Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με στοιχειώδη ορθολογική ψυχραιμία πρέπει να συμπεράνει κανείς ότι ο Ελληνισμός, ως ενεργός ιστορική παρουσία, έχει πια τελειώσει. Το ελλαδικό κράτος, αν παραμείνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μάλλον θα αντιπροσωπεύει ό,τι και η σημερινή (άλλοτε ελληνική) Καλαβρία στον ιταλικό νότο: έναν τόπο αρχαιοκλασικών και βυζαντινών μνημείων, με κατοίκους ριζικά μεταλλαγμένης πολιτιστικής συνείδησης και ταυτότητας. Κάποια μειονότητα πληθυσμού ίσως να διασώζει (παρεφθαρμένη ως περιθωριακό ιδίωμα) και την ελληνική λαλιά. Με τέτοιες προοπτικές, πώς δικαιολογείται ο αισιόδοξος τίτλος αυτ...

Θέμα του βιβλίου είναι η γλώσσα της μεταφυσικής. Λέξεις όπως Θεός, ψυχή, αθανασία, μοιάζουν μάλλον κοινά κατανοητές. Αλλά τι μπορεί να σημαίνει "κατανόηση" στην περίπτωση λέξεων που παραπέμπουν σε μη αισθητά σημαινόμενα; Ο κένταυρος, η γοργόνα, η σφίγγα, ο τραγέλαφος μπορούν επίσης να κατανοούνται σωστά στη σημασία τους (καταλαβαίνουμε όλοι τι σημαίνουν), αλλά τα σημαινόμενα στα οποία παραπέμπουν είναι ανύπαρκτα και φαντασιώδη. Ποιά οδός ή μέθοδος γνώσης μπορεί να μας εξασφαλίσει τον έλεγχο του πραγματικού ή φαντασιώδους στην περίπτωση της γλώσσας που χρησιμοποιεί η με...

Σπουδάζουμε την ιστορία του "νεώτερου" Ελληνισμού με αφετηρία, συνήθως, την πτώση της Κωνσταντινούπολης (1453). Ήταν η τελική πράξη στην κατάρρευση του "βυζαντινού" -όπως λέμε σήμερα- ελληνισμού, το τέλος των "μέσων" και η αρχή των "νεώτερων" χρόνων της ελληνικής ιστορίας. Από τη σκοπία, ωστόσο, της εξέλιξης του πολιτισμού των Ελλήνων, ορόσημο η αφετηρία των "νεώτερων" χρόνων δεν είναι το 1453. Είναι μάλλον το 1354: η χρονιά που ο Δημήτριος Κυδώνης, με προτροπή και του αυτοκράτορα Ιωάννη Κατακουζηνού, μεταφράζει στα ελληνικά τη "Summa Theologiae" του Θωμά Ακινάτη. Εκστασια...

Οι θεματικοί άξονες που συγκροτούν το βιβλίο είναι μια απόπειρα να προσεγγισθούν, μέσα από συγκεκριμένες επικαιρικές αφορμές, κάποια καίρια ερωτήματα για την επιχειρούμενη ευρωπαϊκή ενοποίηση και την ενεργό συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτήν: Πόσο επηρεάζουν ή αλλοιώνουν το όραμα της ενωμένης Ευρώπης τα διαφαινόμενα συμπτώματα ηγεμονισμού της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας; Ποια περιθώρια υπάρχουν για να διασωθεί η γόνιμη ποικιλότητα των πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων στην ευρωπαϊκή ήπειρο; Γιατί οι απόπειρες πλαστογράφησης της Ιστορίας και προβολής μονομερών ερμηνειών; Ποια ελλείμματ...

Το βιβλίο "Καταφύγιο Ιδεών" είναι το χρονικό μιας ολοκληρωτικής στράτευσης, δέκα χρόνων, σε οργάνωση- κοινόβιο με έντονο χαρακτήρα ιδεολογικής θρησκευτικότητας. Μέσα από την αφήγηση αναλύονται οι εμπειρικά καλλιεργημένες μέθοδοι άσκησης ψυχολογικής εξουσίας και η διαμόρφωση χαρακτήρων απόλυτης εξάρτησης από το συγκεκριμένο οργανωτικό σχήμα. Δηλαδή συμπτώματα που παράγονται σε κάθε "κλειστό" σχήμα ιδεολογικής στράτευσης, άσχετα με τον θρησκευτκό, πολιτικό ή "κοινωνικών στόχων" προσανατολισμό του. Η επιτυχία του βιβλίου έγκειται στο ότι σαφώς λειτουργεί ως αρχέτυπη εικόνα των...

Το βιβλίο αυτό δεν φιλοδοξεί να είναι μια γενική εισαγωγή στα φιλοσοφικά συστήματα που διαμορφώθηκαν κατά τη διαδρομή της ανθρώπινης Ιστορίας. Δεν έχει ιστορικό χαρακτήρα και δεν εξαντλεί όσες φιλοσοφικές απόψεις και θεωρίες διατυπώθηκαν σε σχέση με τα θέματα που θίγονται στις σελίδες του. Με άλλα λόγια: η μέθοδος του βιβλίου δεν είναι η ιστορική, δηλαδή η παραθετική-αναλυτική. Είναι η μέθοδος η αφαιρετική-συνθετική: Μέσα από το τεράστιο υλικό της Ιστορίας της Φιλοσοφίας αφαιρούνται πολλά (που θα πει: θυσιάζεται η ποικιλία των προσβάσεων) για να πραγματοποιηθεί μια σύνθεση...

Στο καθεστώς της κομματοκρατίας δεν υπάρχει πτυχή του κοινωνικού και του κρατικού βίου που να μην υπηρετεί πρωτίστως (ή αποκλειστικά) τα κόμματα. Το Σύνταγμα το συντάσσουν τα κόμματα, το ψηφίζουν τα κόμματα, το αναθεωρούν τα κόμματα, ερήμην του λαού. Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (εγγυητή του πολιτεύματος) τον εκλέγουν τα κόμματα με παρασκηνιακό μεταξύ τους αλισβερίσι. Τους προέδρους των ανώτατων δικαστηρίων, το ίδιο. Την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, επίσης. Ο συνδικαλισμός είναι κομματικός: υπηρετεί τις σκοπιμότητες των κομμάτων, όχι τα συμφέροντα των εργαζομένων. Η τοπική δ...

Πολιτιστική διπλωματία ονομάζουμε τη μεθοδική χρήση επιτευγμάτων (ή γνωρισμάτων ιδιαιτερότητας) του πολιτισμού μιας χώρας στην άσκηση πολιτικής διεθνών σχέσεων.Πολιτιστική διπλωματία δεν είναι δυνατόν να ασκηθεί με μόνο τον εξωραισμό και προπαγανδισμό (έστω τον ευφυέστερο) κάποιου θαυμαστού πολιτιστικού παρελθόντος. Ούτε μπορεί να ασκηθεί πολιτιστική διπλωματία με την επίδειξη επιτευγμάτων απομίμησης ξένων για τη χώρα πολιτιστικών προτύπων. Πολιτιστική διπλωματία μπορεί να ασκηθεί μόνο από λαούς που μπορούν να διακρίνουν τι το ξεχωριστό, το δημιουργικά δικό τους έχουν να συ...

Είναι κέρδος ζωής η παραδοχή της πραγματικότητας, η συνειδητή αντίσταση στη ρεαλιστικά πιστοποιημένη παρακμή. Κέρδος ζωής, κέρδος ποιότητας της ζωής «να φυλάγης Θερμοπύλες», όταν ξέρεις καλά πως ο Εφιάλτης είναι εδώ και οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε. Κέρδος ζωής, κέρδος ποιότητας: Εκεί επιμένει η σοφία του Καβάφη, όχι στο «νταηλίκι» -στην άσκοπη θυσία- όσων εμμένουν στο χρέος. Ρόλο Εφιάλτη στις μέρες μας παίζει η τεχνητή «αισιοδοξία», η παραγωγή και επιβολή ευφραντικών ψευδαισθήσεων από τους επαγγελματίες της πολιτικής και των ιδεολογιών.

Πρόκειται για μια σειρά απο συνεντεύξεις.

Μπορούμε να μιλάμε για "οντολογία της σχέσης"; Είναι έκφραση συνεπής στο νοηματικό περιεχόμενο (σημασία) των λέξεων που τη συγκροτούν, συνεπής (και ως σύνθεση σημασιών) στη γλωσσική λογική; Η απάντηση στο ερώτημα θα είναι θετική αν καταδείξουμε ότι το γεγονός που σημαίνεται με τη λέξη "σχέση" μπορεί (σε κάποιες περιπτώσεις) να έχει "οντολογικό" περιεχόμενο. Ότι μπορεί η "σχέση" να συνιστά υπαρκτικό γεγονός: "τρόπο" υπάρξεως ή και "ιδρυτικό" υπάρξεως γεγονός. [...]