Σαββάτης Νίκος
Savvátis Níkos
Ο Νίκος Σαββάτης δημοσιεύει θεωρητικά δοκίμια για τον κινηματογράφο και τη μουσική από το 1975 (περιοδικό "Σύγχρονος Κινηματογράφος"). Σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης έχει επιμεληθεί συλλογικούς τόμους αφιερωμένους σε σκηνοθέτες ή σε εθνικές κινηματογραφίες (Ναγκίσα Όσιμα, Κεν Λόουτς, Ερίκ Ρομέρ, Φριτς Λανγκ, Αμπάς Κιαροστάμι, Χου Χσιάο-Χσιέν, Βραζιλιάνικος κινηματογράφος, Μίκιο Ναρούσε, Ουσμάν Σεμπέν, κ.ά.). Επίσης έχει εργαστεί ως ραδιοφωνικός παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης μιας ταινίας μεγάλου μήκους. Από το 1994 ως το 2001 δίδαξε κινηματογράφο στο Θεατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών.
Ousmane Sembene
Συλλογικό έργο
Οξύ (2008)
Το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με την ευκαιρία του αφιερώματος που διοργανώνουν οι Ημέρες Ανεξαρτησίας στον σημαντικό Σενεγαλέζο δημιουργό Ουσμάν Σεμπέν (Ousmane Sembene), ο οποίος δίκαια αποκαλείται πατέρας του κινηματογράφου της μαύρης Αφρικής, εκδίδει δίγλωσση μονογραφία, που περιλαμβάνει: - Εισαγωγικό κείμενο από τον Σάμπα Γκατζίγκο (Samba Gadjigo), τον επίσημο βιογράφο του Σεμπέν - Θεωρητικό δοκίμιο του επιμελητή της έκδοσης Νίκου Σαββάτη για την θεματική και στιλιστική εξέλιξη του δημιουργού - Πρωτότυπες και ανέκδοτες στην Ελλάδα μελέτες από τον Δημ...
Goran Paskaljević
Συλλογικό έργο
Οξύ (2009)
Με την ευκαιρία του αφιερώματος στον σημαντικό σέρβο δημιουργό Γκόραν Πασκάλιεβιτς εκδίδεται δίγλωσση μονογραφία, η οποία περιλαμβάνει: - Πρόλογο της Δέσποινας Μουζάκη. - Εισαγωγικό κείμενο από τον Δημήτρη Κερκινό. - Εισαγωγικό κείμενο από τον Pierre - Henri Deleau. - Εισαγωγικό κείμενο από τον Adriano Piccardi. - Πρωτότυπα και ανέκδοτα στην Ελλάδα δοκίμια για το έργο του σκηνοθέτη από έλληνες και ξένους κριτικούς όπως: Δημήτρης Εϊπίδης, Δημήτρης Κερκινός, Θωμάς Λιναράς, Νίκος Σαββάτης, Geoff Andrew, Irene Bignardi, Dan Fainaru, Klaus Eder, Giorgio Gosetti, Larry Kardi...
Philippines Rising
Συλλογικό έργο
Αιγόκερως (2009)
Ανανεωτικός, παλλόμενος, ορμητικός, σκληρός, αληθινός, συχνά βίαιος και ανησυχητικός, ο νέος κινηματογράφος των Φιλιππίνων αναμφίβολα δεν είναι φιλόξενος σε κάθε θεατή. Δεν ενδιαφέρεται να χαϊδέψει τις ευαισθησίες μας, δε διστάζει να αποκαλύψει με αφοπλιστική ειλικρίνεια και συχνά επώδυνο ρεαλισμό την πραγματικότητα μιας χώρας που υποφέρει από μια σειρά κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων και που ακόμη προσπαθεί να προσδιορίσει την αυθυπαρξία και την ταυτότητά της. Κι όμως ακόμη και κάτω από αυτές τις κάθε άλλο παρά ιδανικές συνθήκες ή ίσως ακριβώς εξαιτίας τους, μια νέα γενι...
Pinku Eiga: Beyond Pink
Συλλογικό έργο
Αιγόκερως (2009)
Τι είναι αυτό που ορίζει ένα πρωτοποριακό, ανανεωτικό, ριζικά καινοτόμο σινεμά; Μπορεί ένα κινηματογραφικό είδος που υπηρετεί συγκεκριμένους στόχους να ξεπερνά τους περιορισμούς που του υπαγορεύει η χρηστικότητά του και να αναβαθμίζεται σε κάτι αληθινά ξεχωριστό; Οι ταινίες πίνκου έιγκα, του κινηματογραφικού είδους που γεννήθηκε στην Ιαπωνία της δεκαετίας του '60 και το οποίο επιβιώνει κι εξελίσσεται ακόμη και σήμερα, αποδεικνύουν πως η αληθινή τέχνη μπορεί να ανθίσει ακόμη και στο κινηματογραφικό βασίλειο των ενστίκτων και της σαρκικής επιθυμίας. Το να χαρακτηρίσεις τις τ...
Krzysztof Kieślowski
Συλλογικό έργο
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2010)
Το 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης προτείνει φέτος την άγνωστη κινηματογραφική πλευρά ενός αναγνωρισμένου δεινού μυθοπλάστη. Αν το έργο του Κριστόφ Κισλόσφκι άνοιξε το δικό του καθοριστικό κεφάλαιο στο ευρωπαϊκό σινεμά στις δεκαετίες του '80 του '90, η πρώιμη περίοδος του, αποκλειστικά αφιερωμένη στα ντοκιμαντέρ, σκιαγράφησε με τα πιο ειλικρινή χρώματα το πολωνικό ανθρώπινο, κοινωνικό και πολιτικό τοπίο του '60 και του '70. Οι ήρωες του Κισλόφσκι, πρωταγωνιστές της ίδιας της ζωής, μοιάζουν να μοιράζονται τις αγωνίες του ίδιου του δημιουργού. Ηθική προβληματική, υπα...
Apichatpong Weerasethakul
Συλλογικό έργο
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2010)
[...] Το πολυσχιδές όσο και γριφώδες έργο του Ταϊλανδού σκηνοθέτη, αντικείμενο της διεθνούς κριτικής εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία έχει ήδη αναλυθεί διεξοδικά και με λαμπρό τρόπο στην περσινή μονογραφία του Τζέιμς Κουάντ που εκδόθηκε από το Μουσείο Κινηματογράφου της Αυστρίας, οποιαδήποτε λοιπόν σύγκριση με αυτή τη περιορισμένης έκτασης έκδοση είναι μάλλον άδικη. Είναι όμως μια καλή ευκαιρία για να εμφανιστούν επιτέλους και στη γλώσσα μας κείμενα για ένα σκηνοθέτη που παραμένει ακόμη, με ελάχιστες εξαιρέσεις, απρόσιτος από την ελληνική βιβλιογραφία, την κριτική και -μ...