Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Την τελευταία δεκαετία, ο βραζιλιάνικος κινηματογράφος παρουσιάζει μια άνθηση, που αντίστοιχή της είχε να εμφανιστεί από την περίοδο του θρυλικού Cinema Novo, όταν σκηνοθέτες όπως οι πρωτοπόροι Nelson Pereira dos Santos και Glauber Rocha κατέπλησσαν την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα με ταινίες έντονου κοινωνικο-πολιτικού προβληματισμού και δημιουργικά πρωτότυπης κινηματογραφικής γραφής, που θεωρούνται πια κλασικές. Ο σύγχρονος βραζιλιάνικος κινηματογράφος έχει να επιδείξει επίσης σπουδαίους δημιουργούς, όπως τον Walter Salles, τον Fernando Mereilles, τον Hector Babenc...

[...] Το πολυσχιδές όσο και γριφώδες έργο του Ταϊλανδού σκηνοθέτη, αντικείμενο της διεθνούς κριτικής εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία έχει ήδη αναλυθεί διεξοδικά και με λαμπρό τρόπο στην περσινή μονογραφία του Τζέιμς Κουάντ που εκδόθηκε από το Μουσείο Κινηματογράφου της Αυστρίας, οποιαδήποτε λοιπόν σύγκριση με αυτή τη περιορισμένης έκτασης έκδοση είναι μάλλον άδικη. Είναι όμως μια καλή ευκαιρία για να εμφανιστούν επιτέλους και στη γλώσσα μας κείμενα για ένα σκηνοθέτη που παραμένει ακόμη, με ελάχιστες εξαιρέσεις, απρόσιτος από την ελληνική βιβλιογραφία, την κριτική και -μ...

Ο Αμπάς Κιαροστάμι ανήκει στην κατηγορία των σκηνοθετών, το έργο των οποίων ξεφεύγει από τα όρια που καθορίζουν ο χρόνος, τα σύνορα ή οι ιδιαιιερότητες της γλώσσας. Το έργο του αποκτά μια κοσμική έκταση και μια διαχρονική υπόσταση, και γίνεται προσιτό σε ανθρώπους απ' όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης - ένα κοινό που επικοινωνεί κυρίως μέσα από τη διαίσθηση και τη μέθοδο της ανθρώπινης εμπειρίας. Χρησιμοποιώνιας την ανθρώπινη παρουσία ως επίκεντρο της εικόνας του, οι ταινίες του, φαινομενικά απέριτες και λιτές, εμπεριέχουν στοιχεία ενός πολυπλεύρου και πολυσύνθετου ταλέντου...

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, ένας άγνωστος ακόμα σκηνοθέτης από το ξεχασμένο, συκοφαντημένο και παραμελημένο τότε Ιράν ήταν η μεγάλη, ανανεωτική μορφή που απρόσμενα διέψευσε όσους είχαν αρχίσει να διαπιστώνουν στον δυτικό κινηματογράφο εμφανή σημάδια κόπωσης, συμβατικότητας και επανάληψης. Ο Αμπάς Κιαροστάμι, με το "Close-up", την ταινία με την οποία ξάφνιασε ευχάριστα κοινό και κριτικούς στη Δύση, ανέτρεψε αυτή την καλλιτεχνική κατήφεια της εποχής και, λίγα χρόνια αργότερα, το 1997, στις Κάννες, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα με τη "Γεύση του κερασιού", επιβεβαιώνοντας τη...

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, ένας άγνωστος ακόμα σκηνοθέτης από το ξεχασμένο, συκοφαντημένο και παραμελημένο τότε Ιράν ήταν η μεγάλη, ανανεωτική μορφή που απρόσμενα διέψευσε όσους είχαν αρχίσει να διαπιστώνουν στον δυτικό κινηματογράφο εμφανή σημάδια κόπωσης, συμβατικότητας και επανάληψης. Ο Αμπάς Κιαροστάμι, με το "Close-up", την ταινία με την οποία ξάφνιασε ευχάριστα κοινό και κριτικούς στη Δύση, ανέτρεψε αυτή την καλλιτεχνική κατήφεια της εποχής και, λίγα χρόνια αργότερα, το 1997, στις Κάννες, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα με τη "Γεύση του κερασιού", επιβεβαιώνοντας τη...

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, ένας άγνωστος ακόμα σκηνοθέτης από το ξεχασμένο, συκοφαντημένο και παραμελημένο τότε Ιράν ήταν η μεγάλη, ανανεωτική μορφή που απρόσμενα διέψευσε όσους είχαν αρχίσει να διαπιστώνουν στον δυτικό κινηματογράφο εμφανή σημάδια κόπωσης, συμβατικότητας και επανάληψης. Ο Αμπάς Κιαροστάμι, με το "Close-up", την ταινία με την οποία ξάφνιασε ευχάριστα κοινό και κριτικούς στη Δύση, ανέτρεψε αυτή την καλλιτεχνική κατήφεια της εποχής και, λίγα χρόνια αργότερα, το 1997, στις Κάννες, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα με τη "Γεύση του κερασιού", επιβεβαιώνοντας τη...