Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ημερολόγιο ενός αθέατου εγκλεισμού -ο Ελύτης θα έλεγε Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου- γιατί όλοι μας, τις σκληρές μέρες του φετινού Απρίλη, σκεφτήκαμε έγκλειστοι τους στίχους του ποιητή από το ομώνυμο έργο του: "Ξημερώθηκα έχοντας διατρέξει την ιστορία του θανάτου της Ιστορίας, ή μάλλον την ιστορία της Ιστορίας του θανάτου (και αυτό δεν είναι λογοπαίγνιο)". Όλοι διατρέξαμε τότε, και την Ιστορία και τον θάνατο σε έναν ημερολογιακά καταγεγραμμένο χρόνο που "έγραψε" τον υψηλό του κίνδυνο στη ζωή τού καθενός ξεχωριστά. Κατέθεσα κι εγώ με τον τρόπο μου μια μαρτυρία, γνωρίζοντ...

Η σκηνή μπορεί όντως να γίνει ο κοινός και κεντρικός τοπολογικός όρος τόσο της φιλοσοφίας, όσο και του θεάτρου, ένα ενδιάμεσο δυναμικό πεδίο της εφαρμοσμένης φιλοσοφίας και του στοχαστικού θεάτρου (λες και υπάρχει γνήσιο θέατρο που δεν στοχάζεται). Η ελληνική θεατρολογία δεν μπορεί πλέον να λησμονεί την ισχυρή φιλοσοφική παράδοση που στρέφεται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, προς το θέατρο από τα χρόνια του Διαφωτισμού και εντεύθεν, ούτε να παραβλέπει τις εξίσου ισχυρές τάσεις της σύγχρονης βιβλιογραφίας και της αντίστοιχης έρευνας κατά τις οποίες το θέατρο και η φιλοσοφ...

Ο άντρας και η γυναίκα αυτή/ που υποχωρούν κάτω από άσπρη άμμο/ σαν σε αμμόλουτρα ιαματικά/ με τα κεφάλια έξω/ με μπουκωμένο στόμα/ κοιτάζονται εκστατικά/ ξέροντας απ' ανέκαθεν/ πως λειτουργεί το χώμα/ και πως χαϊδεύει πειστικά/ η σπάθα του Θανάτου/ Εκτείνει ο ένας τη ματιά/ Κερδίζει η άλλη χρόνο/ Και με κοντές αναπνοές/ πάνε και βασιλεύουν. (από τη σελ. 95 του βιβλίου)

Ανήκουμε στο κείμενο, γράφουμε πάντα για ένα κείμενο που του ανήκουμε. Το σχόλιο μου για το κείμενο του Λεοπόλδου φον Ζάχερ-Μαζόχ, που το προσαρτώ στο τέλος αυτής της μετάφρασής του στα ελληνικά από τη Μυρτώ Ρήγου, ανήκει. Ανήκει ωστόσο και στην ιδιωτική μου ζωή: στην ένταση η οποία παραδίδεται σε σημασία. Το σχόλιο αυτό είναι η καταγραφή της σχέσης που με την "Αφροδίτη με τη γούνα" πριν ακόμη τη διαβάσω. Μιας εμπειρικής σχέσης, που τώρα περνά στο χαρτί. Είναι όμως και ο οδηγός μου, που μου επιτρέπει τώρα, μετά την ανάγνωση, να ξαναπερνώ, μέσα από τις γραμμές του έργο...

Στον τιμητικό αυτόν τόμο για τον Κωνσταντίνο Τσουκαλά περιλαμβάνονται τριάντα τέσσερα κείμενα-δωρήματα πνεύματος και καρδιάς επιφανών συναδέλφων, φίλων αλλά και μαθητών του, για να τιμηθεί ο κοινωνικός επιστήμονας, ο διανοούμενος, ο καθηγητής, ο άνθρωπος Κωνσταντίνος Τσουκαλάς. Τα κείμενα αντανακλούν την ποικιλία, σπουδαιότητα και απήχηση του έργου του στην Ελλάδα. Εντάσσονται σε θεματικές ενότητες οι οποίες απορρέουν από το πολυετές έργο του και αφορούν ζητήματα που σχετίζονται με τη δημοκρατία, την παγκοσμιοποίηση, τον πόλεμο και την ειρήνη, τα είδωλα πολιτισμού, το λόγο,...

Το νήμα κόβει του ιστού Καίει τη ρίζα της ελιάς Τον ανωθρώσκοντα καπνό - ένα τελώνιο - διαλύει, συνδέοντας τα πάθη της με την αιθάλη Ξυπόλυτη στην πιο δασώδη περιοχή έως τη θάλασσα, ως τον γκρεμό έως ότου οι γραίες να επιληφθούν Πληρώνει το πορθμείο του μαστού Κόβει, αναχωρεί Πέλμα ελαφρύ Τώρα, έτη φωτός, έχει τον τρόπο Βουρλίζεται σαν ξωτικό με μαύρο ρούχο στα υπόγεια του "Ευαγγελισμού" Πλένει νεκρούς Τους σκέφτεται Ακούει στα λιμνάζοντα την εκπομπή πάλαι ποτέ για τους αγνοουμένους Ρωτάει αν επέρχονται Αν ανεβαίνουν ναυάγια μόλις ανελκ...

Έγραψα την "Αυτοκρατορία" μέσα στο αδιέξοδο του χρόνου. Την είδα πρώτα μέσα στους χρόνους των ρημάτων, δηλαδή μέσα από την ακριβολόγο ιδιότητα της γραμματικής, πού διατυπώνει στα ρήματα, στις εγκλίσεις τους και τις φωνές όλη την παλλόμενη αγωνία ενός σώματος, όταν υποφέρει το τέλος του χρόνου και, επειδή μιλά, γερνά αναζωογονούμενο. Μη έχοντας δική μου γλώσσα άλλη παρά των μεγάλων δραματουργών, προβλέποντας το αδιέξοδο λόγω της γραφής των άλλων, αναγνωρίζοντας συγχρόνως στην ποίηση τη διαβατήρια συνθήκη προς το θέατρο, γνωρίζοντας επίσης πώς και η συνθήκη αυτή δεν είναι ικ...

Αύγουστος μήνας στη Μύκονο Πόσο ακόμα δικός μου; Πόσο Αύγουστος; Στην υποθαλάσσια επικράτειά μου, απ’ το κλειστό μου παράθυρο πίσω απ΄ το τζάμι του κάπτεν Νέμο σε εντοπίζω παρά τις μεταλλάξεις σου στο διαθλασμένο φως ενός βυθού δικού μας Σε βλέπω στις σκοτεινές σου περιοχές με τους αστερίες και τα θαλάμια ψάρι στο οξυπύθμενο αγγείο με κομμένο λαιμό

ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΠΟ ΒΗΘΑΝΙΑΣ Έλα να βυθίσεις το χέρι σου στο στέρνο Τον λίθο βάλε στη θέση της καρδιάς κι άσε τους σκύλους γύρω να λυσσάνε Μη την πετάξεις Κυρίως μη τη σφραγίσεις σε σκεύος ιερό Χριστός δεν είμαι να πλένουνε τα πόδια μου μ' αρώματα Δεν κρέμομαι επί ξύλου Ποτέ δεν διπλασίασα ψωμιά Ενώπιον ξένων τα ποιήματά μου στιχουργώ Εις ώτα ξένων τραγουδώ τραγούδι φώκιας Υποπτεύομαι όσους πατάνε τα νερά συνδιαλέγονται με τους νεκρούς καλώντας τους νεκρούς να εγερθούν ενώ μυρίζουν Δεν είμαι εγώ η ανάσταση και η ζωή Απ' την πλευρά του Λαζάρου για ησυχία...

30 σύγχρονοι Γάλλοι ποιητές ανθολογούνται σε μια δίγλωσση έκδοση. Η μεγάλη γαλλική ποιητική παράδοση στις σύγχρονες εκδοχές της. Πολλοί από τους ποιητές συμβάλλουν στην ανθολογία με ανέκδοτα ελληνόθεμα ποιήματά τους.