Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε αυτή τη μικρή συλλογή ποιημάτων και πεζών περιλαμβάνονται κείμενα που εκφράζουν οριακές καταστάσεις της ανθρώπινης συνείδησης και της ψυχικής αντοχής. Οι δημιουργοί τους καταφεύγουν σε απαράμιλλους χειρισμούς της γλώσσας, για να αποτυπώσουν είτε δικές τους βιωματικές διαδικασίες είτε να ανιχνεύσουν την παραφροσύνη των άλλων που τους άγγιξε.

Τα "Κείμενα για την Ελλάδα" ανήκουν στα πρώιμα έργα του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου Φρίντριχ Νίτσε. Ο αναγνώστης μπορεί να βρει εδώ αφενός όλα εκείνα τα στοιχεία της προβληματικής του Νίτσε που επρόκειτο να κλονίσουν εκ θεμελίων τις κρατούσες ως τότε απόψεις για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό (το διονυσιακό ως εμψυχωτή της ελληνικής κοσμοαντίληψης και τέχνης, τον σωκρατισμό ως αντίπαλο και καταστροφέα του διονυσιακού) και αφετέρου τη διαδικασία σχηματισμού ορισμένων γενικότερων ιδεών του φιλοσόφου για τον άνθρωπο, την ηθική, το κράτος και τον πολιτισμό. Περιέχει έξι κείμενα...

Με τον τίτλο "Κείμενα για την Ελλάδα" παρουσιάζουμε στο βιβλίο αυτό έξι κείμενα του Φρίντριχ Νίτσε από την περίοδο της πρώτης δημιουργικής νεότητάς του που είναι γνωστή ως "περίοδος της Βασιλείας" (1870-1873). Τα κείμενα αυτά παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον επειδή αφενός διαφωτίζουν τη διαδικασία γένεσης του πρώτου μεγάλου έργου του φιλόσοφου, της "Γέννησης της Τραγωδίας" (1872) και αφετέρου περιέχουν, εν σπέρματι, κάποιες ιδέες που θα διατρέξουν όλο το μήκος του μεταγενέστερου έργου του. (Για παράδειγμα, τα κείμενα "Το κράτος στους Έλληνες" και "Ο αγών στον Όμηρο" περιέχ...

Μέσα σ' αυτή την τέλεια ημέρα, όπου τα πάντα ωριμάζουν και όπου δεν κιτρινίζει μόνον το σταφύλι, μια φωτισμένη ματιά έπεσε πάνω στον βίο μου. Κοιτούσα πίσω, κοιτούσα μακριά μπροστά, και ποτέ μου δεν παρατήρησα τόσα πολλά καλά πράγματα μαζί. Σήμερα δεν ενταφίασα μάταια τον τεσσαρακοστό χρόνο της γέννησής μου. Εγώ μπόρεσα και τον ενταφίασα. Οτιδήποτε ήταν ζωντανό σε αυτόν, διασώθηκε, είναι αθάνατο. Το πρώτο βιβλίο της "Απαξίωσης όλων των αξιών", τα "Άσματα του Ζαρατούστρα", το "Λυκόφως των Ειδώλων", η προσπάθειά μου να φιλοσοφήσω με την σφύρα: όλα δώρα αυτού του χρόνου, και μ...

"Η χαρούμενη επιστήμη" (1882 και 1887) είναι ένα από τα ωραιότερα βιβλία της ωριμότητας του Νίτσε, ένα βιβλίο που επιβεβαιώνει και ενισχύει τη ριζοσπαστική σκέψη του συγγραφέα του. Όλα τα μεγάλα θέματα του νιτσεϊκού στοχασμού παρελαύνουν στις σελίδες του: η γνώση, η αλήθεια και η λογική, η συνείδηση, η ηθική, η θρησκεία και η τέχνη, η ανάλυση της παρακμής της Δύσης και τέλος η ιδέα της αιώνιας επιστροφής και το κοινωνικό πρόταγμα του υπερανθρώπου και του Ζαρατούστρα.

Σε τούτο το κείμενο, που προοριζόταν για "συμπλήρωμα" της "Γέννησης της Τραγωδίας", ο 25χρονος καθηγητής Φρειδερίκος Νίτσε αφηγείται την ιστορία των "πρώτων Ελλήνων φιλοσόφων", απ' το Θαλή ως το Σωκράτη, θέτοντας, παράλληλα, καίρια ερωτήματα που θα τον απασχολήσουν στα μετέπειτα έργα του. Στην έκδοση αυτή περιλαμβάνεται και μια εκλογή απ' τις αδημοσίευτες στα ελληνικά διαλέξεις του για τους Προπλατωνικούς φιλοσόφους, με σχετικές σημειώσεις που κρατούσε κατά την ενασχόλησή του με την αρχαιοελληνική φιλοσοφία. "- Υπάρχει ενοχή, αντίφαση και πόνος σε τούτο τον κόσμο; - Ναι...

Χάρισα στον εαυτό μου μια μικρή ανάπαυση. Δεν είναι μόνο καθαρή κακία το ότι επαινώ τον Μπιζέ σ' αυτό το δοκίμιο σε βάρος του Βάγκνερ. Ανάμεσα σε πολλά αστεία, παρουσιάζω ένα θέμα που δεν είναι αστείο. Το να γυρίσω την πλάτη μου στον Βάγκνερ ήταν για μένα πεπρωμένο· το να μ' αρέσει κάτι μετά αυτόν, νίκη. Κανένας ίσως δεν παραμεγάλωσε τόσο επικίνδυνα με την βαγκνερίτιδα· κανένας δεν αμύνθηκε πιο σκληρά εναντίον της, κανένας δεν χάρηκε τόσο πολύ που την ξεφορτώθηκε. Μεγάλη ιστορία! - θέλετε δυο λόγια γι' αυτήν; - Αν ήμουν μοραλιστής, ποιος ξέρει πώς θα την ονόμαζα! Ίσως "αυτο...

Θα μου κάνω μια μικρή διευκόλυνση. Δεν είναι μόνο κακία το ότι σ'αυτό το δοκίμιο επαινώ τον Μπιζέ σε βάρος του Βάγκνερ. Ανάμεσα σε αστεϊσμούς θέτω ένα ζήτημα που δεν είναι καθόλου αστείο. Το να γυρίσω την πλάτη μου στον Βάγκνερ ήταν μοιραίο· το να μ' αρέσει μετά ένας άλλος, μια νίκη. Κανένας, μάλλον, δεν μεγάλωσε και δεν πέρασε τόσα πολλά χρόνια έχοντας μια βαγκνερίτιδα σαν τη δική μου. Κανένας δεν πάλεψε τόσο σκληρά εναντίον της. Κανένας δεν χάρηκε τόσο όσο εγώ γλιτώνοντας από αυτή. [...]