Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ανθρώπινες σχέσεις. Σχέσεις γονέων με παιδιά. Προβλήματα διαπαιδαγώγησης. Θέματα παιδείας και γλώσσας. Τα θέματα αυτά, τα πραγματεύονται οι πιο υπεύθυνοι στο χώρο τους, που έχουν και γνώση και εμπειρία.

Βασιλεύει, αλλ' ουκ αιωνίζει Άδης του γένους των βροτών· συ γαρ τεθείς εν τάφω, Κραταιέ, ζωαρχική παλάμη τα του θανάτου κλείθρα διεσπάραξας και εκήρυξας τοις απ' αιώνος εκεί καθεύδουσι λύτρωσιν αψευδή, Σώτερ, γεγονώς νεκρών πρωτότοκος. (Εκ του Κανόνος του Μ. Σαββάτου)

Δυο πανέμορφα πασχαλινά παραμύθια.

[...] Στα κείμενα που ακολουθούν θα βρει ο αναγνώστης πρώτα αναλύσεις, που απευθύνονται στον αναγνώστη και στη συνέχεια στο δεύτερο μέρος ένα αντίλογο σε ύφος καβαφικό στα συγκεκριμένα ποιήματα, που παρατίθενται κι αυτά. Ο ποιητικός αντίλογος είναι σε προσωπικό ύφος και αποσκοπεί στο να γίνει ένας διάλογος με τον ποιητή, πρώτον γιατί είναι οπωσδήποτε ως άνθρωπος σεβαστός και συμπαθής, και δεύτερον γιατί ως σύμβολο εκφράζει τον άνθρωπο του αιώνος τούτου, που είναι όχι μόνο συνάνθρωπός μας αλλά και... εμείς οι ίδιοι. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Σε σας, που ήρθατε στη συντροφιά μας απόψε, αδελφοί, δεν βρήκα τίποτε πιο ευχάριστο, πιο παρηγορητικό και πιο... αληθινό να σας προσφέρω από μερικά παραμύθια και, παρακαλώ, να μου το συγχωρέσετε. Καθώς περνούν τα χρόνια και μεγαλώνομε, βλέπομε ότι τα όνειρά μας γι' αυτή τη ζωή πραγματοποιούνται μεν, άλλα η ευτυχία που περιμέναμε να τα συνοδεύει, δεν έρχεται ή έρχεται για πολύ λίγο. Άλλωστε λίγη, που λίγη είναι και ολόκληρη η ζωή μας. Τα παραμύθια όμως μας παρηγορούν, γι' αυτό και τα λέμε παραμύθια, δηλαδή παρηγοριές. Μας παρηγορούν, γιατί τολμούν να τραβήξουν λίγο το παρα...

...Ασφαλώς υπάρχει μία τραγωδία στη σχέση μας με τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας δεν χόρτασαν την αγκαλιά-ανάπαυση των γονιών τους. Είναι ανανούριστα, ακανάκευτα, αχάϊδευτα, αφώτιστα. Αναπνέουν όχι τον αέρα της αθωότητας, όπως τους ταιριάζει, αλλά τον μολυσμένο αέρα της κακίας και της αισχρότητας. Δε βλέπουν ειρηνικά πρόσωπα με ήρεμα καλοσυνάτα μάτια, αλλά νευριασμένους η ξετσιπωμένους γονείς, που βλέπουν τα παιδιά τους χωρίς να τα κοιτάζουν. Πόσα δάκρυα μετάνοιας αρκούν γι' αυτά τα εγκλήματα που κάνουμε στα παιδιά μας έμείς οι γονείς τους... Μπορούμε άραγε να κοιμόμαστε ήσ...

Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σε δύο σημαντικά πρόσωπα των ελληνικών γραμμάτων: Το ζευγάρι Γιώργου και Γαλάτειας Σουρέλη. Πρόκειται για έναν αφιερωματικό τόνο, στον οποίο φιλοξενούνται κείμενα 18 ανθρώπων, που έζησαν από κοντά τον Γιώργο ή τη Γαλάτεια (συνήθως και τους δύο) και περιγράφουν με τρόπο βιωματικό και εμπειρικό την προσωπικότητά τους, τα ταλέντα τους αλλά και τη γραφή τους. Ακαδημαϊκοί, συγγραφείς, εκπαιδευτικοί, διανοούμενοι, συγγενείς και φίλοι ξεδιπλώνουν μπροστά μας το χαρισματικό αυτό ζευγάρι και μας παρουσιάζουν άγνωστες και γνωστές πτυχές του βίου τους....

Τα παιδιά δεν εκστασιάζονται με τα παραμύθια, τα θεωρούν αυτονόητα· όπως θεωρούν αυτονόητο ότι τα αγαπούμε. Γι' αυτό και η παρουσία μας μόνο κοντά τους είναι γι' αυτά παραμύθι. Πώς να σταθούμε όμως κοντά τους, που δεν ξέρομε τη γλώσσα τους; Γι' αυτό φτιάχνομε παραμύθια κι έτσι συνεννοούμαστε μαζί τους. Τα παιδιά μας έχουν μια πίστη ατράνταχτη σ' έναν κόσμο, που δεν τον γνώρισαν, γιατί εμείς οι μεγάλοι τον καταστρέψαμε, τον εξορίσαμε από τα μάτια τους. Αυτόν τον κόσμο δοκιμάζομε τώρα με ντροπή και ένοχη συνείδηση να ξαναστήσομε πάλι μπροστά στα παιδιά, για να τα ιδούμε να χ...

Η οικογένεια, όλοι το λένε, στην εποχή μας περνάει κρίση. Αν εξετάσομε όσο γίνεται πιο ψύχραιμα το φαινόμενο, θα διαπιστώσομε ότι η κρίση στην οικογένεια αρχίζει από την εγκατάλειψη των συναφών θεσμών, που σχετίζονται άμεσα η έμμεσα μ' αυτήν και τη στηρίζουν. Ξέρομε τώρα ότι σ' αυτόν τον αποχρωματισμό της οικογενειακής ζωής δεν ξεπέφτει κανείς απότομα. Αρχίζει μέσα από την παραδοσιακή οικογένεια σαν μικρή πτώση και με τον καιρό μετατρέπονται οι θεσμοί σε τυπικές υποχρεωτικές στην αρχή και προαιρετικές στη συνέχεια εκδηλώσεις. Έτσι πεθαίνουν οι θεσμοί μέσα στην οικογέν...

Η θεία Λειτουργία είναι ένα μυστήριο, που το ζούμε. Κατά ένα μεγάλο μέρος όμως, η πληροφόρηση και η επικοινωνία μεταξύ των ιερέων, των ιεροψαλτών και του εκκλησιάσματος γίνεται με το λόγο. Γι' αυτό οι πιστοί, που μετέχουν στη λειτουργία, πρέπει να κατανοούν τα λεγόμενα. Με το πέρασμα του χρόνου στη γλώσσα μας εκφράσεις και λέξεις άλλαξαν το νόημα τους ή έπεσαν σε αχρηστία. Οι χριστιανοί μπαίνουν στον πειρασμό να ζητούνε μεταφράσεις της θείας Λειτουργίας στη σύγχρονη γλώσσα. Επειδή όμως τα λόγια της θείας Λειτουργίας είναι θεόπνευστα και τα έχομε συνηθίσει να ντύνουν τις...

Άμποτε λοιπόν παιδιά μου κι εμείς να μπούμε στο φιλόξενο σπίτι της κυρά Σαρακοστής με εμπιστοσύνη ότι αυτή η ευλογημένη κι από δικά της θα μας φιλέψει αλλά κια στης αδελφής της, της κυρά Πεντηκοστής θα μας περάσει, για να γιορτάζομε στους αιώνες των αιώνων.

[...] Τα άρθρα αυτά είναι γραμμένα μέσα σε μια εικοσαετία σχεδόν και συχνά σχολίαζαν επίκαιρα γεγονότα. Ύστερα από τόσα χρόνια κάποια απ' αυτά φαίνονται σαν προφητικά, όπως λ.χ. η αποτυχία των δυτικών στα μέτωπα Ιράκ, Αφγανιστάν και στο Ισραήλ. Στα άλλα ζωγραφίζεται η ελπίδα ότι ο Θεός θα βγάλει καλό από το καλό. Κι ακόμα απ' αυτή την ελπίδα συντηρώ την ελπίδα μου για τη σωτηρία του κόσμου και τη δική μου. (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι μια Οδύσσεια. Γι' αυτό η Οδύσσεια του Ομήρου είναι πάντα επίκαιρη και ταιριαστή στη ζωή μας. Κι όμως τόσο συχνά μέσα στο μεθύσι της αυτοδυναμίας το ξεχνούμε αυτό και φτιάχνομε μια ψεύτικην ουτοπική εικόνα για τη ζωή μας κι επειδή η ζωή επιμένει πάντα να είναι μια Οδύσσεια, η σύγκρουση του ψεύτικου ονείρου μας με την απαραίτητη Οδύσσεια, αυτό δημιουργεί την τραγωδία. Γι' αυτό ενώ η ιστορία του Οδυσσέα ήταν μια Οδύσσεια, η ιστορία των συντρόφων του, των "εταίρων" ήταν μια τραγωδία.

[...]Όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης υπό τον γενικό τίτλο που προαναφέραμε μελετήθηκαν διάφορες πτυχές της εθνικής και πολιτιστικής μας ταυτότητος και οι εκλεκτοί ομιλητές συνεισέφεραν πλούσια στοιχεία ο καθένας από την δική του οπτική γωνία και αναλόγως της ειδικότητός του. Τονίσθηκε και πιστεύω ότι απεδείχθη με τρόπο πειστικό και τεκμηριωμένο ή συνεισφορά της Εκκλησίας μας και του κλήρου μας στην διαμόρφωση του πολιτισμού μας, στην εξασφάλιση και εδραίωση της ελευθερίας μας, στην παιδεία και στη νομοθεσία μας και καταδείχθηκαν οι προϋποθέσεις, με τις οποίες αγωνιζόμαστε...

Δυο πανέμορφα χριστουγεννιάτικα παραμύθια για την αγάπη και την προσφορά.

Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί· Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν Χριστός, ο Θεός ημάς διεβίβασεν επινίκιον άδοντας.

Κανών του Μεγάλου Σαββάτου και Κανών του Πάσχα: Αυτή η ανάλυση των δύο Κανόνων, του Μεγάλου Σαββάτου και του Πάσχα, δεν επιδιώκει να συγκριθεί με άλλες θεολογικές αναλύσεις. Ο σκοπός της είναι η γλωσσική κυρίως κατάκτηση του κειμένου, ώστε ο πιστός να κατανοεί τους ύμνους, όταν τους ακούει κατά τις εκκλησιαστικές ακολουθίες ή και όταν τους διαβάζει, χωρίς να χρειάζεται μετάφραση. Άλλωστε η έκδοση αυτή όπως και οι άλλες της ίδιας σειράς προορίζονται να χρησιμεύσουν για τη διδασκαλία της Λειτουργικής γλώσσας στη Σχολή Λειτουργικής γλώσσας, που ίδρυσε η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνώ...

Ο Παπαδιαμάντης είναι ένας Έλληνας Χριστιανός συγγραφέας, που δεν θέλει να εκπλήξει με την τέχνη του. Αγαπάει το Θεό, τους ανθρώπους και τη φύση. Βλέπει την ομορφιά όλων και την περιγράφει. Οι περιγραφές του δείχνουν μια ερωτική και ευλαβή παρατήρηση και δείχνει σεβασμό και αγάπη τόσο στα καλά και στα ευσεβή πρόσωπα και πράγματα, όσο και στα δυσάρεστα. Βλέπει το δράμα της ανθρώπινης ζωής με μεγάλη συμπάθεια και συμπάσχει. Βρίσκει και μέσα στην αποτυχία του ανθρώπου πολλά στοιχεία, που φανερώνουν τη θεϊκή φύση της ανθρώπινης ψυχής με ανυπολόγιστες δυνάμεις ηθικών κατορθωμάτω...