μνήμη είναι επιλεκτική. Συγκρατεί αυτά που θέλει να συγκρατήσει, ανεξάρτητα από τη θέλησή µας. Δεν ξέρω αν σ’ αυτή τη λειψή, την κολοβή και άτυπη βιογραφία λέγονται εκείνα που θα άξιζε να αποσιωπηθούν και αποσιωπούνται εκείνα που θα έπρεπε να ειπωθούν. Έχω την υποψία ότι κάπως έτσι συμβαίνει, γενικώς, µε τους ανθρώπους που αφηγούνται κάτι από τη ζωή τους. Όπως γίνεται και στον κινηματογράφο. Ο κινηματογράφος δεν αντιγράφει τη ζωή, τη σκηνοθετεί. Όμως, όσο καλά και να κρυφτεί κανείς, από τις παραλείψεις και τις ένοχες σιωπές, ανάμεσα από τις γραμμές, πίσω από τη σελίδα κα...
Από το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες
Φάις Μισέλ
Εκδόσεις Πατάκη (2011)
"Ο Φάις, σε ένα σημείο, γράφει για τον τρόπο με τον οποίο ένας πιστός σταυροκοπιέται, ώστε να μεταμορφώσει το εφήμερο σε αιώνιο. Ένας άλλος τρόπος για να το πετύχει κανείς αυτό είναι να γράφει σαν τον Φάις." Αλέξανδρος Νεχαμάς ("The Anglo-Hellenic Review", Νο 41, Spring 2010) "Σε όλα τα διηγήματα της συλλογής ξαναβρίσκουμε τη ρωμαλέα γραφή του μυθιστορήματος του Φάις ["Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου"]: προσωπικό ύφος, πλούσια γλώσσα, αφηγηματική άνεση, επιγραμματικούς χαρακτηρισμούς και χιούμορ, στοιχεία που επανασυνδέουν τη νεωτερικότητα με την καλύτερη διηγηματογραφική...
Από το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες
Φάις Μισέλ
Εκδόσεις Πατάκη (2012)
"Ο Φάις, σε ένα σημείο, γράφει για τον τρόπο με τον οποίο ένας πιστός σταυροκοπιέται, ώστε να μεταμορφώσει το εφήμερο σε αιώνιο. Ένας άλλος τρόπος για να το πετύχει κανείς αυτό είναι να γράφει σαν τον Φάις." Αλέξανδρος Νεχαμάς ("The Anglo-Hellenic Review", Νο 41, Spring 2010) "Σε όλα τα διηγήματα της συλλογής ξαναβρίσκουμε τη ρωμαλέα γραφή του μυθιστορήματος του Φάις ["Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου"]: προσωπικό ύφος, πλούσια γλώσσα, αφηγηματική άνεση, επιγραμματικούς χαρακτηρισμούς και χιούμορ, στοιχεία που επανασυνδέουν τη νεωτερικότητα με την καλύτερη διηγηματογραφική...
Απ' το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες
Φάις Μισέλ
Εκδόσεις Καστανιώτη (1999)
Ο συγγραφέας επιλέγει άλλοτε τη φόρμα του διηγήματος κι άλλοτε του μινιμαλιστικού μυθιστορήματος, του αφηγήματος, του μονολόγου, του θεατρικού μονόπρακτου ή του να συγχρωτιστεί με τα φαντάσματά του.
Αναλόγιο: Δραματική και σκηνική γραφή στην Ελλάδα 2005-2017
Συλλογικό έργο
Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου (2018)
Η έκδοση αυτή (που κυκλοφορεί και στην αγγλική γλώσσα) καταδεικνύει με εύγλωττο και παραστατικό τρόπο τη διαδρομή της ελληνικής θεατρικής γραφής στο φεστιβάλ "Αναλόγιο", από τα πρώτα του βήματα, το 2005, μέχρι σήμερα. Προτάσσεται το ιστορικό πλέον στίγμα του φεστιβάλ και η απήχησή του σε καλλιτεχνικό και ερευνητικό επίπεδο. Tαυτόχρονα επιχειρείται η θεωρητική προσέγγιση και αντιμετώπιση νέων κειμένων με τη μορφή σκηνοθετημένων θεατρικών αναγνώσεων, με γνώμονα το ιστορικό, κοινωνικό και καλλιτεχνικό πλαίσιο εντός και εκτός συνόρων. Υπογραμμίζεται, εντέλει, η αξία και η...
Αναγνώσεις 2011
Συλλογικό έργο
Αιγόκερως (2011)
Τα κείμενα που συμπεριλαμβάνονται σε αυτή την έκδοση, παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά με τη μορφή σκηνοθετημένης σκηνικής ανάγνωσης στις "Αναγνώσεις 2001". Από τους πιο επιτυχημένους θεσμούς του θεάτρου μας, οι "Αναγνώσεις'' στην τέταρτη διοργάνωσή τους στο Εθνικό Θέατρο, δίνουν βάρος στη στήριξη της σύγχρονης ελληνικής θεατρικής γραφής και προτείνουν επτά καινούρια έργα ελλήνων θεατρικών συγγραφέων: "Η φανέλα" του Βασίλη Κατσικονούρη, "Συγχώρεσέ με" των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη, "Ένα... Δύο... Τρία" της Μαρίας Λαϊνά, "Δράκοι" του Σάκη Σερέφα, "Μερόπη" του Ανδρέα Στάικ...
Αλτσχάιμερ
Πρίντζης Θεόδωρος
Μίνωας (2005)
"Δε δουλεύω, δε δουλεύεις, δε δουλεύει, δε δουλεύουμε, δε δουλεύετε, δε δουλεύουσι. Το τρίτο πληθυντικό αρχαϊστί (η γραμματική της τεμπελιάς). Είμαστε μια οικογένεια αραχτών (το συντακτικό της ανέμελης ζωής). Δε δουλεύει κανείς. Έχουμε πάρει αμέτρητες φορές δανεικά μεταξύ μας, έχουμε ξεγελάσει ο ένας τον άλλον πολλές φορές, ακόμα και για ένα ευρώ. Φυσικά, δεν υπάρχει φίλος και γνωστός που να μη μας αποφεύγει, καθώς, ακόμη κι οι πέτρες το γνωρίζουν, κάθε συζήτηση που ανοίγουμε περιστρέφεται γύρω από τα δανεικά. Ο ντάντι έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό. Δυστυχώς, η μητέ...
Αθήνα, διαδρομές και στάσεις
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Πατάκη (1999)
Η σειρά "Κείμενα και εικόνες", αναζητώντας το άρωμα των παλιών συναναστροφών, συγκεντρώνει γύρω από ένα θέμα ανθρώπους της γραφής και της εικόνας. Ένα παιχνίδι εκφραστικής ανταλλαγής που φιλοδοξεί να φέρει πιο κοντά τον βιβλιόφιλο με τον φιλότεχνο -με δυό λόγια: να πλατύνει και να βαθύνει την καλλιέργειά μας.
Pool boy
Κουμουνδουρέα Αφροδίτη
Μίνωας (2004)
"Για πολλά χρόνια το θέμα του φύλου μου γινόταν όλο και πιο σκοτεινό και σε κάποιο σημείο έφτασα να πιστεύω ότι ήμουν άντρας. Σχεδόν δεν ήμουν άνθρωπος -ποιος νοιαζόταν για το φύλο μου ή για το σεξ; Ήμουν πλέον ο "νεκρός". Φέτος το καλοκαίρι για να αποφύγω την αποσύνθεση γράφτηκα για πρώτη φορά σε μια πισίνα ενός μεγάλου εκπαιδευτικού ιδρύματος δίπλα από το σπίτι μου. Σκοπός μου ήταν, όπως πάντα, αφενός να ξεγελάσω τους δικούς μου ότι είμαι ζωντανός, επιδεικνύοντας μια μίνιμουμ φυσική δραστηριότητα, και αφετέρου να αποφύγω τη νεκρική ακαμψία. Μέγα λάθος αποδείχτηκε αυτή η...
Lady Cortisol
Φάις Μισέλ
Εκδόσεις Πατάκη (2016)
Η Lady Cortisol (κορτιζόλη ονοµάζεται η ορµόνη του φόβου, του πανικού και της κατάθλιψης) είναι ένα εκτενές, παραληρηµατικό κείµενο, όπου µια γυναίκα απαντά στις εξαντλητικές και καταιγιστικές ερωτήσεις ενός απροσδιόριστου άντρα. Εντέλει, ποια είναι αυτή η φωνή που, κατά περίπτωση, συστήνεται ως Μάσα µε τον µπαλτά, Θρασόµυγα, Συνδεδεµένη 7591, Απαντησοµηχανή, Πανσεληνοειδής, Θλιµµένο πτώµα, Αυτή που πίνει καφέ, µπορεί όμως και τσάι, Ριγµένη στο πουθενά, Τεράστιο έκζεµα, Κουτσή µπαλαρίνα, Αστεία πληγή, κυρίως, όµως, Corti; Αλλά και ποιος ο ερωτών, µε το αδιάκριτο, αµ...
Aegypius monachus
Φάις Μισέλ
Εκδόσεις Καστανιώτη (2001)
Η ιστορία ενός μαυρόγυπα, που διηγείται ένας από τους ουρανοκατέβατους, σχεδιασμένους μονοκοντυλιά αφηγητές, αναδεικνύεται κομβική. Στο νυχθημερόν παραμιλητό μιας διπλότυπης φιγούρας -όπου συνείδηση και γλώσσα αλληλοσπαράσσονται- παρακολουθούμε τον πυρετώδη περίπατο ενός συγγραφέα. Κάθε του βήμα κι ένας σωσίας, κάθε του στάση και μια μούντζα της μνήμης.
Aegypius monachus
Φάις Μισέλ
Εκδόσεις Πατάκη (2013)
"Αρκετά όμως μακρηγορήσαμε. Δεν υπάρχει καμιά ιστορία να πούμε, καμιά ιστορία να ακούσουμε. Κάποτε η καρδιά φεύγει από τη θέση της. Εκσφενδονίζεται στα σκοτάδια του νου. Ανάμεσα στα φρύδια λαγοκοιμάται, ανάμεσα στα σκέλια έχει τον ακάθιστο. Τότε η μόνη ιστορία που μπορείς να πεις, που θέλεις να ακούσεις, είναι η ιστορία που λέει ο σώζων εαυτόν σωθήτω κι ακούει ο όπου φύγει φύγει. Φράσεις με την ψυχή στο στόμα, λέξεις που σπρώχνονται, λες και η μία θέλει να κρυφτεί πίσω από την άλλη, σιωπές που σε ξεκουφαίνουν. Γι΄αυτό η ιστορία που λέει ο σώζων εαυτόν σωθήτω κι ακούει ο όπο...
25 χρόνια μετά Γιάννης Πάνου ...από το στόμα της παλιάς Remington...
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Καστανιώτη (2006)
Μάιος του 1981. Σε ένα άσημο τυπογραφείο της Θεσσαλονίκης τυπώνεται ένα βιβλίο που έμελλε να αποτελέσει μια μεγάλη τομή στην ελληνική πεζογραφία. Ο συγγραφέας του σχεδόν άγνωστος: Γιάννης Πάνου. Ο τίτλος του άβολος: "...από το στόμα της παλιάς Remington..." Είκοσι πέντε χρόνια μετά, τέσσερις νεώτεροι πεζογράφοι, με μια πρωτόγνωρη συλλογική χειρονομία, αποτίουν την οφειλόμενη τιμή, εξηγώντας γιατί, μετά από αυτό το βιβλίο, δεν εννοούμε το ίδιο πράγμα όταν μιλάμε για "πεζογραφία" και "μυθιστόρημα". Μια χειρονομία με βαρύ συμβολικό φορτίο και πολλαπλές συνδηλώσεις, που θα συζη...