Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες να ριζώσουν στην Πλατεία Συντάγματος, αμετακίνητοι. Για εβδομάδες, για μήνες. Να απαιτούν, όχι αλλαγές - μεταρρυθμίσεις. Συγκεκριμένα: Να επανασυνταχθεί από Ανεξάρτητη Αρχή ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης να εκλέγονται από την ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας. Οι πρόεδροι των ανώτατων δικαστηρίων να εκλέγονται με την ψήφο των δικαστών. Οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων και της αστυνομίας, από την "επετηρίδα" και μόνο. Να απομακρυνθούν οι κομματικές νεολαίες από τα πανεπιστήμια. Να καταργηθ...

Με αφορμή ένα παγκόσμιο συνέδριο για τον αφοπλισμό, μια πρώτη γνωριμία - παρθενική ματιά ενός Δυτικού, του Χρήστου Γιανναρά, με την καθημερινότητα των σοβιετικών πολιτών στην δεκαετία του ’80. Μόσχα, Λένινγκραντ, διαφορετικό αστικό τοπίο, διαφορετική νοοτροπία, διαφορετική ζωή. Έκπληκτη και διεισδυτική ματιά, αράδες γεμάτες γοητεία, παρατηρήσεις καίριες. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, κάτω από τον τίτλο "Παθήματα χωρίς μαθήματα" θα βρει κανείς οξυδερκή κείμενα για τα σημερινά αδιέξοδα του καπιταλισμού. Αμφιπρόσωπος εντέλει ολοκληρωτισμός;

Ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στον δημοφιλή Έλληνα στοχαστή και φιλόσοφο Χρήστο Γιανναρά και τον κύριο μεταφραστή των έργων του στα αγγλικά, Norman Russell. Το βιβλίο αποτελεί μία εξαιρετική εισαγωγή στην θεωρία του Χρήστου Γιανναρά και μια ευκαιρία για τους γνώστες του έργου του, να ερευνήσουν σε βάθος τη σκέψη του.

Τα κείμενα που περιλαμβάνονται σε αυτόν τον τόμο είναι αναδημοσίευση από την εφημερίδα Η Καθημερινή (τα κυριακάτικά φύλλα του 2018), εφόσον δεν υπάρχει διαφορετική ένδειξη. Σχεδόν συνωμοτική πια η εκφραστική που ψάχνει "νόημα" της ελληνικής παρουσίας στο σήμερα. Δεν υπάρχει ενθαρρυντικό σημάδι, μοιάζει, τόσες δεκαετίες τώρα, σαν να μην έχει υπάρξει η επιφυλλιδογραφική, τακτή (και πεισματική), κυριακάτικη παρέμβαση στα κοινά. Επιβιώνουν "λάθρα" οι επιφυλλίδες μου, κι αυτό μάλλον βεβαιώνει ότι κάποτε οπωσδήποτε θα διαβαστούν. Μοιάζουν σιωπηρά καταδικασμένες σε συμ...

Ποιο το "νόημα", της πολιτικής τέχνης και επιστήμης; Το αρχικό "κοινό άθλημα" της δημοκρατίας ή το σύγχρονο επάγγελμα εξουσιαστικής εξισορρόπησης ατομοκεντρικών "δικαιωμάτων"; Ο κοινωνιοκεντρικός τρόπος των Ελλήνων (πόλις, εκκλησία, αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα, υπαρκτικός στόχος ελευθερίας) είναι ένα χαμένο παιχνίδι; Μονόδρομος o βαρβαρικός νομικισμός, ο ολοκληρωτισμός της προπαγάνδας, η ανέραστη αυτασφαλιστική ευζωία, τα παραισθησιογόνα της "ατομικής σωτηρίας";

Ο Νίτσε έφυγε νωρίς. Δεν πρόλαβε να δει γονιμοποιημένη την προφητική του οργή, καρποφόρο τον ρεαλισμό των διορατικών του διαγνώσεων. "Πολύ πρώιμος πρόδρομος μιας πολύ όψιμης άνοιξης". Ευδιάκριτη δεν είναι ακόμα ούτε και η άνοιξη, όμως οι πρόδρομοι πληθύνονται - τα σημάδια ότι κυοφορούνται επιγνώσεις εκρηκτικής δυναμικής ξεμυτίζουν ασταμάτητα στον παγετώνα τριών αιώνων κυριαρχίας του Διαφωτισμού-μηδενισμού. Συνεχιστές της νιτσεϊκής επαναστατικής διαύγασης του "ενός, ούτινός έστι χρεία", καθένας με διαφορετικό απόθεμα ωριμότητας, σίγουρα ο Ντοστογιέφσκι, ο Χάιντεγγερ, ο Σάρτ...

Ο Νίτσε έφυγε νωρίς. Δεν πρόλαβε να δει γονιμοποιημένη την προφητική του οργή, καρποφόρο τον ρεαλισμό των διορατικών του διαγνώσεων. "Πολύ πρώιμος πρόδρομος μιας πολύ όψιμης άνοιξης". Ευδιάκριτη δεν είναι ακόμα ούτε και η άνοιξη, όμως οι πρόδρομοι πληθύνονται - τα σημάδια ότι κυοφορούνται επιγνώσεις εκρηκτικής δυναμικής ξεμυτίζουν ασταμάτητα στον παγετώνα τριών αιώνων κυριαρχίας του Διαφωτισμού-μηδενισμού. Συνεχιστές της νιτσεϊκής επαναστατικής διαύγασης του "ενός, ούτινός έστι χρεία", καθένας με διαφορετικό απόθεμα ωριμότητας, σίγουρα ο Ντοστογιέφσκι, ο Χάιντεγγερ, ο Σάρτ...