Γιανναράς Χρήστος
Giannarás Chrístos
Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόνης και της Σορβόννης (Παρίσι). Είναι καθηγητής Φιλοσοφίας και Πολιτιστικής Διπλωματίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών της Αθήνας, στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Παρίσι, στη Γενεύη, στη Λωζάννη, στο Ρέθυμνο Κρήτης. Παράλληλα, με τακτική επιφυλλιδογραφία, παρεμβαίνει στην κοινωνική και πολιτική επικαιρότητα.
Πτώση, κρίση, κόλαση
Γιανναράς Χρήστος
Ίκαρος (2017)
Το έμβρυο δεν "ξέρει" τίποτα για τον τρόπο της ύπαρξής του μετά τη γέννηση - για τη μετά τον θάνατό του ζωή. Κανένα έμβρυο δεν "γύρισε πίσω" ποτέ, να ξαναγίνει έμβρυο μετά τη γέννησή του, ποτέ δεν επέστρεψε ως βρέφος στα έμβρυα, να τα "πληροφορήσει" ποια θα είναι η υπαρκτική τους πραγματικότητα μετά τη γέννησή τους! Ο άνθρωπος έρχεται στη ζωή με πλήρη άγνοια και απόλυτη μοναξιά, όπως και φεύγει από τα εγκόσμια με πλήρη άγνοια για την πραγματικότητα τη μετά τον θάνατό του. Πραγματικότητα, ίσως, ανάλογη με τη διαφορά ανάμεσα στο έμβρυο και το λογικό υποκείμενο.
Προτάσεις κριτικής οντολογίας
Γιανναράς Χρήστος
Ίκαρος (2010)
Ο προσδιορισμός "Κριτική οντολογία", για τη Δυτική Φιλοσοφική Παράδοση, είναι από μόνος του μία αντίφαση: η μεσαιωνική εμπειρία ταύτισε στη συνείδηση των Δυτικών την οντολογία (το ερώτημα για την αιτία και τον σκοπό της ύπαρξης) με την παραίτηση από την κριτική σκέψη, την a priori αποδοχή αφορισμών, αξιωμάτων, δογμάτων. Υπάρχουν περιθώρια και λαβές ή "σημεία στήριξης" για να ανατάξουμε σήμερα αυτή την παγιωμένη προκατάληψη; Μπορούν να υπάρξουν προτάσεις ερμηνείας του "νοήματος" (αιτίας και σκοπού) της ύπαρξης, της ζωής, του κάλλους, της μοναδικότητας- ετερότητας, που...
Προτάσεις κριτικής οντολογίας
Γιανναράς Χρήστος
Ίκαρος (2011)
Ο προσδιορισμός "Κριτική Οντολογία", για τη Δυτική Φιλοσοφική Παράδοση, είναι από μόνος του μία αντίφαση: Η μεσαιωνική εμπειρία ταύτισε στη συνείδηση των Δυτικών την οντολογία (το ερώτημα για την αιτία και τον σκοπό της ύπαρξης) με την παραίτηση από την κριτική σκέψη, την a priori αποδοχή αφορισμών, αξιωμάτων, δογμάτων. Υπάρχουν περιθώρια και λαβές ή «σημεία στήριξης» για να ανατάξουμε σήμερα αυτή την παγιωμένη προκατάληψη; Μπορούν να υπάρξουν προτάσεις ερμηνείας του «νοήματος» (αιτίας και σκοπού) της ύπαρξης, της ζωής, του κάλλους, της μοναδικότητας- ετερότητας, που...
Πολιτιστική διπλωματία
Γιανναράς Χρήστος
Ίκαρος (2003)
Πολιτιστική διπλωματία ονομάζουμε τη μεθοδική χρήση επιτευγμάτων (ή γνωρισμάτων ιδιαιτερότητας) του πολιτισμού μιας χώρας στην άσκηση πολιτικής διεθνών σχέσεων.Πολιτιστική διπλωματία δεν είναι δυνατόν να ασκηθεί με μόνο τον εξωραισμό και προπαγανδισμό (έστω τον ευφυέστερο) κάποιου θαυμαστού πολιτιστικού παρελθόντος. Ούτε μπορεί να ασκηθεί πολιτιστική διπλωματία με την επίδειξη επιτευγμάτων απομίμησης ξένων για τη χώρα πολιτιστικών προτύπων. Πολιτιστική διπλωματία μπορεί να ασκηθεί μόνο από λαούς που μπορούν να διακρίνουν τι το ξεχωριστό, το δημιουργικά δικό τους έχουν να συ...
Πολιτισμός, το κεντρικό πρόβλημα της πολιτικής
Γιανναράς Χρήστος
Κάκτος (2005)
Η σημερινή ελληνική μας κοινωνία μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται τη σημασία και τις συνέπειες των επιθέσεων κατασυκοφάντησης του πολιτισμού και της ιστορίας της. Ίσως δεν θέλουμε να δούμε ότι στη στρατηγική των διεθνών ανταγωνισμών σήμερα, η μεθοδευμένη παραπληροφόρηση και προπαγάνδα κρίνει την ίδια την ιστορική συνέχεια της ύπαρξης λαών και κοινωνιών. Το "δικαίωμα στη διαφορά" και η "πολυ-πολιτιστική συνύπαρξη" αποδείχνονται ρομαντικές μόνο εξωπραγματικές αρχές... Στην πραγματικότα σήμερα η αυτονομία και ελευθερία λαών και κοινωνιών κρίνεται από την άμυνα που μπορούν να αντ...
Πείνα και δίψα
Γιανναράς Χρήστος
Γρηγόρη (2009)
Στο μικρό αυτό τόμο συγκεντρώνονται (από φιλικό ενδιαφέρον του εκδότη) κείμενα περίπου αυτοβιογραφικά, που είχαν δει το φως της δημοσιότητας πριν μερικά χρόνια. Δεν πρόκειται για κάτι πιο σημαντικό από μιαν εφηβική εξομολόγηση με βασικό ερέθισμα τις πρώτες εμπειρίες της ανθρώπινης ανεπάρκειας. Αν ξεχωρίζει κάτι στις σελίδες που ακολουθούν και που δικαιολογεί ίσως την έκδοσή τους, θα έλεγα ότι είναι μια διακριτική θρησκευτικότητα που αγωνίζεται να διασωθεί σαν οδυνηρή εγρήγορση στα όρια της προσωπικής εμπειρίας της αλήθειας. Αυτή η συνύπαρξη της θρησκευτικής πίστης με την...
Πείνα και δίψα
Γιανναράς Χρήστος
Ιανός (2015)
Η πρώτη έκδοση του βιβλίου έγινε πριν από 54 χρόνια, το 1961, ενώ η δεύτερη έκδοση (1969) έγινε σε μέρες δύσκολες: στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα και ο πνιγμός για τη λεηλασία της ανθρωπιάς μας και την καπηλεία της θρησκευτικότητας αυτού του τόπου σημαδεύουν τον πρόλογό του. Στην τέταρτη έκδοση (1981), ο συγγραφέας βρήκε την ευκαιρία να κάνει μερικές φραστικές διορθώσεις και να προσαρμόσει το κείμενο στην τρέχουσα γραμματική καθώς και να προσθέσει το μικρό ταξιδιωτικό αφιέρωμα "έρημος", που συμπλήρωνε στο κλίμα της πρώτης εκείνης Πείνας και δίψας. Στην παρούσα έ...
Όψεις του σύγχρονου πολιτισμού
Συλλογικό έργο
Ελληνικά Γράμματα (2006)
Σκοπός της έκδοσης αυτού του τόμου είναι η έντυπη και επεξεργασμένη παρουσίαση των ομιλιών του πρώτου Φιλοσοφικού Καφενείου που οργανώθηκε το 2005 από το Μουσείο Μπενάκη και το Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών με γενικό θέμα τον σύγχρονο πολιτισμό. Από θεματικής πλευράς τα εννιά κείμενα του παρόντος τόμου διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Σε αυτά που αναφέρονται γενικά στον σύγχρονο δυτικό και ελληνικό πολιτισμό, και σ' εκείνα που επικεντρώνονται σε επί μέρους τομείς της σύγχρονης κουλτούρας και συγκεκριμένα στην καθημερινότητα, στη μεγαλούπολη, στο σώμα, στους διανοούμεν...
Ορθός λόγος και κοινωνική πρακτική
Γιανναράς Χρήστος
Δόμος (2006)
Περιέχονται τα κείμενα: Εισαγωγή: 1. Ορθολογισμός: η κοινωνιολογική διασάφηση 2. Ορθολογισμός: η γλωσσική σημαντική Ι - Ορθολογισμός και Απελευθέρωση 1. Άρνηση του μεταφυσικού δογματισμού 2. Αναίρεση της μυστικιστικής αυθαιρεσίας 3. Απομυθοποίηση 4. Απελευθέρωση από τη φύση και το ένστικτο II - Ορθολογισμός και Αλλοτρίωση 1. Αφαιρετική εκδοχή της ανθρώπινης μονάδας α. Αυτονόμηση των μεθόδων παραγωγής β. Η μαρξική εκδοχή της αλλοτρίωσης γ. Η γενίκευση της αφαιρετικής εκδοχής 2. Η τεχνολογία ως λογική της κυριαρχίας α. Ο "εργαλειακός" χαρακτήρας...
Ορθοδοξία και Δύση στη νεώτερη Ελλάδα
Γιανναράς Χρήστος
Δόμος (1999)
Σπουδάζουμε την ιστορία του "νεώτερου" Ελληνισμού με αφετηρία, συνήθως, την πτώση της Κωνσταντινούπολης (1453). Ήταν η τελική πράξη στην κατάρρευση του "βυζαντινού" -όπως λέμε σήμερα- ελληνισμού, το τέλος των "μέσων" και η αρχή των "νεώτερων" χρόνων της ελληνικής ιστορίας. Από τη σκοπία, ωστόσο, της εξέλιξης του πολιτισμού των Ελλήνων, ορόσημο η αφετηρία των "νεώτερων" χρόνων δεν είναι το 1453. Είναι μάλλον το 1354: η χρονιά που ο Δημήτριος Κυδώνης, με προτροπή και του αυτοκράτορα Ιωάννη Κατακουζηνού, μεταφράζει στα ελληνικά τη "Summa Theologiae" του Θωμά Ακινάτη. Εκστασια...
Ορθόδοξες εκκλησίες σε έναν πλουραλιστικό κόσμο
Εκδόσεις Καστανιώτη (2006)
Οι Εκκλησίες επιδιώκουν να προσφέρουν στους πιστούς τους ποιμαντική υποστήριξη και θεολογική ενόραση, ακόμη και όταν η αυτοκατανόηση της κοινότητας εξελίσσεται εν μέσω ενός πλουραλιστικού περιβάλλοντος. Η παρούσα συλλογή κειμένων διερευνά ποικίλους τρόπους με τους οποίους οι Εκκλησίες της ορθόδοξης παράδοσης ανταποκρίνονται στις προκλήσεις ενός μετανεωτερικού κόσμου. Οι συγγραφείς εντοπίζουν τις ευκαιρίες που παρέχει η εποχή μας για τη χριστιανική μαρτυρία, προάγοντας με τις τοποθετήσεις τους το σκοπό της ίασης των πληγών και της ανανέωσης μέσα σε μια ποικιλόμορφη κοινωνία...
Οντολογία του προσώπου
Γιανναράς Χρήστος
Ίκαρος (2016)
Το βιβλίδιο αυτό συγκεφαλαιώνει επιγραμματικά τη φιλοσοφική οπτική ή πρόταση της οντολογίας του προσώπου. Προτάσσει τις γνωσιοθεωρητικές προϋποθέσεις συν-εννόησης στο πεδίο του οντολογικού (υπαρκτικού) προβληματισμού. Συντομογραφεί τις δυο απόπειρες εμπειρικής διασάφησης του οντολογικού ερωτήματος που προηγούνται ιστορικά: την πλατωνική και τη χαϊντεγγεριανή. Και συγκεφαλαιώνει την προσωποκεντρική οντολογία σε επιτομή χτισμένη με αφορισμούς, που η μεταξύ τους σύνδεση σημαίνεται από την αρίθμησή τους με δεκαδικούς.
Οντολογία του προσώπου
Γιανναράς Χρήστος
Ίκαρος (2017)
Το βιβλίδιο αυτό συγκεφαλαιώνει επιγραμματικά τη φιλοσοφική οπτική ή πρόταση της οντολογίας του προσώπου. Προτάσσει τις γνωσιοθεωρητικές προϋποθέσεις συν-εννόησης στο πεδίο του οντολογικού (υπαρκτικού) προβληματισμού. Συντομογραφεί τις δυο απόπειρες εμπειρικής διασάφησης του οντολογικού ερωτήματος που προηγούνται ιστορικά: την πλατωνική και τη χαϊντεγγεριανή. Και συγκεφαλαιώνει την προσωποκεντρική οντολογία σε επιτομή χτισμένη με αφορισμούς, που η μεταξύ τους σύνδεση σημαίνεται από την αρίθμησή τους με δεκαδικούς.
Οντολογία της σχέσης
Γιανναράς Χρήστος
Ίκαρος (2004)
Μπορούμε να μιλάμε για "οντολογία της σχέσης"; Είναι έκφραση συνεπής στο νοηματικό περιεχόμενο (σημασία) των λέξεων που τη συγκροτούν, συνεπής (και ως σύνθεση σημασιών) στη γλωσσική λογική; Η απάντηση στο ερώτημα θα είναι θετική αν καταδείξουμε ότι το γεγονός που σημαίνεται με τη λέξη "σχέση" μπορεί (σε κάποιες περιπτώσεις) να έχει "οντολογικό" περιεχόμενο. Ότι μπορεί η "σχέση" να συνιστά υπαρκτικό γεγονός: "τρόπο" υπάρξεως ή και "ιδρυτικό" υπάρξεως γεγονός. [...]
Οντολογία της σχέσης
Γιανναράς Χρήστος
Ίκαρος (2011)
Κατά πόσο η σχέση μπορεί να είναι εμπειρία (και δυνατότητα) ελευθερίας από τη φυσική αναγκαιότητα; Μπορεί η σχέση να συνιστά πραγματικό γεγονός που ενεργείται με τις βιολογικές λειτουργίες του ανθρώπου (εγκεφαλικές κυρίως) χωρίς να ταυτίζεται με αυτές; Υπάρχει ενδεχόμενο να έχει δίκιο ο Φρόυντ ότι ο άνθρωπος είναι λογικός μόνο επειδή είναι ερωτικός; Ότι αφετηρία της λογικότητας είναι η επιθυμία και όλα παίζονται στη διαφορά της σεξουαλικότητας του ανθρώπου από τη σεξουαλικότητα του ζώου- στη διαφορά της επιθυμίας από την ορμή; Αν το κάλλος και η ετερότητα είναι μάλλον τα μο...