Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αύγουστος μήνας στη Μύκονο Πόσο ακόμα δικός μου; Πόσο Αύγουστος; Στην υποθαλάσσια επικράτειά μου, απ’ το κλειστό μου παράθυρο πίσω απ΄ το τζάμι του κάπτεν Νέμο σε εντοπίζω παρά τις μεταλλάξεις σου στο διαθλασμένο φως ενός βυθού δικού μας Σε βλέπω στις σκοτεινές σου περιοχές με τους αστερίες και τα θαλάμια ψάρι στο οξυπύθμενο αγγείο με κομμένο λαιμό

Σκηνή. Γράφω περισσότερο από σαράντα χρόνια στις εφημερίδες. "Κάνω σκηνή" στη σκηνή, γράφω, θυμώνω. Δεν έχω οδηγηθεί στο έγκλημα. Σωφρονίζω. Φρονηματίζομαι. Φρονώ πολλά. Κρύβω τα περισσότερα. Πολλοί φίλοι, πολλά γάντια για το φόβο της ψώρας. (Μπωντλαίρ) Σκηνή. Κυριολεκτώ και μεταφέρω στη σκηνή την αντοχή μου. Κυρίως το αυτονόητο: ότι ζω. Ξαναρχίζω αυτό που δίχως να τελειώνει, τελειώνει. Ξαναγράφω αυτό που τελείωσε και δεν ξαναρχίζει. Προτείνω και αποδίδω όπως ο διεστραμμένος του Κλοσσοφσκί στον ξένο (τον αναγνώστη) το αγαθό μου: απαλλοτριώνοντάς το, το αφήνω αναπαλλ...

Η έκδοση αυτή (που κυκλοφορεί και στην αγγλική γλώσσα) καταδεικνύει με εύγλωττο και παραστατικό τρόπο τη διαδρομή της ελληνικής θεατρικής γραφής στο φεστιβάλ "Αναλόγιο", από τα πρώτα του βήματα, το 2005, μέχρι σήμερα. Προτάσσεται το ιστορικό πλέον στίγμα του φεστιβάλ και η απήχησή του σε καλλιτεχνικό και ερευνητικό επίπεδο. Tαυτόχρονα επιχειρείται η θεωρητική προσέγγιση και αντιμετώπιση νέων κειμένων με τη μορφή σκηνοθετημένων θεατρικών αναγνώσεων, με γνώμονα το ιστορικό, κοινωνικό και καλλιτεχνικό πλαίσιο εντός και εκτός συνόρων. Υπογραμμίζεται, εντέλει, η αξία και η...

Διαβάζοντας ένα ποίημα μπαίνεις στον κόσμο του ποιητή. Διαβάζοντας ένα καλό ποίημα μεταφέρεσαι σε έναν χώρο που δεν ήξερες ότι υπήρχε, είναι σαν μία ανακάλυψη. Διαβάζοντας ένα πολύ καλό ποίημα τότε βρίσκεσαι μπροστά σε μία έκπληξη, σε μία αποκάλυψη, κάτι σε συνεπαίρνει, κάτι ξυπνά μέσα σου και σε ωθεί να το συγκρίνεις με άλλα ποιήματα και ποιητές που σε έχουν συνεπάρει. Ο όγκος των ποιητών και ποιητριών στον ανά χείρας τόμο δεν παρουσιάζει πολλές εκπλήξεις. Πώς το 'πε ο Σεφέρης; "Λίγες οι νύχτες με φεγγάρια που μ' άρεσαν". Λίγα τα ποιήματα στον τόμο του 2018 που ξυπνάν κάτι...

Η ΒΡΕΦΟΔΟΧΟΣ "Έτσι ακριβώς περιμένουμε τον θάνατο. Περιμένουμε χωρίς να περιμένουμε". Jacques Derrida Δύσκολη δεν είναι η υποσημείωση αλλά η αρίθμηση στο τέλος της σελίδας. Δύσκολο είναι να κρατάς λογαριασμό. Γράφοντας, κρατάω λογαριασμό των ετών που πέρασαν. Και είναι φυσικό να σημειώνω κάτω από ένα έργο που δεν έκανα, ένα σώμα που δεν είχα. Και ό,τι έκανα -ό,τι είμαι- είναι ένας μακρύς κατάλογος αναφορών όπου πασχίζω να εντάξω και τα ποιήματά μου. Δεν τους αξίζει. Δεν τον αναγνωρίζουν. Το ποίημα είναι αυτεξούσιο στο φως της λάμπας. Μόνο, εξυψωμένο. Κερδίζει χρ...

Η σκηνή μπορεί όντως να γίνει ο κοινός και κεντρικός τοπολογικός όρος τόσο της φιλοσοφίας, όσο και του θεάτρου, ένα ενδιάμεσο δυναμικό πεδίο της εφαρμοσμένης φιλοσοφίας και του στοχαστικού θεάτρου (λες και υπάρχει γνήσιο θέατρο που δεν στοχάζεται). Η ελληνική θεατρολογία δεν μπορεί πλέον να λησμονεί την ισχυρή φιλοσοφική παράδοση που στρέφεται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, προς το θέατρο από τα χρόνια του Διαφωτισμού και εντεύθεν, ούτε να παραβλέπει τις εξίσου ισχυρές τάσεις της σύγχρονης βιβλιογραφίας και της αντίστοιχης έρευνας κατά τις οποίες το θέατρο και η φιλοσοφ...

Έγραψα τη "Μεταγωγή" για τον "λαό των νεκρών" εμψυχώνοντας κι εγώ με τα κατάλοιπα της ζωής μου το λεγόμενο "θέατρο του θανάτου", ώστε να μπορώ να συνεχίσω να οικτίρω το θέατρο μιας ψυχαγωγημένης ζωής που μου πασάρουν οι περισσότερες Σκηνές. Όμως ο μόνος φόρος τιμής που μπορεί κανείς να αποδώσει σήμερα σε αυτό το "θέατρο του θανάτου" είναι παραδόξως ένα εγκώμιο της μαρτυρικής ζωής. Θα έπρεπε να πω: της μαρτυρικής θεατρικής γραφής, μάρτυρα αδιάψευστο του θανάτου. Και θα το έλεγα, εάν δεν ήξερα πως αυτός ο καταναγκασμός -η γραφή- είναι ήδη πάντα μια μεταγωγή του μετά θάνατο...

"Ημερολόγιο ενός αθέατου εγκλεισμού -ο Ελύτης θα έλεγε Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου- γιατί όλοι μας, τις σκληρές μέρες του φετινού Απρίλη, σκεφτήκαμε έγκλειστοι τους στίχους του ποιητή από το ομώνυμο έργο του: "Ξημερώθηκα έχοντας διατρέξει την ιστορία του θανάτου της Ιστορίας, ή μάλλον την ιστορία της Ιστορίας του θανάτου (και αυτό δεν είναι λογοπαίγνιο)". Όλοι διατρέξαμε τότε, και την Ιστορία και τον θάνατο σε έναν ημερολογιακά καταγεγραμμένο χρόνο που "έγραψε" τον υψηλό του κίνδυνο στη ζωή τού καθενός ξεχωριστά. Κατέθεσα κι εγώ με τον τρόπο μου μια μαρτυρία, γνωρίζοντ...