Πεφάνης Γιώργος Π.
Pefánis Giórgos P.
Ο Γιώργος Π. Πεφάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε ψυχολογία και παιδαγωγικές επιστήμες στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην ίδια σχολή ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία της τέχνης και του πολιτισμού, ενώ το 1995 αποκτά το διδακτορικό του δίπλωμα με θέμα που αφορά στη θεωρία του θεάτρου. Σήμερα είναι λέκτωρ στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κριτικός θεάτρου. Οι μελέτες του στρέφονται γύρω από τη φιλοσοφική προσέγγιση του θεατρικού φαινομένου και τη δραματουργική θεωρία, τη νεοελληνική δραματουργία και το νεότερο ευρωπαϊκό θέατρο. Άρθρα του και μελετήματα -περισσότερα από 100- έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα λογοτεχνικά και επιστημονικά περιοδικά. Επί σειρά ετών υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας (Κ.Ε.Ε.Λ.) της Ακαδημίας Αθηνών, του Εθνικού Θεάτρου και της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει, μεταξύ άλλων, τα βιβλία: -"Το θεατρικό. Σκιαγράφηση μιας φαινομενολογικής θεατρολογίας", Δωδώνη, Αθήνα 1991. -"Εισαγωγή στην κοινωνιολογία της διασκέδασης. Το νεομπαρόκ και το τέλος της ιστορίας", Πρίσμα, Αθήνα 1992. -"Ο Arcene Lupin και ο γιατρός Shepard. Τομή στο αλφάβητο του αστυνομικού μυθιστορήματος", Fragmenta, Θεσσαλονίκη 1996. -"Jean-Paul Sartre. Τέσσερα μελετήματα για το έργο και τη φιλοσοφία του", Αιγόκερως, Αθήνα 1996. -"Το θέατρο και τα σύμβολα. Διαδικασίες συμβόλισης του δραματικού λόγου", Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1999. -"Θέματα του μεταπολεμικού και σύγχρονου Ελληνικού θεάτρου", Κέδρος, Αθήνα 1999. -"Το βασίλειο της Ευγένας", Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2005 (Τιμητική Διάκριση Θεατρολογικού Συγγράμματος της Ένωσης Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών, 2006) -"Σκηνές της θεωρίας. Ανοιχτά πεδία στη θεωρία και την κριτική του θεάτρου", Παπαζήσης, Αθήνα, 2007 κ.ά.
Nulla dies sine linea
Συλλογικό έργο
Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη (2007)
Ο τόμος αυτός στοχεύει στην εξέταση ορισμένων πλευρών του πολύπλευρου έργου που έδωσε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και κυρίως εκείνων που δεν έχουν φωτιστεί αρκετά ή καθόλου από την κριτική. Ανάμεσα στις καταθέσεις του τόμου προηγούνται, εύλογα, τα κείμενα των ομοτέχνων: του Ιακώβου Καμπανέλλη, του Γιώργου Μανιώτη και του Γιάννη Χρυσούλη. Ακολουθούν τα μελετήματα για την πεζογραφία, τη δραματουργία, τον κριτικό λόγο και την αλληλογραφία του Ξενόπουλου. [...] Είναι σαφές ότι όσες σελίδες και αν αφιερωθούν στον Ζακυνθινό συγγραφέα θα παραμένουν πάντα κενά στην περιοχή της έρε...
Nulla dies sine linea
Συλλογικό έργο
Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη (2007)
Ο τόμος αυτός στοχεύει στην εξέταση ορισμένων πλευρών του πολύπλευρου έργου που έδωσε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και κυρίως εκείνων που δεν έχουν φωτιστεί αρκετά ή καθόλου από την κριτική. Ανάμεσα στις καταθέσεις του τόμου προηγούνται, εύλογα, τα κείμενα των ομοτέχνων: του Ιακώβου Καμπανέλλη, του Γιώργου Μανιώτη και του Γιάννη Χρυσούλη. Ακολουθούν τα μελετήματα για την πεζογραφία, τη δραματουργία, τον κριτικό λόγο και την αλληλογραφία του Ξενόπουλου. [...] Είναι σαφές ότι όσες σελίδες και αν αφιερωθούν στον Ζακυνθινό συγγραφέα θα παραμένουν πάντα κενά στην περιοχή της έρε...
First International Conference Theatre and Theatre Studies in the 21st Century (Athens, 28 September – 1 October 2005): Proceedings
Συλλογικό έργο
Ergo (2010)
Στόχοι του Συμποσίου ήταν να τεθούν ερωτήματα σε ένα ευρύ φάσμα θεωρίας και πρακτικής του θεάτρου καθώς και στο πεδίο της οργάνωσης των θεατρικών σπουδών. Συμμετέχουν: Marvin Carlson, Stratos E. Constantinidis, Claudine Elnecave, J. Michael Walton, Λίλα Μαράκα, Ζωή Σαμαρά, Άννα Ταμπάκη, Βάλτερ Πούχνερ, Γ. Π. Πεφάνης, Κυριακή Πετράκου, Sirkku Aaltonen, Pirkko Koski, Kalina Stefanova, Erica Fischer-Lichte, Henri Schoenmakers, John Somers, Herman Altena, Πλάτων Μαυρομούστακος, Jose Luis Navarro, Maria de Fatima Silva, Freddy Decreus, Καίτη Διαμαντάκου, Κωνστάντζα Γεωργακάκ...
"Επί ξυρού ακμής"
Βασιλείου Αρετή
Εκδόσεις Παπαζήση (2012)
Οι μελέτες του τόμου αναφέρονται σε ποικίλες πτυχές του νεοελληνικού θεάτρου του 19ου και 20ού αιώνα: δραματουργία, κριτική, μετάφραση, σκηνική πρακτική, επιδράσεις του παγκόσμιου θεάτρου στο νεοελληνικό, ακόμη και σχέσεις του θεάτρου με άλλες τέχνες ή μορφές λόγου (κινηματογράφος, χορός, λογοτεχνία). Μέσα από τον εντοπισμό και τη μελέτη των επιμέρους φαινομένων αναδύονται γενικότεροι προβληματισμοί, με αποτέλεσμα το κάθε θεατρικό γεγονός να εντάσσεται και να ερμηνεύεται κάθε φορά μέσα από το ιδιαίτερο ιστορικό, ιδεολογικό και αισθητικό περιβάλλον του. Πίσω από κάθε κείμενο...