Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το έμαθα πια, έπειτα από τριάντα χρόνια δοκιμασίας, ότι θα γράφω και θα ξαναγράφω, κάθε φορά αλλιώς, το ίδιο βιβλίο. Ότι θα πεθάνω με την ίδια έμμονη ιδέα: τη δυνατότητα ή όχι του ανθρώπου να αποτυπώνει με αυτοεπίγνωση και εντιμότητα τις εκπτώσεις του στη διαδρομή από το είναι που δικαιούται στο έχειν που διεκδικεί. Έμαθα επίσης και το άλλο: μυθιστοριογράφος δεν είναι μόνο ο παραμυθάς διασκεδαστής των αναγνωστών του, ούτε μόνο ο διανοητής στην τρύπα του, ούτε μόνο ο λεπτουργός στο εργαστήρι του, αλλά αυτός, κυρίως αυτός, που αντιστέκεται στον εφησυχασμό, αναζητώντας την πεμ...

"Τα εκατόν εξήντα χρόνια από τη γέννηση του Αλέξανδρου Παπαδιαµάντη και τα εκατό χρόνια από τον θάνατό του (το 2011) ήταν απλώς η αφορµή για το "Hotel - Ένοικοι γραφής" να τιµήσει και να θυµηθεί, εν τοις πράγµασι, τον Σκιαθίτη πεζογράφο. Η στιγµή, δηλαδή, να τον διαβάσουµε πέραν των αγιογραφικών ή αντιαγιογραφικών προσλήψεών του. Με άλλα λόγια, να "καθαρίσουµε" το έργο του σπουδαίου Ευρωπαίου διηγηµατογράφου από τις ιδεολογικές προσµείξεις ή τις ερµηνευτικές παραναγνώσεις που ζητάει κάθε εποχή". Αυτά γράφαµε το 2011, αυτό ήταν το πλαίσιο γραφής του Hotel Παπαδιαµάντης, ό...

Οκτώ πεζογράφοι γράφουν μια ιστορία με θέμα την προδοσία. Από την αρχετυπική "προδοσία" της εδεμικής μακαριότητας κι εντεύθεν, όλη η ζωή μας είναι ένας μετεωρισμός ανάμεσα στον λυτρωμένο πιστό και στον βλάσφημο προδότη, στην αθωότητα (που κάποτε γίνεται τυφλότητα και βαρβαρότητα) και στην υποψία (που κάποτε γίνεται γνώση και αυτοθυσία). Προδοσία αισθημάτων ή ιδεών; Προδοσία διαπροσωπική ή συλλογική; Προδοσία με αγνά ή ιδιοτελή κίνητρα; Ο προδότης είναι πρώην προδομένος; Σ' αυτά και σε άλλα ομόκεντρα ερωτήματα απαντούν, με συναρπαστικά κείμενα, οι οκτώ συγγραφείς του ανά...

Με τα δεκατρία διηγήματά της, η πρωτοεμφανιζόμενη Χρύσα Φάντη φιλοδοξεί να βρει την άκρη του νήματος στον οικογενειακό, ερωτικό και ιστορικό λαβύρινθο των ηρώων της. Οι χαρακτήρες της παραληρούν, σωπαίνουν, καγχάζουν, αυτοτραυματίζονται, πανικοβάλλονται. Μέσα σε ένα λιτό αφηγηματικό διάκοσμο, η συγγραφέας τοποθετεί θρυμματισμένες υπάρξεις, που μετεωρίζονται ανάμεσα σ' ένα σκοτεινό παρελθόν και σ' ένα ματαιωμένο μέλλον. Το ίδιο λυκόδοντο ξεσκίζει φιλίες, μνήμες, συλλογικές ή ατομικές, εμπειρίες ομολογημένες ή ανομολόγητες. Μικροπερίοδη φράση και ασθματικός τόνος προσδίδουν...

"Το κίτρινο σκυλί" είναι ένα κείμενο επείγουσας γλωσσικής πραγματικότητας. Ο συγγραφέας, με αφορμή την επίθεση με βιτριόλι, τον περασμένο Δεκέμβριο, κατά της Βουλγάρας καθαρίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα, έγραψε τον μακρύ, πυρετικό μονόλογο μιας νέας γυναίκας. Η Ρούσκα Ρούσεβα αναπνέει μέσα από φωνές που καταλαμβάνουν την καθημερινότητά της· πρόσωπα οικεία, τυχαία, υπερβατικά τη μεταμορφώνουν σ' ένα πολυφωνικό παραμιλητό. Αυτό είναι ένα αφηγηματικό παράδοξο. Η ηρωίδα του Φάις διεκδικεί έναν κόσμο αγάπης, ταυτόχρονα, μέσα από την πολιτική του ανυπεράσπιστου εαυτού και τη...

Είμαστε σκέψεις, χειρονομίες, σιωπές του Θεού. Κάποιες φορές, στα όνειρά μας, γινόμαστε το γέλιο του. Ζωγράφος, αισθητικός και λαογράφος, μα πάνω απ' όλα μνημειώδης πεζοπόρος και δαιδαλώδης αφηγητής, ο Τζούλιο Καΐμη (1897-1982) από νωρίς προικίστηκε για αφανής. Βαρήκοος, πρώην εύπορος και ξένος της σαρκός, ρίχτηκε σ' έναν κόσμο που ο στοχασμός του δεν εξυπηρετούσε κανέναν. Η δυσφορία του μπροστά στην ξέφρενη νεωτερικότητα μεταφράζεται, στα μάτια των αβασάνιστα εκμοντερνιστών, ως παρωχημένος τοπικισμός· ο οικουμενικά λαϊκός τρόπος που πλησίασε την παράδοση τον ακυρώνει στι...

Τίποτα δεν είναι τυχαίο και τίποτα δεν μπορεί να υπερβεί το τυχαίο. Στο κείμενο τούτου του πονήματος δεν χρειάστηκε να πω απλά "Μίλησε, μνήμη", όπως ο λατρεμένος Ναμπόκοφ. Όταν πήρα απόφαση να μπω στη διαδικασία αυτή και κατάλαβα πως αδυνατούσα να ξεφύγω απ' τον ιλαρό πειρασμό της αυτοβιογραφίας, παράλλαξα τη "ναμποκοφική" προστακτική σε "Μίλησε, μνήμη, γι' αυτά που δεν ξαναμίλησες". Και το έκανα, όσο μ' έπαιρνε, εντός των ορίων μιας "σειράς" με αντικείμενο τα υλικά ή και την τεχνική του μαγειρέματος ενός βιβλίου... Τι σόι υλικά; Άνθρωποι, ακούσματα, εποχές, θάνατοι, αισθ...

Δύο χαρακτήρες, βγαλμένοι από τον παφλασμό του ανώνυμου πλήθους, ξεκολλημένοι από την τοιχογραφία της επείγουσας καθημερινότητας, και μια απροσδιόριστη φωνή μας παρασύρουν σε μια πυρετώδη πεζοπορία σε μια άγνωστη και οικεία πόλη, μια απρόβλεπτη πόλη σαν την Αθήνα. Μια σκοτεινή κωμωδία για το θρυμματισμένο παρόν μας, ένα γαϊτανάκι παρατηρητικής και αυτοπαρατηρητικής αναζήτησης, ένα κυκλικό παιχνίδι ιδιωτικού και δημόσιου βλέμματος. Πέντε χρόνια μετά το "Κίτρινο σκυλί" ο Φάις γράφει "το Παγκάκι του κανένα".

Θα πρέπει να ήμουνα στο γυμνάσιο (εξατάξιο). Δε θυμάμαι που το διάβασα, είναι όμως από τα πράγματα που παίξανε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συνείδησής μου, μια επιλογή η οποία καθόρισε τη σπουδή στην τέχνη μου. Είχα διαβάσει ότι ο Μπέρναρντ Σο σε μια συνέντευξή του είχε πει: "Εγώ είμαι μεγάλος καλλιτέχνης, όμως δεύτερης κατηγορίας". Κάπως έτσι το κατάλαβα. Με απασχόλησε το τι εννοούσε, με βασάνισε πολύ, πολλά χρόνια. Και αποφάσισα ότι εγώ θα γίνω πρώτης κατηγορίας, χωρίς να με νοιάζει αν θα μείνω μικρός καλλιτέχνης. Όλες τις επιλογές μας τις πληρώνουμε με τη ζωή μας. Κ...

"Του σκέπασε το κεφάλι με επισημότητα και αποφάσισε να μιλήσει στην Τίνα. Θα της έλεγε ότι στον άνθρωπο αυτόν άξιζε το ωραιότερο μακιγιάζ του κόσμου - πέθανε πρόωρα, δεν πρόλαβε τις ωραίες του εποχές. Και θα την παρότρυνε να δοκιμάσει νέες τεχνικές στην περιποίηση, με τα μοντέρνα υλικά που κρύβονταν στο σημερινό πακέτο. Γιατί είχε κάποτε γνωρίσει τον νεκρό και έζησε μαζί του στιγμές ανάτασης. Και ναι μεν θα της έκρυβε πως για το πτώμα αυτό θα έχανε εξήντα χιλιάδες ευρώ, αλλά δεν ένιωθε πια πως τις έχανε. Τις χρωστούσε στην ιδέα της τόλμης!" Στην αναμέτρηση ανάμεσα στον αδί...

"Του σκέπασε το κεφάλι με επισημότητα και αποφάσισε να μιλήσει στην Τίνα. Θα της έλεγε ότι στον άνθρωπο αυτόν άξιζε το ωραιότερο μακιγιάζ του κόσμου - πέθανε πρόωρα, δεν πρόλαβε τις ωραίες του εποχές. Και θα την παρότρυνε να δοκιμάσει νέες τεχνικές στην περιποίηση, με τα μοντέρνα υλικά που κρύβονταν στο σημερινό πακέτο. Γιατί είχε κάποτε γνωρίσει τον νεκρό και έζησε μαζί του στιγμές ανάτασης. Και ναι μεν θα της έκρυβε πως για το πτώμα αυτό θα έχανε εξήντα χιλιάδες ευρώ, αλλά δεν ένιωθε πια πως τις έχανε. Τις χρωστούσε στην ιδέα της τόλμης!" Στην αναμέτρηση ανάμεσα στον αδί...

Ο ανά χείρας τόμος διασταυρώνει είκοσι μικροδιηγήματα αγαπημένων Ελλήνων πεζογράφων. Είκοσι καλοκαιρινές ιστορίες που δημοσιεύτηκαν στην Εφημερίδα των Συντακτών, στην προσπάθεια του σαββατιάτικου βιβλιοφιλικού ενθέτου (Ανοιχτό Βιβλίο) να χαρίσει στους αναγνώστες του εκτός από κριτική πυξίδα και λογοτεχνική απόλαυση. Τα κείμενα δημοσιεύτηκαν σε δύο ενότητες, τους θερινούς μήνες των τελευταίων δύο ετών. Η πρώτη ενότητα (2013) στέγαζε παλαιότερους και νεότερους πεζογράφους, ενώ η δεύτερη (2014) αποκλειστικά πρωτοεμφανιζόμενους. Στην παρούσα συγκεντρωτική αναδημοσίευση αθροί...

Τρία εκατομμύρια διαδικτυακοί χρήστες και πλέον των 10.000 blogs στην Ελλάδα πιστοποιούν μια νέα πραγματικότητα - και όχι μόνο ψηφιακή. Η διαδικτυακή βιβλιοφιλία εξαπλώνεται με γεωμετρική πρόοδο, ενώ ήδη αρκετοί bloggers τυπώνουν τα άυλα ημερολόγιά τους σε βιβλία. Αυτό ήταν το ζητούμενο του Hotel 2008: μια ιστορία αντλημένη από το Διαδίκτυο, ένα διήγημα που λογοδοτεί στη θεματική και στην ποιητική της ψηφιακής πραγματικότητας. Η φετινή κριτική επιτροπή (Ελιάνα Χουρμουζιάδου, Χρήστος Χρυσόπουλος, Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, Χρίστος Κυθρεώτης (νικητής του περσινού Hotel -"Είμ...

Τρία εκατομμύρια διαδικτυακοί χρήστες και πλέον των 10.000 blogs στην Ελλάδα πιστοποιούν μια νέα πραγματικότητα - και όχι μόνο ψηφιακή. Η διαδικτυακή βιβλιοφιλία εξαπλώνεται με γεωμετρική πρόοδο, ενώ ήδη αρκετοί bloggers τυπώνουν τα άυλα ημερολόγιά τους σε βιβλία. Αυτό ήταν το ζητούμενο του Hotel 2008: μια ιστορία αντλημένη από το Διαδίκτυο, ένα διήγημα που λογοδοτεί στη θεματική και στην ποιητική της ψηφιακής πραγματικότητας. Η φετινή κριτική επιτροπή (Ελιάνα Χουρμουζιάδου, Χρήστος Χρυσόπουλος, Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, Χρίστος Κυθρεώτης (νικητής του περσινού Hotel -"Είμ...