Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Η ιεροτελεστία της σαββατιάτικης εξόδου άρχιζε στο σπίτι από νωρίς το απόγευμα. Λουσίματα, πλυσίματα και καθαρά ρούχα ήταν στην ημερήσια διάταξη. Πρώτος πλενόταν ο πατέρας ο πατέρας, που τα Σάββατα σχολούσε λίγο νωρίτερα απ' τη δουλειά. Η μάνα είχε ήδη μπανιαριστεί πριν απ' το μεσημέρι. Το δικό μας πλύσιμο γινόταν στη σκάφη, εκεί μέσα στο δωμάτιο. Πρώτος ο μικρός, τσιτσιδωμένος κι αδυνατούλης, όλο να κλαίει για τις σαπουνάδες που του 'καιγαν τα μάτια. Και μετά εγώ, ο μεγάλος, σαν κάπως πιο σοβαρός. Και να τα μοσχομυριστά φανελάκια, τα καθαρά βρακάκια, οι καινούργιες κάλτσε...

"Πάλι κοπάνα, Σμηνία; Έρωτας! Μεγάλη ιστορία ο έρωτας!" Τι να του 'λεγα; Εγώ, ένας εξαθλιωμένος, κατακουρασμένος Σμηνίας, σ' ένα φρέσκο κι όλο δροσιά Σμηνίτη, που ποτέ δεν έλειψε λεπτό; Δεν είχα κουράγιο να απαντήσω στο αθώο ψιλό γαζί του. Μόνο του 'λεγα: "Σε διατάζω να μην πεις τίποτα σε κανένα, εντάξει, Μίχαλε;" "Ναι, Σμηνία μου, αφού είναι διαταγή, βλάκας είμαι να πω;" Ε, ρε Μίχαλε, και τι σας μάθαινα κάποτε στην Τρίπολη! Να μην την κοπανάτε, να 'στε πειθαρχικοί και καλοί στρατιώτες και τόσα άλλα. "Δάσκαλε που δίδασκες..."Έρωτας ήταν η αιτία! Κι όλα παίζονταν "κορώνα-...