Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι μελέτες του συλλογικού αυτού τόμου ανιχνεύουν με ποικίλους τρόπους την έννοια της φιλαναγνωσίας και αναφέρονται στην πολύπλευρη αξιοποίηση του λογοτεχνικού βιβλίου στο σχολείο. Οι συνεργάτες του τόμου, πανεπιστημιακοί καθηγητές, εκπαιδευτικοί και γνωστοί συγγραφείς λογοτεχνίας για παιδιά και νέους, παρουσιάζουν με τρόπο πολυφωνικό, θεωρητικό αλλά και πρακτικό, ζητήματα που αφορούν τη διαχρονική γοητεία της λογοτεχνίας, τα παιδιά ως αναγνώστες, τη συμβολή του σχολείου και της οικογένειας στην ενεργοποίηση της φιλαναγνωστικής διάθεσης των μαθητών. Στον τόμο περιλαμβάνο...

Μακριά, πολύ μακριά στο διάστημα, λένε πως υπάρχει ένας μικρός πλανήτης που μοιάζει εκπληκτικά με τη Γη. Είναι πολύ μικρός, χίλιες φορές πιο μικρός κι απ' το φεγγάρι. Έχει ωστόσο, θάλασσα και στεριά, βουνά και κάμπους, ποτάμια και λίμνες, λουλούδια και δέντρα, ζώα, ψάρια και πουλιά, και -το πιο σπουδαίο- ανθρώπους! Ανθρώπους μεγάλους και παιδιά, ίδιους σαν της Γης. Επειδή είναι τόσο μικρός, δε χωρά επάνω του παρά μια μονάχα μικρούλα χώρα. Κι η χώρα αυτή έχει μόνο μια μεγάλη πόλη, δύο τρεις μικρότερες και μερικά χωριά.

Στην Αμυαλία, έναν πλανήτη μακρινό και μικρό, ολόιδιο με τη Γη, πολλά παράξενα συμβαίνουν: αυτοκίνητα εμφανίζονται κι εξαφανίζονται με τρόπο μαγικό, καράβια παρουσιάζονται και χάνονται, ο τόπος γεμίζει χρυσάφι. Κι οι Αμυαλίτες πότε μαλώνουν μεταξύ τους, πότε ταξιδεύουν στο διάστημα, για να ανακαλύψουν το τέλος του ουρανού, και πότε καταστρέφουν το μικρό πλανήτη και κάνουν τα χρώματα να επαναστατήσουν. Τρεις φορές θα κινδυνέψει η Αμυαλία. Και τρεις φορές ο Εξυπνούλης με τους φίλους του θα προσπαθήσουν να τη σώσουν. Θα τα καταφέρουν άραγε; Το "Τρεις φορές κι έναν καιρ...

Ο Ιησούς δίδασκε αλήθειες αιώνιες με λόγια απλά και μιλούσε συχνά με παραβολές. Έλεγε δηλαδή μικρές ιστορίες, που έδειχναν ολοζώντανα όσα ήθελε να διδάξει. Σε τούτο το βιβλίο, η συγγραφέας Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου αφηγείται στα παιδιά με το μόνο τρόπο που μπορεί - σαν παραμύθια - τέσσερις από τις παραβολές, τις θεϊκές εκείνες ιστορίες.

Ο Ιησούς δίδασκε αλήθειες αιώνιες με λόγια απλά και μιλούσε συχνά με παραβολές. Έλεγε δηλαδή μικρές ιστορίες, που έδειχναν ολοζώντανα όσα ήθελε να διδάξει. Σε τούτο το βιβλίο, η συγγραφέας Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου αφηγείται στα παιδιά με το μόνο τρόπο που μπορεί - σαν παραμύθια - τέσσερις από τις παραβολές, τις θεϊκές εκείνες ιστορίες.

Ένας αθάνατος κατεβαίνει από το πιο ψηλό βουνό της Κίνας, για να βρει κάποιον που να μην είναι άπληστος. Υπάρχει όμως τέτοιος άνθρωπος; Στις μακρινές Φιλιππίνες μια χελώνα γίνεται φίλη με μια μαϊμού. Κρατάει όμως η φιλία όταν μπαίνει στη μέση ο εγωισμός και η πονηριά; Και στην Περσία πρίγκιπες και βασιλιάδες θέλουν να παντρευτούν μια πεντάμορφη, όμως εκείνη περιμένει το παλικάρι που θα την αγαπήσει πραγματικά. Θα έρθει άραγε το παλικάρι; Τρία παραμύθια, θησαυροί της Ανατολής, τρύπωσαν σ' αυτό το βιβλίο για να κρατήσουν μαγευτική συντροφιά σε μικρούς και μεγάλους.

Τρία μικρά χελιδόνια ετοιμάζονται για το πρώτο τους πέταγμα. Τα δυο καταφέρνουν εύκολα να πετάξουν. Όμως το τρίτο, ο Φριφρής, ούτε να προσπαθήσει δε θέλει. Γιατί φοβάται άραγε; Και ποιος θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει το φόβο του; Μήπως η πολύχρωμη πεταλούδα που τη λένε Πλουμιστή;

Ένας µυστηριώδης ασυνήθιστος παππούς περνάει µε τον δωδεκάχρονο εγγονό του ένα καλοκαίρι όλο απρόοπτα. Παρέα τους µια λύκαινα αλληγορική, µια λύκαινα συµβολική, µα και µια λύκαινα µικρή και ολοζώντανη! Τ’ απρόσµενα που τους συµβαίνουν και οι ιστορίες οι αληθινές που αφηγείται ο παππούς πλέκουν µια υπόθεση απροσδόκητη, υφασµένη από οικογενειακές παρεξηγήσεις αλλά και κοινωνικές συγκρούσεις που τις έζησε από κοντά κι ακόµα καθορίζουν τον ταραγµένο κόσµο µας.

Πάντα περήφανος ο κυρ Λαγός, όπως κι ο προ-προ-προ-παππούς του, εκείνος που την έπαθε στο τρέξιμο απ' τη χελώνα τα χρόνια τα παλιά, καυχιέται πως το Πάσχα θα τσουγκρίσει και θα σπάσει ολωνών τ' αυγά με τα δικά του. Η νόνα η Χελώνα όμως, με τα δέκα της εγγόνια, κάτι του σκαρώνει... Και όλα του δάσους τα πουλιά, τα έντομα και τα ζωάκια μαζεύονται να δουν το πάθημά του!

Πάντα περήφανος ο κυρ Λαγός, όπως κι ο προ-προ-προ-παππούς του, εκείνος που την έπαθε στο τρέξιμο απ' τη χελώνα τα χρόνια τα παλιά, καυχιέται πως το Πάσχα θα τσουγκρίσει και θα σπάσει ολωνών τ' αυγά με τα δικά του. Η νόνα η Χελώνα όμως, με τα δέκα της εγγόνια, κάτι του σκαρώνει... Και όλα του δάσους τα πουλιά, τα έντομα και τα ζωάκια μαζεύονται να δουν το πάθημά του!

Ένα Σάββατο πρωί ο Φοίβος χάθηκε μέσα σ' ένα τεράστιο πολυκατάστημα με πολύ κόσμο και μεγάλη φασαρία. Είχε πάει για ψώνια με τον πατέρα του, αλλά πήγε για λίγο μόνος του να δει από κοντά μια φουσκωτή βαρκούλα κι ύστερα δεν τον έβρισκε... Το τι πέρασε ώσπου να γυρίσει στο σπίτι του θα το διαβάσεις σ' αυτό το βιβλίο. Θα διαβάσεις ακόμα πώς έγινε και η περιπέτειά του αυτή στάθηκε αφορμή να γνωρίσει "το παιδί από τη θάλασσα" -ένα προσφυγάκι που είχε χάσει κι αυτό τον πατέρα του-, αλλά και να μάθει πράγματα που δεν είχε τύχει ν' ακούσει ποτέ του.

Πότε ένα κείμενο μπορεί να ενταχθεί στην παιδική/ νεανική λογοτεχνία; Από πού αντλεί τις εμπνεύσεις του ο συγγραφέας βιβλίων για παιδιά και τι γίνεται στο "εργαστήρι" του; Πότε πετυχαίνουν και πότε όχι οι συναντήσεις παιδιών με συγγραφείς στα σχολεία και στις βιβλιοθήκες; Τι έχει επιτευχθεί και τι μένει να γίνει στο χώρο της παιδικής/νεανικής λογοτεχνίας; Σε αυτά και σε πολλά ακόμη ερωτήματα δίνει τη δική της απάντηση η πολυγραφότατη και πολυβραβευμένη συγγραφέας Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου. Καταθέτει μια ολοκληρωμένη προσωπική θέση σε θέματα που αφορούν την παιδική/...

Τα παιδιά έχουν δικαιώματα. Γι' αυτά μιλάει σε τούτο το βιβλίο ο φτερωτός Ερμής. Λέει για το δικαίωμα να τρέφονται καλά, να μορφώνονται, να μην κάνουν ανθυγιεινές δουλειές, να προστατεύεται η υγεία τους, να προστατεύονται από πολέμους, βία, φτώχεια και πολλά πολλά άλλα. Όλα τα παιδιά της γης έχουν αυτά τα δικαιώματα, όπου κι αν ζουν. Υπάρχουν όμως παιδιά που τα στερούνται. Γι' αυτά τα παιδιά έχει πολλά να μας πει ο Ερμής. Γιατί όλοι, μικροί και μεγάλοι, πρέπει να ξέρουμε τι συμβαίνει στον κόσμο.

Η γιαγιά της Ανθής που φώναζε την εγγονή της «λουλούδι μου» έφυγε πριν από λίγο καιρό. «Για πάντα» είπαν οι μεγάλοι. Όμως της Ανθής αυτό το «για πάντα» δεν της αρέσει καθόλου. Και νιώθει πολύ, μα πολύ λυπημένη. Ποιος θα της κρατάει τώρα συντροφιά τα βράδια, ποιος θα της λέει παραμύθια; Η μαμά κι ο μπαμπάς ωστόσο ξέρουν πώς να λιγοστέψουν τη λύπη της, πώς να την κάνουν να χαμογελάσει ξανά. Όσο για παραμύθια... Αρχίζουν να της διηγούνται εκείνοι λουλουδένιες ιστορίες.