Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τον Σεπτέμβριο του 1982, στο αποκορύφωμα του εμφυλίου πολέμου στον Λίβανο, η παγκόσμια κοινή γνώμη πληροφορείται με αποτροπιασμό τις σφαγές που διέπραξαν οι χριστιανοί φαλαγγίτες στη Σάμπρα και τη Σατίλα, τους παλαιστινιακούς καταυλισμούς της Βηρυτού, με την ανοχή των ισραηλινών δυνάμεων. Ο Ζαν Ζενέ, που βρίσκεται εκείνη την εποχή στη λιβανική πρωτεύουσα, καταφέρνει να επισκεφτεί για λίγες ώρες τους καταυλισμούς την επαύριο της σφαγής και, συγκλονισμένος, γράφει εν θερμώ ένα από τα σημαντικότερα κείμενα του. Οι "Τέσσερις ώρες στη Σατίλα" είναι ένα ιδιότυπο ρεπορτάζ που σ...

Ο Τζορτζ Στάινερ επιχειρώντας μια επισκόπηση του χώρου της διδασκαλίας, πηγαίνει κατευθείαν στην καρδιά του θέματος διακρίνοντας τρεις απόψεις για τη γνήσια διδασκαλία: η πρώτη μιλάει για τη μετάδοση ενός εξ αποκαλύψεως λόγου (ο δάσκαλος της Τορά, ο ερμηνευτής του Κορανίου, ο σχολιαστής της Καινής Διαθήκης). Η δεύτερη άποψη είναι ακριβώς η αντίθετη: η διδασκαλία γίνεται μόνο μέσα από το προσωπικό παράδειγμα (ο Σωκράτης, ο Χριστός και οι απόστολοι διδάσκουν με την ίδια τους την ύπαρξη). Η τρίτη άποψη θέλει τη διδασκαλία σχέση δύναμης, μορφή βίας, όπου ο δάσκαλος έχει ψυχολογ...

Κανένας, τίποτα δεν μπορεί να διεισδύσει αποδεδειγμένα στις σκέψεις μου. Όταν λέμε ότι κάποιος "διαβάζει" τις σκέψεις κάποιου άλλου δεν έχουμε τίποτα περισσότερο από ένα σχήμα λόγου. Τις σκέψεις μου μπορώ να τις κρύψω παντελώς. Μπορώ να συγκαλύψω και να παραποιήσω την εξωτερική τους έκφραση, όπως μπορώ να κάνω το ίδιο και για το ύφος του προσώπου μου ή για τη σωματική μου γλώσσα. George Steiner (απόσπασμα από το βιβλίο)

"13 Αντικείμενα" (2003). Καθημερινά. Αδιάφορα. Ευτελή. Όπως ένα φτυάρι, μια κουδουνίστρα, ένα ζευγάρι παπούτσια. Αλλά τι θα γινόταν αν κάτι ήταν ικανό να προκαλέσει δάκρυα; Ή ένα μεγάλο πάθος; Ακόμα κι έναν πόλεμο; Η ρωμαλέα ποιητική γλώσσα, οι προκλητικές ιδέες και το μαύρο χιούμορ επιστρατεύονται εδώ για να εξερευνήσουν τη στενή προσωπική σχέση που αποκτούμε συχνά με τα απλά αντικείμενα και τη μυστική ζωή τους.

Ο "Ταμερλάνος ο Μέγας" είναι το έργο με το οποίο εγκαινιάστηκε πανηγυρικά μια από τις λαμπρότερες εποχές για το θέατρο παγκοσμίως: η ελισαβετιανή περίοδος. Η θριαμβευτική υποδοχή του έργου, λίγο μετά την ήττα της ισπανικής αρμάδας από τον στόλο της Ελισάβετ Α΄, ανάγκασε τον ποιητή του, τον νεαρότερο Κρίστοφερ Μάρλοου, να γράψει μια συνέχεια με τον ίδιο τίτλο, ένα δεύτερο μέρος, με την ίδια ενθουσιώδη απήχηση, και να επηρεάσει όλη τη γενιά των νέων δραματικών συγγραφέων, που θα λαμπρύνουν ολόκληρη την εποχή με τις σκηνικές ποιητικές δημιουργίες τους. Ο "Ταμερλάνος ο Μέγας"...

Σ' αυτό το σπινθηροβόλο και γλαφυρό βιβλίο ο Τζορτζ Στάινερ, σε τόνο απροσδόκητα προσωπικό, επιλέγει επεισόδια από τη ζωή του συνδέοντάς τα με τις βασικές ιδέες και τα θέματα που διαπερνούν τη σκέψη του και τα γραφτά του, χωρίς να τα απομονώνει ποτέ από το ταραγμένο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο μες στο οποίο εξελίχτηκαν.

Στον ανά χείρας τόμο η Σούζαν Σόνταγκ εξετάζει σε βάθος την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην "επικαιρότητα", την τέχνη και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη σύγχρονη καταγραφή του πολέμου και της καταστροφής. Αποδίδουμε με μεγάλη ευκολία στις εικόνες τη δύναμη να προκαλούν τη διαμαρτυρία, να υποθάλπουν, αν όχι να γεννούν, τη βία ή να δημιουργούν απάθεια: αυτές τις θέσεις ακριβώς αναψηλαφίζει η συγγραφέας, ακολουθώντας την αρκετά μεγάλη ιστορία σχετικά με την αναπαράσταση του πόνου των άλλων -από τους "Ολέθρους του πολέμου" του Γκόγια και τις φωτογραφικές μαρτυρίες για το...

"Ο Τζορτζ Στάινερ καταλήγει στο συμπέρασμα... ότι ο κλασικός ανθρωπισμός έφτασε σε ένα τέλος. Παρ' όλα αυτά μας παρηγορεί με τη προοπτική ότι τίποτα δεν μπορεί να αναχαιτίσει την ευρωπαϊκή παράδοση, η οποία θα συνεχιστεί ακόμη και αν υποχρεωθεί να εξαφανίσει όσες αλήθειες συναντά εμπόδιο στο δρόμο της. Η έβδομη πόρτα στον πύργο του Κυανοπώγωνα, μέσα από τη χρεωκοπία της ελπίδας, προσφέρει τη μεγαλοπρέπεια της τόλμης." New York Times Book Review. "Το έργο "Στον πύργο του Κυανοπώγωνα" είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο. Είναι ένα πνευματικό tour de force· ένα βιβλίο που προκαλεί έ...

Ο τόμος αυτός περιέχει οχτώ θεατρικά έργα, και μαζί το "Φιλμ", το μοναδικό κινηματογραφικό σενάριο που έγραψε ο Μπέκετ και γυρίστηκε ταινία με πρωταγωνιστή τον Μπάστερ Κήτον. Τα θεατρικά έργα είναι: "Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ", από τα γνωστότερα έργα του συγγραφέα, επισκόπηση μιας σπαταλημένης ζωής· το "Θέατρο", απολογισμός ενός ερωτικού τριγώνου, το τελευταίο κάπως μεγαλύτερης διάρκειας έργο του· το καίριο στη συντομία του "Πηγαινέλα", για τρία γυναικεία πρόσωπα· την "Αναπνοή", έργο χωρίς πρόσωπα· τη "Μονωδία", μονόλογο εξαιρετικής πυκνότητας για άνδρα ηθοποιό· το...

Στη "Βραδύτητα" ο Μίλαν Κούντερα συγκρίνει τη γλυκύτητα της ανάμνησης μιας υπέροχης ερωτικής νύχτας στον 18ο αιώνα με τη στυφή γεύση μιας τραγελαφικής ερωτικής νύχτας σήμερα. Το βιβλίο αποδεικνύει ότι βραδύτητα είναι ο ρυθμός της απόλαυσης και της μνήμης και ταχύτητα ο ρυθμός της μη ικανοποίησης και της λήθης. Στη "Βραδύτητα" ο Κούντερα μας μιλάει κυρίως για την επικούρεια στάση απέναντι στη ζωή, εκφράζοντας παράλληλα τη βαθιά του αμφιβολία ότι είναι ποτέ δυνατόν να πραγματοποιηθεί το ηδονιστικό ιδεώδες.

Ο Μάρλοου στον "Εδουάρδο Β΄", μια τραγωδία κατόπτρων, που πρωτοπαίχτηκε το 1593, παρουσιάζει πρώτη φορά στην ελισαβετιανή σκηνή το πρόβλημα της ριζικής αντίστασης σ' έναν ανάξιο ηγεμόνα και το επεξεργάζεται με εξαιρετική τόλμη. Ο Μάρλοου γνωρίζει τους μηχανισμούς άσκησης της εξουσίας από μέσα και οδηγεί σε αποφάσεις διόλου θεολογικής αλλά πολιτικής φύσεως. Για τις αγριότητες του εμφυλίου και την ερείπωση της χώρας όλοι είναι υπεύθυνοι: ο βασιλιάς, η βασίλισσα, οι ευνοούμενοι, η εκκλησία, οι ευγενείς. Η εκθρόνιση του νεαρού ομοφυλόφιλου βασιλιά Εδουάρδου είναι συνέπεια των π...

Κι εκείνος περνούσε και τα είδε. Κι αναρωτήθηκε μην είναι ο Έρικ. Και τι νέο κόσμο είχαν φτιάξει με τους Κορτές, τους Πισάρο τους, ναι, και τους λόρδους Χάου, ακόμα και τους Ουάσινγκτον. Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας: αναρωτιέμαι, είπε, αν επηρέασε καθόλου το κλίμα -αναρωτιέμαι αν ο σπόρος, το σπέρμα της υπήρχε στον Κολόμβο. Άραγε ήταν αυθεντική; Μπορεί να βρει κανείς μια λέξη εκεί; Γίνεται να εντυπωθεί εκ του μηδενός κάτι αυθόρμητο σ' αυτούς τους άντρες που είχαν συναντήσει τόσο στη Σκανδιναβία όσο και στους Μογγόλους; Σ' αυτό το λαμπρό δείγμα του αμερικανικού ιμπρεσιο...

"Ο Εβραίος της Μάλτας" παίχτηκε για πρώτη φορά το 1588 (ή 1590). Ο κεντρικός ήρωας, ο Βαραβάς, που η πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή, με την ψεύτικη μύτη, προσδιορίζει τον υπερβολικό χαρακτήρα του έργου, συγκεντρώνει πάνω του όλα τα γνωστά στερεότυπα περί "κακού εβραίου", καταλήγοντας να τα παρωδεί σε μέγιστο βαθμό. Τα πρόσωπα του έργου συγκροτούν πινακοθήκη αχρείων. Ο Marlowe δεν πιστεύει στην έμφυτη καλωσύνη του ανθρώπου. Γι' αυτόν ο άνθρωπος είναι θηρίο προικισμένο με νου και λογική, και οι συνθήκες όπου ζει τον αναγκάζουν να αναπτύξει όσο πονηριά και κακία διαθέτει για...