Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι "Πέρσες" είναι ένα ιστορικό δράμα, που όμως ξεπερνά τα όρια του είδους, ανιχνεύοντας το νόημα που κρύβεται στο συγκεκριμένο γεγονός. Η νίκη των Ελλήνων είναι επίτευγμα δικό τους, καθώς και των θεών, που τιμωρούν την υπέρμετρη δύναμη αλλά και την ασέβεια. Ούτε λέξη χλευασμού για τον αντίπαλο δεν ακούγεται. Εξίσου σοβαρά αντιμετωπίζεται και η δύναμή του και η τραγικότητα της πτώσης του. Φυσικά, το δράμα είναι ταυτόχρονα και ιστορικό ντοκουμέντο: η μεγαλειώδης αφήγηση της ναυμαχίας γράφτηκε από κάποιον που έλαβε μέρος σ' αυτήν. Albin Lesky, "Η Τραγική Ποίηση των Αρχαίων...

[set 13 τόμων] Το επίγραμμα ξεκίνησε από λίγες λέξεις που χάραζαν οι αρχαίοι Έλληνες πάνω στα ηρώα, στους τάφους των δικών τους και στα βάθρα των αγαλμάτων τους. Οι λέξεις δήλωναν κυρίως σε ποιον γίνεται η αφιέρωση, ποιος ήταν ο πατέρας και η πατρίδα του και για ποια πράξη γίνεται η αφιέρωση αυτή και η επιβράβευση. Αργότερα, και σιγά-σιγά, το επίγραμμα παύει να γράφεται μόνο σε μεγάλες πλάκες ή σε στήλες και σε βάθρα, διευρύνει τα θέματα του, αποκτά αυτοτέλεια και γίνεται πια "έκφραση". Για περισσότερα από 1.000 χρόνια, το επίγραμμα επικρατεί σαν το ολιγόστιχο ποίημα...

[set 13 τόμων] Το επίγραμμα ξεκίνησε από λίγες λέξεις που χάραζαν οι αρχαίοι Έλληνες πάνω στα ηρώα, στους τάφους των δικών τους και στα βάθρα των αγαλμάτων τους. Οι λέξεις δήλωναν κυρίως σε ποιον γίνεται η αφιέρωση, ποιος ήταν ο πατέρας και η πατρίδα του και για ποια πράξη γίνεται η αφιέρωση αυτή και η επιβράβευση. Αργότερα, και σιγά-σιγά, το επίγραμμα παύει να γράφεται μόνο σε μεγάλες πλάκες ή σε στήλες και σε βάθρα, διευρύνει τα θέματα του, αποκτά αυτοτέλεια και γίνεται πια "έκφραση". Για περισσότερα από 1.000 χρόνια, το επίγραμμα επικρατεί σαν το ολιγόστιχο ποίημα...

Στην αρχή του έργου ο Οιδίπους είναι ο μεγάλος βασιλιάς που έχει σώσει τη Θήβα. Και είναι τώρα η μόνη της ελπίδα. Κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Οιδίποδα στο διάβασμα σκοτεινών μυστικών. Στο τέλος είναι ο μιαρός απόβλητος, αίτιος της δυστυχίας της πόλης, εξαιτίας εγκλημάτων που ο Απόλλων τα είχε προβλέψει, προτού εκείνος να γεννηθεί. Πρόκειται για αδυσώπητο ντετερμινισμό; Άραγε ο Σοφοκλής μας λέει ότι ο ανθρωπος δεν είναι παρά άθυρμα της Μοίρας; Ή μήπως εννοεί απλώς ότι οι θεοί μηχανεύτικαν αυτή την τρομερή μοίρα για τον Οιδίποδα, για να αποκαλύψουν τη δύναμή τους στ...

0 Οιδίπους, ο τυφλός ζητιάνος, ο "μιαρός", που σκότωσε τον πάτερα του και παντρεύτηκε τη μητέρα του, καλείται από τους θεούς και πηγαίνει σ' αυτούς μέσα σε συνθήκες μυστηριώδους μεγαλοπρέπειας. Γίνεται φανερό ότι μετά το θάνατο του θα έχει δύναμη -για το καλό και το κακό, για να βοηθάει τους φίλους του και να βλάπτει τους εχθρούς του· θα γίνει δηλαδή "ήρωας", κάτι ανάμεσα σε θεούς και ανθρώπους... Η ηρωοποίηση του Οιδίποδα μετά θάνατον αποτελεί μυστήριο, όπως ήταν μυστήριο και η μοίρα της ζωής του. Είναι το κατεξοχήν θύμα των θεών, που υψώνεται με τη χάρη τους. Αυτά τα δυο...

Εδώ, για πρώτη φορά στο ελληνικό θέατρο, η δύναμη τον δράματος βρίσκεται μάλλον στους χαρακτήρες παρά στις πράξεις τους. Τα αισθήματα της Μήδειας συγκινούν περισσότερο από την εκδίκησή της. Η διανοητική κατάσταση του Ιάσονος είναι πιο ενδιαφέρουσα από όσο η συμφορά του. Η δολοφονία των παιδιών, οφειλόμενη σε ζήλια και θυμό εναντίον του πατέρα, είναι καθαρή κτηνωδία... Όμως τα αισθήματα μιας γνναίκας της οποίας ο έρωτας έχει μεταβληθεί σε μίσος, όπως τα αισθήματα ενός άντρα που πλέον δεν αγαπά, αντιπροσωπεύουν κάτι το αιώνιο και αναλλοίωτο μέσα στην ανθρώπινη φύση. Εδώ βρίσκ...

Στην κωμωδία [εν αντιθέσει προς την τραγωδία] δεν ήταν καθόλου απαραίτητο να ταυτίζονται ποιητής και σκηνοθέτης. Γνωρίζουμε ότι ο Αριστοφάνης ανέθετε συχνά τη σκηνοθεσία των έργων του σε άλλους... Από τα έντεκα σωζόμενα έργα του τρία σκηνοθετήθηκαν από τον Καλλίστρατο και δύο από τον Φιλωνίδη. Σ' αυτά περιλαμβάνονται, ίσως όχι τυχαία, οι περιφημότερες και δημοφιλέστερες κωμωδίες του: οι "Όρνιθες", η "Λυσιστράτη" και οι "Βάτραχοι". (Horst-Dieter Blume, "Εισαγωγή στο αρχαία θέατρο", Μ.Ι.Ε.Τ., 1986)

ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟΝ Η καταστροφή στους Λαιστρυγόνες η συνολική και βλακώδης, καραβιών και ανδρών, - για μια εξερεύνηση άχρηστη κιόλας - ήταν μια λύση. Πώς να κουμαντάρεις σε άγριες θάλασσες δώδεκα ολόκληρα καράβια γεμάτα που τα σέρνουν λυσσώντες παντοδύναμοι άνεμοι; Και πώς να εξιστορήσει, εξάλλου, ο Όμηρος τα καθέκαστα όλα με το νι και με το σίγμα για τόσους ανθρώπους; Έπρεπε να βρεθεί μια λύση συμφέρουσα. (...)